Υπάρχουν κυριολεκτικά εκατοντάδες διαφορετικές θήκες αλλά εμείς εδώ
θα αναφερθούμε στη πιο συνηθισμένη από αυτές, αυτή όπου το όπλο
τοποθετείται στην εξωτερική πλευρά της ζώνης, δεξιά ή αριστερά, για
δεξιόχειρες ή αριστερόχειρες αντίστοιχα.
Το πιο σημαντικό από όλα όσων αφορά αυτό το θέμα είναι η εξοικείωση του χειριστή με τη συγκεκριμένη θήκη. Σήμερα σχεδόν κάθε εταιρία έχει δικό της τρόπο ασφάλισης του όπλου, πολλές θήκες έχουν διαφορετική κλίση, υλικά κατασκευής, κτλ. Άρα η εξοικείωση με το τρόπο λειτουργίας της θήκης είναι τεράστιας σημασίας. Εφόσον είναι γνωστό ανά πάσα στιγμή, χωρίς καμία απολύτως σκέψη ή ματιά, πως μπορείτε να βρείτε το όπλο σας με αυτή τη θήκη, μπορείτε να προχωρήσετε σε ασκήσεις τραβήγματος του όπλου.
Το πρώτο πράγμα που κάνουμε είναι να μετακινηθούμε ελαφρώς, για παράδειγμα ένα βήμα δεξιά, αριστερά, εμπρός ή πίσω, ώστε να αποφύγουμε τον κίνδυνο κατά τη διάρκεια που τραβάμε το όπλο μας. Εν συνεχεία παίρνουμε στάση βολής όπως τη περιγράψαμε στο πρώτο μέρος και με το χέρι που βρίσκεται μακριά από το όπλο (σε αυτό το παράδειγμα το αριστερό) ελευθερώνουμε οτιδήποτε εμποδίζει τη θήκη (για παράδειγμα μπλούζες, κτλ.).
Ακόμα και αν δεν εμποδίζει κάτι τη θήκη αυτό βοηθάει στο κέντρο βάρους όπως είχαμε αναλύσει στο πρώτο μέρος. Ταυτόχρονα, το δεξί χέρι (σε αυτό το παράδειγμα) πιάνει το όπλο σε λαβή βολής πάντα με το δάκτυλο μακριά από τη σκανδάλη. Σε αυτό το σημείο είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι ο αγκώνας με το χέρι πρέπει να μετακινηθούν προς τα πίσω σε ευθεία όπως βλέπετε για παράδειγμα στην επόμενη φωτογραφία.
Σε περιπτώσεις πολύ κοντινών απειλών μπορεί το δεύτερο χέρι να χρησιμοποιηθεί όπως βλέπετε παραπάνω. Ο λόγος που θέλουμε το χέρι να μην εκτείνεται πολύ πέρα της σιλουέτας του σώματος είναι γιατί με αυτό το τρόπο δημιουργεί μικρότερη επιφάνεια στόχευσης στον εχθρό και μειώνουμε στατιστικά τις πιθανότητες να δεχθούμε κάποιο χτύπημα. Ώστε να γίνει πιο κατανοητό αυτό το λάθος, που είναι πολύ συνηθισμένο ιδιαίτερα σε άτομα που έχουν εμπειρία μόνο από αγωνιστική σκοποβολή, βλέπετε στην επόμενη φωτογραφία ένα λάθος τράβηγμα λόγω της έκτασης του αγκώνα.
Ένα δεύτερο λάθος του παραπάνω σκοπευτή είναι ότι έχει αλλοιώσει τη στάση του σώματος του και έτσι όταν τραβήξει το όπλο θα αναγκαστεί να επαναφέρει τη σωστή στάση βολής μεγαλώνοντας το χρόνο αντίδρασης του. Στη συνέχεια, εφόσον κρατάμε το όπλο σε λαβή βολής με το δάκτυλο έξω από τη σκανδάλη το τραβάμε σε ευθεία όσο ακριβώς χρειάζεται για να βγει από τη θήκη. Ούτε περισσότερο, ούτε λιγότερο.
Από αυτό το σημείο μπορούμε να βάλουμε χωρίς κανένα πρόβλημα. Αν έχουμε ασφαλώς χρόνο θέλουμε να μετακινήσουμε το όπλο προς τα εμπρός και καθώς έρχεται εμπρός από το στήθος μας να φέρουμε το δεύτερο χέρι μας για να προσφέρουμε τη μέγιστη δυνατή σταθερότητα στη βολή μας.
Σε κάθε ένα από τα στάδια αυτά μπορούμε να εκτελέσουμε βολή εφόσον απαιτηθεί. Ως τελικό αποτέλεσμα θέλουμε να έχουμε μία σταθερή στάση με ευθυγραμμισμένο το στόχο και το σκοπευτικό σύστημα εμπρός από τα μάτια μας όπως μπορείτε να δείτε στη συνέχεια.
Οπότε, αν χωρίσουμε τα βήματα που μόλις περιγράψαμε σε έξι στάδια θα μπορούσαμε να τα περιγράψουμε με την επόμενη εικόνα κάπως έτσι.
Μετά τον έλεγχο και επαλήθευση ότι δεν υπάρχει απειλή εκτελούμε ακριβώς τα ίδια βήματα σε αντίστροφη σειρά για τη τοποθέτηση του όπλου πίσω στη θήκη. Αυτό μας δίνει τη δυνατότητα της άμεσης αντίδρασης αν κάτι συμβεί σε αυτό το στάδιο. Κλείνοντας αυτή τη παράγραφο, τα τρία πιο σημαντικά πράγματα είναι: Πρέπει να γνωρίζουμε απόλυτα πως λειτουργεί η θήκη του όπλου και πως το βρίσκουμε πάντοτε. Δεύτερον, ποτέ, για κανένα απολύτως λόγο δεν αφήνουμε από τα μάτια μας το στόχο, και τρίτον, τίποτα από τα παραπάνω δε μπορεί να γίνει χωρίς πάρα, πάρα πολύ εξάσκηση. Ευτυχώς, αυτή η εξάσκηση είναι αρκετά οικονομική καθώς μπορεί να γίνει οπουδήποτε και δεν απαιτεί έξοδα σε πυρομαχικά.
Το πιο σημαντικό από όλα όσων αφορά αυτό το θέμα είναι η εξοικείωση του χειριστή με τη συγκεκριμένη θήκη. Σήμερα σχεδόν κάθε εταιρία έχει δικό της τρόπο ασφάλισης του όπλου, πολλές θήκες έχουν διαφορετική κλίση, υλικά κατασκευής, κτλ. Άρα η εξοικείωση με το τρόπο λειτουργίας της θήκης είναι τεράστιας σημασίας. Εφόσον είναι γνωστό ανά πάσα στιγμή, χωρίς καμία απολύτως σκέψη ή ματιά, πως μπορείτε να βρείτε το όπλο σας με αυτή τη θήκη, μπορείτε να προχωρήσετε σε ασκήσεις τραβήγματος του όπλου.
Το πρώτο πράγμα που κάνουμε είναι να μετακινηθούμε ελαφρώς, για παράδειγμα ένα βήμα δεξιά, αριστερά, εμπρός ή πίσω, ώστε να αποφύγουμε τον κίνδυνο κατά τη διάρκεια που τραβάμε το όπλο μας. Εν συνεχεία παίρνουμε στάση βολής όπως τη περιγράψαμε στο πρώτο μέρος και με το χέρι που βρίσκεται μακριά από το όπλο (σε αυτό το παράδειγμα το αριστερό) ελευθερώνουμε οτιδήποτε εμποδίζει τη θήκη (για παράδειγμα μπλούζες, κτλ.).
Ακόμα και αν δεν εμποδίζει κάτι τη θήκη αυτό βοηθάει στο κέντρο βάρους όπως είχαμε αναλύσει στο πρώτο μέρος. Ταυτόχρονα, το δεξί χέρι (σε αυτό το παράδειγμα) πιάνει το όπλο σε λαβή βολής πάντα με το δάκτυλο μακριά από τη σκανδάλη. Σε αυτό το σημείο είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι ο αγκώνας με το χέρι πρέπει να μετακινηθούν προς τα πίσω σε ευθεία όπως βλέπετε για παράδειγμα στην επόμενη φωτογραφία.
Σε περιπτώσεις πολύ κοντινών απειλών μπορεί το δεύτερο χέρι να χρησιμοποιηθεί όπως βλέπετε παραπάνω. Ο λόγος που θέλουμε το χέρι να μην εκτείνεται πολύ πέρα της σιλουέτας του σώματος είναι γιατί με αυτό το τρόπο δημιουργεί μικρότερη επιφάνεια στόχευσης στον εχθρό και μειώνουμε στατιστικά τις πιθανότητες να δεχθούμε κάποιο χτύπημα. Ώστε να γίνει πιο κατανοητό αυτό το λάθος, που είναι πολύ συνηθισμένο ιδιαίτερα σε άτομα που έχουν εμπειρία μόνο από αγωνιστική σκοποβολή, βλέπετε στην επόμενη φωτογραφία ένα λάθος τράβηγμα λόγω της έκτασης του αγκώνα.
Ένα δεύτερο λάθος του παραπάνω σκοπευτή είναι ότι έχει αλλοιώσει τη στάση του σώματος του και έτσι όταν τραβήξει το όπλο θα αναγκαστεί να επαναφέρει τη σωστή στάση βολής μεγαλώνοντας το χρόνο αντίδρασης του. Στη συνέχεια, εφόσον κρατάμε το όπλο σε λαβή βολής με το δάκτυλο έξω από τη σκανδάλη το τραβάμε σε ευθεία όσο ακριβώς χρειάζεται για να βγει από τη θήκη. Ούτε περισσότερο, ούτε λιγότερο.
Από αυτό το σημείο μπορούμε να βάλουμε χωρίς κανένα πρόβλημα. Αν έχουμε ασφαλώς χρόνο θέλουμε να μετακινήσουμε το όπλο προς τα εμπρός και καθώς έρχεται εμπρός από το στήθος μας να φέρουμε το δεύτερο χέρι μας για να προσφέρουμε τη μέγιστη δυνατή σταθερότητα στη βολή μας.
Σε κάθε ένα από τα στάδια αυτά μπορούμε να εκτελέσουμε βολή εφόσον απαιτηθεί. Ως τελικό αποτέλεσμα θέλουμε να έχουμε μία σταθερή στάση με ευθυγραμμισμένο το στόχο και το σκοπευτικό σύστημα εμπρός από τα μάτια μας όπως μπορείτε να δείτε στη συνέχεια.
Οπότε, αν χωρίσουμε τα βήματα που μόλις περιγράψαμε σε έξι στάδια θα μπορούσαμε να τα περιγράψουμε με την επόμενη εικόνα κάπως έτσι.
- Σωστή στάση, μάτια στο στόχο, το ένα χέρι ελευθερώνει ότι εμποδίζει τη θήκη, το δεύτερο πιάνει το όπλο και αφαιρεί την ασφάλεια της θήκης.
- Το χέρι που βρίσκεται εκτός του όπλου έρχεται στο κέντρο του σώματος ενώ το άλλο χέρι αφαιρεί το όπλο από τη θήκη.
- Το όπλο στρέφεται προς το στόχο και το άλλο χέρι ετοιμάζεται να το υποστηρίξει χωρίς να φεύγει από το κέντρο βάρους μας.
- Τα δύο χέρια ενώνονται σε λαβή βολής με δύο χέρια εμπρός από το στήθος μας.
- Με λαβή δύο χεριών εντείνουμε σταθερά το όπλο ενώ κρατάμε το στόχο μας στο κέντρο.
- Έχουμε μεταβεί σε κανονική στάση βολής με δύο χέρια.
Μετά τον έλεγχο και επαλήθευση ότι δεν υπάρχει απειλή εκτελούμε ακριβώς τα ίδια βήματα σε αντίστροφη σειρά για τη τοποθέτηση του όπλου πίσω στη θήκη. Αυτό μας δίνει τη δυνατότητα της άμεσης αντίδρασης αν κάτι συμβεί σε αυτό το στάδιο. Κλείνοντας αυτή τη παράγραφο, τα τρία πιο σημαντικά πράγματα είναι: Πρέπει να γνωρίζουμε απόλυτα πως λειτουργεί η θήκη του όπλου και πως το βρίσκουμε πάντοτε. Δεύτερον, ποτέ, για κανένα απολύτως λόγο δεν αφήνουμε από τα μάτια μας το στόχο, και τρίτον, τίποτα από τα παραπάνω δε μπορεί να γίνει χωρίς πάρα, πάρα πολύ εξάσκηση. Ευτυχώς, αυτή η εξάσκηση είναι αρκετά οικονομική καθώς μπορεί να γίνει οπουδήποτε και δεν απαιτεί έξοδα σε πυρομαχικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου