Σεμινάρια-Ασφαλείας Seminaria-Asfaleias (Blogspot): Αυγούστου 2017

Τρίτη 22 Αυγούστου 2017

Ανάλυση τραυματισμού από καραμπίνα ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΕΙΚΟΝΕΣ "ΔΥΣΚΟΛΕΣ"

Προσοχή! Σε αυτό το άρθρο υπάρχουν φωτογραφίες από τη χειρουργική επέμβαση. Εάν δε θέλετε να τις δείτε μη προχωρήσετε στην ανάγνωση του.

Η πρώτη φορά που αυτές οι φωτογραφίες είχαν δει το φως της δημοσιότητας ήταν τη Δευτέρα 11 Μαρτίου του 2013. Ένας αμερικάνος που ασχολείται με όπλα δημοσίευσε την ιστορία ενός φίλου του, του Στιβ, που είχε πυροβοληθεί από λάθος χειρισμό στον αριστερό ώμο με κυνηγετικά σκάγια Νο.4, γνωστά και ως σκάγια για πουλιά. Ο τίτλος του άρθρου του ήταν «12 Gauge birdshot damage» (Η ζημιά από σκάγια για πουλιά από καραμπίνα διαμετρήματος 12) Αυτό ελπίζουμε να αποτελέσει ένα μάθημα για όλους τους αναγνώστες μας.

Εδώ και πολλά χρόνια όσοι ασχολούνται με όπλα, από επαγγελματίες, μέχρι αθλητές, και συλλέκτες, εφαρμόζουν τους τέσσερις κανόνες ασφαλείας του Τζεφ Κούπερ. Οι κανόνες αυτοί εκμηδενίζουν τη πιθανότητα ακούσιου τραυματισμού. Επιγραμματικά, οι κανόνες αυτοί είναι οι παρακάτω.

Να χειρίζεσαι όλα τα όπλα σαν να είναι γεμάτα και οπλισμένα μέχρι να ελέγξεις ότι δεν είναι

Δε στρέφεις ποτέ τη κάννη του όπλου σε κάτι που δε θα ήθελες να πυροβολήσεις

Δε βάζεις ποτέ το δάχτυλο στη σκανδάλη παρά μόνο όταν τα σκοπευτικά σου είναι ευθυγραμμισμένα με το στόχο και έχεις πάρει την απόφαση να πυροβολήσεις

Προτού πυροβολήσεις πρέπει να είσαι σίγουρος για το τι υπάρχει πίσω από το στόχο σου

Μετά από αυτή τη μικρή εισαγωγή, πάμε να δούμε τα λόγια του ίδιου του τραυματία σχετικά με αυτό το περιστατικό. Μπορείτε να διαβάσετε ότι ακριβώς είχε γράψει παρακάτω σε ελληνική απόδοση.

«Στις φωτογραφίες είναι ο αριστερός μου ώμος. Η ιστορία έχει ως εξής: Ο γαμπρός μου και εγώ ήμασταν στο σκοπευτήριο, και με ΕΒΑΛΕ να ρίξω με το Καλάσνικοφ του. Τώρα, πιστεύω ότι καλώς επιτρέπονται από το Σύνταγμα μας, αλλά εμένα μου αρέσει το .22 μου, το .410, και ΑΓΑΠΩ τη 12άρα καραμπίνα λόγω των πολλών διαφορετικών φυσιγγίων. Άρα, καθώς έριχνα με το Καλάσνικοφ του (που ΗΤΑΝ πολύ ωραίο) εκείνος έριξε μερικά φυσίγγια με τη καραμπίνα μου, διάφορα από μονόβολα μέχρι σκάγια για πουλιά, για να δει τι κάνει το κάθε φυσίγγιο. Μας κάλεσαν οι γυναίκες μας και είπαν «αγόρια, ώρα να γυρίσετε σπίτι», και έτσι έβγαλα το γεμιστήρα και όπλισα για να αδειάσω τη θαλάμη, και έβαλα το Καλάσνικοφ του στη καρότσα, όπου παρατήρησα ότι ήδη ήταν η καραμπίνα μου. Όταν γύρισα σπίτι αργά το απόγευμα, πήρα τη καραμπίνα από τη καρότσα, και η σκανδάλη πιάστηκε στη λαβή του γρύλου. Αποτέλεσμα: Δυνατό Μπαμ! Και ένα φυσίγγιο με σκάγια για πουλιά κυριολεκτικά ΕΞΑΦΑΝΙΣΕ τον ώμο μου, διέλυσε το κόκκαλο μέχρι τη μέση από τον αγκώνα, και έκανε το κόκκαλο της ωμοπλάτης μου να μοιάζει με ελβετικό τυρί…

Τα μαθήματα που γνώριζα:

Να χειρίζεσαι κάθε όπλο σαν να είναι γεμάτο
Ένα άδειο όπλο είναι ένα άχρηστο όπλο
Πάντα να μεταφέρεις τα όπλα σου άδεια εκτός και αν υπάρχει έστω και η παραμικρή ΣΚΕΨΗ ότι ίσως το χρειαστείς άμεσα

Τα μαθήματα που έμαθα:

Ο γαμπρός μου είναι ηλίθιος
Το ότι είναι πρώην πεζοναύτης δε σημαίνει απαραίτητα ότι ξέρει τι κάνει (που έπρεπε να το είχα καταλάβει 2 χρόνια νωρίτερα όταν πυροβόλησε ένα δάχτυλο του με ένα 45άρι πιστόλι)
Το γαμημένο όπλο πρέπει να αποθηκεύεται σε μία ΘΗΚΗ ή με κάποια συσκευή ασφάλισης σκανδάλης
Επειδή κάποιος είναι ΣΗΜΕΡΑ αστυνομικός, δε σημαίνει τίποτα (βασικά το ΗΞΕΡΑ αυτό, απλά αυτό το επιβεβαιώνει!)

Παραπάνω βλέπετε βλέπετε τον ώμο του όταν τον άνοιξαν για να τον καθαρίσουν (από τη πίσω πλευρά). Όπως αναφέρει ο ίδιος υπήρχε πάρα πολύ αίμα από αυτό το τραυματισμό. Παρακάτω βλέπετε τι θραύσματα και υπολείμματα από κόκκαλα αφαίρεσαν.

Από τη παραπάνω φωτογραφία μπορείτε να δείτε και το πλαστικό συγκεντρωτήρα του φυσιγγίου. Η επόμενη φωτογραφία δείχνει με τι αντικατέστησαν τα διαλυμένα κόκκαλα στον ώμο του τραυματία.

Η φωτογραφία που ακολουθεί είναι από το σημείο κατά το οποίο οι χειρούργοι προσπαθούν να ενώσουν ότι έχει απομείνει από τον ώμο του τραυματία με το μεταλλικό εμφύτευμα.

Τέλος, έχουμε ίσως το πιο εντυπωσιακό όλων, την ακτινογραφία μετά την επέμβαση. Όπως βλέπουμε οι χειρούργοι δεν αφαίρεσαν όλα τα σκάγια παρά μόνο αυτά που ήταν στις κλειδώσεις και στα σπασμένα κόκκαλα.

Κάτι που θέλουμε όμως να τονίσουμε είναι ότι και ο ίδιος ο τραυματίας έκανε δύο σημαντικά λάθη. Παραβίασε δύο από τους τέσσερις κανόνες ασφαλούς χειρισμού πυροβόλων όπλων. Πρώτον, δε θεώρησε τη καραμπίνα γεμάτη και οπλισμένη. Και δεύτερον, έστρεψε τη κάννη σε κάτι που δεν ήθελε να πυροβολήσει. Άρα παρότι η αμέλεια του γαμπρού του είναι προφανής, και ο ίδιος αμέλησε δύο κανόνες που θα μπορούσαν να έχουν θανατηφόρες επιπτώσεις. Γι’αυτό, να θυμάστε και να εφαρμόζετε ΠΑΝΤΑ αυτούς τους απλούς κανόνες ασφαλείας. Ακόμα και με εκπαιδευτικά όπλα, αεροβόλα, κτλ. Πρέπει να σας γίνουν μηχανικές κινήσεις. Ασφαλώς σε έναν αγώνα αεροσφαίρισης (καθώς έχουμε αρκετούς αναγνώστες που ασχολούνται με αυτό το χώρο) θα ρίξεις σε άλλους ανθρώπους αλλά να το κάνεις μόνο εάν τηρούνται οι τέσσερις κανόνες. Δηλαδή, για αυτό το παράδειγμα, έχεις τα σκοπευτικά σου στο στόχο, αποφασίζεις να ρίξεις και μετά βάζεις το δάχτυλο στη σκανδάλη, και πάντα γνωρίζοντας τι υπάρχει πίσω του προτού ρίξεις, και κρίνοντας ανάλογα. Οπότε, καθαρά ως υπενθύμιση, κλείνουμε με τους τέσσερις κανόνες ασφαλούς χειρισμού πυροβόλων όπλων του Τζεφ Κούπερ.

Να χειρίζεσαι όλα τα όπλα σαν να είναι γεμάτα και οπλισμένα μέχρι να ελέγξεις ότι δεν είναι

Δε στρέφεις ποτέ τη κάννη του όπλου σε κάτι που δε θα ήθελες να πυροβολήσεις

Δε βάζεις ποτέ το δάχτυλο στη σκανδάλη παρά μόνο όταν τα σκοπευτικά σου είναι ευθυγραμμισμένα με το στόχο και έχεις πάρει την απόφαση να πυροβολήσεις

Προτού πυροβολήσεις πρέπει να είσαι σίγουρος για το τι υπάρχει πίσω από το στόχο σου

Αυτοσχέδια Βαριοπούλα-Καραμπίνα

Το Μάρτιο του 2017 η αστυνομική υπηρεσία GAO της Βραζιλίας σε επιδρομή της σε μία φαβέλα βρήκε αυτά τα δύο πολύ περίεργα κρυμμένα αυτοσχέδια πυροβόλα όπλα διαμετρήματος 12-gauge. Σε αυτό το άρθρο θα κάνουμε μία σύντομη περιγραφή τους καθώς είναι κάτι αρκετά πρωτότυπο.

Πρακτικά τα όπλα δεν είναι σε καμία περίπτωση βαριοπούλες. Απλώς, μοιάζουν ώστε να μη φαίνονται ύποπτα σε κάποιον που θα τα δει από απόσταση. Το όπλο χωρίζεται σε δύο μέρη που ενώνονται με ένα απλό σπείρωμα. Στη κάννη που είναι ένας μεταλλικός σωλήνας, και στο μηχανισμό του κλείστρου που είναι κρυμμένος στο άλλο τμήμα. Μπορείτε να το κατανοήσετε αυτό καλύτερα από την επόμενη επεξηγηματική φωτογραφία.

Πηγή: HomeMadeGuns.wordpress.com (επεξεργασμένη)

Μάλιστα το αυτοσχέδιο αυτό όπλο έκανε τόσο εντύπωση στις βραζιλιάνικες αρχές που δημοσίευσαν και ένα σύντομο βίντεο όπου ένας αστυνομικός παρουσιάζει ακριβώς το πως λειτουργεί. Παραθέτουμε το σχετικό βίντεο παρακάτω. Ασφαλώς και η κατασκευή ενός τέτοιου όπλου είναι παράνομη, εγκληματική, και σε καμία απολύτως περίπτωση δε θα προτείναμε σε οποιονδήποτε ούτε καν να δοκιμάσει κάτι τέτοιο. Ωστόσο, είναι χρήσιμη γνώση τόσο από πλευράς επίγνωσης (δηλαδή να γνωρίζουμε τι υπάρχει εκεί έξω για να μπορούμε να προστατευτούμε πιο αποτελεσματικά), όσο και από γνώσεις για ακραίες καταστάσεις επιβίωσης σε εμπόλεμη κατάσταση που ίσως κάποια στιγμή αντιμετωπίσουμε.

Φορτηγάκι παρακολουθήσεων του FBI (1989)

Πριν από λίγες ημέρες, επωλήθη μέσω της ιστοσελίδας eBay ένα αυθεντικό φορτηγάκι παρακολουθήσεων με όλο τον εξοπλισμό του σε ιδιώτη για τη τιμή των $18700 έπειτα από 47 προσφορές κατά τη δημοπρασία. Είναι ένα πολύ ενδιαφέρον όχημα από τη δεκαετία του ’80 και σε αυτό το άρθρο θα δούμε ακριβώς αυτό το όχημα.

Όλα ξεκίνησαν όταν ο κύριος Ginter Senfeldas από τη Βόρεια Καρολίνα έκανε μία έρευνα αγοράς για ένα επαγγελματικό φορτηγάκι. Τότε είδε μία κρατική δημοπρασία που είχε σε εξαιρετικά χαμηλή τιμή αυτό το όχημα που άνηκε στο FBI (Federal Bureau of Investigation, Ομοσπονδιακό Γραφείο Ερευνών). Τελικά, το αγόρασε και αργότερα το πούλησε μέσω eBay για $18700. Βλέπετε μία φωτογραφία από το εσωτερικό του παρακάτω.

Ο κύριος G. Senfeldas αναφέρει ότι αρχικά του έκανε εντύπωση ότι στο ντουλαπάκι βρήκε χειροπέδες, κυάλια, και διάφορες σημειώσεις. Αλλά όπως φαίνεται και από τη παραπάνω φωτογραφία, η πίσω πλευρά του οχήματος ήταν αρκετά πιο εντυπωσιακή. Η λίστα με το τι υπάρχει πέρα από τα σημειωματάρια μέσα σε αυτό το φορτηγάκι είναι τουλάχιστον αξιόλογη, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς τη τιμή στην οποία επωλήθη. Η λίστα από την επίσημη αγγελία ήταν εξής όσον αφορά το τι υπάρχει μέσα στο όχημα.

2 οθόνες LCD
2 συστήματα αναπαραγωγής DVD
Ραντάρ παρακολουθήσεων με εξωτερική κρυμμένη κεραία
Σύστημα ενδοεπικοινωνίας
Φιάλες προπανίου για θέρμανση
Χημική τουαλέτα
Σύστημα καταγραφής βίντεο
Σύστημα καταγραφής σε κασέτα
Ενισχυτές σημάτων
Ανεξάρτητο κλιματιστικό στο πίσω μέρος
Εξτρά κλειδαριές ασφαλείας σε όλες τις πόρτες
3 επιπρόσθετες μπαταρίες (χρειάζονται αντικατάσταση)
Μετατροπέας για πρίζες 110V+
Δυνατότητα ελέγχου του κινητήρα από το πίσω μέρος (σβήσιμο/άναμμα)
Πολλά ακόμα αντικείμενα
Κρυμμένα εξωτερικά μικρόφωνα σε όλα τα φανάρια

Βλέπετε δεξιά στο επάνω μέρος το σύστημα ενδοεπικοινωνίας, αριστερά του το σύστημα ελέγχου του μετασχηματιστή ρεύματος με διακόπτες για τα φώτα, κάμερες, κτλ. Αριστερά του έχει το πίνακα υποδοχής ακουστικών και από κάτω τις δύο οθόνες παρακολούθησης. Κάτω δεξιά, δίπλα από τις οθόνες είναι οι μίκτες και η συσκευή σάρωσης ραδιοσημάτων.

Πρακτικά, το όχημα εξωτερικά είναι ένα συνηθισμένο Dodge Ram 350 του 1989 με μόλις 23597 μίλια. Όπως βλέπετε είχε σκούρες διαφάνειες στα τζάμια, ήταν καφέ χρώματος, και μέχρι σήμερα είχε μόνον έναν ιδιοκτήτη. Ο κινητήρας του είναι 5.9 λίτρων και το όχημα χρησιμοποιούνταν από το FBI για παρακολουθήσεις μέχρι και πριν από λίγα χρόνια.

Μάλιστα, αναφέρεται ότι ο ιδιοκτήτης που το πούλησε μέσω eBay έχει όλους τους τίτλους και τα έγγραφα που αποδεικνύουν ότι το αγόρασε από το FBI, και πέραν από τον εξοπλισμό, μέσα θα βρει κανείς σημειωματάρια και στοιχεία από την Ομάδα Δίωξης Ναρκωτικών του FBI που το χρησιμοποιούσε για παρακολουθήσεις.

Η περίεργη αυτή είδηση γρήγορα έφτασε μέχρι και στα μεγαλύτερα μέσα μαζικής ενημέρωσης αλλά δεν υπήρξε καμία επίσημη απάντηση από τη μεγάλη ομοσπονδιακή υπηρεσία. Σίγουρα ένα πολύ ενδιαφέρον περιστατικό αλλά και μία καλή ευκαιρία να δούμε ένα πραγματικό φορτηγάκι παρακολουθήσεων του FBI, έστω και αν είναι αρκετά παλιό. Στη παρακάτω φωτογραφία βλέπετε επάνω ένα μίκτη μικροφώνων Shure SCM 268, από κάτω ένα μίκτη εικόνας-ήχου Kramer VS-6EII 4×4, και από κάτω μία συσκευή σάρωσης και καταγραφής ραδιοσημάτων Uniden Bearcat BC-210XLT.

Από τις 22 Ιουλίου του 2017 μπορούμε να βρούμε και το βίντεο παρουσίασης του οχήματος προς πώληση που μας δείχνει μία πολύ καλή εικόνα του τι ακριβώς περιλαμβάνει. Μπορείτε να δείτε αυτό το βίντεο εδώ. Όπως βλέπετε είχε, πέραν των παραπάνω, κρυμμένες περιμετρικές κάμερες και μικρόφωνα, γεννήτρια, υποδοχή για περισκόπιο παρατήρησης, και πολλά ακόμη.

Σε καμία περίπτωση δεν είναι κάποιο τεχνολογικά ανεπτυγμένο όχημα, αλλά δίνει μία ιδέα του πως ήταν τα οχήματα παρακολουθήσεων του FBI τη δεκαετία του ’80 και αρχές του ’90. Με δεδομένο ότι πουλήθηκε πρόσφατα, μπορούμε να υποθέσουμε ότι ήταν μέχρι και τουλάχιστον πριν μερικά χρόνια σε χρήση, είτε ως εκπαιδευτικό όχημα, είτε ως όχημα παρακολουθήσεων. Σίγουρα μία πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία.

Παρασκευή 11 Αυγούστου 2017

Φόβοι για τρομοκρατικά χτυπήματα από «πλοία φαντάσματα» σε ευρωπαϊκά ύδατα

Εκατοντάδες πλοία εισέρχονται σε ευρωπαϊκά ύδατα μετά από «ύποπτους» ελιγμούς κοντά σε σημεία με έντονη τρομοκρατική δραστηριότητα, προκαλώντας ανησυχίες περί διακίνησης ανθρώπων και όπλων, όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα των The Times
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της βρετανικής εφημερίδας, φορτηγά πλοία και άλλα μεγάλα σκάφη συχνά κλείνουν τα GPS τους για να εξαφανιστούν, να παραποιήσουν τα στοιχεία τους ή να αποκλίνουν από τη συνηθισμένη τους πορεία. Όπως αναφέρεται, στοιχεία της Windward, εταιρείας ανάλυσης ναυτικών δεδομένων, υποδεικνύουν πως τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο 40 πλοία έφτασαν στην Ευρώπη από τη Λιβύη (κοντά σε περιοχές όπου δρα το ISIS) αφού προηγουμένως είχαν «εξαφανιστεί», παύοντας τις εκπομπές σημάτων σχετικά με τη γεωγραφική τους τοποθεσία. Ακόμη, 20 σκάφη που πέρασαν από τα ύδατα της Συρίας ή του Λιβάνου επίσης πραγματοποίησαν ύποπτες στάσεις, διάρκειας μέχρι και έξι ωρών, πριν φτάσουν στην Ευρώπη. Τα δεδομένα αυτά, όπως σημειώνεται στο δημοσίευμα, υποδεικνύουν την ύπαρξη εκατοντάδων πλοίων ετησίως.
Κατά την ίδια περίοδο, πλοία από αλλού «σίγησαν» σε 2.850 περιπτώσεις πριν εισέλθουν στην Ευρώπη, ενώ 45 φορτηγά πλοία μπήκαν σε βρετανικά ύδατα αφού προηγουμένως είχαν απενεργοποιήσει τα συστήματα εντοπισμού τους για πάνω από 24 ώρες. Πάνω από 300 σκάφη μπήκαν επίσης στα ευρωπαϊκά ύδατα χωρίς τα απαιτούμενα στοιχεία. Τέτοιου είδους κινήσεις προκαλούν ανησυχία σχετικά με παράνομες δραστηριότητες, με ειδικούς να προειδοποιούν πως τα φορτηγά ενδεχομένως να αγκυροβολούν σε ξένα ή διεθνή ύδατα για να περάσουν ανθρώπους, όπλα και ναρκωτικά σε μικρότερα σκάφη, αποφεύγοντας τις αρχές.( HuffPost Greece | Κώστας Μαυραγάνης)

Όλες οι τρομοκρατικές επιθέσεις στη Βρετανία μετά το 2005

Ιούλιος 2005: στόχος τα μέσα μεταφοράς του Λονδίνου
Στις 7 Ιουλίου τέσσερις βομβιστές αυτοκτονίας πυροδότησαν τα εκρηκτικά που έφεραν την ώρα αιχμής σε τρεις σταθμούς του μετρό και σε ένα λεωφορείο στο Λονδίνο, προκαλώντας τον θάνατο 57 ανθρώπων και τον τραυματισμό ακόμη 700. Μια οργάνωση που συνδέεται με την αλ Κάιντα ανέλαβε την ευθύνη για την επίθεση.
Δεκαπέντε ημέρες αργότερα σημειώθηκαν τέσσερις συντονισμένες απόπειρες τρομοκρατικών ενεργειών με ανάλογο τρόπο σε τρεις σταθμούς του μετρό του Λονδίνου και σε ένα λεωφορείο, οι οποίες απέτυχαν. Οι αυτοσχέδιοι εκρηκτικοί μηχανισμοί δεν εξερράγησαν εξαιτίας ενός λάθους υπολογισμού στην κατασκευή τους.
Σύμφωνα με τη δικαιοσύνη, τα δύο περιστατικά συνδέονταν.

Ιούνιος 2007: αεροδρόμιο Γλασκόβης
Στις 30 Ιουνίου ένα αυτοκίνητο γεμάτο με φιάλες αερίου έπεσε πάνω στον κεντρικό τερματικό σταθμό του αεροδρομίου της Γλασκόβης χωρίς να εκραγεί.
Ένας Ινδός που οδηγούσε το αυτοκίνητο υπέστη σοβαρά εγκαύματα, αφού έριξε πάνω του βενζίνη. Υπέκυψε ένα μήνα αργότερα. Ο συνεπιβάτης του, ένας Ιρακινός, συνελήφθη και το 2008 καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη.
Την προηγουμένη δύο παγιδευμένες Μερσεντές γεμάτες με μπουκάλια με βενζίνη, φιάλες αερίου και καρφιά είχαν εντοπιστεί σταθμευμένες κοντά στο Πικαντίλι Σέρκους, στην καρδιά του Λονδίνου. Ένα πρόβλημα στη σύνδεση του πυροκροτητή εμπόδισε την πυρδότηση του μηχανισμού, σύμφωνα με την αστυνομία.

Μάιος 2013: ένας στρατιώτης δολοφονείται στο Λονδίνο
Στις 22 Μαΐου δύο Λονδρέζοι νιγηριανής καταγωγής χτυπούν με το αυτοκίνητό τους έναν 25χρονο στρατιώτη, τον Λι Ρίγκμπι, στο νοτιοανατολικό Λονδίνο. Στη συνέχεια τον μαχαιρώνουν επανειλημμένα και προσπαθούν να τον αποκεφαλίσουν. Σε ένα βίντεο που τραβήχτηκε λίγο μετά την επίθεση ένας από τους δράστες δήλωσε ότι θέλησε να εκδικηθεί «για τους μουσουλμάνους που έχουν σκοτωθεί από τους Βρετανούς στρατιώτες».

Δεκέμβριος 2015: μετρό του Λάιτονστοουν
Στις 5 Δεκεμβρίου ο Μουχαϊντίν Μάιρ, 30 ετών, γεννημένος στη Σομαλία, τραυμάτισε με μαχαίρι δύο ανθρώπους, εκ των οποίων τον ένα σοβαρά, στην είσοδο του σταθμού του μετρό του Λάιτονστοουν στο ανατολικό Λονδίνο, λίγες ημέρες μετά τα πρώτα βρετανικά πλήγματα εναντίον θέσεων του Ισλαμικού Κράτους στη Συρία.
Οι αρχές χαρακτήρισαν την επίθεση «τρομοκρατική» και ο δράστης καταδικάστηκε σε ισόβια.

Μάρτιος 2017: 5 νεκροί κοντά στο Ουέστμινστερ
Στις 22 Μαρτίου ένας άνδρας έριξε το αυτοκίνητο στο οποίο επέβαινε πάνω στους πεζούς που βρίσκονταν στη γέφυρα του Ουέστμινστερ, προτού μαχαιρώσει θανάσιμα έναν αστυνομικό μπροστά από το κοινοβούλιο.
Από την επίθεση σκοτώθηκαν πέντε άνθρωποι. Ο δράστης της, ο Χάλιντ Μασούντ, ένας Βρετανός πολίτης που είχε προσηλυτιστεί στο ισλάμ, σκοτώθηκε από την αστυνομία.
Την ευθύνη για την επίθεση ανέλαβε το Ισλαμικό Κράτος, όμως η Σκότλαντ Γιαρντ ανακοίνωσε ότι δεν εντόπισε «στοιχεία που να συνδέουν» τον Μασούντ με το ΙΚ ή την αλ Κάιντα.

Μάιος 2017: 22 νεκροί στο Μάντσεστερ
Στις 22 Μαΐου ένας νεαρός Βρετανός λιβυκής καταγωγής, ο Σάλμαν Αμπέντι, πυροδότησε μια ισχυρή βόμβα μετά το τέλος της συναυλίας της Αμερικανίδας τραγουδίστριας Αριάνα Γκράντε στο Manchester Arena.
Είκοσι δύο άνθρωποι σκοτώθηκαν και 116 τραυματίστηκαν, μεταξύ αυτών πολλά παιδιά και έφηβοι.
Την ευθύνη για την επίθεση ανέλαβε το ΙΚ.

Η Σκότλαντ Γιαρντ ανακοίνωσε τον Μάρτιο ότι οι βρετανικές υπηρεσίες ασφαλείας έχουν «αποτρέψει 13 απόπειρες τρομοκρατικών ενεργειών από τον Ιούνιο του 2013».(HuffPost Greece )

Η τρομοκρατία αποτελεί παγκοσμίως ένα «άλυτο» ζήτημα. Τα τρομοκρατικά χτυπήματα αυξάνονται διαρκώς σε διεθνές επίπεδο, ενώ μεταλλάσσονται, παίρνοντας πολλές φορές διαφορετική μορφή. Πρόκειται για μια τεράστια απειλή της ανθρώπινης ζωής που επιτείνει την ανασφάλεια που επικρατεί στην παγκόσμια σφαίρα, ενώ οι πρόσφατες εξελίξεις σε Συρία και Ιράκ ανέδειξαν τις δυνατότητες της σύγχρονης τρομοκρατίας ακόμα και για ανακατάταξη συνόρων. Το ζήτημα της τρομοκρατίας τείνει να εξελίσσεται σε ένα από τα βασικά ζητήματα διεθνών σχέσεων, ενώ η καταστολή του αποτελεί «στοίχημα» και έναν από τους βασικότερους στόχους τόσο της διεθνούς κοινότητας όσο και των εκάστοτε εθνικών κυβερνήσεων.
Στην πραγματικότητα, η τρομοκρατία δεν είναι ένα καινούριο φαινόμενο. Μιλώντας συγκεκριμένα για τον ευρωπαϊκό χώρο, τα τρομοκρατικά χτυπήματα δεν έλειπαν ποτέ. Η τρομοκρατία παρουσιαζόταν ως μια φυσική απάντηση στα πολιτικά παράπονα, την πολιτική απαξίωση και τις κοινωνικές ανισότητες. Ωστόσο, μετά το 2011 φαίνεται να παρατηρείται τεράστια αύξηση, της τάξης του 200%, σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν, ενώ ταυτόχρονα παρατηρείται και αλλαγή της μορφής που παίρνει η τρομοκρατία, η οποία εξελίσσεται από πολιτική, σε μια νέα μορφή.
Αυτή η πρόσφατη μορφή τρομοκρατίας, η θρησκευτική, η οποία προκαλείται από το ισλαμικό κράτος (ISIS), φέρεται ως υπεύθυνη για την αύξηση των ποσοστών αυτής της τάξης μεγέθους. Η θρησκευτική τρομοκρατία εστιάζει στις βίαιες πράξεις ενάντια στις δυτικές κοινωνίες, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι η πλειονότητα των μουσουλμάνων ασπάζεται τέτοιου είδους βιαιοπραγίες. Δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε αν πρόκειται για μια συλλογική προσπάθεια από πλευράς ισλαμιστών ή για μεμονωμένα περιστατικά οπαδών τους, των οποίων τα αποτελέσματα καρπώνεται ο ISIS. Ενδεχομένως, αυτό να μην έχει και τόση σημασία, όταν μιλάμε για «τυφλά» χτυπήματα που έχουν σημάνει το θάνατο εκατοντάδων ανθρώπων, ανάμεσα στους οποίους και δεκάδες παιδιά.
Από κοινωνιολογικής άποψης, παρουσιάζει ενδιαφέρον το πώς αντιμετωπίζει η ελληνική κοινωνία τα τρομοκρατικά χτυπήματα εν έτει 2017 και πόση «εξοικείωση» έχει αποκτήσει με το γεγονός της θρησκευτικής τρομοκρατίας και τα αποτελέσματά της. Για το λόγο αυτό λήφθηκαν υπόψιν τρία πρόσφατα τρομοκρατικά χτυπήματα που πραγματοποιήθηκαν στον ευρωπαϊκό χώρο τα τρία τελευταία χρόνια και συγκλόνισαν την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη. Πρόκειται για το τρομοκρατικό χτύπημα στο Παρίσι το 2015, στη Νίκαια της Γαλλίας το 2016 και στο Μάντσεστερ το 2017.

Και τα τρία, έλαβαν τεράστιες διαστάσεις, ενώ απασχόλησαν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης με πλήθος αναλύσεων και αναμεταδόσεων. Τα ελληνικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης ακολούθησαν την πανευρωπαϊκή τάση αναμεταδίδοντας σειρά ρεπορτάζ. Για να κατανοήσουμε το μέγεθος της απήχησης, επιλέχθηκε να μελετηθούν τέσσερα από τα πιο έγκυρα και διαδεδομένα έντυπα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης της Ελλάδας (Η Καθημερινή, Τα Νέα,Το Έθνος, Το Βήμα) και μελετήθηκε η συχνότητα εμφάνισης τίτλων στα πρωτοσέλιδά τους που σχετίζονταν με τα παραπάνω τρομοκρατικά χτυπήματα στο σύνολο των ημερών που απασχόλησαν την ελληνική κοινή γνώμη.

Αυτό που παρατηρήθηκε (Εικόνα 2) είναι πως σε διάστημα δύο χρόνων, από το 2015 ως και το 2017, στον ελληνικό Τύπο υπήρξε μείωση του αριθμού των δημοσιευμάτων σχετικά με τα τρομοκρατικά χτυπήματα. Το γεγονός αυτό δεν μπορεί να αιτιολογηθεί από το μέγεθος των χτυπημάτων, ούτε και από τον αριθμό των θυμάτων που προκάλεσαν. Το συμπέρασμα που μπορεί να εξαχθεί αφορά στη στάση μας απέναντι σε επαναλαμβανόμενα γεγονότα. Φυσικά τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων δεν αποτελούν έναν αλάνθαστο δείκτη της κοινωνικής ευσυνειδησίας (απήχηση ενός γεγονότος), ωστόσο τα πρωτοσέλιδα πέρα από τους αντικειμενικούς παράγοντες που καθορίζουν τους τίτλους, διαμορφώνονται με βάση της προτιμήσεις και τα ζητήματα που απασχολούν το αναγνωστικό κοινό.
Τα θρησκευτικά τρομοκρατικά χτυπήματα τείνουν να αποτελέσουν μια αρρωστημένη καθημερινότητα για την ευρωπαϊκή κοινωνία. Η παθητική στάση της κοινωνίας απέναντι σε αυτό το γεγονός, αλλά και πολλές φορές η αποδοχή ότι δεν πρόκειται κάτι να αλλάξει, προφανώς και δεν μας καθιστούν αδιάφορους στην κοινωνική πραγματικότητα, ωστόσο υποβιβάζουν το νόημα της «αντίστασης» σε αυτή. Αρχίζουμε μήπως να αντιμετωπίζουμε με ανοχή τέτοιου είδους φρικτά γεγονότα; 40 χρόνια πριν, ο μεγάλος Έλληνας συνθέτης, Μάνος Χατζιδάκις, «ξεστόμισε» λόγια που σήμερα παρουσιάζονται ως άκρως διαχρονικά.

«Όποιος δεν φοβάται το πρόσωπο του τέρατος, πάει να πει ότι του μοιάζει. Η πιθανή προέκταση του αξιώματος είναι να συνηθίσουμε τη φρίκη, να μας τρομάζει η ομορφιά. Η υποταγή ή ο εθισμός σε μια τέτοια συνύπαρξη, η συνδιαλλαγή, δεν προκαλεί τον κίνδυνο της αφομοίωσης ή της λήθης, του πώς πρέπει, του πώς οφείλουμε να σκεφτόμαστε, να πράττουμε και να μιλάμε; Αναμφισβήτητα αρχίσαμε να το ανεχόμαστε. Και η ανοχή, πολλαπλασιάζει τα ζώα στη δημόσια ζωή, τα ισχυροποιεί και τα βοηθά να συνθέσουν με ακρίβεια τη μορφή του τέρατος που προΐσταται, ελέγχει και μας κυβερνά. Η μορφή του τέρατος είναι αποκρουστική. Όταν όμως το πρόσωπο του τέρατος πάψει να μας τρομάζει, τότε πρέπει να φοβόμαστε... γιατί αυτό σημαίνει ότι έχουμε αρχίσει να του μοιάζουμε.».

Το δυστύχημα στη σημερινή κοινωνική πραγματικότητα έχει να κάνει με το γεγονός ότι οι κρίσεις, οικονομικές, ηθικές και κοινωνικές, μας καθιστούν ως λαό αλλά και ως κοινωνικό σύνολο πιο ευάλωτους από ποτέ στην ανοχή. Κι η ανοχή πολλαπλασιάζει τα ζώα στη δημόσια ζωή, ενισχύοντας το «τέρας» και παραχωρώντας του τον πλήρη έλεγχο του δημόσιου βίου. Εγκλωβιζόμαστε μέσα στο τέρας της τρομοκρατίας εν προκειμένω, μη μπορώντας να αντιδράσουμε, να σκεφτούμε, να το αναλύσουμε, να το αντιμετωπίσουμε. Το γεγονός ότι δεν έχει συμβεί κάποιο αντίστοιχο τρομοκρατικό χτύπημα στην Ελλάδα, ενδεχομένως εφησυχάζει τον ελληνικό λαό, προσφέροντας μέρα με τη μέρα εύφορο έδαφος στο τέρας της τρομοκρατίας και φέρνοντας τον κίνδυνο ακόμα πιο κοντά.(huffingtonpost.gr/nikoletta-karitsioti)

Πρώτες Βοήθειες: Κλίμακα Γλασκώβης

Η κλίμακα Γλασκώβης είναι μία μέθοδος προσδιορισμού του επιπέδου συνείδησης του ασθενούς. Δεν ανήκει στις βασικές πρώτες βοήθειες, αλλά σε πιο εξελιγμένα πρωτόκολλα όπως το πρωτόκολλο Προηγμένης Υποστήριξης Τραύματος της Ζωής ALTS (Advanced Trauma Life Support). Παρ’όλα αυτά, είναι κάτι πολύ εύκολο που ο καθένας μπορεί να μάθει και μπορεί να τον βοηθήσει σε ένα έκτακτο περιστατικό.

Η κλίμακα αυτή πήρε το όνομα της από το Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης, στη Σκωτία, καθώς εκεί εργάζονταν οι Graham Teasdale και Bryan J. Jennett που το δημιούργησαν το 1974. Από τότε μέχρι και σήμερα η Κλίμακα Γλασκώβης, ή GCS για συντομία (Glasgow Coma Scale), χρησιμοποιείται σε όλο το κόσμο. Η κλίμακα προσπαθεί με μία πολύ γρήγορη μέθοδο διάγνωσης να δώσει ένα βαθμό που ορίζει το επίπεδο συνείδησης. Σήμερα, το επίπεδο αυτό είναι 3 με 8 για πολύ σοβαρές περιπτώσεις, 9 με 13 για μέτριες, και 14 με 15 για ήπιες περιπτώσεις. Βλέπετε πως αντιστοιχεί σε κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις παρακάτω.

Με το GCS ο διασώστης ελέγχει τρεις λειτουργίες που βασίζονται σχεδόν αποκλειστικά στη καλή λειτουργία του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος (ΚΝΣ). Την όραση, τη κίνηση, και την ομιλία. Βλέπετε μία πολύ σύντομη επεξήγηση της μεθόδου εκτίμησης της κατάστασης, αλλά και της βαθμολογίας, στη παρακάτω επεξηγηματική εικόνα.

Δηλαδή, εάν υποθέσουμε ότι το θύμα είχε κλειστά τα μάτια του και τα άνοιξε μόνο όταν του φωνάξαμε τότε στην όραση (Eye ή E για συντομία) θα έχει βαθμό 3. Εάν δε μιλούσε και έκανε μόνο ήχους, τότε στην ομιλία (Verbal ή V για συντομία) θα έχει 2. Και εάν μπορούσε να κουνηθεί κανονικά κατόπιν των εντολών μας, τότε η κίνηση του (Motor ή M για συντομία) θα είναι 6. Αυτό μας δίνει συνολικό βαθμό GCS 11 (2+3+6) που σημαίνει μέτριο επίπεδο συνείδησης. Καθώς συγκεκριμένα χαρακτηριστικά ίσως να έχουν μεγαλύτερη βαρύτητα, συχνά η βαθμολογία είναι τόσο σε αναλυτικό όσο και σε συνολικό βαθμό. Δηλαδή, σε αυτό το παράδειγμα, θα ήταν GCS 9-12, E3-V2-M6. Βλέπετε και την ελληνική απόδοση της κλίμακας στην επόμενη διαφάνεια.

Η κλίμακα GCS χωρίζεται σε δύο κατηγορίες, τη κανονική (αποκαλείται GCS), και την παιδιατρική (αποκαλείται PGCS όπου το P είναι από τη λέξη Pediatric). Στη περίπτωση της όρασης και της ομιλίας υπάρχουν δύο ειδικές περιπτώσεις που αντιστοιχούν σε ειδική βαθμολογία. Το πρώτο είναι σε περίπτωση που το θύμα είναι διασωληνωμένο. Καθώς είναι αδύνατη η ομιλία, στο βαθμό ομιλίας αναγράφεται απλώς το γράμμα «T». Αντίστοιχα, εάν το θύμα δε μπορεί να δει (π.χ. χρόνια απώλεια όρασης, τραύμα στα μάτια, κτλ.), τότε στη βαθμολογία όρασης αναγράφεται «C».

Παραπάνω βλέπετε τόσο τη GCS όσο και τη PGCS. Όπως αναγράφεται, η PGCS αφορά άτομα που είναι από 4 ετών και κάτω. Τα παιδιά άνω των 4 ετών έχουν δυνατότητα ομιλίας, και υπακοής σε εντολές και έτσι ακολουθούν τη κανονική κλίμακα GCS. Η βαθμολογία παραμένει ακριβώς η ίδια όσον αφορά τα όρια και τις τιμές τόσο στη μία κλίμακα, όσο και στην άλλη. Βλέπετε στη συνέχεια και μία εικόνα που περιγράφει τα στάδια εκτίμησης που αναφέραμε παραπάνω.

Σύμφωνα με το επίπεδο της κλίμακας το ιατρικό προσωπικό θα ακολουθήσει διαφορετικές διαδικασίες. Επίσης, καθώς το επίπεδο συνείδησης του ατόμου μπορεί να αλλάζει συνεχώς καθώς η κατάσταση του βελτιώνεται ή επιδεινώνεται, το ιατρικό προσωπικό κάνει συνεχώς εκτιμήσεις και ανανεώνει τη βαθμολογία (αντίστοιχα και με τις άλλες ζωτικές μετρήσεις). Έτσι, μπορεί να γνωρίζει εάν υπάρχει βελτίωση ή όχι. Κλείνοντας, βλέπετε έναν πίνακα με τις ζωτικές ενδείξεις. Στη γραμμή Α είναι η κατάσταση του αεραγωγού (airway), στη γραμμή Β είναι η αναπνοή (breathing) και για την ακρίβεια η περιεκτικότητα οξυγόνου στο αίμα και οι σφυγμοί, στη γραμμή C είναι το κυκλοφορικό σύστημα (circulation) όπου μετριέται η πίεση του αίματος, στο D είναι η ικανότητα συνείδησης (disability) την οποία μετράμε με το GCS, και τέλος είναι η γραμμή E στην οποία μετράμε την έκθεση του ασθενή (exposure) που γίνεται με μέτρηση της θερμοκρασίας του. Αυτή η μέθοδος ονομάζεται ABCDE και είναι πολύ διαδεδομένη σήμερα. Όπως βλέπετε κάποιος σε κατάσταση 1 (κόκκινο) απαιτεί άμεση ιατρική βοήθεια, σε κατάσταση 2 (πορτοκαλί) θεωρείται επείγον με μέγιστο χρόνο αντίδρασης 15 λεπτά, σε κατάσταση 3 (κίτρινο) είναι σοβαρό και χρειάζεται βοήθεια εντός μίας ώρας, και σε κατάσταση 4 (πράσινο) δεν είναι επείγον και μπορεί να περιμένει έως και 3 ώρες.

Πώς η Μπόκο Χαράμ στρατολογεί και φανατίζει γυναίκες και παιδιά

Οι περισσότεροι από τους βομβιστές αυτοκτονίας που χρησιμοποιούν οι τρομοκράτες της Boko Haram για να σκοτώσουν άμαχο πληθυσμό είναι γυναίκες και παιδιά, σύμφωνα με νέα αμερικανική μελέτη που είδε το φως της δημοσιότητας και δημοσιεύει το CNN. Ερευνητές του Κέντρου Καταπολέμησης της Τρομοκρατίας από το Πανεπιστήμιο του Yale ανέλυσαν 434 βομβιστικές επιθέσεις αυτοκτονίας που πραγματοποίησαν οι μαχητές της Boko Haram της Νιγηρίας από το 2011 και κατέληξαν στο συμπέρασμα πως τουλάχιστον οι 244 από τις 338 επιθέσεις για τις οποίες υπάρχουν περισσότερα στοιχεία είχαν δράστες γυναίκες.
Πώς αυξήθηκε ο αριθμός των γυναικών
Οι γυναίκες βομβίστριες της Boko Haram αυξήθηκαν μετά την απαγωγή 276 γυναικών ηλικίας 16-18 ετών από τους σχολικούς κοιτώνες τον Απρίλιο του 2014. Υπενθυμίζεται πως το συγκεκριμένο έγκλημα ήταν η αιτία της δημιουργίας της παγκόσμιας εκστρατείας «Bring Back Our Girls». «Αμέσως μετά τις απαγωγές, ο αριθμός των γυναικών της Boko Haram ανέβηκε στα ύψη», σχολιάζει ο Jason Warner, επίκουρος καθηγητής στο Κέντρο Καταπολέμησης της Τρομοκρατίας στο West Point. Σύμφωνα με την έκθεση, η Boko Haram άρχισε να χρησιμοποιεί βομβίστριες αυτοκτονίας αφού συνειδητοποίησε τη δυναμική που προσφέρει το φύλο και το νεαρό της ηλικίας στο προφίλ της.
Βομβιστής ετών 7
Από τους 134 βομβιστές αυτοκτονίας, των οποίων η ηλικία έχει ταυτοποιηθεί, το 60% ήταν έφηβοι και παιδιά. Ο νεότερος τρομοκράτης που έχει μέχρι σήμερα εντοπιστεί ήταν μόλις 7 ετών. Η Boko Haram χρησιμοποίησε τέσσερις φορές περισσότερα κορίτσια από αγόρια, σύμφωνα με τη μελέτη. Η Ellen Chapin, ερευνήτρια στο Yale δήλωσε στο CNN πως η οργάνωση έχει στρατολογήσει 42 έφηβα κορίτσια και 23 μικρά κορίτσια (12 ετών και κάτω), σε σύγκριση με 11 εφήβους και 5 μικρά αγόρια.
«Ας είμαστε σαφείς: τα παιδιά αυτά είναι τα θύματα και όχι οι δράστες», λέει ο Μanuel Fonten, περιφερειακός διευθυντής της Unicef για τη δυτική και τη κεντρική Αφρική. «Η παραπλάνηση των παιδιών και ο εξαναγκασμός τους να διαπράξουν θανάσιμες πράξεις είναι μία από τις πιο φρικτές πλευρές της βίας στη Νιγηρία και στις γειτονικές χώρες», προσθέτει. Επιπλέον, τα παιδιά που γεννήθηκαν από αναγκαστικούς γάμους ή ως συνέπεια της σεξουαλικής βίας «αντιμετωπίζουν επίσης τον στιγματισμό και τις διακρίσεις» στα χωριά τους και στους καταυλισμούς των εκτοπισμένων.
Από τα πυρά της Boko Haram έχουν πέσει νεκροί περίπου 35.000 άνθρωποι τα τελευταία έξι χρόνια. Ένας εκ των ερευνητών εξηγεί πως η μεγάλη πλειοψηφία των θυμάτων είναι αθώοι, καθημερινοί άνθρωποι που ζουν στη Νιγηρία και στο Καμερούν, δεν πρόκειται δηλαδή για κυβερνητικούς, ούτε για στρατιωτικούς.
Γιατί επιλέγουν γυναίκες και παιδιά

Οι συντάκτες της έρευνας αναφέρουν πως υπάρχουν διάφοροι λόγοι για τους οποίους επιλέγονται οι γυναίκες και τα παιδιά για τις επιθέσεις και ένας από αυτούς είναι ότι και οι δύο ομάδες είναι πιο «ευέλικτες». Με άλλα λόγια, μπορούν να κρύψουν εκρηκτικές ύλες κάτω από τα ρούχα τους, μέσα σε τσάντες, ενώ μερικές φορές οι γυναίκες κρύβουν μηχανισμούς ακόμα και στο μάρσιπο που βάζουν τα μωρά τους.
Οι ερευνητές πιστεύουν παράλληλα πως οι γυναίκες και τα παιδιά είναι πιο επιρρεπείς στις προσπάθειες στρατολόγησης, δηλαδή με μεγαλύτερη ευκολία μπορεί να υποστούν πλύση εγκεφάλου ή να πιστέψουν σε ψευδείς υποσχέσεις.
Στο Maiduguri, μια πόλη που χτυπήθηκε σκληρά από τη Boko Haram, η κυβέρνηση έχει ξεκινήσει μια εκστρατεία ευαισθητοποίησης του κοινού σχετικά με την εκμετάλλευση των συγκεκριμένων ομάδων για τις επιθέσεις αυτοκτονίας.
Μερικές γυναίκες προσφέρουν εθελοντικά τις υπηρεσίες τους στην τρομοκρατική οργάνωση, ενώ άλλες αναγκάζονται να στραφούν εκεί λόγω της φτώχειας. Πολλές από αυτές που έχουν αγανακτήσει από την ανισότητα, τις διακρίσεις εις βάρος τους λόγω του φύλου τους και τη βαθιά εδραιωμένη πατριαρχία, έχουν αποφασίσει να ενταχθούν στην Boko Haram εθελοντικά ελπίζοντας σε μια καλύτερη ζωή, ανέφερε μια έκθεση του International Crisis Group (ICG).
«Για κάποιες γυναίκες που αισθάνονται παγιδευμένες στην καθημερινότητά τους, η Μπόκο Χαράμ προσφέρει μια απόδραση», είχε πει στο παρελθόν ο Ρινάλντο Ντεπάγν, διευθυντής για τη δυτική Αφρική του ICG. «Όμως αυτό αποδεικνύει την τεράστια απόγνωση των γυναικών (…) και την αποτυχία της κοινωνίας στη βορειοανατολική» Νιγηρία, εξήγησε στη συνέχεια.