........ΚΑΙ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ
Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2015
Τρίτη 29 Δεκεμβρίου 2015
Επίγνωση Κατάστασης
Όπως ίσως να έχετε παρατηρήσει, συχνά δημοσιεύουμε άρθρα που έχουν
αποκλειστικό στόχο να γνωρίσουμε όλοι καλύτερα τις εχθρικές δυνάμεις που
μπορεί να αντιμετωπίσουμε είτε ως απλοί πολίτες είτε ως επαγγελματίες
στο χώρο της ασφάλειας και άμυνας. Εδώ θα δούμε τις θεμελιώδεις αρχές
που πρέπει να ακολουθούμε κάθε ημέρα, 24 ώρες το εικοσιτετράωρο, 365
ήμερες το χρόνο αν θέλουμε να είμαστε υπεύθυνοι άνθρωποι που
ενδιαφέρονται τόσο για την ατομική όσο και για τη κοινωνική ασφάλεια.
Προτού ξεκινήσουμε το άρθρο, αξίζει να ξεκαθαρίσουμε ότι η ασφάλεια είναι ένα τεράστιο θέμα που εφαρμόζεται σε όλα τα επίπεδα της ζωής μας. Έχουμε φυσική ασφάλεια, ηλεκτρονική ασφάλεια, προσωπική ασφάλεια, κτλ. και το ίδιο ισχύει για κάθε ένα δευτερόλεπτο που είμαστε ζωντανοί. Από τα πιο απλά όπως το πως μιλάμε σε έναν άγνωστο, πως αντιμετωπίζουμε κάποιον που μας πλησιάζει, τη ψυχολογία μας όταν περπατάμε σε ένα πεζοδρόμιο, το τρόπο οδήγησης μας, κτλ. μέχρι τα πιο πολύπλοκα όπως ένοπλες συμπλοκές, εκκαθάριση κλειστών χώρων, εξουδετέρωση εκρηκτικών μηχανισμών, κτλ. έχουν πολλά κοινά στο θέμα της επίγνωσης της κατάστασης.
Δεκάδες άρθρα που έχουμε δημοσιεύσει σε αυτό τον ιστότοπο κατά καιρούς στοχεύουν καθαρά στην ενημέρωση βάση μελετών και εκπαιδεύσεων από τους πιο έμπειρους και εξειδικευμένους επαγγελματίες στο κόσμο. Τίποτα όμως από όλα αυτά δεν έχει νόημα για τον αναγνώστη αν δεν τα εκτελεί ως συνήθεια στη καθημερινότητα του. Το ίδιο ισχύει και για το θέμα που θα αναλύσουμε σε αυτό το άρθρο, την επίγνωση κατάστασης. Πιθανότατα, το πιο σημαντικό θέμα στο χώρο της ασφάλειας και άμυνας σε όλα τα επίπεδα.
Όλα ξεκίνησαν από τον πατέρα των σύγχρονων τεχνικών αυτοάμυνας και μάχης με φορητά όπλα, τον Συνταγματάρχη Πεζοναυτών Τζεφ Κούπερ που γεννήθηκε το 1920 και έπειτα από την αποφοίτηση του από το πανεπιστήμιο του Στάνφορντ με πτυχίο στις Πολιτικές Επιστήμες, κατατάχθηκε στις Δυνάμεις Πεζοναυτών των Αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων για να υπηρετήσει τη πατρίδα του. Συμμετείχε σε αμέτρητες μάχες και παρατήρησε την έλλειψη τεκμηριωμένων σύγχρονων τακτικών μάχης. Έτσι δημιούργησε σχεδόν όλες τις τεχνικές τακτικής χρήσης φορητού οπλισμού που χρησιμοποιούμε μέχρι και σήμερα, δηλαδή στάσεις βολών, τακτικό γέμισμα όπλων, κανόνες ασφαλείας, εκκαθάριση κλειστών χώρων, κτλ. Βλέπετε τον Συνταγματάρχη Πεζοναυτών Τζεφ Κούπερ στη παρακάτω φωτογραφία.
Ο πατέρας λοιπόν των σύγχρονων τακτικών μάχης είχε φτιάξει και ένα ακόμα μοντέλο που διδάσκεται μέχρι και σήμερα σε Σώματα Ασφαλείας και Ένοπλες Δυνάμεις δεκάδων χωρών ως η επιτομή της επίγνωσης κατάστασης. Η επίγνωση της κατάστασης είναι με απλά λόγια να γνωρίζουμε ανά πάσα στιγμή τι συμβαίνει γύρω μας και να έχουμε ένα σχέδιο αντίδρασης. Για
παράδειγμα, βρίσκεστε στο γραφείο σας και εργάζεστε. Έχετε σκεφτεί ποτέ τι θα κάνετε αν από την είσοδο του γραφείου μπει ένας τρομοκράτης με ένα αυτόματο όπλο; Σίγουρα υπάρχουν λύσεις, για παράδειγμα, αν υπάρχει άλλη έξοδος μπορείτε να βρίσκετε κοντά της. Αν δεν υπάρχει άλλη έξοδος μπορείτε να είστε κοντά σε κάποια κολώνα ή άλλο σημείο που θα προσφέρει προσωρινή κάλυψη, αν έχετε δυνατότητα μπορείτε να τοποθετήσετε το γραφείο πλευρικά της εισόδου ώστε να έχετε χρόνο να επιτεθείτε στον εγκληματία, κτλ. Πάντα υπάρχουν λύσεις και εκεί έρχεται η επίγνωση της κατάστασης. Να έχουμε πάντα επιγνώση του τι συμβαίνει γύρω μας και πως θα αντιδράσουμε όταν κάτι που μπορεί να απειλήσει τη ζωή μας συμβεί.
Το ίδιο εφαρμόζεται σε όλες τις μορφές ασφάλειας όπως θα πρέπει να είναι κατανοητό ως τώρα. Με βάση τα παραπάνω, ο Συνταγματάρχης Πεζοναυτών Τζεφ Κούπερ έφτιαξε τον χρωματικό κώδικα όπου συμβολίζει την ετοιμότητα-επίγνωση της κατάστασης μας αντιστοιχίζοντας τα διαφορετικά επίπεδα με διαφορετικά χρώματα. Ο ίδιος είχε γράψει αρχικά για τέσσερα χρώματα (λευκό, κίτρινο, πορτοκαλί και κόκκινο) αλλά αργότερα οι Αμερικανικές Δυνάμεις Πεζοναυτών πρόσθεσαν στα εγχειρίδια τους και ένα πέμπτο, το μαύρο χρώμα. Έτσι ανάλογα με του που έχετε εκπαιδευτεί ίσως να γνωρίζετε για τέσσερα ή πέντε χρώματα (ή ζώνες όπως τα αναφέρουν μερικοί). Εδώ θα περιγράψουμε και τα πέντε ώστε το άρθρο μας να είναι όσο το δυνατόν πιο ολοκληρωμένο στο περιεχόμενο του.
Πηγή: PersonalDefenseWorld.com
Προτού ξεκινήσουμε το άρθρο, αξίζει να ξεκαθαρίσουμε ότι η ασφάλεια είναι ένα τεράστιο θέμα που εφαρμόζεται σε όλα τα επίπεδα της ζωής μας. Έχουμε φυσική ασφάλεια, ηλεκτρονική ασφάλεια, προσωπική ασφάλεια, κτλ. και το ίδιο ισχύει για κάθε ένα δευτερόλεπτο που είμαστε ζωντανοί. Από τα πιο απλά όπως το πως μιλάμε σε έναν άγνωστο, πως αντιμετωπίζουμε κάποιον που μας πλησιάζει, τη ψυχολογία μας όταν περπατάμε σε ένα πεζοδρόμιο, το τρόπο οδήγησης μας, κτλ. μέχρι τα πιο πολύπλοκα όπως ένοπλες συμπλοκές, εκκαθάριση κλειστών χώρων, εξουδετέρωση εκρηκτικών μηχανισμών, κτλ. έχουν πολλά κοινά στο θέμα της επίγνωσης της κατάστασης.
Πηγή: FarleighConsultants.com
Δεκάδες άρθρα που έχουμε δημοσιεύσει σε αυτό τον ιστότοπο κατά καιρούς στοχεύουν καθαρά στην ενημέρωση βάση μελετών και εκπαιδεύσεων από τους πιο έμπειρους και εξειδικευμένους επαγγελματίες στο κόσμο. Τίποτα όμως από όλα αυτά δεν έχει νόημα για τον αναγνώστη αν δεν τα εκτελεί ως συνήθεια στη καθημερινότητα του. Το ίδιο ισχύει και για το θέμα που θα αναλύσουμε σε αυτό το άρθρο, την επίγνωση κατάστασης. Πιθανότατα, το πιο σημαντικό θέμα στο χώρο της ασφάλειας και άμυνας σε όλα τα επίπεδα.
Πηγή: BeSurvival.com
Όλα ξεκίνησαν από τον πατέρα των σύγχρονων τεχνικών αυτοάμυνας και μάχης με φορητά όπλα, τον Συνταγματάρχη Πεζοναυτών Τζεφ Κούπερ που γεννήθηκε το 1920 και έπειτα από την αποφοίτηση του από το πανεπιστήμιο του Στάνφορντ με πτυχίο στις Πολιτικές Επιστήμες, κατατάχθηκε στις Δυνάμεις Πεζοναυτών των Αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων για να υπηρετήσει τη πατρίδα του. Συμμετείχε σε αμέτρητες μάχες και παρατήρησε την έλλειψη τεκμηριωμένων σύγχρονων τακτικών μάχης. Έτσι δημιούργησε σχεδόν όλες τις τεχνικές τακτικής χρήσης φορητού οπλισμού που χρησιμοποιούμε μέχρι και σήμερα, δηλαδή στάσεις βολών, τακτικό γέμισμα όπλων, κανόνες ασφαλείας, εκκαθάριση κλειστών χώρων, κτλ. Βλέπετε τον Συνταγματάρχη Πεζοναυτών Τζεφ Κούπερ στη παρακάτω φωτογραφία.
Πηγή: Wikipedia.org
Ο πατέρας λοιπόν των σύγχρονων τακτικών μάχης είχε φτιάξει και ένα ακόμα μοντέλο που διδάσκεται μέχρι και σήμερα σε Σώματα Ασφαλείας και Ένοπλες Δυνάμεις δεκάδων χωρών ως η επιτομή της επίγνωσης κατάστασης. Η επίγνωση της κατάστασης είναι με απλά λόγια να γνωρίζουμε ανά πάσα στιγμή τι συμβαίνει γύρω μας και να έχουμε ένα σχέδιο αντίδρασης. Για
παράδειγμα, βρίσκεστε στο γραφείο σας και εργάζεστε. Έχετε σκεφτεί ποτέ τι θα κάνετε αν από την είσοδο του γραφείου μπει ένας τρομοκράτης με ένα αυτόματο όπλο; Σίγουρα υπάρχουν λύσεις, για παράδειγμα, αν υπάρχει άλλη έξοδος μπορείτε να βρίσκετε κοντά της. Αν δεν υπάρχει άλλη έξοδος μπορείτε να είστε κοντά σε κάποια κολώνα ή άλλο σημείο που θα προσφέρει προσωρινή κάλυψη, αν έχετε δυνατότητα μπορείτε να τοποθετήσετε το γραφείο πλευρικά της εισόδου ώστε να έχετε χρόνο να επιτεθείτε στον εγκληματία, κτλ. Πάντα υπάρχουν λύσεις και εκεί έρχεται η επίγνωση της κατάστασης. Να έχουμε πάντα επιγνώση του τι συμβαίνει γύρω μας και πως θα αντιδράσουμε όταν κάτι που μπορεί να απειλήσει τη ζωή μας συμβεί.
Πηγή: BlackScoutSurvival.com
Το ίδιο εφαρμόζεται σε όλες τις μορφές ασφάλειας όπως θα πρέπει να είναι κατανοητό ως τώρα. Με βάση τα παραπάνω, ο Συνταγματάρχης Πεζοναυτών Τζεφ Κούπερ έφτιαξε τον χρωματικό κώδικα όπου συμβολίζει την ετοιμότητα-επίγνωση της κατάστασης μας αντιστοιχίζοντας τα διαφορετικά επίπεδα με διαφορετικά χρώματα. Ο ίδιος είχε γράψει αρχικά για τέσσερα χρώματα (λευκό, κίτρινο, πορτοκαλί και κόκκινο) αλλά αργότερα οι Αμερικανικές Δυνάμεις Πεζοναυτών πρόσθεσαν στα εγχειρίδια τους και ένα πέμπτο, το μαύρο χρώμα. Έτσι ανάλογα με του που έχετε εκπαιδευτεί ίσως να γνωρίζετε για τέσσερα ή πέντε χρώματα (ή ζώνες όπως τα αναφέρουν μερικοί). Εδώ θα περιγράψουμε και τα πέντε ώστε το άρθρο μας να είναι όσο το δυνατόν πιο ολοκληρωμένο στο περιεχόμενο του.
Πηγή: AmmoLand.com
- ΛΕΥΚΟ
Η κατάσταση κατά την οποία δεν έχουμε καμία επίγνωση του τι συμβαίνει γύρω μας και δεν είμαστε προετοιμασμένοι για τίποτα. Δυστυχώς, κάτι που βλέπουμε όλο και περισσότερο με άτομα που περπατάνε με σκυμμένα κεφάλια μέσα στα κινητά τους τηλέφωνα ή/και με ακουστικά αποκλείοντας την ακοή και όραση τους από ότι συμβαίνει γύρω τους. Τα άτομα αυτά είναι αυτά που βλέπετε μερικές φορές σε φάρσες όταν συμβαίνει κάτι να παγώνουν, να σηκώνουν τα χέρια ή να φωνάζουν πράγματα όπως «Θεέ μου! Τι γίνεται;» χωρίς ουσιαστικά να κάνουν κάποια χρήσιμη αντίδραση. Όποιος πιστεύει ή δηλώνει ότι ενδιαφέρεται για την ασφάλεια δε θα πρέπει ποτέ, ούτε στον ύπνο, να βρίσκεται σε αυτή τη κατάσταση.
Πηγή: ITSTactical.com - ΚΙΤΡΙΝΟ
Ήρεμη κατάσταση παρατηρώντας (σε φυσιολογικό βαθμό) τι συμβαίνει γύρω μας και έχοντας κάποιο γενικό σχέδιο αντίδρασης. Όπως έγραφε ο ίδιος ο Συνταγματάρχης Πεζοναυτών Τζεφ Κούπερ αυτή είναι η κατάσταση στην οποία πρέπει να είμαστε πάντα, κατά γράμμα είχε πει «Απλώς λες στον εαυτό σου ότι σήμερα ίσως να είναι η μέρα που θα πρέπει να αμυνθώ για τη ζωή μου». Προηγουμένως αναφέραμε ότι δε πρέπει να είμαστε στη λευκή κατάσταση ούτε κατά τη διάρκεια του ύπνου και εδώ θα δούμε τι εννοούμε. Κατά τον ύπνο πρέπει να είμαστε επίσης σε κίτρινη κατάσταση, δηλαδή να έχουμε ένα σχέδιο άμεσης αντίδρασης όταν αντιληφθούμε κάποια απειλή. Να γνωρίζουμε τα σημεία κάλυψης από πυρά στο σπίτι μας, τους συνηθισμένους και ασυνήθιστους ήχους, κτλ. Με απλά λόγια θα λέγαμε ότι η κίτρινη κατάσταση είναι η κατάσταση αυτή που περνάμε ήσυχα τη καθημερινότητα μας αλλά κάπου στην άκρη του μυαλού μας ξέρουμε ότι ανά πάσα στιγμή ίσως να πρέπει να δώσουμε τη μάχη της ζωής μας και άρα αντιμετωπίζουμε τα πάντα με αυτό κατά νου.
Πηγή: PersonalDefenseWorld.com - ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ
Επικείμενος κίνδυνος, αυξημένη επίγνωση της κατάστασης. Σε αυτή τη κατάσταση μπορούμε να έρθουμε μόνο από τη κίτρινη κατάσταση. Σημαίνει ότι έχουμε αντιληφθεί κάποια ύποπτη κίνηση ή απειλή. Για παράδειγμα, βλέπουμε έναν οδηγό να σταματάει λίγο πιο μπροστά και να κατεβαίνει με επιθετική διάθεση, ή για παράδειγμα, ακούμε πυροβολισμούς ή πιο απλά, βρισκόμαστε στο σπίτι μας και ακούμε ένα τζάμι να σπάει. Τότε μπαίνουμε στη πορτοκαλί κατάσταση. Δηλαδή σταματάμε τη ρουτίνα-καθημερινή μας δραστηριότητα και αρχίζουμε να δίνουμε βάρος στη παρατήρηση και ανάλυση της κατάστασης. Αρχίζουμε να βάζουμε το σχέδιο αντίδρασης που έχουμε σε εφαρμογή όπως για παράδειγμα αν βρισκόμαστε σε επικίνδυνο σημείο καταφεύγουμε σε κάποιο πιο ασφαλές, κτλ. Την ίδια στιγμή ψυχολογικά προετοιμαζόμαστε για να αμυνθούμε για τη ζωή μας ή να προστατέψουμε τις ζωές άλλων. Όταν είμαστε σίγουροι ότι δεν υπάρχει απειλή μπορούμε να επιστρέψουμε στη κίτρινη κατάσταση.
Πηγή: Fandango.com - ΚΟΚΚΙΝΟ
Απλά πράγματα, βρισκόμαστε σε μάχη. Εδώ χωρίς δεύτερη σκέψη πρέπει να εφαρμόσουμε δυναμικά το σχέδιο αντίδρασης που είχαμε στο μυαλό μας, είτε αυτό είναι κάλυψη, διαφυγή, αντιμετώπιση της απειλής, κτλ. Σε αυτό το στάδιο δε πρέπει να υπάρχει κανένας δισταγμός ή δεύτερη σκέψη. Ο Συνταγματάρχης Τζεφ Κούπερ έχοντας κατά νου τις ένοπλες συμπλοκές είχε γράψει ότι στη κόκκινη κατάσταση πρέπει να έχουμε τη ψυχολογία του «Αν συμβεί το περιστατικό Χ τότε θα αρχίσω να πυροβολώ προς τον επιτιθέμενο μέχρι να μην είναι πλέον απειλή». Ουσιαστικά είναι η κατάσταση που κανένας δε θέλει να βρεθεί ποτέ αλλά όταν βρεθεί δε θα μπορέσει να επιβιώσει χωρίς σχέδιο.
Πηγή: The Daily Caller - ΜΑΥΡΟ
Κατάσταση πανικού, σε αυτή τη κατάσταση βρίσκονται μόνο τα άτομα που ήταν σε λευκή κατάσταση όταν κάτι συνέβη το περιστατικό και τώρα πρέπει να αντιδράσουν χωρίς κανένα σχέδιο. Σχεδόν πάντα αυτό καταλήγει σε πολύ άσχημα αποτελέσματα γιατί σε στιγμές κρίσεως υπάρχουν τόσα πολλά που συμβαίνουν που χωρίς σχέδιο άμεσης αντίδρασης είναι απίθανο να τα επεξεργαστούμε αρκετά γρήγορα αλλά και να αντιδράσουμε αποτελεσματικά.
Πηγή: thethingaboutflying.wordpress.com
Πηγή: saftd.org
Πέμπτη 24 Δεκεμβρίου 2015
ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ....ΣΚΛΗΡΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ
ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΥΝΟΔΩΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
S.M.A.R.T. V.I.P. Protection TRAINING
Ολοκληρωμένη εκπαίδευση με βάση τις ανάγκες των V.I.P.
ΜΙΑ ΕΞΕΙΔΙΚΕΥΜΕΝΗ (SPECIFIC) ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ, ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΜΕΤΡΙΣΙΜΗ (MEASURABLE),
ΜΕ ΣΤΟΧΟ ΕΠΙΤΕΥΞΙΜΟ (ACHIEVABLE), ΑΠΟΛΥΤΑ ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΗ (REALISTIC),
ΣΤΗΡΙΖΟΜΕΝΗ ΣΕ ΧΡΟΝΟΔΙΑΓΡΑΜΜΑ (TIME BASSED)
Οι χώρες που απειλούνται περισσότερο από την πειρατεία
Αυτές είναι οι χώρες που απειλούνται περισσότερο από την πειρατεία
Η πειρατεία εξακολουθεί να αποτελεί ένα πολύ επικίνδυνο φαινόμενο στις θαλάσσιες περιοχές πολλών χωρών. Οι πειρατές μπορεί πλέον να μην έχουν γάντζο στο χέρι, ωστόσο είναι ιδιαίτερα δραστήριοι και επικίνδυνοι
Ενώ θα πιστεύαμε ότι στη σύγχρονη εποχή η πειρατεία στις θάλασσες έχει εξαλειφθεί και αφορά μόνο το διαδίκτυο, τον κινηματογράφο και τη μουσική, η αλήθεια είναι πως η πειρατεία συνεχίζει να υπάρχει και να εξαπλώνεται σε αρκετές χώρες του κόσμου.
Μάλιστα, σε ορισμένες από αυτές αποτελεί τόσο συνηθισμένο φαινόμενο, ώστε τα εμπορικά πλοία, και όχι μόνο, να πραγματοποιούν "ελιγμούς" για να αποφύγουν τα επικίνδυνα περάσματα.
Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, το φαινόμενο είχε αρχίσει να εξασθενεί, ωστόσο η εμφάνιση των Σομαλών πειρατών, που αποτελούν και τις πιο επικίνδυνες "ομάδες" πειρατών που δραστηριοποιούνται στα ανοικτά της Αφρικής έφερε και πάλι στο προσκήνιο το πρόβλημα, κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου στις χώρες που βασίζουν την οικονομία τους στο εμπόριο και αποδεικνύοντας ότι αποτελούν μια πραγματική απειλή.
Σε συζήτηση που είχαμε με τον Κώστα Βούλγαρη, Finacial Lines Head της AIG για την Ελλάδα, την Κύπρο και τη Μάλτα και υπεύθυνο για το πρόγραμμα Ασφάλισης Πειρατείας, σχολίασε σχετικά: Η πειρατεία είναι ένας από τους μεγαλύτερους κινδύνους που αντιμετωπίζει η ναυτιλία σήμερα, απειλώντας ανθρώπινες ζωές και δημιουργώντας σημαντικές οικονομικές απώλειες για τις πλοιοκτήτριες εταιρίες. Παρόλο που τα φαινόμενα έχουν μειωθεί σε παραδοσιακά επικίνδυνες περιοχές όπως ο Κόλπος του Άντεν, δε μπορούμε να ισχυριστούμε το ίδιο για τις περιοχές της νοτιοανατολικής Ασίας και Δυτικής Αφρικής, όπου παρουσιάζεται σημαντική αύξηση. Χαρακτηριστικά θα αναφέρω ότι, για την περσινή χρονιά 182 μέλη πληρωμάτων απήχθησαν και μεταφέρθηκαν σε πλοία πειρατών στην περιοχή της νοτιοανατολικής Ασίας, ενώ σημειώθηκαν 20 δολοφονίες στελεχών πληρωμάτων στη Δυτική Αφρική.
Η Παγκόσμια δράση κατά της πειρατείας
Μέχρι το 2010, η κατάσταση έμοιαζε να έχει βγει εκτός ελέγχου με τις περιπτώσεις πειρατικών επιθέσεων να φθάνουν σε αριθμό ρεκόρ για την εποχή. Η περιοχή όπου παρατηρείται η μεγαλύτερη και πιο επικίνδυνη πειρατική δραστηριότητα δεν είναι άλλη από τις ακτές της Σομαλίας, όπου σύμφωνα με εκτιμήσεις του διεθνούς οργανισμού “Oceans Beyond Piracy”, η ζημία της παγκόσμιας οικονομίας από την πειρατεία στη συγκεκριμένη ζώνη ξεπερνά, κάθε χρόνο, τα 6 δισεκατομμύρια δολάρια. Παράλληλα, ιδιαίτερα βαρύ είναι και το κόστος για τους ομήρους ναυτικούς που στερούνται, για μήνες, την ελευθερία τους ή ακόμη και την ίδια τους τη ζωή.
Σε μια συντονισμένη και παγκόσμια προσπάθεια το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ προχώρησε στη λήψη σειράς μέτρων για την αντιμετώπισή των πειρατών, ενώ αρκετά κράτη, μεταξύ των οποίων οι ΗΠΑ, η Κίνα, η Ρωσία, η Ινδία και άλλες, απέστειλαν ναυτικές δυνάμεις.
Ήταν αυτή η κίνηση που οδήγησε στη μείωση των περιστατικών πειρατείας, όχι μόνο στα ανοιχτά της Σομαλίας, αλλά και σε άλλες χώρες που αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα.
Παράλληλα, κινητοποίηση για την αντιμετώπιση της πειρατείας υπήρξε και στον Ευρωπαϊκό χώρο, καθώς στο πλαίσιο της Ε.Ε υιοθετήθηκε, κατά τη διάρκεια της ελληνικής Προεδρίας του Συμβουλίου της, τον Ιούνιο του 2014, η Ευρωπαϊκή Στρατηγική για την Ασφάλεια στη Θάλασσα (European Maritime Security Strategy).
Ο συγκεκριμένος φορέας αποτελεί το πλαίσιο εντός του οποίου θα συντονίζονται και θα δρουν οι αρμόδιες εθνικές και ευρωπαϊκές αρχές με στόχους α) την εξασφάλιση μιας συνεκτικής ανάπτυξης των πολιτικών τους και μιας ευρωπαϊκής απάντησης στις απειλές και τους κινδύνους στον θαλάσσιο τομέα και β) την προστασία των στρατηγικών συμφερόντων της Ε.Ε στη θάλασσα, καθώς και την εξεύρεση τρόπων υλοποίησής της.
Η συμμέτοχη της Ελλάδας στο πρόγραμμα καταπολέμησης του φαινομένου
Η ελληνική συμμετοχή στο πρόγραμμα κατά της πειρατείας ήταν έντονη, καθώς η χώρα μας ως ιδρυτικό μέλος της Ομάδας Επαφής είχε αναλάβει τη διοίκηση της Επιχείρησης “Αtalanta”, από το Δεκέμβριο 2008 έως τον Απρίλιο του 2009, στην οποία συμμετείχε η φρεγάτα «Ύδρα», μέχρι τον Μάρτιο του 2012, καθώς και η φρεγάτα «Ψαρά», από τον Φεβρουάριο έως το Μάιο 2014.
Η ύφεση του φαινομένου της πειρατείας στα ανοικτά της Σομαλίας συνέπεσε χρονικά με την έξαρση ιδιαίτερα βίαιων κρουσμάτων πειρατείας και ένοπλης ληστείας στην περιοχή του κόλπου της Γουινέας, στη Δυτική Αφρική. Στη συγκεκριμένη περιοχή καταγράφηκαν τους εννέα πρώτους μήνες του 2013, από το International Maritime Bureau, περισσότερες από 40 πειρατικές επιθέσεις, εκ των οποίων οι 7 εξελίχθηκαν σε καταλήψεις πλοίων, με 132 ναυτικούς ομήρους.
Το πρόβλημα ήταν τόσο οξύ, που το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ προέτρεψε τη διεθνή κοινότητα να υποστηρίξει έμπρακτα τα κράτη της περιοχής στην προσπάθειά τους να λάβουν μέτρα κατά της πειρατείας σε εθνικό και περιφερειακό επίπεδο.
Την ίδια στιγμή, στον Παναμά καταγράφηκαν για την περασμένη χρονιά 44 περιπτώσεις πειρατείας με τις αρχές να εντείνουν τις περιπολίες στην περιοχή, προκειμένου να θέσουν εμπόδια στη δραστηριότητα των πειρατών. Στη Σιγκαπούρη οι καταλήψεις πλοίων από πειρατές έφθασαν τις 32, με τις αρμόδιες αρχές να δηλώνουν ότι κάνουν ότι μπορούν και όσα τους επιτρέπουν οι πόροι που έχουν στη διάθεσή τους για την αντιμετώπιση του φαινομένου.
Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι πολλές από τις χώρες που βρίσκονται αντιμέτωπες με το πρόβλημα δεν διαθέτουν επαρκείς πόρους για την αντιμετώπισή του, αλλά και για τις θαλάσσιες περιπολίες και τον εξοπλισμό. Μία από αυτές της χώρες είναι και η Λιβερία, όπου τα κρούσματα πειρατείας καταγράφονται στα 20.
Μάλιστα τον περασμένο Ιούνιο ελληνόκτητο πετρελαιοφόρο με 24μελές πλήρωμα, έγινε στόχος πειρατών, όταν έπλεε ανοικτά της Γκάνα.
Τον περασμένο Φεβρουάριο ακόμα ένα ελληνικό πλοίο έπεσε στα χέρια των πειρατών, αυτή τη φορά ανοιχτά της Νιγηρίας και ο απολογισμός ήταν τραγικός, καθώς ένας Έλληνας καπετάνιος έχασε τη ζωή του. Συγκεκριμένα, το "Κάλαμος" είχε ξεκινήσει από την Κίνα κενό φορτίου με προορισμό τη Νιγηρία και βρισκόταν εν αναμονή φόρτωσης στη θαλάσσια περιοχή QUA IBOE. Συνολικά επέβαιναν 23 μέλη πλήρωμα μεταξύ των οποίων και δέκα Έλληνες, με τα Υπουργεία Εξωτερικών και Ναυτιλίας να μιλούν για σοβαρό πλήγμα και να τονίζουν την ανάγκη για ασφάλεια.
Στο πλαίσιο αυτό, πολλές ελληνικές ναυτιλιακές εταιρίες έχουν στραφεί στην Ασφάλιση των πλοίων τους από τους κινδύνους της πειρατείας, με σκοπό να μπορούν να αντιμετωπίσουν ανά πάσα στιγμή μια τέτοια περίπτωση, εξασφαλίζοντας άμεσα τις τυχόν δαπάνες για λύτρα που θα ζητηθούν για την απελευθέρωση του πλοίου και του πληρώματος, λιμενικά και νομικά έξοδα.
Η πειρατεία στη "γειτονιά" μας
Για να μην υπάρχουν αυταπάτες ότι η πειρατεία αποτελεί μόνο φαινόμενο των χωρών της Αφρικής, της Κεντρικής Αμερικής και της Άπω Ανατολής, προκύπτει ότι δεν είναι λίγες και οι Ευρωπαϊκές χώρες που έχουν βρεθεί, κατά καιρούς, αντιμέτωπες με περιστατικά πειρατείας. Συγκεκριμένα η γειτονική Ιταλία έχει αντιμετωπίσει 7 φορές το φαινόμενο της πειρατείας στις θαλασσιές περιοχές της.
Τον ίδιο αριθμό πειρατικών επιθέσεων δέχθηκε και η Ολλανδία, ενώ ακολουθεί η Μάλτα με 6 κρούσματα.
Εύη Κιόρρι
Δεκέμβριος 07 2015
ΑΠΑΓΩΓΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Στην Ελλάδα έχουν υπάρξει τουλάχιστον 20 περιπτώσεις τα τελευταία 25 χρόνια που όχι απλά άφησαν το στίγμα τους, αλλά κυριολεκτικά συγκλόνισαν το πανελλήνιο, τόσο για τις ιδιαιτερότητες που είχαν οι περιπτώσεις αυτές, όσο και για τον τρόπο με τον οποίο εξελίχτηκαν και κατέληξαν
Οι απαγωγές είναι από τα πλέον σκληρά κακουργήματα και αυτό γιατί, ακόμα και αν εξελιχθούν και καταλήξουν με ένα ευτυχές αποτέλεσμα, «τραυματίζουν» ψυχολογικά τα θύματα και τους οικείους τους, όχι απλά για πολλά χρόνια, αλλά κυριολεκτικά αλλάζουν τον τρόπο που ζούσαν και σκέφτονταν.
Έτσι βεβαίως το βιώνουν πολλές φορές και άνθρωποι, που θεωρούν για τους εαυτούς τους, πως αποτελούν πιθανό στόχο για να πέσουν θύματα απαγωγής και έτσι αναγκάζονται από το να αυξήσουν τα μέτρα προστασίας και φύλαξης γύρω τους, έως και να περάσουν οι ίδιοι και οι οικογένειές τους από ειδικά μαθήματα αντίδρασης και αυτοάμυνας για την αναχαίτιση τυχόν τέτοιων περιπτώσεων. Αξίζει να σημειωθεί ότι, τα τελευταία χρόνια, πολλοί είναι εκείνοι που έχουν στραφεί σε ειδικά προγράμματά Ασφάλισης για απαγωγές, με σκοπό να προστατεύσουν τους ίδιους και τους δικούς τους ανθρώπους, από κινδύνους που θα απειλήσουν την ανθρώπινη ζωή ή θα προκαλέσουν σοβαρές οικονομικές απώλειες.
Σε σχέση με άλλα μέρη του πλανήτη, οι απαγωγές δεν αποτελούν το νούμερο ένα συνηθισμένο κακούργημα στην χώρα μας, ωστόσο τουλάχιστον στην Ελλάδα, μεγαλύτερη συχνότητα εμφανίζει ανάμεσα σε αλλοδαπούς και κυρίως σε κυκλώματα Πακιστανών και Αφγανών που συχνά απαγάγουν ομοεθνείς τους και ζητούν λύτρα από τις οικογένειές τους.
Σε ό,τι αφορά θύματα ελληνικής υπηκοότητας, αυτοί, όπως έχει αποδειχτεί στην χώρα μας, δεν είναι πάντα άνθρωποι μεγάλης οικονομικής επιφάνειας οι ίδιοι ή οι άμεσοι συγγενείς τους, αλλά ακόμα και μέσης οικονομικής επιφάνειας. Οι επιχειρηματίες ή οι γόνοι τους συνήθως στοχοποιούνται από «επαγγελματίες» κακοποιούς που προέρχονται είτε από το οργανωμένο έγκλημα και την Μαφία είτε από εγκληματικές οργανώσεις που κινούνται στις παρυφές της τρομοκρατίας ή έχουν συνεργαστεί με αυτή. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις όμως που οι απαγωγείς ήταν …«πρωτοεμφανιζόμενοι» ή προέρχονταν από τον στενό κύκλο των θυμάτων.
Στις πλέον τρανταχτές περιπτώσεις πάντως, πίσω από τον σχεδιασμό και την τέλεση έχει υπάρξει ένα δομημένο modus operandi. Στην Ελλάδα έχουν υπάρξει τουλάχιστον 20 περιπτώσεις τα τελευταία 25 χρόνια που όχι απλά άφησαν το στίγμα τους, αλλά κυριολεκτικά συγκλόνισαν το πανελλήνιο.
Υπόθεση Μαρσελίνο (1990) - Η απαγωγή με την τραγική κατάληξη
Τον Μάρτιο του 1990, ο 57χρονος σήμερα Κώστας Σπινάρης, μαζί με συγκατηγορουμένους του, απήγαγαν τον 17χρονο ποδοσφαιριστή και ταλέντο του «Κεραυνού» Αγίας Βαρβάρας, Γιάννη Τσατσάνη, γνωστό και ως «Μαρσελίνο», με σκοπό να εισπράξουν λύτρα 150.000.000 δραχμών από την οικογένειά του, που ήταν εύποροι εισαγωγείς ηλεκτρονικών ειδών, ενώ στη συνέχεια, έπεισαν τον φυσικό αυτουργό να προχωρήσει στη δολοφονία του θύματος.
Ανάμεσα στους εμπλεκόμενους, ήταν συμπαίχτες του, φίλοι του όπως ο Σπινάρης, ο αδερφός γνωστού μέλους της «Greek Mafia», που συνελήφθη από το FBI στο Νιου Τζέρσεϋ το 2008, ακόμα και συγγενείς του...
Οι απαγωγείς μάλιστα, προσποιούνταν τους Ιταλούς στο τηλέφωνο, ενώ συνέχιζαν να ζητούν λύτρα ακόμα και όταν τον σκότωσαν! Το πτώμα του αδικοχαμένου αγοριού βρέθηκε θαμμένο σε στάνη στα Σκούρτα Βοιωτίας. Αξίζει να σημειωθεί, ότι ο Κώστας Σπινάρης κατά τη σύλληψή του το 1990 είχε δεχθεί επίθεση από Ρομά μέσα στο αυτοκίνητο της Ασφάλειας που τον μετέφερε, όπου ένας άγνωστος τον πυροβόλησε δύο φορές με αποτέλεσμα να τον τραυματίσει. Έκτοτε ζούσε με τον τρόμο της βεντέτας και των αντιποίνων.
Τον Νοέμβριο του 2005, ο Σπινάρης παραβίασε άδεια από τις Φυλακές Αλικαρνασσού και τον Μάρτιο του 2006 συνελήφθη στην Τουρκία για διακίνηση ναρκωτικών. Εκεί του επιβλήθηκε ποινή κάθειρξης 12 ετών και 6 μηνών. Στην Τουρκία προσπάθησε να βρει καταφύγιο για να γλιτώσει από τον κίνδυνο της βεντέτας. Αφού ολοκλήρωσε μεγάλο μέρος της ποινής του εκεί, εκδόθηκε τον περασμένο Ιούνιο στην Ελλάδα από τις Αρχές της Τουρκίας, κατόπιν αιτήματος των Ελληνικών Δικαστικών Αρχών, καθώς έχει καταδικαστεί σε ποινή κάθειρξης δις ισόβια και κάθειρξη 25 ετών για ηθική αυτουργία στην ανθρωποκτονία «Μαρσελίνο» και για παραβάσεις περί ναρκωτικών.
Ένα από τα πλέον συγκλονιστικά στοιχεία αυτής της υπόθεσης, είναι ότι δράστες του εγκλήματος ήταν αδελφικοί φίλοι και στενοί συγγενείς του θύματος. Δεν μπορεί να συλλάβει ο νους του ανθρώπου, ότι στην κηδεία του «Μαρσελίνο», ένας από τους δράστες σήκωσε το φέρετρο στον ώμο, ένας άλλος ρωτούσε παντού για να ανακαλύψει τον 17χρονο και ένας τρίτος έτρωγε το βράδυ με τους γονείς του θύματος και έβριζε και καταριόταν τους φονιάδες!
Το χρονικό του στυγερού εγκλήματος
Ήταν απόγευμα Κυριακής στις 18 Μαρτίου 1990. Ο Γιάννης Τσατσάνης καθόταν στην καφετέρια «Τροπικάνα», όταν οι «κολλητοί» του φίλοι, Κώστας Σπινιάρης και Δημήτρης Αγαπητός τον πλησίασαν και του είπαν ότι γνώριζαν ποιοι είχαν κλέψει το κασετόφωνο από το αυτοκίνητό του και μπορούσαν να το βρουν. Ο 17χρονος τους ακολούθησε και αφού άλλαξαν αυτοκίνητα στη Νίκαια πήγαν να βρουν το κασετόφωνο στο Σχιστό. Στα Πυροβολεία τους περίμεναν ο Σταμάτης Γρυπαίος, ο Δημήτρης Σκαφτούρος και ο Γιάννης Λαζάρου.
Αυτοί όρμησαν στον Μαρσελίνο μόλις βγήκε από το αμάξι και έριξαν μια πιστολιά στον αέρα. Ο Σπινιάρης και ο Αγαπητός έκαναν ότι φοβήθηκαν και έφυγαν τρέχοντας. Οι τρεις πήγαν στο σπίτι του Γιάννη Πετράκη στο Χαϊδάρι, ο οποίος σύμφωνα με τις Αρχές τότε, δεν γνώριζε για την απαγωγή. Στο διαμέρισμα βρισκόταν και η φίλη του Θεοφανία Μεσμερλή. Ο Μαρσελίνο δεν επέστρεψε σπίτι το βράδυ και η οικογένεια άρχισε να τον αναζητά. Την επομένη κατήγγειλαν την εξαφάνιση στην Αστυνομία.
Οι απαγωγείς κράτησαν τον Μαρσελίνο δεμένο με χειροπέδες και με κουκούλα στο κεφάλι, για 4–5 ημέρες στο διαμέρισμα του Πετράκη. Ο Γρυπαίος φέρεται να τηλεφωνούσε από θαλάμους και διάφορα άλλα σημεία στον πατέρα του νεαρού και ζητούσε λύτρα, προσποιούμενος τον …Ιταλό. Μάλιστα, χρησιμοποιούσε μια γραμμένη κασέτα με τη φωνή του Μαρσελίνο για να στέλνει μηνύματα στον πατέρα του. Ποτέ όμως δεν υπήρξε ζωντανή επικοινωνία. Την Τρίτη 20 Μαρτίου ο Γρυπαίος πήρε τηλέφωνο τον Γιώργο Τσατσάνη και μίλησε ελληνικά, αγγλικά και ιταλικά. Είπε στον πατέρα του παιδιού: «Ο Μαρσελίνο είναι καλά. Αλλά για να τον ξαναδείς θα πρέπει να μας δώσεις 150.000.000 δραχμές και έκλεισε αμέσως το τηλέφωνο. Ακολούθησαν και άλλα τηλεφωνήματα σε πιο δραματικό τόνο. Ο πατέρας είχε καταφέρει να μαζέψει 30.000.000 δραχμές και ύστερα κατήγγειλε στις Αρχές την απαγωγή.
Οι δράστες αποφάσισαν να σκοτώσουν τον Μαρσελίνο, γιατί ο πατέρας καθυστερούσε να παραδώσει τα λύτρα και γιατί υπέθεσαν ότι ο 17χρονος είχε αναγνωρίσει τον Σπινάρη και τον Αγαπητό που ήταν φίλοι του. Λίγες μέρες μετά την απαγωγή, τον έβαλαν νυχτερινές ώρες σε ένα αμάξι και τον μετέφεραν στα Σκούρτα Βοιωτίας. Εκεί τον έβαλαν σε άλλο όχημα και τον πήγαν σε ένα μαντρί στο Κάτω Πηγάδι Σκούρτων.
Με βάση τα στοιχεία της προανάκρισης, ο Αγαπητός, ο Σπινάρης και ο Γρυπαίος οδήγησαν τον Μαρσελίνο μέσα στο μαντρί όπου είχαν σκάψει ένα λάκκο με βάθος πάνω από μισό μέτρο. Το περίστροφο ανήκε στον Σκαφτούρο αλλά ο Αγαπητός και ο Σπινάρης δίσταζαν να τραβήξουν τη σκανδάλη, γιατί είχαν μεγαλώσει μαζί με τον Μαρσελίνο και ήταν και συμπαίκτες στον «Κεραυνό». Τελικά, ο Γρυπαίος πείστηκε να πάρει το όπλο και πυροβόλησε δύο φορές τον 17χρονο στην καρδιά και τον αυχένα. Αφού επέστρεψαν στην Αθήνα, έπεισαν τον Γρυπαίο και συνέχισε να τηλεφωνεί στον πατέρα του άτυχου παιδιού και να ζητά λύτρα!
Στις 19 Ιουνίου, ο κτηνοτρόφος στον οποίο ανήκε το μαντρί, άκουσε έναν άγριο σκυλοκαβγά. Όταν πλησίασε ένιωσε μια έντονη δυσοσμία και πρόσεξε ότι τα τσοπανόσκυλα είχαν τραβήξει ένα κομματιασμένο από τα δόντια τους μπουφάν. Ανατρίχιασε μόλις αντίκρισε όλο το θέαμα και έντρομος ειδοποίησε την Αστυνομία. Το πτώμα ήταν σε προχωρημένη αποσύνθεση γιατί είχε θαφτεί σε κοπριά, ενώ το κεφάλι βρέθηκε 50 μέτρα μακριά από τη υπόλοιπη σορό…
Βρέθηκαν κάποια προσωπικά αντικείμενα όπως ένας αναπτήρας, τα οποία αναγνώρισαν οι συγγενείς και ξέσπασαν σε λυγμούς. Η υπόθεση εξιχνιάστηκε μέσα σε λίγες ημέρες και άφησε ανεξίτηλα τα σημάδια της ως ένα από τα πλέον ειδεχθή εγκλήματα που έχουν διαπραχθεί ποτέ στην χώρα μας.
Υπόθεση Οσκανιάν (1991)
Η Βελγίδα Ταμάρ Οσκανιάν, κόρη εμπόρου πολυτίμων λίθων ήταν μόλις 12 ετών όταν έπεσε θύμα απαγωγής στην χώρα μας. Στις 12 Ιουλίου 1991, δύο άγνωστοι εισέβαλαν στο σπίτι της οικογένειας στην περιοχή Αυλάκι, στο Πόρτο Ράφτη. Άρπαξαν τη μικρή, αφού πρώτα αναισθητοποίησαν την 55χρονη νταντά της με χλωροφόρμιο. Η άτυχη γυναίκα εξέπνευσε ύστερα στο νοσοκομείο από καρδιακό επεισόδιο που υπέστη. Επτά ώρες αργότερα έμαθαν αυτή την εξέλιξη, οι απαγωγείς από τον πατέρα της ανήλικης και την απελευθέρωσαν χωρίς να πάρουν δραχμή από τα δύο εκατομμύρια δολάρια που ζήτησαν, φοβούμενοι ίσως τις συνέπειες… Ένας οδηγός ταξί τη βρίσκει και την μεταφέρει στο σπίτι της. Οι δράστες δεν εντοπίζονται μέχρι την επόμενη φορά που ήταν και η τελευταία τους…
Υπόθεση Δαλάκα (1995)
Νοέμβριος 1995. Ο 11χρονος τότε Κωστάκης ∆αλάκας επιστρέφει σπίτι του από το σχολείο. Μόλις πριν λίγους μήνες, η γιαγιά του είχε κερδίσει στο λαχείο 130 εκατ. δραχμές. Η οικογένεια δεν το είχε κάνει ευρύτερα γνωστό παρά μόνο στον στενό της κύκλο… Αυτό ήταν αρκετό! Η ίδια σπείρα που πριν τέσσερα χρόνια είχε απαγάγει την Βελγίδα Οσκανιάν, άρπαξε τον μικρό Δαλάκα, τον έβαλε σε ένα φορτηγό και λίγο αργότερα κάλεσε την οικογένεια. Αποκαλούσαν τους εαυτούς τους, «Συμμορία φορέα του AIDS» και απειλούσαν πως είναι όλοι φορείς και πως αν δεν έπαιρναν άμεσα τα χρήματα θα μετέδιδαν τον ιό στο παιδί. Πέντε ημέρες μετά, τους παραδόθηκε το ποσό των 41 εκατ. δρχ. και άφησαν ελεύθερο τον ∆αλάκα.
Ο 11χρονος Κωστάκης τότε όμως αποδείχτηκε ιδιαίτερα παρατηρητικός και ανέφερε στους αστυνομικούς, πως είχε προσέξει ότι μετά την απαγωγή του, μεταφέρθηκε σε ένα κοντινό σπίτι από το δικό του, μόλις 5 λεπτά μακριά, και πως ανέβηκε «επτά σκαλιά» για το σπίτι. Οι αστυνομικοί γυρνούν σε περίμετρο λίγων χιλιομέτρων και εντοπίζουν ένα σπίτι µε 7 σκαλιά! Ανήκει στον έμπορο αυτοκινήτων από την Γλυφάδα, Γιάννη Χειλά, φίλο της οικογένειας, που διατηρούσε σχέσεις µε τη Φανή Ιωάννου Χατζηρουσέα, µακρινή θεία του απαχθέντα
Τα πρωτοεμφανιζόμενα τότε κινητά τους τηλέφωνα αναλύονται και λίγες μέρες μετά ομολογούν. Ήταν οι δράστες και των δύο παιδικών απαγωγών, και της Οσκανιάν και του ∆αλάκα, και μαζί τους ομολογούν και οι Χρήστος Χειλάς και Γιάννης ∆ιαγγελάκης. «Τα κάναμε όλα για τα λεφτά» είπαν στο δικαστήριο…
Υπόθεση Χαΐτογλου (1995)
Τον Δεκέμβριο του 1995 ο γνωστός βιομήχανος Αλέκος Χαΐτογλου, πέφτει θύμα εξαιρετικά οργανωμένης απαγωγής, καθώς μετέβαινε στο οικογενειακό εργοστάσιο παρασκευής χαλβά στο 2ο χιλιόμετρο της οδού Ωραιοκάστρου-Θεσσαλονίκης. Έπειτα από 80 ώρες κράτησης ο απαχθείς εγκαταλείφθηκε στο ΚΤΕΛ υπεραστικών λεωφορείων της Καρδίτσας. Ο αδελφός του Κώστας, πρόεδρος της ομάδας μπάσκετ του Ηρακλή, ήταν ο υπερτυχερός της κλήρωσης του ΛΟΤΤΟ με 160 εκατομμύρια δραχμές. Οι απαγωγείς όμως ζήτησαν πολύ περισσότερα. Η οικογένεια τελικά κατέβαλε σχεδόν τα μισά από τα τρία εκατομμύρια μάρκα που είχαν ζητήσει οι δράστες (260 εκατομμύρια δραχμές). Ως δράστες κατηγορήθηκαν τρεις κακοποιοί, ο νεκρός πλέον Παύλος Κερεμίδης και οι αδελφοί Νίκος και Βασίλης Παλαιοκώστας. Η οικογένεια Χαΐτογλου κινήθηκε νομικά σε βάρος της Πολιτείας για παραλήψεις της ΕΛ.ΑΣ., που θεώρησε ότι οδήγησαν στο να επιτευχθεί η απαγωγή του Αλέκου Χαΐτογλου.
Υπόθεση Κουκέα (1996)
Η νύχτα της 25ης Ιανουαρίου 1996 ήταν η πιο εφιαλτική και πιο μακριά νύχτα που είχε ζήσει στη ζωή της, η 24χρονη τότε καθηγήτρια ξένων γλωσσών Ζέτα Κουκέα. «Επέστρεφα στο σπίτι μου στο Ν. Ψυχικό. Μόλις πάρκαρα το αυτοκίνητό μου, με απήγαγαν άγνωστοι με καλυμμένα τα πρόσωπά τους και με μετέφεραν σε ένα σπίτι... Ήμουν τρομοκρατημένη» είπε αργότερα στην κατάθεσή της, το θύμα απαγωγής.
Την κράτησαν τέσσερις ημέρες, ώσπου συμφώνησαν με τον πατέρα της και έμπορο αυτοκινήτων Παναγιώτη Κουκέα το ποσό των 49,4 εκατ. δραχμών ως λύτρα, ενώ αρχικά ζητούσαν 400 εκατομμύρια! Η παράδοση των χρημάτων έγινε στο τούνελ της Πανεπιστημιούπολης. Την απαγωγή είχε σχεδιάσει ο Πέτρος Καμπούρης που είχε επιχειρήσει να αγοράσει ανεπιτυχώς ταξί από τον πατέρα του θύματος. Η αγοραπωλησία δεν έγινε τότε λόγω οικονομικών προβλημάτων του Καμπούρη και τότε του γεννήθηκε η ιδέα της απαγωγής της κόρης του…
Υπόθεση Μεταξά (1996)
Φεβρουάριος του 1996. Ο 35χρονος τότε Μιχάλης Μεταξάς, γιος του ιδιοκτήτη των ξενοδοχείων «Maris» στην Κρήτη, Νίκου Μεταξά, κατευθυνόταν στο σημείο όπου είχε σταθμεύσει το τζιπ του στο Ηράκλειο της Κρήτης, για να μεταβεί στην επιχείρηση κεραμοποιίας που ο ίδιος διατηρούσε.
Του επιτέθηκαν πέντε κουκουλοφόροι. Μία ώρα αργότερα, άγνωστος τηλεφώνησε στην σύζυγο του και ζήτησε λύτρα ενός δις δρχ! Μετά από τέσσερις ημέρες αγωνίας και διαπραγματεύσεων, οι απαγωγείς τον απελευθερώνουν για 50 εκατομμύρια δραχμές.
Από την πρώτη στιγμή του φόρεσαν μια κουκούλα για να μην βλέπει τίποτα και τον μετέφεραν σε περιοχή έξω από το Ηράκλειο όπου και τον κράτησαν για περισσότερες από τέσσερις ημέρες σε μια αγροικία. Λίγες ώρες μετά την απαγωγή άγνωστοι τηλεφώνησαν στον αδελφό του απαχθέντος, Ανδρέα Μεταξά, του ανακοίνωσαν ότι είχαν απαγάγει το Νίκο και του ζήτησαν το ποσό του ενός δισεκατομμυρίου δραχμών για να τον απελευθερώσουν.
Παράλληλα οι απαγωγείς προειδοποίησαν τον αδερφό του θύματος να μην καταγγείλει το γεγονός στην Αστυνομία. Όμως ο αδερφός, αλλά και ο 80χρονος τότε πατέρας του Μιχάλης, συγκλονισμένοι όπως ήταν από το αναπάντεχο αυτό γεγονός, κατέφυγαν στην αστυνομία και ανέφεραν την απαγωγή. Ο πατέρας εξαιτίας του σοκ, υπέστη καρδιακό επεισόδιο και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο.
Ακολούθησαν αλλεπάλληλα τηλεφωνήματα των απαγωγέων προς τον αδερφό του θύματος, για να καταλήξουν από το ένα δισεκατομμύριο στα 500.000.000 και στην συνέχεια στα 300.000.000, μετά στα 100.000.000 για να καταλήξουν οριστικά στα 50.000.000 δρχ.
Οι απαγωγείς έδωσαν εντολή στον Ανδρέα Μεταξά να αφήσει τον σάκο με τα 50.000.000 σε συγκεκριμένο σημείο έξω από την ταβέρνα "Μπλε παράθυρα" του Ηρακλείου Κρήτης. Του συνέστησαν για μια ακόμη φορά ότι αν διαπιστώσουν παρουσία της αστυνομίας θα δολοφονούσαν τον αδελφό του.
Πραγματικά ο κ. Μεταξάς τοποθέτησε το σάκο με τα χρήματα στο σημείο που του υπέδειξαν οι απαγωγείς οι οποίοι τα παρέλαβαν αργά τη νύχτα. Τρεις ώρες αργότερα, ο Νίκος Μεταξάς αφέθηκε ελεύθερος. Οι απαγωγείς τον κατέβασαν από το αυτοκίνητό τους κάτω από μια γέφυρα στο νομό Λασιθίου και στη συνέχεια επέστρεψε στους οικείους του. Οι απαγωγείς ίσως να ήταν ντόπιοι καθώς μιλούσαν με έντονα κρητική προφορά, ωστόσο ουδέποτε εντοπίστηκαν και συνελήφθησαν από τις Αρχές.
Υπόθεση Βενέτη (1996)
Στις 10 Ιουλίου 1996 γίνεται μία απαγωγή μυστήριο ή μάλλον αρπαγή στον Διόνυσο Αττικής. Πρόκειται για την περίπτωση που θύμα έπεσε ο δημιουργός των φούρνων Βενέτη, επιχειρηματίας Χρήστος Βενέτης. Οι δύο άγνωστοι απαγωγείς του, αφού τον κακοποίησαν, τον κλείδωσαν στο πορτ μπαγκάζ του αυτοκινήτου του σε ερημική περιοχή του Διόνυσου. Ύστερα από πέντε ώρες, το εγκαταλελειμμένο αυτοκίνητο κίνησε το ενδιαφέρον διερχόμενων δασοφυλάκων, οι οποίοι ενημέρωσαν την πυροσβεστική που προχώρησε στον απεγκλωβισμό του επιχειρηματία.
Υπόθεση Τσαμπάζη (1996)
Από τη δίκη της πολύκροτης υπόθεσης
Τον Αύγουστο του 1996, ο γιος μεγαλοεργολάβου της Θεσσαλονίκης, ο 22χρονος τότε Διαμαντής Τσαμπάζης πέφτει θύμα απαγωγής από τον άνθρωπο που …έπλενε το αυτοκίνητό του! «Εγκέφαλος» της απαγωγής του, όπως αποδείχτηκε αργότερα, ήταν ο Αλβανός Ντολόρες Μούτσιο μαζί με τρεις συνεργούς του, οι οποίοι απαίτησαν και καρπώθηκαν τα 150 από τα 300 εκατομμύρια που ζήτησαν αρχικά για λύτρα από την οικογένεια. Οι δράστες μετέφεραν και κρατούσαν τον νεαρό στην Αλβανία και στη συνέχεια τον άφησαν ελεύθερο σε παραλία της Κέρκυρας.
Υπόθεση Λουλάκη (1997)
Η απαγωγή της 6χρονης τότε Έλενας Λουλάκη, κόρη εμπόρου αυτοκινήτων, είχε αναστατώσει ολόκληρη την κοινωνία του Ηρακλείου Κρήτης. Ήταν μεσημέρι της 23ης Ιανουαρίου του 1997, όταν η μικρή Έλενα απήχθη έξω από το Παγκρήτιο Εκπαιδευτήριο. Η «εγκέφαλος της απαγωγής ήταν η ιδιοκτήτρια ενός βρεφονηπιακού σταθμού, η οποία αντιμετώπιζε σοβαρά οικονομικά προβλήματα.
Πρόκειται για την νηπιαγωγό Δήμητρα Καμπά, γειτόνισσα της γιαγιάς της μικρής, η οποία είχε τηλεφωνήσει στον οδηγό του σχολικού λεωφορείου, ισχυριζόμενη ότι ήταν η θεία της Ελένης και ότι θα περάσει να την πάρει. Όπως αποδείχτηκε αργότερα, η Δήμητρα Καμπά και ο γιος της σχεδίασαν την απαγωγή του παιδιού, το οποίο βίωσε έντονες τραυματικές εμπειρίες.
Η υπόθεση εξιχνιάστηκε χάρη στην παρατηρητικότητα του οδηγού του σχολικού λεωφορείου, ο οποίος είχε αντιληφθεί έξω από το Παγκρήτιο την συνεργό που παρέλαβε το παιδί, όμως εκείνη συμπεριφέρθηκε ύποπτα και προσπάθησε να τον αποφύγει αν και τον γνώριζε.
Η γυναίκα αυτή κράτησε το παιδί στο σπίτι της για δύο 24ωρα. Ισχυρίστηκε ότι δεν γνώριζε αρχικά τίποτα για την απαγωγή και ότι φοβήθηκε να πάει στην Αστυνομία όταν είδε την είδηση στην τηλεόραση. Οι απαγωγείς απαίτησαν από την οικογένεια της 6χρονης τότε Έλενας, 200 εκατομμύρια δραχμές. Για την απαγωγή καταδικάστηκαν τέσσερα άτομα. Σημειώνεται, πως η σατανική νηπιαγωγός και «εγκέφαλος» της απαγωγής, είχε δώσει εντολή στους συνεργούς της να σκοτώσουν το παιδί σε περίπτωση που βρίσκονταν υπό αστυνομικό κλοιό.
Υπόθεση Περιστέρη (2000)
Τον Φεβρουάριο του 2000 έξω από το σπίτι του στη Θεσσαλονίκη ο 18χρονος τότε γιος αρχιτέκτονα, Γιώργος Περιστέρης, έπεσε θύμα απαγωγής. Ο οικοδόμος συνεργάτης του πατέρα του, Χρήστος Ρετζέπης και άλλα τέσσερα άτομα κατηγορήθηκαν από την Αστυνομία για την απαγωγή.
Το κίνητρο ήταν η καταβολή λύτρων. Για την απελευθέρωση που έγινε δύο ημέρες μετά, δόθηκαν 44 από τα 70 εκατομμύρια δραχμές που είχαν ζητηθεί αρχικά… Αυτό που προκάλεσε ιδιαίτερη εντύπωση στην συγκεκριμένη υπόθεση όμως, είναι πως τα λύτρα αυτά τα ζήτησαν οι δράστες για να ποντάρουν στο καζίνο… με αποτέλεσμα να τα χάσουν όλα!
Υπόθεση Ζώνα (2001)
Είναι μία από τις πλέον «επαγγελματικές» περιπτώσεις που έγιναν στην χώρα μας… Δύο μήνες κράτησαν οι απαγωγείς τον 34χρονο τόνε Γιάννη Ζώνα, γιο του γνωστού επιχειρηματία, μέχρι να παραλάβουν το ένα από τα τρία εκατομμύρια δολάρια που ζήτησαν. Η απαγωγή έγινε τον Οκτώβριο του 2001 στην περιοχή του Κηφισού και πίσω από αυτή ήταν η «Greek Mafia».
Προσαγωγή του Άλμπερτ Νουρούσνια, που συμμετείχε στην απαγωγή
Η περιπέτεια του Ζώνα άρχισε στις 2 Οκτωβρίου. Το μεσημέρι εκείνης της ημέρας ξεκίνησε από την έδρα της οικογενειακής επιχείρησης στον Πειραιά για να επιστρέψει στο σπίτι του στην Εκάλη. Σε μια πάροδο της λεωφόρου Πέτρου Ράλλη, δύο άγνωστοι έριξαν το αυτοκίνητό τους πάνω στο δικό του. Ανυποψίαστος ο 34χρονος κατέβηκε από το αυτοκίνητό του. Τότε, οι δύο δράστες, οι οποίοι φορούσαν καπέλα και γυαλιά ηλίου, διά της βίας τον επιβίβασαν στο δικό τους αυτοκίνητο. Εκεί του φόρεσαν χειροπέδες και του κάλυψαν το πρόσωπο με κουκούλα. Το μόνο που μπόρεσε να κάνει το θύμα ήταν να υπολογίσει κατά προσέγγιση το χρόνο της διαδρομής, που, σύμφωνα με πληροφορίες, ήταν περίπου μιάμιση ώρα.
Οι απαγωγείς έφθασαν στο χώρο που είχαν επιλέξει για την κράτησή του. Εκεί επρόκειτο να παραμείνει για δύο ολόκληρους μήνες. Το ίδιο απόγευμα, άγνωστος, ο οποίος μιλούσε «σπαστά» ελληνικά, επικοινώνησε με τον πατέρα του θύματος, Κώστα και του είπε ότι ο γιος του είχε απαχθεί και θα έπρεπε να καταβάλει ένα δισ. δρχ, ενώ δεν έπρεπε να ειδοποιηθεί η αστυνομία για την υπόθεση.
Παρά την προειδοποίηση, η αστυνομία ενημερώθηκε και ειδική ομάδα, στην οποία συμμετείχαν αξιωματικοί, διαπραγματευτές και ψυχολόγοι, ανέλαβε να παράσχει κάθε βοήθεια, συμβουλή και συνδρομή στην οικογένεια. Παράλληλα, με απόλυτο σεβασμό στην επιθυμία της οικογένειας, που δεν ήθελε σε καμιά περίπτωση να κινδυνεύσει ο απαχθείς, άρχισαν διακριτικές έρευνες για τον εντοπισμό των δραστών. Οι δράστες επικοινώνησαν συνολικά 20 φορές, διαπραγματευόμενοι το ύψος των λύτρων, δίνοντας οδηγίες στην οικογένεια αλλά και απειλώντας.
Ο Χριστόφορος Λασιθιωτάκης, ένας από τους απαγωγείς Ζώνα
Όταν ολοκληρώθηκαν οι διαπραγματεύσεις για το τελικό ποσό των λύτρων, που ορίσθηκε στα 1,15 εκ. δολάρια, οι απαγωγείς είπαν στον πατέρα του θύματος ότι θα έπρεπε να είναι σε ετοιμότητα, καθώς θα τον ενημέρωναν πότε και πού να παραδώσει τα χρήματα. Κάποια στιγμή τον ειδοποίησαν να ξεκινήσει από το σπίτι του και του είπαν ότι θα τον ενημέρωναν μέσω κινητού για τον τελικό προορισμό. Έπειτα από πολλές αλλαγές, τον οδήγησαν μέχρι τη Θήβα, σε μία διαδικασία που αποδείχτηκε …πρόβα. Το ίδιο επαναλήφθηκε και τις επόμενες δύο ημέρες, αυτή τη φορά με πολύωρες διαδρομές στο Λεκανοπέδιο. Μετά από τρία 24ωρα και ενώ ο επιχειρηματίας δεχόταν οδηγίες μέσω κινητού και οδηγούσε επί της λεωφόρου Κηφισού, οι δράστες τού έδωσαν εντολή να πετάξει την τσάντα με τα χρήματα κάτω από τη γέφυρα της Ιεράς Οδού, όπως και έπραξε.
Έπρεπε να περάσουν 14 χρόνια, ώστε απολογούμενος ο Παναγιώτης Βλαστός να ομολογήσει, πως είχε συμμετοχή στην απαγωγή του 34χρονου τότε επιχειρηματία Γιάννη Ζώνα, την οποία, υποστήριξε, πως είχαν διαπράξει οι Χριστόφορος Λασιθιωτάκης και Άλμπερτ Νουρούσνια.
Υπόθεση Χαζάκη (2002)
Στις 11 Απριλίου 2002 έγινε η απαγωγή της 6χρονης τότε Μαρκέλλας Χαζάκη, κόρης του επιχειρηματία Χρυσόστομου Χαζάκη, από το Πλαγιάρι Θεσσαλονίκης. Οι δράστες ζήτησαν 3 εκατομμύρια δολάρια, ενώ κράτησαν τη κόρη του επιχειρηματία, 26 ολόκληρες ημέρες.
Η υπόθεση εξιχνιάστηκε έναν μήνα μετά και οι δράστες συνελήφθησαν επ’ αυτοφώρω. Από τα λύτρα δεν δόθηκε τίποτα. Πληροφορίες για την οικονομική κατάσταση της οικογένειας φέρεται ότι είχε συγκεντρώσει τότε, ο 23χρονος Αρμένιος Σεργκέι Ζοχραμπιάν, ο οποίος εργαζόταν ως σερβιτόρος δίπλα σ’ ένα από τα καταστήματα της οικογένειας.
Υπόθεση Μασούτη (2005)
Η συγκεκριμένη περίπτωση δεν ήταν απαγωγή αλλά ομηρεία έναντι λύτρων. Στις αρχές Δεκεμβρίου του 2005, στην Θεσσαλονίκη, δύο άγνωστοι άνδρες εμφανίζονται ως αστυνομικοί στο θυροτηλέφωνο της οικίας του επιχειρηματία Διαμαντή Μασούτη. Όταν ο ιδιοκτήτης της ομώνυμης αλυσίδας σούπερ μάρκετ ανοίγει την πόρτα του επιτέθηκαν, τον ακινητοποίησαν και απαίτησαν λύτρα ύψους 1 εκατ. Ευρώ για να τον αφήσουν ελεύθερο. Ο επιχειρηματίας, ο οποίος βρίσκονταν εκείνη την στιγμή στο σπίτι με την σύζυγο του, επικοινώνησε με τον οικονομικό του διευθυντή που τον ενημέρωσε ότι τα διαθέσιμα μετρητά τους ήταν 300.000 ευρώ. Οι κακοποιοί συμφώνησαν, πήρα τα χρήματα αυτά και τράπηκαν σε φυγή.
Υπόθεση Μυλωνά (2008)
Στις 9 Ιουνίου 2008, η απαγωγή του επιχειρηματία Γιώργου Μυλωνά στην Θεσσαλονίκη συγκλονίζει το Πανελλήνιο. Για 13 ολόκληρες μέρες οι αστυνομικές Αρχές αναζητούν μάταια τα ίχνη του.
Τρεις πάνοπλοι κουκουλοφόροι, οι δύο οπλισμένοι με πιστόλια και ο τρίτος με αυτόματο όπλο, που ήταν κρυμμένοι στο παρκινγκ της μονοκατοικίας του βιομηχάνου στο Πανόραμα Θεσσαλονίκης, μόλις είδαν το πολυτελές αυτοκίνητό του να φτάνει, πετάχτηκαν μπροστά του και το ακινητοποίησαν.
Με την απειλή των όπλων έβγαλαν έξω τον Γιώργο Μυλωνά και τη σύζυγό του Νέλλη. Το ζευγάρι είχε πάει για φαγητό και μάλιστα, ο βιομήχανος είχε πει μία ώρα νωρίτερα στον σωματοφύλακά του να φύγει. Με γρήγορες κινήσεις οι κακοποιοί έβαλαν τον επιχειρηματία στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου του και τράπηκαν σε φυγή, ενώ άφησαν τη σύζυγό του ελεύθερη.
«Εγκέφαλος» της απαγωγής όπως αποδείχτηκε εκ των υστέρων ήταν ο διαβόητος κακοποιός Βασίλης Παλαιοκώστας. Οι απαγωγείς κρατούσαν τον «βασιλιά» του αλουμινίου όμηρο σε μονοκατοικία έξω από τη Θεσσαλονίκη, ζητώντας λύτρα από τη σύζυγό του. Τελικά, αφού πήραν το αστρονομικό ποσό των 13 εκατομμυρίων ευρώ, τον άφησαν ελεύθερο να επιστρέψει στη γυναίκα και τα παιδιά του.
Ο κ. Μυλωνάς κάνει δηλώσεις μετά την απελευθέρωσή του
«Εσύ μπορεί να είσαι ο Μυλωνάς του αλουμινίου εμείς όμως είμαστε οι Βαρδινογιάννηδες των απαγωγών» . Έτσι συστήθηκε τότε, στον πρώην Πρόεδρο του Συνδέσμου Επιχειρήσεων Βορείου Ελλάδας Γιώργο Μυλωνά, ο Βασίλης Παλαιοκώστας και η ομάδα που τον κρατούσε όμηρο για 13 ημέρες στο κρησφύγετο τους στην Σουρωτή Θεσσαλονίκης.
Υπόθεση Κυπριωτάκη (2009)
Ο 50χρονος ιδιοκτήτης εργοστασίου χρωμάτων από το Ηράκλειο Γιάννης Κυπριωτάκης βρίσκεται άγρια δολοφονημένος και απανθρακωμένος τα ξημερώματα της 20ης Μαΐου του 2009 και αφού είχε απαχθεί δύο μέρες πριν. Οι απαγωγείς επικοινώνησαν με την σύζυγο του και ζήτησαν λύτρα 300.000 ευρώ. Μετά από διαπραγματεύσεις, οι δράστες συμφώνησαν να τους καταβληθούν 155.000 ευρώ για να τον απελευθερώσουν. Τα χρήματα δόθηκαν, όμως οι απαγωγείς δολοφόνησαν, στραγγαλίζοντας τον άτυχο άνδρα, φοβούμενοι ότι τους είχε αναγνωρίσει και μάλιστα πριν παραλάβουν τα λύτρα!
Η τραγική εξέλιξη της υπόθεσης προκάλεσε σοκ στην οικογένεια του αλλά και στην κοινή γνώμη. Επί μεγάλο χρονικό διάστημα ειδική ομάδα της ΕΛ.ΑΣ ανέλαβε τις έρευνες για τον εντοπισμό των δραστών, τους οποίους κατάφερε τελικά να συλλάβει. Ένας Ηρακλειώτης και δύο Σύροι ήταν οι απαγωγείς και δολοφόνοι του 50χρονου. Και οι τρεις πρωτόδικα καταδικάστηκαν σε ποινή ισόβιας κάθειρξης. Ωστόσο, ανατριχίλα προκάλεσε η αποκάλυψη αξιωματικών της ΕΛ.ΑΣ, ότι η «τριανδρία του θανάτου», όπως τους είχε χαρακτηρίσει ο εισαγγελέας έδρας, είχε καταρτίσει λίστα με εύρωστους οικονομικά κρητικούς ως υποψήφια θύματα απαγωγής.
Υπόθεση Παναγόπουλου (2009)
Στις 12 Ιανουαρίου 2009, άλλη μία απαγωγή εκτελεσμένη από την «Greek Mafia» λαμβάνει χώρα. Ένα βανάκι κλείνει τον δρόμο στο πολυτελές αυτοκίνητο του εφοπλιστή Περικλή Παναγόπουλου στο Καβούρι. Τρεις άνδρες κατεβαίνουν από το όχημά τους, ντυμένοι στα μαύρα και κρατώντας όπλα. Όπως περιέγραψε αργότερα ο επιχειρηματίας, τον άρπαξαν και τον έβαλαν στο βαν. Τον πήγαν στον σκουπιδότοπο του Υμηττού και στη συνέχεια τον έβαλαν στο πορτμπαγκάζ ενός άλλου οχήματος. Η απαγωγή του κράτησε συνολικά 192 ώρες! Οι περιγραφές που έδωσε για εκείνες της ημέρες που έζησε ήταν ανατριχιαστικές.
Στο σημείο που μεταφέρθηκε, τον αλυσόδεσαν με χειροπέδες. Όπως αποκάλυψε, τις 8 εκείνες ημέρες της απαγωγής φοβόταν πως οι απαγωγείς του στο τέλος θα τον σκότωναν, ενώ δεν παρέλειψε να πλέξει το εγκώμιο της συζύγου του, η οποία κατάφερε δίνοντας 30 εκ. ευρώ, να διαπραγματευτεί με τους απαγωγείς και να απελευθερώσει τον σύζυγό της. Λίγους μήνες μετά, συλλαμβάνονται 18 ύποπτοι και οδηγούνται σε δίκη μεταξύ των οποίων και ο Παναγιώτης Βλαστός.
Υπόθεση Γκόντα (2011)
Οι απαγωγείς της 22χρονης φοιτήτριας και κόρης του πρώην δημάρχου Ιωαννίνων και δικηγόρου Νίκου Γκόντα, Σοφίας, πίστευαν ότι είχαν σχεδιάσει με κάθε λεπτομέρεια το μεγάλο «κόλπο», με το οποίο θα κέρδιζαν ως λύτρα 4.000.000 ευρώ! Προετοίμαζαν την απαγωγή, επί και τουλάχιστον δύο μήνες, αφού είχαν μεταβεί στην Καστοριά όπου σπούδαζε η φοιτήτρια για να δουν που μένει, ενώ έναν μήνα πριν από την απαγωγή νοίκιασαν ακόμα και το κρησφύγετο όπου θα την κρατούσαν όμηρο.
Ο τέως Δήμαρχος Ιωαννίνων Ν. Γκοντάς
Οι απαγωγείς βρήκαν τον αριθμό του κινητού τηλεφώνου της Σοφίας Γκόντα, ενώ ανακάλυψαν ότι είχε προφίλ και στο Facebook. Έτσι το βράδυ εκείνο της 30ης Αυγούστου, που η 22χρονη βρισκόταν με μία φίλη της σε μία καφετέρια στην Καστοριά, της τηλεφώνησαν στο κινητό, λέγοντας της ότι έχει κερδίσει μέσω διαγωνισμού στο διαδίκτυο ένα κινητό i-phone και εάν μπορούσε να το παραλάβει μέσω κούριερ κοντά στο σπίτι της. Ανυποψίαστη, η φοιτήτρια έπεσε στην παγίδα και πήγε στο ραντεβού με τους... απαγωγείς.
Οι τρεις δράστες την επιβίβασαν με την απειλή ενός ψεύτικου πιστολιού, σε ένα αυτοκίνητο και την οδήγησαν σε μία αγροικία που είχαν νοικιάσει στην αγροτική περιοχή Κουφοβού, έξω από τα Ιωάννινα. Εκεί την μετέφεραν στο κρησφύγετο όπου με καλυμμένα τα πρόσωπα τους, την κρατούσαν όμηρο. Όπως είπε στους αστυνομικούς μετά την απελευθέρωση της, της φέρθηκαν καλά, αφού της πήγαιναν φαγητό και νερό, χωρίς να την κρατούν δεμένη, πάντα όμως την επιτηρούσαν για να μην δραπετεύσει.
Το πρώτο τηλεφώνημα έγινε από το κινητό της κοπέλας στον πατέρα της. Σύμφωνα με πληροφορίες του είπαν «εάν θέλεις να ξαναδείς την κόρη σου πρέπει να μας δώσεις 4.000.000 ευρώ, μην τολμήσεις να ειδοποιήσεις την αστυνομία, εάν κάνεις ότι σου πούμε μην ανησυχείς όλα θα πάνε καλά...».
Ο πρώην δήμαρχος Ιωαννίνων πάγωσε όταν άκουσε ότι η κόρη του έχει πέσει θύμα απαγωγής και τους είπε ότι δεν έχει τόσα χρήματα. Αμέσως ενημερώθηκε η αστυνομία, στάλθηκε κλιμάκιο διαπραγματευτών από την ασφάλεια Αττικής, ενώ ακολούθησαν άλλα 10 τηλεφωνήματα από τους απαγωγείς. Στο δεύτερο τηλεφώνημα των απαγωγέων δόθηκε η «απόδειξη» ζωής, αφού οι δράστες άφησαν την 22χρονη να μιλήσει με τον πατέρα της...
Η αγροικία που υποθετικά κρατούσαν οι δράστες όμηρο την κόρη του Ν. Γκοντά
Οι απαγωγείς τηλεφωνούσαν από διαφορετικά σημεία στον πατέρα, έκαναν όμως το λάθος να τηλεφωνήσουν και από έναν τηλεφωνικό θάλαμο. Οι αστυνομικοί με τη βοήθεια του «κοριού» της ΕΥΠ, εντόπισαν το σημείο και τον έναν από τους απαγωγείς. Λίγο αργότερα, κλείστηκε ραντεβού μαζί τους έξω από τα Ιωάννινα για να τους δοθούν ως λύτρα 44.000 ευρώ.
Τα χρήματα τα παρέλαβαν με μοτοσικλέτα οι δύο από τους απαγωγείς και μία ώρα αργότερα η όμηρος αφέθηκε ελεύθερη. Οι αστυνομικοί μετά από επιχείρηση, συνέλαβαν σε διαφορετικά σημεία έναν 43χρονο και έναν 32χρονο, Έλληνες και οι δύο υπάλληλοι σε πιτσαρία στα Ιωάννινα, έναν 37χρονο Αλβανό, καθώς και την σύζυγο του 32χρονου και την μητέρα του 43χρονου, επειδή τους βοήθησαν να κρύψουν τα χρήματα από τα λύτρα, τα οποία τα είχαν μοιράσει και τελικά βρέθηκαν κρυμμένα μέσα σε κουβέρτες. Όπως διαπιστώθηκε, οι απαγωγείς δεν είχαν απασχολήσει στο παρελθόν την Αστυνομία και αυτό ήταν κάτι που δυσκόλεψε τις έρευνες για τον εντοπισμό τους.
Υπόθεση Παπαγεωργίου (2012)
Ο Μάριος Παπαγεωργίου 26 χρόνων, έπεσε θύμα απαγωγής στην περιοχή του Παλαιού Φαλήρου τη νύχτα της Πέμπτης 9 Αυγούστου 2012. «Εγκέφαλος» των απαγωγέων ήταν ο …φίλος της οικογένειας Πέτρος Μιχαλεάκος, που συνελήφθη και καταδικάστηκε, αλλά ουδέποτε αποκάλυψε την τύχη του άτυχου Μάριου.
Η απαγωγή του Μάριου έγινε, όταν ο 26χρονος αναχώρησε με το αυτοκίνητό του από το Διακοφτό Αχαΐας, όπου βρισκόταν με τη μητέρα του, για το Αίγιο. Τελικά το ΙΧ του εντοπίστηκε στο Παλαιό Φάληρο Αττικής. Ο 26χρονος οπτομέτρης, όπως διαπιστώθηκε εκ των υστέρων, συνάντησε τη μοιραία ημέρα τον 72χρονο «οικογενειακό φίλο» Π. Μιχαλεάκο, ο οποίος κατηγορείται ως ο οργανωτής της απαγωγής, καθώς φέρεται να γνώριζε ότι η τραγική μητέρα του θύματος είχε κερδίσει ένα ποσό στο λαχείο και άλλο μέλος της σπείρας απαίτησε λύτρα 620.000 ευρώ προκειμένου να τον αφήσουν ελεύθερο, απειλώντας παράλληλα για τη ζωή του.
Οι «επαφές» των απαγωγέων με τη μητέρα του εξαφανισθέντος συνεχίστηκαν ως τις 17 Αυγούστου 2012 και από τότε ως σήμερα δεν έχει υπάρξει κανένα ίχνος ζωής του Μ. Παπαγεωργίου, ενώ ειδικά ο Μιχαλεάκος προσποιούνταν και τον άνθρωπο που θα βοηθούσε την τραγική μητέρα να βρει το παιδί της…
Ένα από τα μέλη της οργάνωσης που εκτέλεσε την απαγωγή
Δύο μήνες μετά, συνελήφθησαν τα μέλη της εγκληματικής οργάνωσης που ευθύνεται για την απαγωγή αλλά και για την απόπειρα - σε δεύτερη φάση - ληστείας της μητέρας του, η οποία είχε συγκεντρώσει μεγάλο ποσό για τα λύτρα. Μερικούς μήνες αργότερα, κατηγορήθηκε για συμμετοχή στο σχέδιο της ίδιας υπόθεσης και η σύζυγος του Π. Μιχαλεάκου. Έως και σήμερα, δεν έχει βρεθεί κανένα ίχνος του τραγικού θύματος.
Υπόθεση Μαρτίνου (2013)
Στις 12 Δεκεμβρίου 2013, ο εφοπλιστής Κίκος Μαρτίνος καταγγέλλει στην αστυνομία ότι άγνωστοι επιχείρησαν να τον απαγάγουν στην περιοχή της Βούλας. Ο εφοπλιστής επιβιβάστηκε στο τζιπ του και βγήκε από το γκαράζ του κτιρίου όπου στεγάζεται η εφοπλιστική εταιρεία του στη λεωφόρο Βουλιαγμένης. Ξαφνικά και ενώ ήταν εν κινήσει, αντιλήφθηκε ένα ΙΧ αυτοκίνητο να τον ακολουθεί.
Σε μια διασταύρωση λίγα μέτρα πιο κάτω πετάχτηκε μέσα από ένα παρκινγκ ένα όχημα τύπου βαν και του έκλεισε τον δρόμο. Τρεις από τους δράστες επιχείρησαν να ακινητοποιήσουν τον 33χρονο απειλώντας τον με όπλα. Ο νεαρός εφοπλιστής όμως αντέδρασε άμεσα, έχοντας λάβει σχετική εκπαίδευση στο παρελθόν, έκανε απότομα όπισθεν, εμβολίζοντας με δύναμη ένα μικρό Citroen που χρησιμοποίησαν οι απαγωγείς για να του κλείσουν και πίσω τον δρόμο, το οποίο από την σύγκρουση πήρε φωτιά και κατάφερε να απεγκλωβιστεί και να επιστρέψει πίσω στα γραφεία της εταιρείας του, ενημερώνοντας παράλληλα την αστυνομία. Από το σημείο τράπηκαν σε φυγή, συνολικά πάνω από πέντε άτομα.
Υπόθεση Καραμολέγκου (2014)
Στις 14 Ιανουαρίου 2014 ο αρτοβιομήχανος Μανώλης Καραμολέγκος πέφτει θύμα απαγωγής από τέσσερις άντρες στο Κορωπί. Οι απαγωγείς τελικά αποδεικνύονται ερασιτέχνες, καθώς ο επιχειρηματίας πείθει τον φρουρό που τον φυλάει σε εγκαταλελειμμένο σπίτι στην βιομηχανική ζώνη της Κερατέας να παραδοθεί.
Η απαγωγή του αρτοβιομήχανου έγινε την ώρα που επέστρεφε μόνος με το αυτοκίνητό του στο σπίτι του. Ο αναβάτης μιας μηχανής που προπορευόταν προφασίστηκε ατύχημα και έπεσε με την μοτοσικλέτα του μόλις λίγα μέτρα μπροστά από το αυτοκίνητο του 57χρονου επιχειρηματία. Ο Μανώλης Καραμολέγκος σταμάτησε και κατέβηκε για να βοηθήσει όταν ξαφνικά τον πλεύρισε ένα αυτοκίνητο. Οι δράστες κατέβηκαν όρμησαν και κατάφεραν να ακινητοποιήσουν τον επιχειρηματία που αντιστάθηκε.
Οι απαγωγείς απαίτησαν από την οικογένεια λύτρα ύψους 2,5 εκατομμυρίων ευρώ. Επί 12 ώρες ο επιχειρηματίας βρίσκονταν στο πορτμπαγκάζ ενός αυτοκινήτου που κινούνταν συνεχώς. Όταν το αυτοκίνητο σταμάτησε σε ερημική τοποθεσία στην περιοχή της Κερατέας, ο επιχειρηματίας κατάφερε να πείσει έναν Μολδαβό, μέλος της σπείρας, ότι ήταν μάταιο να συνεχίσει την ομηρία και ότι θα ήταν καλό να παραδοθεί στην αστυνομία, όπως και έγινε, ενώ λίγο μετά συνελήφθη άλλος ένας ομοεθνής του, από τους συνολικά τέσσερις απαγωγείς.
Θοδωρής Παναγιωτίδης
Δεκέμβριος 10 2015
Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2015
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΓΕΝΑ ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ
Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2015
Εμπλοκές
Σε όλα τα ημιαυτόματα πιστόλια έχουμε τριών ειδών εμπλοκές που
μπορούν όλες να διορθωθούν σε ελάχιστο χρόνο με την εκτέλεση κατάλληλων
βημάτων. Εδώ θα τις δούμε και θα αναλύσουμε ποια είναι τα βήματα για τη
γρήγορη επαναφορά του όπλου στη σωστή λειτουργία του.
Αρχικά, ας δούμε ποιες είναι οι εμπλοκές που δεν αφορούν μηχανική βλάβη (δηλαδή κάποιο εξάρτημα που καταστράφηκε) σε ένα ημιαυτόματο πιστόλι. Είναι μόλις τρεις και τις βλέπετε εδώ:
Μετά έχουμε τις εμπλοκές όπου ο κάλυκας δεν έχει φύγει ή αυτές όπου το όπλο δεν πυροδότησε όταν πατήσαμε τη σκανδάλη γιατί δεν υπάρχει σφαίρα στη θαλάμη. Και στις δύο αυτές περιπτώσεις ακολουθούμε τα ίδια βήματα εφόσον βρισκόμαστε καλυμμένοι από τον εχθρό. Τα βήματα αυτά είναι τα εξής:
Με το πρώτο βήμα είμαστε πλέον σίγουροι ότι ο γεμιστήρας έχει τοποθετηθεί σωστά στο όπλο. Το δεύτερο και τρίτο βήμα βοηθάνε το όπλο να αφαιρέσει (εφόσον υπάρχει) κάποια σφαίρα ή κάλυκα που δεν έχει μπει σωστά στη θαλάμη και ταυτόχρονα να το τροφοδοτήσει με μία νέα. Όλα τα παραπάνω σχηματικά μπορείτε να τα δείτε στη συνέχεια.
Όπως και στη προηγούμενη τακτική, έτσι και εδώ δε θα πρέπει ποτέ να κοιτάξουμε το όπλο αφήνοντας από τα μάτια μας τον στόχο. Πολλοί θεωρούν ότι σε κάθε εμπλοκή πρέπει αυτομάτως να εκτελούμε τα βήματα που μόλις περιγράψαμε και μόνο εφόσον το όπλο δεν επανέλθει έπειτα από δύο εκτελέσεις αυτών των βημάτων να θεωρήσουμε ότι έχει την πρώτη εμπλοκή που περιγράψαμε και να προχωρήσουμε στη πιο χρονοβόρα επίλυση του προβλήματος. Και εδώ όμως, απαιτείται μεγάλη και συνεπής εξάσκηση για την απόκτηση αυτής της ικανότητας.
Αρχικά, ας δούμε ποιες είναι οι εμπλοκές που δεν αφορούν μηχανική βλάβη (δηλαδή κάποιο εξάρτημα που καταστράφηκε) σε ένα ημιαυτόματο πιστόλι. Είναι μόλις τρεις και τις βλέπετε εδώ:
- Η πρώτη είναι το «διπλό γέμισμα». Δύο σφαίρες από το γεμιστήρα
προσπαθούν να μπουν στη θαλάμη. Στις περισσότερες περιπτώσεις αυτό
υποδεικνύει βλάβη στον οδηγό του γεμιστήρα. Το αποτέλεσμα αυτής της
εμπλοκής είναι κάτι σαν αυτό που βλέπετε σε αυτή τη φωτογραφία.
- Εν συνεχεία έχουμε την αδυναμία αφαίρεσης του άδειου κάλυκα.
Πρακτικά, το όπλο δε μπόρεσε να διώξει τον άδειο κάλυκα και κατά την
επιστροφή του ο ολισθητήρας έμεινε ανοιχτός με τον άδειο κάλυκα
σφηνωμένο κοντά στη θύρα εξόδου όπως φαίνεται παρακάτω. Η αιτία πίσω από
αυτό μπορεί να διαφέρει κατά περιπτώσεις. Παραδείγματα είναι κακής
ποιότητας πυρομαχικά που δεν έχουν αρκετή ισχύ να μετακινήσουν σωστά τον
ολισθητήρα ή κακή συντήρηση του όπλου που αναγκάζει τον ολισθητήρα να
κινείται πιο αργά από όσο απαιτείται.
- Η τελευταία εμπλοκή αφορά τη τροφοδοσία του όπλου. Αυτό σημαίνει ότι
είτε δεν υπάρχει σφαίρα στη θαλάμη είτε η σφαίρα δεν μπήκε σωστά στη
θαλάμη. Τις περισσότερες φορές αυτό οφείλεται στο ότι ο γεμιστήρας δεν
έχει τοποθετηθεί σωστά στο όπλο ή δε λειτουργεί σωστά, για παράδειγμα
έχει κολλήσει το ελατήριο του.
- Κλείδωμα του ολισθητήρα στην ανοιχτή θέση
- Αφαίρεση του γεμιστήρα
- Οπλισμός του όπλου 2-3 φορές
- Τοποθέτηση γεμιστήρα
- Οπλισμός του όπλου
Μετά έχουμε τις εμπλοκές όπου ο κάλυκας δεν έχει φύγει ή αυτές όπου το όπλο δεν πυροδότησε όταν πατήσαμε τη σκανδάλη γιατί δεν υπάρχει σφαίρα στη θαλάμη. Και στις δύο αυτές περιπτώσεις ακολουθούμε τα ίδια βήματα εφόσον βρισκόμαστε καλυμμένοι από τον εχθρό. Τα βήματα αυτά είναι τα εξής:
- Χτύπημα του γεμιστήρα
- Γέρνουμε ελαφρώς το όπλο δεξιά ή αριστερά
- Οπλίζουμε
Με το πρώτο βήμα είμαστε πλέον σίγουροι ότι ο γεμιστήρας έχει τοποθετηθεί σωστά στο όπλο. Το δεύτερο και τρίτο βήμα βοηθάνε το όπλο να αφαιρέσει (εφόσον υπάρχει) κάποια σφαίρα ή κάλυκα που δεν έχει μπει σωστά στη θαλάμη και ταυτόχρονα να το τροφοδοτήσει με μία νέα. Όλα τα παραπάνω σχηματικά μπορείτε να τα δείτε στη συνέχεια.
Όπως και στη προηγούμενη τακτική, έτσι και εδώ δε θα πρέπει ποτέ να κοιτάξουμε το όπλο αφήνοντας από τα μάτια μας τον στόχο. Πολλοί θεωρούν ότι σε κάθε εμπλοκή πρέπει αυτομάτως να εκτελούμε τα βήματα που μόλις περιγράψαμε και μόνο εφόσον το όπλο δεν επανέλθει έπειτα από δύο εκτελέσεις αυτών των βημάτων να θεωρήσουμε ότι έχει την πρώτη εμπλοκή που περιγράψαμε και να προχωρήσουμε στη πιο χρονοβόρα επίλυση του προβλήματος. Και εδώ όμως, απαιτείται μεγάλη και συνεπής εξάσκηση για την απόκτηση αυτής της ικανότητας.
Τράβηγμα όπλου από τη θήκη
Υπάρχουν κυριολεκτικά εκατοντάδες διαφορετικές θήκες αλλά εμείς εδώ
θα αναφερθούμε στη πιο συνηθισμένη από αυτές, αυτή όπου το όπλο
τοποθετείται στην εξωτερική πλευρά της ζώνης, δεξιά ή αριστερά, για
δεξιόχειρες ή αριστερόχειρες αντίστοιχα.
Το πιο σημαντικό από όλα όσων αφορά αυτό το θέμα είναι η εξοικείωση του χειριστή με τη συγκεκριμένη θήκη. Σήμερα σχεδόν κάθε εταιρία έχει δικό της τρόπο ασφάλισης του όπλου, πολλές θήκες έχουν διαφορετική κλίση, υλικά κατασκευής, κτλ. Άρα η εξοικείωση με το τρόπο λειτουργίας της θήκης είναι τεράστιας σημασίας. Εφόσον είναι γνωστό ανά πάσα στιγμή, χωρίς καμία απολύτως σκέψη ή ματιά, πως μπορείτε να βρείτε το όπλο σας με αυτή τη θήκη, μπορείτε να προχωρήσετε σε ασκήσεις τραβήγματος του όπλου.
Το πρώτο πράγμα που κάνουμε είναι να μετακινηθούμε ελαφρώς, για παράδειγμα ένα βήμα δεξιά, αριστερά, εμπρός ή πίσω, ώστε να αποφύγουμε τον κίνδυνο κατά τη διάρκεια που τραβάμε το όπλο μας. Εν συνεχεία παίρνουμε στάση βολής όπως τη περιγράψαμε στο πρώτο μέρος και με το χέρι που βρίσκεται μακριά από το όπλο (σε αυτό το παράδειγμα το αριστερό) ελευθερώνουμε οτιδήποτε εμποδίζει τη θήκη (για παράδειγμα μπλούζες, κτλ.).
Ακόμα και αν δεν εμποδίζει κάτι τη θήκη αυτό βοηθάει στο κέντρο βάρους όπως είχαμε αναλύσει στο πρώτο μέρος. Ταυτόχρονα, το δεξί χέρι (σε αυτό το παράδειγμα) πιάνει το όπλο σε λαβή βολής πάντα με το δάκτυλο μακριά από τη σκανδάλη. Σε αυτό το σημείο είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι ο αγκώνας με το χέρι πρέπει να μετακινηθούν προς τα πίσω σε ευθεία όπως βλέπετε για παράδειγμα στην επόμενη φωτογραφία.
Σε περιπτώσεις πολύ κοντινών απειλών μπορεί το δεύτερο χέρι να χρησιμοποιηθεί όπως βλέπετε παραπάνω. Ο λόγος που θέλουμε το χέρι να μην εκτείνεται πολύ πέρα της σιλουέτας του σώματος είναι γιατί με αυτό το τρόπο δημιουργεί μικρότερη επιφάνεια στόχευσης στον εχθρό και μειώνουμε στατιστικά τις πιθανότητες να δεχθούμε κάποιο χτύπημα. Ώστε να γίνει πιο κατανοητό αυτό το λάθος, που είναι πολύ συνηθισμένο ιδιαίτερα σε άτομα που έχουν εμπειρία μόνο από αγωνιστική σκοποβολή, βλέπετε στην επόμενη φωτογραφία ένα λάθος τράβηγμα λόγω της έκτασης του αγκώνα.
Ένα δεύτερο λάθος του παραπάνω σκοπευτή είναι ότι έχει αλλοιώσει τη στάση του σώματος του και έτσι όταν τραβήξει το όπλο θα αναγκαστεί να επαναφέρει τη σωστή στάση βολής μεγαλώνοντας το χρόνο αντίδρασης του. Στη συνέχεια, εφόσον κρατάμε το όπλο σε λαβή βολής με το δάκτυλο έξω από τη σκανδάλη το τραβάμε σε ευθεία όσο ακριβώς χρειάζεται για να βγει από τη θήκη. Ούτε περισσότερο, ούτε λιγότερο.
Από αυτό το σημείο μπορούμε να βάλουμε χωρίς κανένα πρόβλημα. Αν έχουμε ασφαλώς χρόνο θέλουμε να μετακινήσουμε το όπλο προς τα εμπρός και καθώς έρχεται εμπρός από το στήθος μας να φέρουμε το δεύτερο χέρι μας για να προσφέρουμε τη μέγιστη δυνατή σταθερότητα στη βολή μας.
Σε κάθε ένα από τα στάδια αυτά μπορούμε να εκτελέσουμε βολή εφόσον απαιτηθεί. Ως τελικό αποτέλεσμα θέλουμε να έχουμε μία σταθερή στάση με ευθυγραμμισμένο το στόχο και το σκοπευτικό σύστημα εμπρός από τα μάτια μας όπως μπορείτε να δείτε στη συνέχεια.
Οπότε, αν χωρίσουμε τα βήματα που μόλις περιγράψαμε σε έξι στάδια θα μπορούσαμε να τα περιγράψουμε με την επόμενη εικόνα κάπως έτσι.
Μετά τον έλεγχο και επαλήθευση ότι δεν υπάρχει απειλή εκτελούμε ακριβώς τα ίδια βήματα σε αντίστροφη σειρά για τη τοποθέτηση του όπλου πίσω στη θήκη. Αυτό μας δίνει τη δυνατότητα της άμεσης αντίδρασης αν κάτι συμβεί σε αυτό το στάδιο. Κλείνοντας αυτή τη παράγραφο, τα τρία πιο σημαντικά πράγματα είναι: Πρέπει να γνωρίζουμε απόλυτα πως λειτουργεί η θήκη του όπλου και πως το βρίσκουμε πάντοτε. Δεύτερον, ποτέ, για κανένα απολύτως λόγο δεν αφήνουμε από τα μάτια μας το στόχο, και τρίτον, τίποτα από τα παραπάνω δε μπορεί να γίνει χωρίς πάρα, πάρα πολύ εξάσκηση. Ευτυχώς, αυτή η εξάσκηση είναι αρκετά οικονομική καθώς μπορεί να γίνει οπουδήποτε και δεν απαιτεί έξοδα σε πυρομαχικά.
Το πιο σημαντικό από όλα όσων αφορά αυτό το θέμα είναι η εξοικείωση του χειριστή με τη συγκεκριμένη θήκη. Σήμερα σχεδόν κάθε εταιρία έχει δικό της τρόπο ασφάλισης του όπλου, πολλές θήκες έχουν διαφορετική κλίση, υλικά κατασκευής, κτλ. Άρα η εξοικείωση με το τρόπο λειτουργίας της θήκης είναι τεράστιας σημασίας. Εφόσον είναι γνωστό ανά πάσα στιγμή, χωρίς καμία απολύτως σκέψη ή ματιά, πως μπορείτε να βρείτε το όπλο σας με αυτή τη θήκη, μπορείτε να προχωρήσετε σε ασκήσεις τραβήγματος του όπλου.
Το πρώτο πράγμα που κάνουμε είναι να μετακινηθούμε ελαφρώς, για παράδειγμα ένα βήμα δεξιά, αριστερά, εμπρός ή πίσω, ώστε να αποφύγουμε τον κίνδυνο κατά τη διάρκεια που τραβάμε το όπλο μας. Εν συνεχεία παίρνουμε στάση βολής όπως τη περιγράψαμε στο πρώτο μέρος και με το χέρι που βρίσκεται μακριά από το όπλο (σε αυτό το παράδειγμα το αριστερό) ελευθερώνουμε οτιδήποτε εμποδίζει τη θήκη (για παράδειγμα μπλούζες, κτλ.).
Ακόμα και αν δεν εμποδίζει κάτι τη θήκη αυτό βοηθάει στο κέντρο βάρους όπως είχαμε αναλύσει στο πρώτο μέρος. Ταυτόχρονα, το δεξί χέρι (σε αυτό το παράδειγμα) πιάνει το όπλο σε λαβή βολής πάντα με το δάκτυλο μακριά από τη σκανδάλη. Σε αυτό το σημείο είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι ο αγκώνας με το χέρι πρέπει να μετακινηθούν προς τα πίσω σε ευθεία όπως βλέπετε για παράδειγμα στην επόμενη φωτογραφία.
Σε περιπτώσεις πολύ κοντινών απειλών μπορεί το δεύτερο χέρι να χρησιμοποιηθεί όπως βλέπετε παραπάνω. Ο λόγος που θέλουμε το χέρι να μην εκτείνεται πολύ πέρα της σιλουέτας του σώματος είναι γιατί με αυτό το τρόπο δημιουργεί μικρότερη επιφάνεια στόχευσης στον εχθρό και μειώνουμε στατιστικά τις πιθανότητες να δεχθούμε κάποιο χτύπημα. Ώστε να γίνει πιο κατανοητό αυτό το λάθος, που είναι πολύ συνηθισμένο ιδιαίτερα σε άτομα που έχουν εμπειρία μόνο από αγωνιστική σκοποβολή, βλέπετε στην επόμενη φωτογραφία ένα λάθος τράβηγμα λόγω της έκτασης του αγκώνα.
Ένα δεύτερο λάθος του παραπάνω σκοπευτή είναι ότι έχει αλλοιώσει τη στάση του σώματος του και έτσι όταν τραβήξει το όπλο θα αναγκαστεί να επαναφέρει τη σωστή στάση βολής μεγαλώνοντας το χρόνο αντίδρασης του. Στη συνέχεια, εφόσον κρατάμε το όπλο σε λαβή βολής με το δάκτυλο έξω από τη σκανδάλη το τραβάμε σε ευθεία όσο ακριβώς χρειάζεται για να βγει από τη θήκη. Ούτε περισσότερο, ούτε λιγότερο.
Από αυτό το σημείο μπορούμε να βάλουμε χωρίς κανένα πρόβλημα. Αν έχουμε ασφαλώς χρόνο θέλουμε να μετακινήσουμε το όπλο προς τα εμπρός και καθώς έρχεται εμπρός από το στήθος μας να φέρουμε το δεύτερο χέρι μας για να προσφέρουμε τη μέγιστη δυνατή σταθερότητα στη βολή μας.
Σε κάθε ένα από τα στάδια αυτά μπορούμε να εκτελέσουμε βολή εφόσον απαιτηθεί. Ως τελικό αποτέλεσμα θέλουμε να έχουμε μία σταθερή στάση με ευθυγραμμισμένο το στόχο και το σκοπευτικό σύστημα εμπρός από τα μάτια μας όπως μπορείτε να δείτε στη συνέχεια.
Οπότε, αν χωρίσουμε τα βήματα που μόλις περιγράψαμε σε έξι στάδια θα μπορούσαμε να τα περιγράψουμε με την επόμενη εικόνα κάπως έτσι.
- Σωστή στάση, μάτια στο στόχο, το ένα χέρι ελευθερώνει ότι εμποδίζει τη θήκη, το δεύτερο πιάνει το όπλο και αφαιρεί την ασφάλεια της θήκης.
- Το χέρι που βρίσκεται εκτός του όπλου έρχεται στο κέντρο του σώματος ενώ το άλλο χέρι αφαιρεί το όπλο από τη θήκη.
- Το όπλο στρέφεται προς το στόχο και το άλλο χέρι ετοιμάζεται να το υποστηρίξει χωρίς να φεύγει από το κέντρο βάρους μας.
- Τα δύο χέρια ενώνονται σε λαβή βολής με δύο χέρια εμπρός από το στήθος μας.
- Με λαβή δύο χεριών εντείνουμε σταθερά το όπλο ενώ κρατάμε το στόχο μας στο κέντρο.
- Έχουμε μεταβεί σε κανονική στάση βολής με δύο χέρια.
Μετά τον έλεγχο και επαλήθευση ότι δεν υπάρχει απειλή εκτελούμε ακριβώς τα ίδια βήματα σε αντίστροφη σειρά για τη τοποθέτηση του όπλου πίσω στη θήκη. Αυτό μας δίνει τη δυνατότητα της άμεσης αντίδρασης αν κάτι συμβεί σε αυτό το στάδιο. Κλείνοντας αυτή τη παράγραφο, τα τρία πιο σημαντικά πράγματα είναι: Πρέπει να γνωρίζουμε απόλυτα πως λειτουργεί η θήκη του όπλου και πως το βρίσκουμε πάντοτε. Δεύτερον, ποτέ, για κανένα απολύτως λόγο δεν αφήνουμε από τα μάτια μας το στόχο, και τρίτον, τίποτα από τα παραπάνω δε μπορεί να γίνει χωρίς πάρα, πάρα πολύ εξάσκηση. Ευτυχώς, αυτή η εξάσκηση είναι αρκετά οικονομική καθώς μπορεί να γίνει οπουδήποτε και δεν απαιτεί έξοδα σε πυρομαχικά.
Τρομοκράτες και Διαδίκτυο
Από τον Απρίλιο του 2014 ο κύριος Ρόμπερτ Χάνινγκαν εκτελεί καθήκοντα διευθυντή της Βρετανικής υπηρεσίας πληροφοριών GCHQ (Government Communications Headquarters
– Επιτελείο Κυβερνητικών Επικοινωνιών). Το Νοέμβριο του 2014 έκανε μία
δημοσίευση στην εφημερίδα «Financial Times» με τίτλο «The web is a
terrorist’s command-and-control network of choice», δηλαδή «Ο ιστός
είναι το δίκτυο επιλογής των τρομοκρατών για διοίκηση-και-έλεγχο» που
έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Αυτή την δημοσίευση θα παραθέσουμε και εμείς
σήμερα εδώ. Στη παρακάτω φωτογραφία βλέπετε τον διευθυντή του GCHQ κύριο
Ρόμπερτ Χάνινγκαν δεξιά και τα κεντρικά γραφεία του GCHQ στο
Γκλούστερσαιρ της Μεγάλης Βρετανίας αριστερά.
Μπορείτε να δείτε την αρχική δημοσίευση και στην ηλεκτρονική εφημερίδα «Financial Times» ακολουθώντας αυτό το σύνδεσμο. Βέβαια, στην ηλεκτρονική έκδοση δημοσιεύτηκε αρκετούς μήνες αργότερα. Και παρακάτω ακολουθεί μία μεταφρασμένη στα Ελληνικά έκδοση της συγκεκριμένης δημοσίευσης που έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον.
Το Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και της Εγγύς Ανατολής (ISIS) είναι η πρώτη τρομοκρατική οργάνωση της οποίας τα μέλη έχουν μεγαλώσει μέσα στο διαδίκτυο. Εκμεταλλεύονται τη δύναμη του ιστού για τη δημιουργία τζιχαντικών απειλών σε σχεδόν παγκόσμιο επίπεδο. Η πρόκληση στις κυβερνήσεις και στις υπηρεσίες πληροφοριών είναι τεράστια – και μπορεί να γίνει μόνο με καλύτερη συνεργασία από εταιρίες τεχνολογίας.
Οι τρομοκράτες εδώ και πολύ καιρό χρησιμοποιούσαν το διαδίκτυο. Αλλά η μέθοδος του ISIS είναι διαφορετική σε δύο σημαντικές περιοχές. Εκεί όπου η Αλ-Κάιντα και οι συνεργάτες της έβλεπαν το διαδίκτυο ως μέσο διάδοσης υλικού ανώνυμα ή χώρο συναντήσεων σε «σκοτεινά σημεία», το ISIS αγκάλιασε το διαδίκτυο ως ένα σημαντικό κανάλι επικοινωνίας για τη προώθηση της, εκφοβισμό του κόσμου, και τη στρατολόγηση νέων μελών.
Οι εξτρεμιστές του ISIS χρησιμοποιούν μηνύματα και κοινωνικά δίκτυα όπως το Twitter, το Facebook και το WhatsApp, και μία γλώσσα που είναι κατανοητή. Τα βίντεο που αναρτούν με τους ίδιους να επιτίθενται σε πόλεις, να πυροβολούν ή να πυροδοτούν εκρηκτικά έχουν ευσυνείδητα ποιότητα διαδικτυακών παιχνιδιών. Η χρήση των hashtags του World Cup και του Ebola για να περάσουν μηνύματα του ISIS σε πολλά κανάλια ειδήσεων, και η δυνατότητα τους να στέλνουν 40,000 μηνύματα στο Twitter κάθε ημέρα κατά την επίθεση στη Μοσούλη χωρίς να ενεργοποιούν αυτόματα συστήματα spam, αναπαριστά την ευκολία χρήσης που έχουν στα νέα μέσα. Δεν υπάρχει η ανάγκη για τους επόμενους τζιχαντιστές να αναζητήσουν απαγορευμένες ιστοσελίδες με μυστικούς κωδικούς πρόσβασης, μπορούν να συνδεθούν με άλλους νέους που αναρτήσουν τις περιπέτειες τους στη Συρία όπως θα έκαναν και οπουδήποτε αλλού.
Η ηγεσία του ISIS αντιλαμβάνεται τη δύναμη που τους προσφέρει αυτό με μία νέα γενιά. Τα παράξενα βίντεο των αποκεφαλισμών ήταν αξιοσημείωτα όχι απλώς για την ανηλεή βαρβαρότητα τους, που την έχουμε ξαναδεί από την Αλ-Κάιντα στο Ιράκ, αλλά από το τι έμαθε το ISIS από αυτή την εμπειρία. Αυτή τη φορά η «παραγωγή» ήταν υψηλής ποιότητας και τα βίντεο σταμάτησαν να δείχνουν καθαυτό τον αποκεφαλισμό. Αντιλήφθηκαν ότι τόσο πολύ γραφική βία μπορεί να είναι αντιπαραγωγική στο κοινό τους και ότι με την αυτό-λογοκρισία μπορούν να παραμείνουν στη σωστή πλευρά των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, βασισμένοι στη δυτική ελευθερία της έκφρασης.
Το ISIS διαφέρει επίσης από προηγούμενους στην ασφάλεια των επικοινωνιών του. Αυτό θέτει μία ακόμα μεγαλύτερη πρόκληση στις υπηρεσίες όπως το GCHQ. Οι τρομοκράτες πάντα εφεύρισκαν τρόπους να κρύβουν τις επιχειρήσεις τους. Αλλά σήμερα η τεχνολογία κινητών τηλεφώνων και έξυπνων συσκευών έχει αυξήσει τις διαθέσιμες επιλογές εκθετικά. Τεχνικές κρυπτογράφησης μηνυμάτων ή ανώνυμων μηνυμάτων ήταν κάτι που διέθεταν μόνο οι πιο εξελιγμένοι εγκληματίες ή έθνη και σήμερα είναι δεδομένο. Αυτά συμπληρώνονται από ελεύθερα προγράμματα και εφαρμογές που βάζουν επιπρόσθετα επίπεδα ασφαλείας, πολλά από αυτά υπερήφανα διαφημίζονται ως «Εγκεκριμένα από τον Σνόουντεν». Δεν υπάρχει αμφιβολία πως οι νέοι ξένοι μαχητές έχουν μάθει και επωφεληθεί από τις διαρροές των τελευταίων δύο ετών.
Το GCHQ και οι αδερφές υπηρεσίες του, η MI5 και η Μυστική Υπηρεσία Πληροφοριών, δε μπορούν να αντιμετωπίσουν αυτές τις προκλήσεις σε τέτοια κλίμακα χωρίς ευρύτερη υποστήριξη από τον ιδιωτικό τομέα, συμπεριλαμβανομένων των μεγαλύτερων Αμερικανικών εταιριών τεχνολογίας που κυριαρχούν στο διαδίκτυο. Καταλαβαίνω γιατί έχουν μία ανήσυχη σχέση με τις κυβερνήσεις. Φιλοδοξούν να είναι ουδέτεροι αγωγοί δεδομένων και να στέκονται εκτός των παραπάνω πολιτικών θεμάτων. Αλλά αυξανόμενα οι υπηρεσίες τους όχι απλά φιλοξενούν υλικό βίαιου εξτρεμισμού ή παιδικής εκμετάλλευσης, αλλά είναι δρόμοι για την διευκόλυνση εκτέλεσης εγκλημάτων και τρομοκρατίας. Όσο και αν δεν τους αρέσει, έχουν μετατραπεί τα δίκτυα διοίκησης-και-ελέγχου της επιλογής των τρομοκρατών και εγκληματιών, που βρίσκουν τις υπηρεσίες τους όσο μετασχηματιστικές όσο και οι υπόλοιποι από εμάς. Αν θέλουν να αντιμετωπίσουν τη πρόκληση, σημαίνει δημιουργία καλύτερων ρυθμίσεων που θα διευκολύνουν τη νόμιμη έρευνα από σώματα και υπηρεσίες ασφαλείας από ότι έχουμε τώρα.
Από τη πλευρά μας, οι υπηρεσίες πληροφοριών όπως το GCHQ πρέπει να μπουν στη δημόσια συζήτηση για τη μυστικότητα. Νομίζω πως έχουμε μία καλή ιστορία να πούμε. Πρέπει να δείξουμε πως είμαστε υπεύθυνοι για τα δεδομένα που χρησιμοποιούμε για να προστατεύουμε τον κόσμο, όπως ακριβώς ο ιδιωτικός τομέας είναι συνεχώς υπό πίεση να παρουσιάζει πως φιλτράρει και πουλάει τα δεδομένα των πελατών του. Θα ήταν χαρά για το GCHQ να λάβει μέρος σε μία ώριμη δημόσια συζήτηση για τη μυστικότητα στη ψηφιακή εποχή. Αλλά η μυστικότητα δεν ήταν ποτέ απόλυτα σωστή και η δημόσια συζήτηση για αυτό δε θα πρέπει γίνει αιτία για καθυστέρηση επειγόντων και δύσκολων αποφάσεων.
Σε αυτούς από εμάς που έχουν να αντιμετωπίσουν τα καταθλιπτικά άκρα της ανθρώπινης συμπεριφοράς στο διαδίκτυο, μας φαίνεται πως μερικές εταιρίες τεχνολογίας βρίσκονται σε άρνηση της κακή χρήσης του διαδικτύου. Υποπτεύομαι ότι οι περισσότεροι καθημερινοί χρήστες του διαδικτύου είναι μπροστά τους, έχουν ισχυρές βλέψεις για την ηθική των εταιριών, είτε είναι για φορολόγηση, προστασία των παιδιών ή μυστικότητα. Δε θέλουν τα μέσα που χρησιμοποιούν με τους φίλους και τις οικογένειες τους να διευκολύνουν δολοφονίες ή κακοποίηση παιδιών. Γνωρίζουν ότι το διαδίκτυο έχει μεγαλώσει πέρα από τις αξίες της δυτικής δημοκρατίας, όχι αντίστροφα. Νομίζω πως αυτοί οι πελάτες θα ήταν ευχαριστημένοι με μία καλύτερη, πιο βιώσιμη σχέση ανάμεσα στις υπηρεσίες και τις εταιρίες τεχνολογιών. Καθώς γιορτάζουμε το 25 έτος από την θεαματική δημιουργία του παγκόσμιου ιστού, πρέπει να συμφωνήσουμε ανάμεσα σε δημοκρατικές κυβερνήσεις και εταιρίες τεχνολογίας στο χώρο της προστασίας των πολιτών μας. Πρέπει να είναι μία συμφωνία με ρίζες στις δημοκρατικές αξίες που μοιραζόμαστε. Αυτό σημαίνει να αντιμετωπίσουμε μερικές άβολες αλήθειες. Καλύτερα να το κάνουμε τώρα παρά ως επακόλουθο μεγαλύτερης βίας.
Μπορείτε να δείτε την αρχική δημοσίευση και στην ηλεκτρονική εφημερίδα «Financial Times» ακολουθώντας αυτό το σύνδεσμο. Βέβαια, στην ηλεκτρονική έκδοση δημοσιεύτηκε αρκετούς μήνες αργότερα. Και παρακάτω ακολουθεί μία μεταφρασμένη στα Ελληνικά έκδοση της συγκεκριμένης δημοσίευσης που έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον.
Το Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και της Εγγύς Ανατολής (ISIS) είναι η πρώτη τρομοκρατική οργάνωση της οποίας τα μέλη έχουν μεγαλώσει μέσα στο διαδίκτυο. Εκμεταλλεύονται τη δύναμη του ιστού για τη δημιουργία τζιχαντικών απειλών σε σχεδόν παγκόσμιο επίπεδο. Η πρόκληση στις κυβερνήσεις και στις υπηρεσίες πληροφοριών είναι τεράστια – και μπορεί να γίνει μόνο με καλύτερη συνεργασία από εταιρίες τεχνολογίας.
Οι τρομοκράτες εδώ και πολύ καιρό χρησιμοποιούσαν το διαδίκτυο. Αλλά η μέθοδος του ISIS είναι διαφορετική σε δύο σημαντικές περιοχές. Εκεί όπου η Αλ-Κάιντα και οι συνεργάτες της έβλεπαν το διαδίκτυο ως μέσο διάδοσης υλικού ανώνυμα ή χώρο συναντήσεων σε «σκοτεινά σημεία», το ISIS αγκάλιασε το διαδίκτυο ως ένα σημαντικό κανάλι επικοινωνίας για τη προώθηση της, εκφοβισμό του κόσμου, και τη στρατολόγηση νέων μελών.
Οι εξτρεμιστές του ISIS χρησιμοποιούν μηνύματα και κοινωνικά δίκτυα όπως το Twitter, το Facebook και το WhatsApp, και μία γλώσσα που είναι κατανοητή. Τα βίντεο που αναρτούν με τους ίδιους να επιτίθενται σε πόλεις, να πυροβολούν ή να πυροδοτούν εκρηκτικά έχουν ευσυνείδητα ποιότητα διαδικτυακών παιχνιδιών. Η χρήση των hashtags του World Cup και του Ebola για να περάσουν μηνύματα του ISIS σε πολλά κανάλια ειδήσεων, και η δυνατότητα τους να στέλνουν 40,000 μηνύματα στο Twitter κάθε ημέρα κατά την επίθεση στη Μοσούλη χωρίς να ενεργοποιούν αυτόματα συστήματα spam, αναπαριστά την ευκολία χρήσης που έχουν στα νέα μέσα. Δεν υπάρχει η ανάγκη για τους επόμενους τζιχαντιστές να αναζητήσουν απαγορευμένες ιστοσελίδες με μυστικούς κωδικούς πρόσβασης, μπορούν να συνδεθούν με άλλους νέους που αναρτήσουν τις περιπέτειες τους στη Συρία όπως θα έκαναν και οπουδήποτε αλλού.
Η ηγεσία του ISIS αντιλαμβάνεται τη δύναμη που τους προσφέρει αυτό με μία νέα γενιά. Τα παράξενα βίντεο των αποκεφαλισμών ήταν αξιοσημείωτα όχι απλώς για την ανηλεή βαρβαρότητα τους, που την έχουμε ξαναδεί από την Αλ-Κάιντα στο Ιράκ, αλλά από το τι έμαθε το ISIS από αυτή την εμπειρία. Αυτή τη φορά η «παραγωγή» ήταν υψηλής ποιότητας και τα βίντεο σταμάτησαν να δείχνουν καθαυτό τον αποκεφαλισμό. Αντιλήφθηκαν ότι τόσο πολύ γραφική βία μπορεί να είναι αντιπαραγωγική στο κοινό τους και ότι με την αυτό-λογοκρισία μπορούν να παραμείνουν στη σωστή πλευρά των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, βασισμένοι στη δυτική ελευθερία της έκφρασης.
Το ISIS διαφέρει επίσης από προηγούμενους στην ασφάλεια των επικοινωνιών του. Αυτό θέτει μία ακόμα μεγαλύτερη πρόκληση στις υπηρεσίες όπως το GCHQ. Οι τρομοκράτες πάντα εφεύρισκαν τρόπους να κρύβουν τις επιχειρήσεις τους. Αλλά σήμερα η τεχνολογία κινητών τηλεφώνων και έξυπνων συσκευών έχει αυξήσει τις διαθέσιμες επιλογές εκθετικά. Τεχνικές κρυπτογράφησης μηνυμάτων ή ανώνυμων μηνυμάτων ήταν κάτι που διέθεταν μόνο οι πιο εξελιγμένοι εγκληματίες ή έθνη και σήμερα είναι δεδομένο. Αυτά συμπληρώνονται από ελεύθερα προγράμματα και εφαρμογές που βάζουν επιπρόσθετα επίπεδα ασφαλείας, πολλά από αυτά υπερήφανα διαφημίζονται ως «Εγκεκριμένα από τον Σνόουντεν». Δεν υπάρχει αμφιβολία πως οι νέοι ξένοι μαχητές έχουν μάθει και επωφεληθεί από τις διαρροές των τελευταίων δύο ετών.
Το GCHQ και οι αδερφές υπηρεσίες του, η MI5 και η Μυστική Υπηρεσία Πληροφοριών, δε μπορούν να αντιμετωπίσουν αυτές τις προκλήσεις σε τέτοια κλίμακα χωρίς ευρύτερη υποστήριξη από τον ιδιωτικό τομέα, συμπεριλαμβανομένων των μεγαλύτερων Αμερικανικών εταιριών τεχνολογίας που κυριαρχούν στο διαδίκτυο. Καταλαβαίνω γιατί έχουν μία ανήσυχη σχέση με τις κυβερνήσεις. Φιλοδοξούν να είναι ουδέτεροι αγωγοί δεδομένων και να στέκονται εκτός των παραπάνω πολιτικών θεμάτων. Αλλά αυξανόμενα οι υπηρεσίες τους όχι απλά φιλοξενούν υλικό βίαιου εξτρεμισμού ή παιδικής εκμετάλλευσης, αλλά είναι δρόμοι για την διευκόλυνση εκτέλεσης εγκλημάτων και τρομοκρατίας. Όσο και αν δεν τους αρέσει, έχουν μετατραπεί τα δίκτυα διοίκησης-και-ελέγχου της επιλογής των τρομοκρατών και εγκληματιών, που βρίσκουν τις υπηρεσίες τους όσο μετασχηματιστικές όσο και οι υπόλοιποι από εμάς. Αν θέλουν να αντιμετωπίσουν τη πρόκληση, σημαίνει δημιουργία καλύτερων ρυθμίσεων που θα διευκολύνουν τη νόμιμη έρευνα από σώματα και υπηρεσίες ασφαλείας από ότι έχουμε τώρα.
Από τη πλευρά μας, οι υπηρεσίες πληροφοριών όπως το GCHQ πρέπει να μπουν στη δημόσια συζήτηση για τη μυστικότητα. Νομίζω πως έχουμε μία καλή ιστορία να πούμε. Πρέπει να δείξουμε πως είμαστε υπεύθυνοι για τα δεδομένα που χρησιμοποιούμε για να προστατεύουμε τον κόσμο, όπως ακριβώς ο ιδιωτικός τομέας είναι συνεχώς υπό πίεση να παρουσιάζει πως φιλτράρει και πουλάει τα δεδομένα των πελατών του. Θα ήταν χαρά για το GCHQ να λάβει μέρος σε μία ώριμη δημόσια συζήτηση για τη μυστικότητα στη ψηφιακή εποχή. Αλλά η μυστικότητα δεν ήταν ποτέ απόλυτα σωστή και η δημόσια συζήτηση για αυτό δε θα πρέπει γίνει αιτία για καθυστέρηση επειγόντων και δύσκολων αποφάσεων.
Σε αυτούς από εμάς που έχουν να αντιμετωπίσουν τα καταθλιπτικά άκρα της ανθρώπινης συμπεριφοράς στο διαδίκτυο, μας φαίνεται πως μερικές εταιρίες τεχνολογίας βρίσκονται σε άρνηση της κακή χρήσης του διαδικτύου. Υποπτεύομαι ότι οι περισσότεροι καθημερινοί χρήστες του διαδικτύου είναι μπροστά τους, έχουν ισχυρές βλέψεις για την ηθική των εταιριών, είτε είναι για φορολόγηση, προστασία των παιδιών ή μυστικότητα. Δε θέλουν τα μέσα που χρησιμοποιούν με τους φίλους και τις οικογένειες τους να διευκολύνουν δολοφονίες ή κακοποίηση παιδιών. Γνωρίζουν ότι το διαδίκτυο έχει μεγαλώσει πέρα από τις αξίες της δυτικής δημοκρατίας, όχι αντίστροφα. Νομίζω πως αυτοί οι πελάτες θα ήταν ευχαριστημένοι με μία καλύτερη, πιο βιώσιμη σχέση ανάμεσα στις υπηρεσίες και τις εταιρίες τεχνολογιών. Καθώς γιορτάζουμε το 25 έτος από την θεαματική δημιουργία του παγκόσμιου ιστού, πρέπει να συμφωνήσουμε ανάμεσα σε δημοκρατικές κυβερνήσεις και εταιρίες τεχνολογίας στο χώρο της προστασίας των πολιτών μας. Πρέπει να είναι μία συμφωνία με ρίζες στις δημοκρατικές αξίες που μοιραζόμαστε. Αυτό σημαίνει να αντιμετωπίσουμε μερικές άβολες αλήθειες. Καλύτερα να το κάνουμε τώρα παρά ως επακόλουθο μεγαλύτερης βίας.
Ανακάλυψη ID στο Facebook
Τη Τρίτη 4 Νοεμβρίου 2014 έγινε μία διαρροή εσωτερικών εγγράφων από την
Υπηρεσία Αστυνομικών Ερευνών του Τορόντο στο Καναδά. Ανάμεσα τους ήταν
και ένας πολύ σύντομος οδηγός για την αξιόπιστη μέθοδο αναγνώρισης της
ηλεκτρονικής ταυτότητας (ID) ενός χρήστη στο κοινωνικό δίκτυο Facebook. Ο
τίτλος του εγγράφου είναι «How to find your suspect’s Facebook profile
if they have changed their username or contact details» που μπορούμε να
το μεταφράσουμε στα Ελληνικά ως «Πως να βρείτε το προφίλ Facebook του
υπόπτου σας αν έχει αλλάξει το όνομα χρήστη ή τα στοιχεία του». Το
έγγραφο αυτό είχε γραφτεί από τον Ντετέκτιβ Μπιλ ΜακΓκάρι της Υπηρεσίας
Αστυνομικών Ερευνών του Τορόντο, εργαζόμενος στο Τμήμα Σεξουαλικών
Εγκλημάτων, στο Τομέα Παιδικής Εκμετάλλευσης στις 23 Σεπτεμβρίου 2013
αλλά η ίδια τεχνική λειτουργεί μέχρι και σήμερα.
Ο Ντετέκτιβ Μπιλ ΜακΓκάρι μας λέει πως μερικές φορές μπαίνεις να δεις το προφίλ ενός υπόπτου στο Facebook αλλά δεν είναι δυνατό πλέον να τον βρεις γιατί έχει αλλάξει τα στοιχεία του ή το όνομα χρήστη. Ωστόσο υπάρχει μία πολύ απλή τεχνική για να το ξεπεράσουμε αυτό. Μας λέει να πάμε στη γραμμή διεύθυνσης και στο πρώτο τμήμα του ονόματος τομέα (domain name) που όπως βλέπετε εδώ είναι «www».
Να το αντικαταστήσουμε με «graph» που θα μας δώσει κάποιες πληροφορίες για το χρήστη αυτόν σε μορφή JSON. Αυτό συμβαίνει ώστε να είναι πιο εύκολο για τους προγραμματιστές που χρησιμοποιούν τις υπηρεσίες του Facebook να γράφουν εργαλεία που χρειάζονται αυτές τις πληροφορίες.
Πατώντας Enter σε αυτή τη νέα σελίδα θα πάρουμε τα στοιχεία του χρήστη σε μορφή JSON. Εκεί, ανάμεσα στα άλλα στοιχεία υπάρχει και το Facebook ID. Αυτό το ID είναι μοναδικό για κάθε λογαριασμό/προφίλ στο κοινωνικό δίκτυο Facebook και δεν αλλάζει ποτέ, ότι στοιχεία και αν αλλάξει στο λογαριασμό του ένας χρήστης. Ωστόσο, καθώς είναι μοναδικό ανά λογαριασμό-προφίλ, σημαίνει πως αν ο ύποπτος χρησιμοποιεί κάποιον άλλο λογαριασμό αυτός θα έχει ένα διαφορετικό ID.
Ότι στοιχεία και αν αλλάξει ο ύποπτος στο λογαριασμό/προφίλ του μπορείτε να τον βρίσκεται πάντα με αυτό το ID αν στη γραμμή διεύθυνσης αναζητήσετε τη σελίδα με το URL https://www.facebook.com/ και προσθέσετε στο τέλος του το Facebook ID του χρήστη που αναζητείτε. Όπως για παράδειγμα βλέπετε και στη παρακάτω εικόνα ότι ενώ το όνομα χρήστη που εμφανίζεται κανονικά είναι bill.mcgarry.15 η πρόσβαση παραμένει ίδια και αν το αντικαταστήσει με το Facebook ID του εν λόγω χρήστη.
Σίγουρα είναι μία πολύ απλή τεχνική αλλά επιτρέπει στις αστυνομικές αρχές την παρακολούθηση συγκεκριμένων λογαριασμών/προφίλ ακόμα και αν ο χρήστης πιστεύει ότι κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό γιατί αλλάζει συχνά τα στοιχεία του και το όνομα χρήστη που εμφανίζεται όταν κάποιος τον αναζητά στο κοινωνικό δίκτυο Facebook.
Ο Ντετέκτιβ Μπιλ ΜακΓκάρι μας λέει πως μερικές φορές μπαίνεις να δεις το προφίλ ενός υπόπτου στο Facebook αλλά δεν είναι δυνατό πλέον να τον βρεις γιατί έχει αλλάξει τα στοιχεία του ή το όνομα χρήστη. Ωστόσο υπάρχει μία πολύ απλή τεχνική για να το ξεπεράσουμε αυτό. Μας λέει να πάμε στη γραμμή διεύθυνσης και στο πρώτο τμήμα του ονόματος τομέα (domain name) που όπως βλέπετε εδώ είναι «www».
Να το αντικαταστήσουμε με «graph» που θα μας δώσει κάποιες πληροφορίες για το χρήστη αυτόν σε μορφή JSON. Αυτό συμβαίνει ώστε να είναι πιο εύκολο για τους προγραμματιστές που χρησιμοποιούν τις υπηρεσίες του Facebook να γράφουν εργαλεία που χρειάζονται αυτές τις πληροφορίες.
Πατώντας Enter σε αυτή τη νέα σελίδα θα πάρουμε τα στοιχεία του χρήστη σε μορφή JSON. Εκεί, ανάμεσα στα άλλα στοιχεία υπάρχει και το Facebook ID. Αυτό το ID είναι μοναδικό για κάθε λογαριασμό/προφίλ στο κοινωνικό δίκτυο Facebook και δεν αλλάζει ποτέ, ότι στοιχεία και αν αλλάξει στο λογαριασμό του ένας χρήστης. Ωστόσο, καθώς είναι μοναδικό ανά λογαριασμό-προφίλ, σημαίνει πως αν ο ύποπτος χρησιμοποιεί κάποιον άλλο λογαριασμό αυτός θα έχει ένα διαφορετικό ID.
Ότι στοιχεία και αν αλλάξει ο ύποπτος στο λογαριασμό/προφίλ του μπορείτε να τον βρίσκεται πάντα με αυτό το ID αν στη γραμμή διεύθυνσης αναζητήσετε τη σελίδα με το URL https://www.facebook.com/ και προσθέσετε στο τέλος του το Facebook ID του χρήστη που αναζητείτε. Όπως για παράδειγμα βλέπετε και στη παρακάτω εικόνα ότι ενώ το όνομα χρήστη που εμφανίζεται κανονικά είναι bill.mcgarry.15 η πρόσβαση παραμένει ίδια και αν το αντικαταστήσει με το Facebook ID του εν λόγω χρήστη.
Σίγουρα είναι μία πολύ απλή τεχνική αλλά επιτρέπει στις αστυνομικές αρχές την παρακολούθηση συγκεκριμένων λογαριασμών/προφίλ ακόμα και αν ο χρήστης πιστεύει ότι κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό γιατί αλλάζει συχνά τα στοιχεία του και το όνομα χρήστη που εμφανίζεται όταν κάποιος τον αναζητά στο κοινωνικό δίκτυο Facebook.
Εντοπισμός υπόπτων από τη TSA
Τη Παρασκευή 27 Μαρτίου 2015 διέρρευσε από άγνωστες πηγές η φόρμα που συμπληρώνουν οι υπάλληλοι της TSA (Transport Security Agency),
η Υπηρεσία Ασφαλείας Αεροδρομίων των ΗΠΑ, όταν εντοπίζουν κάποιον
ύποπτο. Η φόρμα έχει αρκετό ενδιαφέρον και δείχνει κάποια σημεία κλειδιά
στο εντοπισμό υπόπτων από τους υπαλλήλους της TSA.
Καταρχήν πρέπει να εξηγήσουμε κάποιους βασικούς όρους, από τον Οκτώβριο του 2003 η TSA εφαρμόζει το πρόγραμμα SPOT (Screening of Passengers by Observation Techniques, ή στα Ελληνικά, Διαλογή Επιβατών με Τεχνικές Παρατήρησης) που έχει στόχο τον εντοπισμό υπόπτων αποκλειστικά με τεχνικές παρατήρησης. Το πρόγραμμα εκτελείτε από ειδικά εκπαιδευμένους υπαλλήλους που είναι γνωστοί ως BDO (Behavior Detection Officer, δηλαδή, Υπάλληλος Εντοπισμού Συμπεριφοράς) και τους αντίστοιχους TSM (Transportation Security Manager, που σημαίνει, Διευθυντής Ασφαλείας Αεροδρομίου). Όπως βλέπετε και στην επόμενη εικόνα, οι BDO είναι τόσο ανάμεσα στους επιβάτες όσο εκτός για καλύτερη παρατήρηση των επιβατών.
Σε αυτή την ενότητα υπάρχουν γεν πρόγραμμα SPOT η TSA έχει εντοπίσει και συλλάβει λίγο λιγότερο από 1000 άτομα από τα οποία το 39% ήταν λαθρομετανάστες που προσπαθούσαν να εισέλθουν παράνομα στις ΗΠΑ. Ας δούμε τώρα τη φόρμα που διέρρευσε πρόσφατα ξεκινώντας από επάνω προς τα κάτω.
Βλέπουμε ότι υπάρχουν αρχικά τρία πεδία που συμπληρώνονται από τους υπαλλήλους της TSA. Αυτά είναι τα πεδία είναι:
Μέρος Ι: Παρατήρηση Συμπεριφοράς
Στο πρώτο μέρος της φόρμας υπάρχουν κάποια γενικά στοιχεία από την ομάδα της TSA που έκανε την αναφορά. Αυτά στη πρώτη ενότητα, και αναλυτική βαθμολογία των ύποπτων χαρακτηριστικών συμπεριφοράς στη δεύτερη. Ας δούμε τη πρώτη ενότητα.
Σε αυτή την ενότητα υπάρχουν γενικά στοιχεία όπως τα ονόματα των υπαλλήλων του προγράμματος SPOT, ημερομηνία, αεροδρόμιο, τοποθεσία, ποιος έκανε την αρχική παρατήρηση καθώς και ένα πεδίο όπου περιγράφεται μία σύντομη αφήγηση του αρχικού εντοπισμού. Στη δεύτερη ενότητα του πρώτου μέρους είναι το πρώτο ενδιαφέρον τμήμα της φόρμας. Είναι η βαθμολογία Παρατήρησης και Ανάλυσης Συμπεριφοράς (Observation and Behavior Analysis) η οποία είναι η ακόλουθη.
Διαβάζουμε στο υπόμνημα κάτω δεξιά ότι οι επιβάτες με βαθμολογία 0-3 επιτρέπεται να συνεχίσουν το ταξίδι τους, αυτοί με 4-5 επιλέγονται για εκτενέστερο έλεγχο και όσοι έχουν βαθμολογία από 6 και επάνω επιλέγονται για εκτενέστερο έλεγχο και ειδοποιείται και ο LEO (Law Enforcement Officer, δηλαδή, Αξιωματικός Αστυνομίας). Το πρώτο κριτήριο είναι:
Μέρος ΙΙ: Ανάλυση SPOT
Σε αυτό το μέρος έχουμε ακόμα δύο ενότητες. Ξεκινάει με την επιλογή του λόγου για τον οποίο έγινε η καταγραφή του ως ύποπτο που μπορεί να είναι είτε από τη συμπεριφορά του ίδιου, είτε από κάποιον με τον οποίο ταξιδεύει μαζί είτε γιατί προσπάθησε να παραδώσει κάποιο απαγορευμένο αντικείμενο (εκτός από υγρά, ζελέ και σπρέι) στον BDO ακριβώς πριν από τον έλεγχο. Μετά έχουμε τη λίστα από ασυνήθιστα αντικείμενα που αφορά αντικείμενα για τα οποία ο επιβάτης δε φαίνεται να έχει κάποιο λόγο να κατέχει.
Σύμφωνα με τη φόρμα που βλέπετε παραπάνω, αυτά τα ύποπτα αντικείμενα αυτά μπορούν να είναι τα εξής:
Μέρος ΙΙ: Ανάλυση SPOT (Συνέχεια)
Το δεύτερο μέρος περιλαμβάνει επίσης μια προαιρετική ενότητα, την πέμπτη ενότητα και αφορά την άμεση ειδοποίηση των αστυνομικών αρχών, εφόσον αυτό έχει πραγματοποιηθεί. Για να γίνει η ειδοποίηση καταγράφεται ο λόγος όπου μπορεί να είναι κάτι από τα ακόλουθα 13 χαρακτηριστικά.
Μέρος ΙΙΙ: Συλλογή Στοιχείων
Στο τελευταίο μέρος της φόρμας έχουμε τη συλλογή των στοιχείου που χωρίζεται σε τέσσερις ενότητες. Η πρώτη αφορά τα στοιχεία του επιβάτη και περιλαμβάνει στοιχεία όπως αριθμό πτήσης, προορισμό, προέλευση, κτλ. όπως τα βλέπετε και εδώ.
Εν συνεχεία, η 7η ενότητα αφορά τα απαγορευμένα αντικείμενα όπου και καταγράφονται όπως έχουν εντοπιστεί.
Η 8η ενότητα είναι η ανάλυση από τη πλευρά της TSA.
Σε κάθε περίπτωση δεξιά καταγράφεται εν συντομία η περίληψη της κατάληξης τους συμβάντος αλλά οι κατηγορίες στις οποίες μπορεί να ανήκει είναι ήδη καταγεγραμμένες. Από τη πλευρά της TSA οι πιθανές λύσεις του προβλήματος είναι:
Στο πεδίο δεξιά ο αστυνομικός γράφει τα στοιχεία του καθώς και σημειώσεις αν χρειάζεται. Δεξιά υπάρχουν 5 πιθανές επιλογές για σύλληψη που είναι:
Καταρχήν πρέπει να εξηγήσουμε κάποιους βασικούς όρους, από τον Οκτώβριο του 2003 η TSA εφαρμόζει το πρόγραμμα SPOT (Screening of Passengers by Observation Techniques, ή στα Ελληνικά, Διαλογή Επιβατών με Τεχνικές Παρατήρησης) που έχει στόχο τον εντοπισμό υπόπτων αποκλειστικά με τεχνικές παρατήρησης. Το πρόγραμμα εκτελείτε από ειδικά εκπαιδευμένους υπαλλήλους που είναι γνωστοί ως BDO (Behavior Detection Officer, δηλαδή, Υπάλληλος Εντοπισμού Συμπεριφοράς) και τους αντίστοιχους TSM (Transportation Security Manager, που σημαίνει, Διευθυντής Ασφαλείας Αεροδρομίου). Όπως βλέπετε και στην επόμενη εικόνα, οι BDO είναι τόσο ανάμεσα στους επιβάτες όσο εκτός για καλύτερη παρατήρηση των επιβατών.
Σε αυτή την ενότητα υπάρχουν γεν πρόγραμμα SPOT η TSA έχει εντοπίσει και συλλάβει λίγο λιγότερο από 1000 άτομα από τα οποία το 39% ήταν λαθρομετανάστες που προσπαθούσαν να εισέλθουν παράνομα στις ΗΠΑ. Ας δούμε τώρα τη φόρμα που διέρρευσε πρόσφατα ξεκινώντας από επάνω προς τα κάτω.
Βλέπουμε ότι υπάρχουν αρχικά τρία πεδία που συμπληρώνονται από τους υπαλλήλους της TSA. Αυτά είναι τα πεδία είναι:
- Υπογραφή υπαλλήλου
- Αριθμός αναφοράς
- Αποτέλεσμα ανάλυσης των BDO και TSM
Μέρος Ι: Παρατήρηση Συμπεριφοράς
Στο πρώτο μέρος της φόρμας υπάρχουν κάποια γενικά στοιχεία από την ομάδα της TSA που έκανε την αναφορά. Αυτά στη πρώτη ενότητα, και αναλυτική βαθμολογία των ύποπτων χαρακτηριστικών συμπεριφοράς στη δεύτερη. Ας δούμε τη πρώτη ενότητα.
Σε αυτή την ενότητα υπάρχουν γενικά στοιχεία όπως τα ονόματα των υπαλλήλων του προγράμματος SPOT, ημερομηνία, αεροδρόμιο, τοποθεσία, ποιος έκανε την αρχική παρατήρηση καθώς και ένα πεδίο όπου περιγράφεται μία σύντομη αφήγηση του αρχικού εντοπισμού. Στη δεύτερη ενότητα του πρώτου μέρους είναι το πρώτο ενδιαφέρον τμήμα της φόρμας. Είναι η βαθμολογία Παρατήρησης και Ανάλυσης Συμπεριφοράς (Observation and Behavior Analysis) η οποία είναι η ακόλουθη.
Διαβάζουμε στο υπόμνημα κάτω δεξιά ότι οι επιβάτες με βαθμολογία 0-3 επιτρέπεται να συνεχίσουν το ταξίδι τους, αυτοί με 4-5 επιλέγονται για εκτενέστερο έλεγχο και όσοι έχουν βαθμολογία από 6 και επάνω επιλέγονται για εκτενέστερο έλεγχο και ειδοποιείται και ο LEO (Law Enforcement Officer, δηλαδή, Αξιωματικός Αστυνομίας). Το πρώτο κριτήριο είναι:
- Άντρες ηλικίας 20-40 ετών ταξιδεύουν μαζί χωρίς κάποια συγγένεια
- Φτάνει καθυστερημένος στη πτήση, εφόσον το γνωρίζει
- Αποφεύγει την οπτική επαφή με το προσωπικό ασφαλείας
- Έντονο χασμουρητό καθώς πλησιάζει το σημείο ελέγχου
- Υπερβολική νευρικότητα, κοίταγμα του ρολογιού, γύρισμα του κεφαλιού, παίξιμο με τα πόδια, κούνημα των ποδιών
- Υπερβολική σε σχέση με το περιβάλλον εφίδρωση
- Χλωμό πρόσωπο από πρόσφατα ξυρισμένο μούσι
- Πιο κόκκινο πρόσωπο όσο προχωράει η διαδικασία ελέγχου
- Πιο γρήγορο άνοιγμα-κλείσιμο των ματιών όταν ζητείται από το άτομο να προχωρήσει στη διαδικασία ελέγχου
- Αυξημένη ταχύτητα αναπνοής, λαχάνιασμα
- Ξεκάθαρο «πήδημα» στο Μήλο του Αδάμ όταν ζητείται από το άτομο να προχωρήσει στη διαδικασία ελέγχου
- Παλλόμενες ή έντονα εμφανείς αρτηρίες λαιμού
- Επαναλαμβανόμενο άγγιγμα του προσώπου
- Τρίψιμο ή σφίξιμο/παίξιμο των χεριών
- Έντονη οσμή ιδρώτα
- Ιδρωμένες παλάμες
- Τρέμουλο
- Σφύριγμα καθώς το άτομο πλησιάζει στη διαδικασία ελέγχου
- Η αποσκευή φαίνεται πιο βαριά απ’ότι αναμένεται ή δεν ταιριάζει με την εμφάνιση του ατόμου
- Εξογκώματα στα ρούχα
- Παγωμένο διαπεραστικό βλέμμα
- Συνεχώς κοιτάει άλλους ταξιδιώτες ή συνεργάτες
- Έντονα συναισθήματα ή ακατάλληλες συμπεριφορές στο σημείο όπως κλάμα, υπερβολικό γέλιο ή φλυαρία
- Υπερβολικές, επαναλαμβανόμενες κινήσεις περιποίησης
- Δισταγμός/αναποφάσιστος κατά την είσοδο ή την έναρξη της διαδικασίας ελέγχου
- Άτομα που φαίνονται άσχετα αλλά έχουν πολύ παρόμοιο ντύσιμο ή αποσκευές
- Γερό κράτημα της αποσκευής και/ή το χέρι μέσα στην αποσκευή
- Άκαμπτη στάση, ελάχιστη μετακίνηση του σώματος με τα χέρια κολλημένα στο σώμα
- Ελέγχος της περιοχής, φαίνεται να ψάχνει για το προσωπικό ασφαλείας
- Ασυνήθιστο ενδιαφέρον στο προσωπικό ασφαλείας και στην εργασία τους
- Αλαζονεία και λεκτική έκφραση περιφρόνησης για τη διαδικασία ελέγχου
- Ακατάλληλη για το μέρος ενδυμασία
- Ορθάνοιχτα μάτια με καρφωμένο βλέμμα
- Φαίνεται μπερδεμένος ή αποπροσανατολισμένος
- Φαίνεται να είναι μεταμφιεσμένος
- Ρωτάει τον BDO ερωτήσεις σχετικά με ασφάλεια
- Δεν ανταποκρίνεται σε επιτακτικές εντολές
- Διατηρεί κρυφή επαφή με άλλους (διατηρώντας σταθερή οπτική επαφή, κάνοντας χειρονομίες ή δίνοντας αντικείμενα)
- Επαναλαμβανόμενα χτυπάει ελαφρώς σημεία του σώματος του με τα χέρια (όχι σε σχέση με την αφαίρεση αντικείμενων στις Ακτίνες Χ ή στον Εντοπισμό Μετάλλων)
Μέρος ΙΙ: Ανάλυση SPOT
Σε αυτό το μέρος έχουμε ακόμα δύο ενότητες. Ξεκινάει με την επιλογή του λόγου για τον οποίο έγινε η καταγραφή του ως ύποπτο που μπορεί να είναι είτε από τη συμπεριφορά του ίδιου, είτε από κάποιον με τον οποίο ταξιδεύει μαζί είτε γιατί προσπάθησε να παραδώσει κάποιο απαγορευμένο αντικείμενο (εκτός από υγρά, ζελέ και σπρέι) στον BDO ακριβώς πριν από τον έλεγχο. Μετά έχουμε τη λίστα από ασυνήθιστα αντικείμενα που αφορά αντικείμενα για τα οποία ο επιβάτης δε φαίνεται να έχει κάποιο λόγο να κατέχει.
Σύμφωνα με τη φόρμα που βλέπετε παραπάνω, αυτά τα ύποπτα αντικείμενα αυτά μπορούν να είναι τα εξής:
- Εορτολόγιο, ετήσια αναφορά
- Σχεδιαγράμματα
- Συσκευή δορυφορικού εντοπισμού GPS
- Εγχειρίδια εκπαιδεύσεως όπως πτήσης, καταδύσεων, εκρηκτικών ή στρατιωτικά
- Υγρά ή ζελέ (περισσότερο από 100ml)
- Πολλές προπληρωμένες κάρτες τηλεφωνίας ή κινητά
- Φωτογραφίες/σχέδια από στόχους υψηλής σημασίας
- Σχοινί, καλώδια, μονωτική ταινία, χύμα μπαταρίες, χύμα ηλεκτρονικά υλικά
- Πήδημα στο Μύλο του Αδάμ
- Φαίνεται να μην αντιλαμβάνεται τις ερωτήσεις
- Αλλαγή τόνου φωνής, ρυθμού, έντασης επιλογή λέξεων, στεγνό στόμα
- Συνεχώς κοιτάει άλλους ταξιδιώτες ή συνεργάτες
- Καλύπτει το στόμα του με το χέρι όταν μιλάει
- Καθυστερημένες απαντήσεις στις ερωτήσεις
- Σύγχυση ή αδυναμία προσοχής στη παρούσα κατάσταση
- Δε θυμάται σημαντικά γεγονότα όταν απαντάει ερωτήσεις
- Υποβάθμιση σημαντικών γεγονότων στις απαντήσεις
- Αμφίλογες ή αόριστες απαντήσεις
- Υπερβολικό χασμουρητό
- Υπερβολικά παράπονα για τη διαδικασία ελέγχου
- Υπερβολική εφίδρωση/Δεν ταιριάζει στο περιβάλλον
- Υπερβολικό «καθάρισμα του λαιμού» (βήξιμο)
- Πρόσωπο που κοκκινίζει
- Γρήγορο άνοιγμα-κλείσιμο των ματιών
- Βλέμμα συνεχώς κάτω
- Οι χειρονομίες δε συμβαδίζουν με όσα λέει
- Δεν δίνει απαντήσεις
- Αυξημένος ρυθμός αναπνοής, λαχάνιασμα
- Έλλειψη λεπτομερειών για το λόγο του ταξιδιού
- Κίνηση μακριά από τους υπαλλήλους προς την έξοδο
- Καθόλου ή ελάχιστη οπτική επαφή
- Υπερβολικά συγκεκριμένες απαντήσεις που φαίνονται να είναι πληροφορίες που έχουν απομνημονευτεί
- Τοποθέτηση αντικείμενων ανάμεσα στον υπάλληλο και τον ίδιο
- Επανάληψη των ερωτήσεων αντί για απάντηση
- Ελέγχος της περιοχή για εντοπισμό του προσωπικού ασφαλείας
- Τρέμουλο στη φωνή ή στο σώμα
- Έλλειψη οικειότητας με τα στοιχεία του διαβατηρίου/ταυτότητας ή εισιτηρίου πτήσης
- Καλά-προβαρισμένες απαντήσεις που ίσως να μην απαντούν στην ερώτηση και φαίνονται να έχουν απομνημονευτεί
- Σφύριγμα κατά τη διάρκεια της διαδικασία ελέγχου
Μέρος ΙΙ: Ανάλυση SPOT (Συνέχεια)
Το δεύτερο μέρος περιλαμβάνει επίσης μια προαιρετική ενότητα, την πέμπτη ενότητα και αφορά την άμεση ειδοποίηση των αστυνομικών αρχών, εφόσον αυτό έχει πραγματοποιηθεί. Για να γίνει η ειδοποίηση καταγράφεται ο λόγος όπου μπορεί να είναι κάτι από τα ακόλουθα 13 χαρακτηριστικά.
- Συνολική βαθμολογία 6 βαθμών (από της Ενότητες 2-3)
- Άθροισμα που δείχνει συμπεριφορά βομβιστή αυτοκτονίας
- Διαταραγμένος επιβάτης ή επεμβαίνει στη διαδικασία ελέγχου
- Δείχνει 2 ή παραπάνω σημάδια απάτης (από την Ενότητα 4)
- Εντοπισμός πυροβόλου όπλου, επικίνδυνου όπλου, επικίνδυνων υλικών ή εκρηκτικών
- Μεγάλο χρηματικό ποσό που βγαίνει εκτός ΗΠΑ
- Μεγάλο χρηματικό ποσό χωρίς προφανή λόγο κατοχής
- Άρνηση του επιβάτη να περάσει τον έλεγχο
- Σκόπιμη απόκρυψη απαγορευμένου αντικειμένου
- Δραστηριότητα παρακολούθησης
- Ανακάλυψη ύποπτων παράνομων ναρκωτικών
- Έγγραφα ταξιδίου
- Συνοδός/συνταξιδιώτης αναφέρθηκε στις αρχές
Μέρος ΙΙΙ: Συλλογή Στοιχείων
Στο τελευταίο μέρος της φόρμας έχουμε τη συλλογή των στοιχείου που χωρίζεται σε τέσσερις ενότητες. Η πρώτη αφορά τα στοιχεία του επιβάτη και περιλαμβάνει στοιχεία όπως αριθμό πτήσης, προορισμό, προέλευση, κτλ. όπως τα βλέπετε και εδώ.
Εν συνεχεία, η 7η ενότητα αφορά τα απαγορευμένα αντικείμενα όπου και καταγράφονται όπως έχουν εντοπιστεί.
Η 8η ενότητα είναι η ανάλυση από τη πλευρά της TSA.
Σε κάθε περίπτωση δεξιά καταγράφεται εν συντομία η περίληψη της κατάληξης τους συμβάντος αλλά οι κατηγορίες στις οποίες μπορεί να ανήκει είναι ήδη καταγεγραμμένες. Από τη πλευρά της TSA οι πιθανές λύσεις του προβλήματος είναι:
- Απάντηση της αστυνομίας/δεν έγιναν ερωτήσεις
- Επιλύθηκε από τη TSA κατά τον έλεγχο
- Αρνήθηκε η επιβίβαση στο αεροπλάνο
- Ερωτήθηκε και συνελήφθη από την αστυνομία
- Ερωτήθηκε και αφέθηκε από την αστυνομία
- Αναφέρθηκε για έλεγχο από την αστυνομία
- Η αστυνομία δεν αποκρίθηκε (λεπτομέρειες παρακάτω)
Στο πεδίο δεξιά ο αστυνομικός γράφει τα στοιχεία του καθώς και σημειώσεις αν χρειάζεται. Δεξιά υπάρχουν 5 πιθανές επιλογές για σύλληψη που είναι:
- Ένταλμα που εκκρεμεί
- Αδήλωτο εισόδημα
- Υποψία ναρκωτικών
- Λαθρομετανάστης
- Πλαστά έγγραφα
- ATF (Υπηρεσία ελέγχου αλκοόλ, καπνού, όπλων και εκρηκτικών)
- CBP (Τελωνεία και προστασία συνόρων)
- DEA (Υπηρεσία δίωξης ναρκωτικών)
- FAM (Ομοσπονδιακή αστυνομία αεροδρομίων)
- FBI (Ομοσπονδιακή υπηρεσία ερευνών)
- ICE (Αστυνομία μετανάστευσης και εκτελωνισμού)
- LOCAL LEO (Τοπική αστυνομική αρχή)
- Άλλο
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)