ΤΖΙΧΑΝΤ ΚΑΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ

Η ιδεολογία του παγκόσμιου εξτρεμισμού, αποτελεί ένα αμάλγαμα θεολογίας και πολιτικής ιδεολογίας, για την καλύτερη αντιμετώπιση του οποίου, οφείλουμε πρώτα να το κατανοήσουμε. Συνεπώς, ερχόμαστε αντιμέτωποι προ μιας πολιτικής κουλτούρας, καλυπτόμενης υπό την φενάκη της ιδεολογίας της Τζιχάντ.

Η  Τζιχάντ (‹‹εντατικός αγώνας›› ή ‹‹ιερός πόλεμος››) αποτελεί μια έννοια παγίδα λόγω της ερμηνείας της. Για τους μεν μυστικιστικούς κύκλους κύκλους του Ισλάμ, είναι ο εσωτερικός πόλεμος εναντίων των παθών του καθενός, ενώ για τους υπόλοιπους, αποτελεί τον πόλεμο για το δίκαιο της πίστης τους, εφόσον όμως πρώτα απειληθούν. Η έννοια της εκδίκησης δεν τοποθετείται χρονικά σε κάποιο σύντομο χρονικό διάστημα, αλλά διατηρείται στο πέρασμα των γενεών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η Τζιχάντ των Ινδιών, η οποία διήρκεσε από το 1830 έως το 1870.

Παρόλα αυτά, υφίστανται πολλές διαφορές μεταξύ του Σαλαφισμού Τζιχαντισμού και του Ισλάμ, το οποίο βρίσκει εφαρμογή στην πλειοψηφία των μουσουλμάνων. Η ειδοποιός διαφορά, εστιάζεται στο γεγονός ότι η ιδεολογία του Σαλαφισμού Τζιχαντισμού, λειτουργεί εντός ενός πλαισίου θρησκευτικών αρχών, με βασικό μοτίβο την μονοδιάστατη οπτική της βίαιης τζιχάντ.

Η ηθική κρίση ενός τζιχαντιστή βασίζεται σε μια πολυδιάστατη προπαγάνδα, ο ιδεολογικός σκελετός της οποίας, απαρτίζεται κατά 62% περίπου από δογματικές θεωρήσεις, κατά 68% από τις αξίες της τιμής και της αλληλεγγύης προς όλη την μουσουλμανική κοινότητα και τέλος κατά 42% από αναφορές για το τέλος του κόσμου.

Επίσης, στην κοσμοθεωρία του οπαδού της Τζιχάντ, εξέχουσα θέση κατέχει ο παράγοντας του μονοθεϊσμού  ‹‹Tawhid››, ο οποίος εμφανίζεται υπό τις εξής μορφές : ένας Θεός, ένα Κράτος, μια Ούμα ( Ummah : η παγκόσμια Ισλαμική κοινότητα). Γενικότερα, κατά την μουσουλμανική παράδοση, ο κόσμος χωρίζεται σε δύο μέρη, τον “Οίκο του Ισλάμ” (‹‹Dar al-Islam››), ο οποίος διοικείται από Ισλαμικές Κυβερνήσεις και επικρατεί ο Ισλαμικός Νόμος, και τον “Οίκο του πολέμου” (‹‹Dar al-Harb››) στον οποίο ανήκει ο υπόλοιπος κόσμος των απίστων. Άρα, μόνο μέσω της σύγκρουσης μπορεί και πρέπει να επικρατήσει η μουσουλμανική κυριαρχία.

Παράλληλα, κρίσιμης σημασίας αποτελεί το ερώτημα από που αντλεί την νομιμότητα της, η προπαγάνδα αυτών των ανθρώπων. Η απάντηση εντοπίζεται στις εκάστοτε αναφορές στο Κοράνι και στη πληθώρα γραπτών παραδόσεων ‹‹Haddith››, οι οποίες ερμηνεύονται κατά το δοκούν. Άλλωστε δεν πρέπει να λησμονούμε, ότι ο χαρακτήρας της συγκεκριμένης θρησκείας είναι ‹‹αποκαλυπτικός››, δηλαδή το μήνυμα της αποκαλύφθηκε στον άνθρωπο από τον προφήτη Μωάμεθ.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα της προαναφερθείσας πρακτικής, αποτελεί η πλειοψηφία των επίσημων δηλώσεων του Ισλαμικού Κράτους γνωστό και ως ‹‹I.S.I.S››, οι οποίες στο σύνολο τους έχουν αναφορές σε διάσπαρτα κεφάλαια του Κορανίου. Ο λόγος για τον οποίο, οι Σαλαφιστές τζιχαντιστές επιλέγουν περισσότερο κεφάλαια του Κορανίου συγκριτικά με τις Χαντίθ, είναι γιατί αυτές χαρακτηρίζονται ως λιγότερο εύπλαστες στις εκάστοτε επιδιώξεις τους. Συνεπώς, το κλειδί της κατανόησης του τρόπου λειτουργίας τους, βρίσκεται στους τρόπους με τους οποίους εκμεταλλεύονται και εγκολπώνουν κάθε φορά την ιδεολογία τους στην πραγματικότητα.

Εκτός του Κορανίου και των Χαντίθ, σημαντικός παράγοντας καλλιέργειας της ψυχοσύνθεσης και της λογικής των εκάστοτε τζιχαντιστών, αποτέλεσαν πρόσωπα κλειδιά όπως Σαγιέντ Κουντμπ, ο οποίος ήταν ο πρώτος που μίλησε για Τζιχάντ, προκειμένου να εγκαθιδρυθεί το Ισλαμικό Κράτος. Πίστευε, ότι με τον θάνατο του Προφήτη, επήλθε μια περίοδος “παγανιστικής άγνοιας” ‹‹Jahiliyya››, για αυτό, καθήκον κάθε πιστού μουσουλμάνου είναι να καταστρέφει και από τα ερείπια αυτής της καταστροφής, να αναδυθεί το Ισλαμικό Κράτος. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, αποτελεί η ολοσχερής καταστροφή ανυπολόγιστης αξίας αρχαίων μνημείων της περιοχής της Παλμύρας, η οποία από το 1980 συγκαταλέγεται στη λίστα μνημείων της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της Unesco, διότι θεωρείται από τους σημαντικότερους αρχαιολογικούς τόπους στον κόσμο, μαζί με τη Γκίζα της Αιγύπτου και την Πέτρα της Ιορδανίας.

Η τρομοκρατία αποτελεί ένα φαινόμενο γενεών. Συγκεκριμένα, μόλις το αρχικό κύμα αποτύγχανε, το όποιο νέο κύμα όφειλε είτε να επαναπροσδιοριστεί, είτε να αντικατασταθεί από το επόμενο, το οποίο θα προκύψει.

Σύμφωνα με τον ιστορικό David Rapoport, και την “θεωρία των κυμάτων” η σύγχρονη τρομοκρατία εξελίχτηκε μέσω των εξής κυμάτων : α) Αναρχικό, β) Αντιαποικιοκρατικό, γ) Νέα Αριστερά, δ) Θρησκευτικό.

Στα πλαίσια του “Αναρχικού” κύματος, βρίσκουμε τις πρώτες αναφορές για τους “Μοναχικούς λύκους”, οι οποίοι στις μέρες μας σπέρνουν τον τρόμο. Συγκεκριμένα, ο γερμανός Γιόχαν Μοστ, δημοσίευσε την ‹‹Επαναστατική Στρατιωτική Επιστήμη››, ένα εγχειρίδιο οδηγιών χρήσης και κατασκευής νιτρογλυκερίνης, δυναμίτη, βαμβακοπυρίτιδας, ρουκετών και βόμβας. Η σημασία αυτού του φυλλαδίου είναι ότι αποτέλεσε συμβουλευτικό όργανο για τους Μοναχικούς λύκους του μέλλοντος.

Από το κύμα της “Νέας Αριστεράς”, πηγή έμπνευσης για το σύγχρονο κύμα τρομοκρατίας, το οποίο πλήττει την Ευρώπη, αποτέλεσε ο ηγέτης του Κομμουνιστικού Κόμματος της Βραζιλίας Κάρλο Μαριγκέλα ( 1911-1969), σκοπός του οποίου ήταν η πρόκληση μιας υπεραντίδρασης, μέσω θεαματικών χτυπημάτων κατά των Κυβερνήσεων του ‹‹συστήματος››. Δόγμα του ήταν, ότι όσο μεγαλύτερη είναι η υπεραντίδραση, τόσο μεγαλύτερη θα είναι και η επιτυχία.

Η Τρομοκρατία δεν ήταν ανέκαθεν εμπνευσμένη από την θρησκεία. Αντιθέτως, ήταν για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα πολύ σπάνια Ισλαμική. Θρησκευτικά ορμώμενοι πρωταγωνιστές θέλησαν να εκμεταλλευθούν, να εφαρμόσουν και να εξελίξουν τις προαναφερθείσες μεθόδους για τις δικές τους επιδιώξεις.

Από την άλλη πλευρά, το Ισλαμικό Κράτος, έχει τις ρίζες του στο “θρησκευτικό κύμα”, όμως παρόλα αυτά αποτελεί κάτι νέο. Συγκεκριμένα, λειτουργεί σε ένα μοτίβο, με πολύ πιο παγκοσμιοποιημένους ιδεολογικούς στόχους, δημιουργεί νέους θεσμούς και μεταχειρίζεται πιο ακραίες μεθόδους.

Ωστόσο, αξίζει να αναφερθεί ότι ο νέου τύπου τζιχαντιστής του Ισλαμικού Κράτους διαφέρει από τον αντίστοιχο της Αλ Κάϊντα. Σε σύγκριση με την Αλ Κάϊντα, το Ισλαμικό Κράτος προσκολλάται περισσότερο στην θρησκεία και τις αποκαλυπτικές προφητείες και στόχος του ήταν ανέκαθεν να καθυποτάξει τους υπόλοιπους μουσουλμάνους και να εγκαθιδρύσει Κράτος.

Ασφαλώς δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ στους λόγους στράτευσης και στις κατηγορίες των αποκαλούμενων “ξένων μαχητών”. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τον David Rapoport, οι λόγοι στράτευσης είναι : α) Πραγματιστικοί : (Αυτοί που ανήκαν σε άλλες οργανώσεις, αλλά το ISIS τους φάνηκε πιο δυνατό και πειθαρχημένο), β) Θρησκευτικοi : (Τους υποκινεί το μίσος τους για την σιιτική κυβέρνηση της Βαγδάτης και το καθεστώς της Δαμασκού), γ) Οπορτουνιστικοί : ( Συμβιβάζοντες του ISIS, οι οποίοι το βλέπουν ως ευκαιρία προσωπικής ανάδειξης και εκπλήρωσης εγωιστικών φιλοδοξιών), δ) Μη Συμβιβάσιμοι : (Ξένοι μαχητές (Muhadschirum) από Μέση Ανατολή, Βόρεια Αφρική, Σαουδική Αραβία, Μαρόκο, Τυνησία, πρώην Σοβιετική Ένωση, οι οποίοι προκαλούν θηριωδίες και δεν τους εκπροσωπεί η αφηρημένη ιδέα της Umma- παγκόσμια ένωση των μουσουλμάνων), ε) Υποστηρικτές της Δικαιοσύνης : (Προκρίνουν την δικαιοσύνη των δικαστηρίων του Ισλαμικού Κράτους με βασικό όργανο την Σαρία, καθώς για τους Σύριους και τους Ιρακινούς αποτελεί πρόοδο σε σύγκριση πάντα με τα διεφθαρμένα καθεστώτα των Άσαντ και Σαντάμ), ζ) Η απουσία εναλλακτικής πολιτικής λύσης : (Ο Άσαντ είναι τύραννος για τους Σύριους Σουνίτες και το Ισλαμικό Κράτος φαντάζει ως το μικρότερο κακό).

Τέλος, οι ξένοι μαχητές χωρίζονται α) σε αυτούς οι οποίοι θεωρούν ότι αυτό, το οποίο γίνεται στην Συρία αποτελεί για αυτούς υπαρξιακή απειλή της μουσουλμανικής τους ταυτότητας, β) σε αυτούς, οι οποίοι συνθέτουν μια νέα τζιχαντιστική αντικουλτούρα, προσπαθώντας να αντλήσουν από κάπου εξουσία, δύναμη, ισχύ, γ) σε αυτούς οι οποίοι δεν έχουν κοινωνικά ενσωματωθεί.

Είναι λάθος να συνδέεται το Ισλάμ με το Ισλαμικό Κράτος, διότι αφενός δεν υπάρχει ένα καθόλα αποδεκτό ‹‹σωστό›› Ισλάμ και αφετέρου η ερμηνεία του από το Ισλαμικό Κράτος ακόμα και για τους τζιχαντιστικούς κύκλους, θεωρείται ακραίος. Ακόμα και για την Αλ Κάϊντα, το Ισλαμικό Κράτος θεωρείται ως αποκαλυπτική σέχτα με ότι αυτό κι αν συνεπάγεται.

Οι διακρίσεις και η τρομοκρατία, δεν έχουν πατρίδα ούτε τόπο προελεύσεως. Μπορούν να εμφανιστούν οπουδήποτε και οποτεδήποτε, μια πραγματικότητα την οποία δυστυχώς βιώσαμε και συνεχίζουμε να βιώνουμε.   Κατ΄επέκτασιν τούτου, γεγονότα λύπης και αποτροπιασμού όπως αυτά στην Γαλλία και την Γερμανία δεν γέννησαν το φαινόμενο της τρομοκρατίας και φυσικά δεν προέκυψαν έτσι ξαφνικά αλλά υπάρχουν αιτίες και ένα παρελθόν να τα υποστηρίζει. Η λύση φυσικά θα προκύψει σταδιακά και κυρίως μέσω της συνεργασίας των Κρατών-μελών της Ε.Ε., ζήτημα βασικό  και απλό, αλλά συνάμα όπως διαπιστώνουμε ακόμα μη εφαρμόσιμο. Άλλωστε τα απλά είναι και τα πιο πολύπλοκα.

Το τελευταίο χρονικό διάστημα, οι περισσότεροι αναλυτές, οι οποίοι προσπαθούν να αποκρυπτογραφήσουν τα αίτια της έξαρσης της ριζοσπαστικοποίησης και κατ’επέκτασιν της τρομοκρατίας, χρησιμοποιούν την επισήμανση της έλλειψης  κοινωνικής ενσωμάτωσης των μελλοντικών τζιχαντιστών, ως την βασική αιτία. Ωστόσο, κατά την άποψη μου, η σημερινή κατάσταση είναι πολύ πιο επικίνδυνη, διότι το Ισλάμ αναδύεται ως μια νέα τάξη πραγμάτων, μια αντικουλτούρα έναντι της οποία η Ευρώπη παρουσιάζει μια γενικευμένη σήψη, τόσο σε πολιτικό, όσο και σε ηθικό επίπεδο. Βλέποντας τα όρια μεταξύ των ιδεολογιών να εξαφανίζονται σταδιακά, είμαστε υποχρεωμένοι από τις καταστάσεις, να οδηγηθούμε άμεσα σε μια ριζική εκ βάθρων ανανέωση.

Αναμφίβολα, ζούμε σε μια εποχή βίας και μίσους, η οποία για να αλλάξει, αφετηρία πρέπει να είναι ο ίδιος μας ο εαυτός. Την επομένη της επίθεσης στο Βερολίνο, η Ημερησία Εφημερίδα του Βερολίνου είχε πρωτοσέλιδο ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο με τον τίτλο ‹‹Μη φοβείσθε›› (από το Κατά Λουκά Ευαγγέλιο, κατά την μεταφορά του χαρμόσυνου μηνύματος από τον άγγελο).

Ο ποιητής Ν. Εγγονόπουλος στο ‹‹Γλωσσάριο των ανθέων››, περιγράφει στο ποίημα του έναν κυκεώνα διλλημάτων, στα οποία η επιλογή του καθενός διαμορφώνει και την πορεία της ζωής του. Αναφέρει χαρακτηριστικά ‹‹τον πόλεμο ή την ειρήνη? Την ειρήνη. Να αγαπάς ή να αγαπιέσαι? Να αγαπάς››.

ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ ΒΑΣΙΛΙΑΔΗΣυποψήφιος διδάκτωρ τμήματος Θεολογίας ΑΠΘ

ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΝΕΑ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΠΟΛΕΜΟΥ

Η τρομοκρατία δεν απειλεί μόνο τη ζωή μας, αλλά απειλεί τα συμβολικά μας πλαίσια. Η ερμηνεία της τρομοκρατικής καταστροφής απλώς και μόνο ώς έκφραση βαρβαρότητας δεν είναι μόνο ανεπαρκής αλλά και παραπλανητική. Αντίθετα, το πέρασμα στην τρομοκρατική πράξη εξαρτάται απο μια διαδικασία δομημένη, ηθελημένη, μια διαδικασία που ενσωματώνει στη λογική της το παράλογο αποτέλεσμα της βίας.

Τρομοκρατία σήμερα στα πλαίσια της παγκοσμιοποιήσης αποτελεί μια νέα τεχνολογία πολέμου. Ο Πιέρ Μανονί ορίζει την τρομοκρατία ώς “μια τεχνική μάχης με ιστορικές καταβολές αλλά και σύγχρονες προεκτάσεις, η οποία στοχεύει στην παράλυση του αντιπάλου με τη συστηματική χρησιμοποίηση του φόβου, σε μια λίγο-πολύ σταθερή προοπτική κατακτησής της πολιτικής και εδαφικής εξουσίας”. Η σκόπιμη εξάπλωση του φόβου συνεπάγεται την παράλυση του αντιπάλου.

Η τρομοκρατία έχει διάρκεια και το αίσθημα της τρομοκρατίας, είναι μια κατάσταση που έχει διάρκεια. Για να έχει διάρκεια η τρομοκρατία, θα πρέπει ανάμεσα στις πράξεις που την προκαλούν να υπάρχουν διαλλείματα συγκεχυμένης αναμονής του τρόμου, ανάμεικτα με λήθη. Ακριβώς, αυτή η λήθη της αναμονής αποτελεί πρόσφορο έδαφος για μια επίθεση όπου διασφαλίζεται η αποτελεσματικότητα αυτού του “πολέμου δίχως τέλος”. π.χ η επίθεση της  11/08/2001 προετοιμάστηκε απο την αναμονή σε συνδιασμό με την λήθη της επίθεσης που διεπράχθει οκτώ(8)χρόνια νωρίτερα κατά του παγκόσμιου κέντρου εμπορίου απο μέλος της Αλ-καιντας.

Μέρος της τρομοκρατικής διαδικασίας ενισχύεται απο την πεποιθήση “έπρεπε να το περιμένουμε”, η οποία λειτουργεί αναδρομικά. Ο λόγος που η τρομοκρατία είναι σύχγρονη, στηρίζεται στο γεγονός ότι για να μπορέσει η αγωνιώδης αναμονή μιας επίθεσης να προετοιμάσει την τρομοκρατία της επόμενης επίθεσης , πρέπει:

Α) να είναι διαρκής

Β) να επιτρέπει την λήθη

Γ) να προκαλεί την έκπληξη όσων φοβούνται, χωρις να γνωρίζουν ακριβώς τι.

Παράλληλα όμως η τρομοκρατική ενέργεια πρέπει  να έχει  εντυπωθεί στην μνήμη. Προυπόθεση την  ύπαρξη μέσων επικοινώνιας για να διαδοθεί ο αντίκτυπος της τρομοκρατικής επίθεσης.

Η σύχγρονη τρομοκρατία χαρακτηρίζεται απο την λογική της

Επικοινωνίας. Επομένως, προυπόθεση αυτής της λογικής είναι η μαζική πληροφόρησης με όλο το φάσμα της πληροφόρησης δηλαδή την σκηνοθεσία, την επίδειξη, το θέαμα. Η τρομοκρατική ενέργεια είναι συνηφασμένη με την δραματοποίηση της απο τα ΜΜΕ. Στόχος δεν γίνονται μόνο τα θύματα, αλλά και οι επιζησώντες, οι οποίοι χειραγωγούνται μέσω του φόβου, εφόσον φτάνει σ’αυτούς η πληροφορία. Επομένως,η τρομοκρατία είναι συνηφασμένη με το θέαμα. Η επίθεση μέσω του φόβου δημιουργεί μια συλλογικότητα. Αυτή η συλλογικότητα  που δημιουργεί η επίθεση είναι ικανή οδηγήσει στην διαλύση των κοινωνικών δεσμών. Ο φόβος είναι παράγοντας διάλυσης και όχι στοιχείο ενός διαλόγου.

Η τρομοκρατική αυτοκτονίας (επιθεσή αυτοκτονίας) αποτελεί μέρος της τρομοκρατικής τεχνολογίας. Η επίθεση αυτοκτονίας αξιοποιεί τα μέσα της με τέτοιο τρόπο ώστε να πολλαπλασιάζει τον φόβο.Η αυτοκτονία είναι όπλο μαζικής καταστροφής. Ο <μαχήτης> δεν φέρει απλώς όπλα, αλλά γίνεται ο ίδιος όπλο. Έτσι, όταν ο ίδιος ο μαχητής είναι όπλο, οτιδήποτε μπορεί να αποκτήσει την ιδιότητα πολεμικού όπλου:ένα αυτοκίνητο, ένα φορτήγο, ένα αεροπλάνο και τα λοιπά.  Ο ίδιος ο μαχητής είναι μια κινητή βόμβα. Ο ίδιος είναι το όπλο και το σώμα του είναι το βλήμα.

ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΠΟΥΛΟΣ Αστυνομικός και αναλυτής σε θέματα Διεθνούς Ασφάλειας – Υπ. Διδάκτωρ Διεθνών Σχέσεων

Νόμιμη Οπλοκατοχή και Οπλοφορία Πολιτών.Η εισήγηση που τάραξε τα νερά στο Συνέδριο των Αστυνομικών

Με απόλυτη επιτυχία στέφθηκε το 1ο Παγκρήτιο Συνέδριο Αξιωματικών Αστυνομίας που πραγματοποιήθηκε από την Ένωση Αξιωματικών ΕΛ.ΑΣ. Περιφέρειας Κρήτης το Σάββατο 23 Σεπτεμβρίου στο Επιμελητήριο Ηρακλείου.
Μετά το πέρας των τοποθετήσεων – χαιρετισμών ακολούθησε διάλεξη με τίτλο «Η νόμιμη οπλοκατοχή και οπλοφορία των πολιτών ως παράγων ασφάλειας και μείωσης της εγκληματικότητας;» με ομιλητές τον Νομικό Εκπρόσωπο της Ένωσής μας και έγκριτο δικηγόρο του Δ.Σ. Ηρακλείου κ. Κοκοσάλη Γεώργιο και τον Οπλουργό - εκπαιδευτή ΕΛ.ΑΣ κ. Τσιάμπα Ιωάννη, η οποία σημειωτέον κέντρισε το ενδιαφέρον των παρευρισκομένων κρίνοντας από το πλήθος των ερωτήσεων που ακολούθησαν απάνω στο καίριο αυτό ζήτημα που αναπτύχθηκε.

"Παρά την μακραίωνη παράδοση που έχουμε ως λαός με τα όπλα, είτε πρόκειται γιααγχέμαχα είτε για σύγχρονα πυροβόλα όπλα,η σχέσημας μαζί τους έχει τραυματιστεί σοβαρά τελευταία,έχει απομειωθείκαι τείνει να απολεσθεί πλήρως, θυσία και αυτή στον βωμό της - ευρισκομένης στην δύση της ως αντίθετη με την κοινή λογική -«πολιτικής ορθότητος».
Εμείς στον παρόν πόνημα παρουσιάζοντας τις εμπειρίες μας και στοιχεία από διάφορα συστήματα αντιμετωπίσεως της εγκληματικότητας παγκοσμίως θα επιχειρήσουμε να εξετάσουμε αν ο νομοταγής πολίτης πρέπει να παραμείνει το άβουλο θύμα και τις περισσότερες φορές το εμπόδιο στην άσκηση των αστυνομικών καθηκόντων, ή εφ’ όσον το επιθυμεί, να μετατραπεί σε έναν εκπαιδευμένο άνθρωπο ικανό, στην καλύτερη περίπτωση να προσφέρει αρωγή στο αστυνομικό έργο ή να μην το εμποδίσει, στην χειρότερη.
"Αρχή σοφίας, ονομάτων επίσκεψις" μας διδάσκει ο Αντισθένης και ως κυνικός ο ίδιος μας καλεί εάν επιθυμούμε να ομιλούμε αληθώς να αντιμετωπίζουμε τις καταστάσεις με έναν κυνικό ρεαλισμό.
- Όπλο κατά τον έλληνα νομοθέτη είναι κάθε μηχάνημα, το οποίο εκ κατασκευής, μετατροπής ή τροποποίησης, με ωστική δύναμη που παράγεται με οποιονδήποτε τρόπο, εκτοξεύει βλήμα, βλαπτικές χημικές ή άλλες ουσίες, ακτίνες ή φλόγες ή αέρια και μπορεί να επιφέρει κάκωση ή βλάβη της υγείας σε πρόσωπα ή βλάβη σε πράγματα ή να προκαλέσει πυρκαγιά, όπως και κάθε συσκευή, που μπορεί να προκαλέσει με οποιονδήποτε τρόπο τα ανωτέρω αποτελέσματα. (άρθρο 1 παρ. 1 Ν. 2168/1993).
- Οπλοκατοχή σημαίνει "κατέχω" – έχω στην φυσική μου εξουσίαση γενικώς ένα όπλο σύμφωνα με τις διατάξεις της νομοθεσίας που ισχύει κάθε φορά.
- Οπλοφορία σημαίνει πως το φέρω επάνω μου ή για να χρησιμοποιήσουμε και πιο σχετικές στα καθ' ημάς έννοιες, το έχω στην πρώτη σφαίρα κατοχής μου όταν και ως ο νόμος ορίζει.
Στην σημερινή παρουσίαση θα εστιάσουμε στα πυροβόλα όπλα χειρός (πιστόλια & περίστροφα) τα οποία είναι τα πλέον πρόσφορα για άμυνα όπλα και τα οποία λόγω μικρού μεγέθους μπορούν να μεταφέρονται εύκολα.
Στην χώρα μας σήμερα είτε ο πολίτης νόμιμα κατέχει ένα όπλο, είτε νόμιμα οπλοφορεί δυστυχώς αντιμετωπίζεται ως ένας εν δυνάμει εγκληματίας ή στην καλύτερη περίπτωση ως ένας οιονεί κίνδυνος για το σύνολο της κοινωνίας.
Είναι όμως έτσι;
Τα πάντα ξεκινούν και τελειώνουν στην παιδεία.
Με την έννοια «παιδεία» δεν εννοούμε μόνον την απόκτηση κάποιου τίτλου σπουδών αλλά την διαδικασία εκείνη κατά την οποία ο άνθρωπος μαθαίνει να αντιλαμβάνεται τις καταστάσεις ΣΦΑΙΡΙΚΑ, μαθαίνει να δέχεται την διαδικασία της ΑΠΟΔΕΙΞΕΩΣ και τέλος μαθαίνει να ΜΕΛΕΤΑ να ΣΥΓΚΡΙΝΕΙ και να ΑΛΛΑΖΕΙ όλα εκείνα τα οποία ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ δεν λειτουργούν ή του δημιουργούν προβλήματα.
Για παράδειγμα, ένα από αυτά που δεν λειτουργούν στην χώρα μας είναι η κοινή λογική.
Ποιά λογική πχ μπορεί να επιτρέπει την νόμιμη κατοχή πυροβόλου όπλου για ατομική ασφάλεια χωρίς ο κατέχων να μπορεί νομίμως να εκπαιδευθεί με αυτό στο σκοπευτήριο ή ακόμα και να διαπιστώσει εάν αυτό λειτουργεί;
Ποιά λογική επιτρέπει την χορήγηση αυτής της αδείας όταν ο κατέχων δεν έχει πιστοποιημένες γνώσεις επί του αντικειμένου και δη επί των κανόνων ασφαλείας που πρέπει να ακολουθεί ;
Ποια λογική επιτρέπει την χορήγηση της ίδιας αδείας όταν ο κάτοχος δεν υποχρεούται να γνωρίζει τις δαιδαλώδεις - είναι η αλήθεια και ερμηνευόμενες διαφορετικά σε πολλές περιπτώσεις, νομικές διατάξεις περί οπλοκατοχής, οπλοφορίας, οπλοχρησίας & νόμιμης άμυνας;
Ποια λογική άραγε αφαιρεί μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης στο ακροατήριο το υπηρεσιακό ή ιδιωτικό όπλο χειρός αστυνομικού το οποίο χρησιμοποιήθηκε για να προστατέψει τον εαυτό του ή άλλους στα πλαίσια άσκησης των υπηρεσιακών του καθηκόντων; Δηλαδή το αφαιρεί ακριβώς την περίοδο εκείνη που ο αστυνομικός το έχει ανάγκη περισσότερο από κάθε άλλη φορά στην περίπτωση που χρειαστεί να προστατεύσει τον εαυτό του και την οικογένειά του από πράξεις αντεκδίκησης, βίας κλπ.
Από την άλλη ποιά λογική επιτάσσει την απόρριψη αδειοδοτήσεως ενός όπλου σκοποβολής σε αθλητή (ο οποίος με δική του βούληση και έξοδα έχει αποκτήσει εκπαίδευση και γνώσεις) με την αιτιολογία ότι"λόγοι δημοσίας ασφαλείας επιβάλλουν τον περιορισμό της κατοχής πυροβόλων όπλων στο ελάχιστο".
Μήπως με την ίδια αιτιολογία θα μπορούσαν να απορρίπτονται αιτήσεις αδειών κυκλοφορίας δικύκλων μοτοσυκλετών μεγάλου κυβισμού διότι, ομοίως, «λόγοι δημοσίας ασφαλείας επιβάλλουν τον περιορισμό των οχημάτων που δύναται να αναπτύξουν υψηλή ταχύτητα στο ελάχιστο προς αποφυγήν τροχαίων ατυχημάτων»;
Σαφώς και όχι.
Είμαι σίγουρος ότι το τελευταίο σας φαίνεται εξωφρενικό!
Σε χώρες με παιδεία στο θέμα της πολιτικής οπλοφορίας όλα τα προαναφερθέντα ακούγονται εξ ίσου αλυσιτελή.
Ας εξετάσουμε όμως μέσα από το πρίσμα της κοινής λογικής ορισμένα δεδομένα όπως αυτά έχουν εξαχθεί από μελέτες κάνοντας και τις ανάλογες διαπιστώσεις :
1ον) Τα όπλα είναι ΑΨΥΧΑ αντικείμενα.
Η γνωστή έκφραση που ακούγεται και γράφεται συχνά «το όπλο εκπυρσοκρότησε»είναι απολύτως ψευδής.
Τα όπλα δεν εκπυρσοκροτούν ποτέ μόνα τους. Δεν έχουν ιδία βούληση. Δεν έχουν ιδία θέληση. Είναι εργαλεία – μηχανικά κατασκευάσματα προορισμένα, προκειμένου περί πυροβόλων όπλων, να εκτοξεύουν μία ή περισσότερες βολίδες με αέρια που παράγονται από την καύση πυρίτιδας μόνο όμως όταν κάποιος άνθρωπος επιδράσει πάνω τους με κατάλληλο χειρισμό. Επομένως η νόμιμη και ασφαλής χρήση τους εξαρτάται αποκλειστικά από την ανθρώπινη βούληση. Από τον ανθρώπινο παράγοντα.
2ον) Ο χαρακτήρας του πολίτη και η συμπεριφορά του δεν αλλοιώνονται από την κατοχή και χρήση άψυχων αντικειμένων.
Αν για παράδειγμα ένας σώφρων και λογικός άνθρωπος αγοράσει ένα αυτοκίνητο μεγάλης ιπποδυνάμεως θα κάνει ορθή χρήση εκεί που ο νόμος του το επιτρέπει πχ θα κάνει μία γρήγορη προσπέραση εκμεταλλευόμενος την υψηλή ιπποδύναμη του οχήματός του.
Αν πάλι θέλει να οδηγήσει το όχημά του στα όριά του θα πληρώσει χρόνο σε κάποια πίστα ταχύτητας και θα διασκεδάσει με ασφάλεια.
3ον) Η αστυνομία δεν μπορεί να είναι ποτέ πανταχού παρούσα.
Σε διοικητικές δομές όπου οι ένοπλοι πολίτες αντιμετωπίζονται με εμπιστοσύνη και σεβασμό από το Κράτος και τα όρια δράσης τους είναι σαφή και καθορισμένα από τον νόμο τα ποσοστά της εγκληματικότητας είναι μηδαμινά.
Ακριβώς λοιπόν επειδή η αστυνομία δεν δύναται να είναι παντού και να καλύπτει τα πάντα, θα πρέπει ο πολίτης ειδικά στον πρώτο κρίσιμο χρόνο εκδήλωσης μίας εγκληματικής ή τρομοκρατικής επίθεσης να αποτελέσει τα μάτια και τα αυτιά των Αρχών ώστε σε δεύτερο χρόνο να παράσχει την αρωγή και την πληροφόρηση στην αστυνομία εις τρόπον ώστε αυτή να φέρει αποτελεσματικά εις πέρας το έργο της.
Για να συμβεί όμως αυτό θα πρέπει ο πολίτης να μην γίνει θύμα ή να μην τραπεί σε άτακτη φυγή, όπως είδαμε να συμβαίνει κατά τις τελευταίες τρομοκρατικές επιθέσεις σε χώρες της Ευρώπης. Θα πρέπει να έχει το ψυχολογικό πλεονέκτημα έναντι του εγκληματία ή τρομοκράτη και να γνωρίζει ότι μένοντας όρθιοςθα μπορεί να αποτρέψει ή να αποκρούσει την οποιαδήποτε σε βάρος του επίθεση.
Οι εγκληματίες ειδικά αυτοί του κοινού ποινικού δικαίου κατά τον σχεδιασμό των έκνομων πράξεων προφανώς γνωρίζουν πολύ καλά την διάκριση που κάνουμε μεταξύ μαλακών (δηλ. ευπαθών) και σκληρών στόχων. Είναι αυτονόητο ότι αν έχουν να επιλέξουν μεταξύ δύο ή περισσοτέρων στόχων θα επιλέξουν αυτόν εις τον οποίον θα συναντήσουν ελάχιστη ή καθόλου αντίσταση. Στην περίπτωση αυτή, όπως αντιλαμβάνεσθε, κανένα όπλο δεν χρειάζεται να βγει από καμία θήκη. Η οπλοκατοχή δρα από μόνη της αποτρεπτικά.
Περαιτέρω, ο νομοταγής πολίτης που είναι σε θέση να υπερασπιστεί την οικογένειά του, την περιουσία του, την αξιοπρέπειά του μέσα σε σαφή από τον νόμο καθορισμένα πλαίσια, αποκτά αντίληψη ασφαλείας και είναι ο πολίτης αυτός που σέβεται και εκτιμά το έργο του αστυνομικού.
Είναι ο πολίτης αυτός που στον αστυνομικό βλέπει τον σύμμαχό του, τον αδελφό του, τον φίλο του, τον συμμαθητή του, τον γείτονά του. Είναι ο πολίτης που μεθαύριο θα είναι σε θέση να προσφέρει έργο τόσο σε ατομικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο σε περίπτωση που κάτι τέτοιο απαιτηθεί.
4ον) Ο περιορισμός της νόμιμης οπλοκατοχής και οπλοφορίας δεν συμβάλλει καθόλου στην μείωση της εγκληματικότητος.
Αυτό είναι κάτι το αυταπόδεικτο διότι ο εγκληματίας όταν πάρει την σχετική απόφαση θα εγκληματήσει όπως και να έχει. Σαφώς και δεν πρόκειται να αιτηθεί ποτέ άδεια οπλοφορίας, σαφώς και δεν θα χρησιμοποιήσει κατά την πράξη του νομίμως κατεχόμενο άρα καταγεγραμμένο από τις Αρχές όπλο αφού θα ήταν σαν να φωτογραφίζει τον εαυτό του...
Κανέναν εγκληματία ή τρομοκράτη ΔΕΝ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ ΤΙ ΓΡΑΦΕΙ Ο ΝΟΜΟΣ. Κανείς εγκληματίαςπριν την πράξη του δεν πρόκειται να ασχοληθεί με την μελέτη της ισχύουσας νομοθεσίας ή να τροποποιήσει τον τρόπο δράσης του (MODUS OPERANDI) με γνώμονα το ύψος της ποινής που θα του επιβληθεί σε περίπτωση συλλήψεως. Πιστεύει ότι δεν θα συλληφθεί ποτέ διότι αν πίστευε το αντίθετο δεν θα προέβαινε στην έκνομη ενέργεια. Ή - ακόμα χειρότερα - εάν τα κίνητρα πχ ενός τρομοκράτη είναι θρησκευτικά δεν θα τον απασχολήσει ούτε για 1 δευτερόλεπτο το ενδεχόμενο σύλληψης και τιμωρίας. Ούτε βέβαια ο επίδοξος δράστης μίας πχ ένοπλης ληστείας ή απαγωγής - δηλ. πράξεων που διώκονται σε βαθμό κακουργήματος και τιμωρούνται με πολυετή κάθειρξη - είναι δυνατόν να συγκινηθεί από την μικρή ή μεγάλη ποινή φυλάκισης που παράλληλα θα του επιβληθεί για το πλημμέλημα της παράνομης οπλοκατοχής.
Επομένως δρακόντεια μέτρα κατά της νόμιμης οπλοκατοχής και οπλοφορίας έχουν σαν τελικό αποτέλεσμα μόνο τον αφοπλισμό των νομιμοφρόνων πολιτών.
Διότι αυτούς αφορούν. Διότι ο νομιμόφρων πάντα θα υπακούει στον νόμο και θα δρα εντός των πλαισίων αυτού.
Μήπως όμως αυτά τα μέτρα οδηγούν τελικά στην θυματοποίηση του πλέον υγιούς κομματιού της κοινωνίας μας;
Στο σημείο αυτό εξετάζοντας στατιστικά στοιχεία που αφορούν τις ΗΠΑ, μίας χώρας 400 και πλέον εκατομμυρίων κατοίκων η οποία μας δίνει το μεγαλύτερο δυνατό στατιστικό δείγμα, μπορούμε να κάνουμε μερικές χρήσιμες διαπιστώσεις.
Στις πολιτείες της Νέας Υόρκης, της Καλιφόρνια και ορισμένες άλλες, όπου οι πολιτειακοί νόμοι ουσιαστικά απαγορεύουν την έκδοση και διατήρηση άδειας οπλοφορίας από τον γενικό πληθυσμό τα ποσοστά βαριάς εγκληματικότητος βρίσκονται σε δυσθεώρητα ύψη σε σχέση με την υπόλοιπη χώρα.
Στο σημείο αυτό επιτρέψτε μου να σας αναφέρω ότι η νομοθεσία περί όπλων της πολιτείας της Νέας Υόρκης ελάχιστες διαφορές έχει από την δική μας (Ν. 2168/1993 όπως τροποποιήθηκε με τον Ν. 3944/2011).
Αντιθέτως σε πολιτείες όπως η UTAH, η ARIZONA, η NEVADA, η INDIANA, η FLORIDA και σε όλα ταλεγόμενα OPEN CARRY STATES δηλ. στις πολιτείες όπου επιτρέπεται η φανερή οπλοφορία των πολιτών και πρακτικά ο κάθε πολίτης που δεν έχει απασχολήσει ποτέ τις Αρχές μπορεί να κατέχει οποιοδήποτε αριθμό και τύπο όπλου επιθυμεί η εγκληματικότητα είναι σε ιστορικά χαμηλά ποσοστά.
Για τους λόγους που αναφέρθηκαν παραπάνω φαίνεται ότι οι επίδοξοι δράστες σοβαρών εγκληματικών πράξεων προτιμούν μόνο πολιτείες στις οποίες γνωρίζουν πολύ καλά ότι τα θύματά τους δεν θα είναι σε θέση να προβάλλουν καμία αντίσταση ή θα τραπούν σε φυγή αμέσως ώστε, μέχρι να προσεγγίσει στον τόπο του συμβάντος η δημόσια δύναμη, να μπορούν να δράσουν ανενόχλητοι.
Τα παραπάνω στατιστικά στοιχεία είναι αναρτημένα στην επίσημη σελίδα του FBI και προσβάσιμα για ανάλυση και αξιολόγηση σε οποιοδήποτε χρήστη του διαδικτύου.
Θα ήθελα να προσθέσω στο σημείο αυτό ότι από τον καιρό που ο πρόεδρος Clinton άρχισε να εφαρμόζει ένα - ένα τα οπλοφοβικά του μέτρα (με πρώτο μέτρο την απαγόρευση οπλοφορίας στα σχολεία από σχολικούς φύλακες, καθηγητές, υπαλλήλους και όχι φυσικά από ανήλικους μαθητές οι οποίοι ούτως ή άλλως σε κάθε πολιτισμένη χώρα του κόσμου απαγορεύεται να οπλοφορούν) τότε ακριβώς ξεκίνησαν τα γνωστά περιστατικά active shooters.
Οι κατά κανόνα ψυχικά ανισόρροποι εισβολείς δεν πτοήθηκαν καθόλου ούτε έλαβαν καθόλου υπ όψιν τους την ταμπέλα που ανέγραφε:
"ΠΡΟΣΟΧΗ ! ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΙ ΤΑ ΟΠΛΑ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ"...
Είναι σαν να περιμένουμε ότι οι τυφώνες που χτύπησαν την Αμερική το τελευταίο 15νθήμερο θα άλλαζαν δρόμο αν είχαμε αναρτήσει μία μεγάλη ταμπέλα στην ανατολική ακτή των ΗΠΑ η οποία θα έγραφε:
"ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΙ ΟΙ ΤΥΦΩΝΕΣ ΕΔΩ"
Είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα...
Αλλά και στην Ευρώπη:
Η εγκληματικότητα στην πλήρως αφοπλισμένη από τον Blair Μεγάλη Βρετανία, λόγω περιστατικού active shooter, έχει ανέλθει σε δυσθεώρητα επίπεδα. Δεν είναι τυχαίος ο πρόσφατος χαρακτηρισμός της πρωτεύουσας της χώρας, του Λονδίνου ως πρωτεύουσας των μαχαιριών...
Ανακεφαλαιώνοντας λοιπόν μπορούμε να καταλήξουμε σε μερικά απλά συμπεράσματα:
1. Οι παράνομοι δεν θα σταματήσουν ΠΟΤΕ να παρανομούν επειδή η νομοθεσία είναι ή έγινε πιο αυστηρή. Η αυστηρή νομοθεσία έχει σκοπό να αποτρέψει τον "οριακώς" παρανομούντα αυτόν δηλ. που οι ηθικές του άμυνες δεν έχουν καταπέσει πλήρως. Και εκεί η νομοθεσία τα καταφέρνει άριστα με την απειλή της τιμωρίας.
Ο σκληρός εγκληματίας όμως (αυτός που είναι αποφασισμένος να επιβάλλει την θέλησή του με την βίαή να αφαιρέσει ανθρώπινη ζωή) που αυτός είναι και το πραγματικό μας πρόβλημα ΔΕΝ ΠΤΟΕΙΤΑΙ παρά μόνο ίσως από τον φόβο της ΒΙΑΙΗΣ ΑΠΟΤΡΟΠΗΣ.
Η αντίσταση που εκτιμά ότι θα συναντήσει από τον στόχο – θύμα του είναι αυτή που θα τον κάνει να σκεφτεί διπλά αν τελικά θαεκτελέσει την έκνομη ενέργεια που προσχεδιάζει.
Μια παλιά αγγλική παροιμία λέει «If you look like food you will be eaten». Δηλ. όποιος μοιάζει με τροφή κάποια στιγμή θα φαγωθεί.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν οι πειρατείες κατά εμπορικών πλοίων στον κόλπο του Άντεν από αδίστακτους και αιμοσταγείς Σομαλούς πειρατές. Οι πειρατείες αυτές είχαν εξελιχθεί σε πραγματική μάστιγα τα τελευταία έτη. Είχαν θέσει σε κίνδυνο την ναυτιλιακή σύνδεση μεταξύ Ασίας και Ευρώπης. Είχαν παρεμποδίσει το παγκόσμιο εμπόριο με σοβαρές οικονομικές συνέπειες και κυρίως με ανυπολόγιστο κόστος σε ανθρώπινες ζωές.
Από την στιγμή όμως που επετράπη από τον Διεθνή Οργανισμό Ναυτιλίας (ΙΜΟ / IMDF) του ΟΗΕ η επιβίβαση ενόπλων φρουρών στα εμπορικά πλοία και η χρήση υπό όρους της αποκαλούμενης deadly force δεν έχει υπάρξει ούτε ένα περιστατικό πειρατείας και ομηρείας σε φρουρούμενο από ενόπλους πλοίο.
Αντίθετα, αν οι πειρατές δουν το πλήρωμα να κρύβεται ή να ετοιμάζει μάνικες για να τους αντιμετωπίσει με νερό υπό πίεση, ενέργειες που υποδηλώνουν την απουσία ενόπλων φρουρών, σε ποσοστό 95% θα επιτεθούν στο πλοίο με φρικτά αποτελέσματα για τους επιβαίνοντες. (πηγή IMO / IMDF).
2. Η οπλοκατοχή και η οπλοφορία είναι πράξεις υψηλής ευθύνης. Απαιτείται συνεχής εκπαίδευση, συνεχής ενημέρωση και ορθή σκέψη.
Μία ευνομούμενη πολιτεία, σέβεται τον πολίτη που την χρηματοδοτεί για να λειτουργεί υπέρ του και οφείλει να θεσπίζει το κατάλληλο νομικό πλαίσιο το οποίο θα δίνει στον πολίτη την δυνατότητα να προασπίζει την ζωή του, την αξιοπρέπειά του, την οικογένειά του αλλά και την περιουσία του.
Αυτό επιτυγχάνεται κατ' αρχάς με την απενοχοποίηση του "όπλου" σαν αντικειμένου, με την εκπαίδευση του πολίτη σε βασικές αρχές και κανόνες ασφαλείας και με την θεσμοθέτηση νόμων και διατάξεων που θα είναι υπέρ του αμυνόμενου και όχι υπέρ του επιτιθέμενου.
Είμαι σίγουρος πως στις παραπάνω θέσεις η πρώτη αντίδρασή σας θα είναι ένα τεράστιο "ναι μεν αλλά" όπου το "αλλά" θα ακολουθείται από σκέψεις όπως "δεν είμαστε ακόμα έτοιμοι για κάτι τέτοιο", "εδώ γίνονται επεισόδια για μία θέση στάθμευσης, σκέψου αν έχουν όλοι όπλα τι θα γίνει" κλπ.
Δεν είμαστε έτοιμοι για κάτι τέτοιο;
Γιατί;
Πότε ήμασταν έτοιμοι για οτιδήποτε;
Είμαστε έτοιμοι ανά πάσα στιγμή να υιοθετήσουμε οποιαδήποτε ξενόφερτη τάση, αλλά δεν είμαστε έτοιμοι να αλλάξουμε την θεώρησή μας προς κάτι που αποδεδειγμένα βοηθά στην πιο εύρυθμη και ασφαλή λειτουργία της κοινωνίας μας;
Φυσικά όποιος δεν μπορεί να συγκρατήσει τον εαυτό του και να διαχειριστεί την συμπεριφορά του να μην έχει κανένα όπλο.
Αν όμως γενικώς και αορίστως καταστήσουμε τα όπλα παράνομα, τότε ΜΟΝΟΝ οι παράνομοι θα τα κατέχουν.
Μοντέλα όπως της Αμερικής στο οποίο αναφέρθηκα προηγουμένως, αλλά και χωρών της Ευρωπαϊκής Ενώσεως όπως θα αναφερθώ επιγραμματικά παρακάτω πχ της Αυστρίας, της Ιταλίας, της Πολωνίας, της Τσεχίας κλπ δουλεύουν ικανοποιητικά έως άριστα.
Ας δούμε για παράδειγμα την Τσεχία. Μετά από τις πρόσφατες τρομοκρατικές επιθέσεις που συγκλόνισαν την Ευρώπη και μετά από επίμονες προσπάθειες τόσο των τοπικών φορέων όσο και των φίλοπλων οργανισμών όπως η FirearmsUnited, ο εκεί πολιτικός κόσμος ενημερώθηκε και σκεπτόμενος κατά βάση ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ αποφάσισε πως οφείλει να αποτελεί δικαίωμα του πολίτη η προάσπιση της ζωής και της οικογενείας του. Έτσι θέσπισε ένα πρωτοποριακό για χώρα της Ευρωπαϊκής Ενώσεως νομικό πλαίσιο περί πολιτικής οπλοφορίας και οπλοκατοχής με απλή διαδικασία απόκτησης αδείας ανάλογη με την δική μας διαδικασία περί απόκτησης λειοκάνου κυνηγετικού όπλου. Οι μοναδικές προϋποθέσεις απόκτησης όπλου χειρός στην Τσεχία για ατομική ασφάλεια είναι ο υποψήφιος πολίτης να μην έχει απασχολήσει τις Αρχές για οποιοδήποτε αδίκημα, να είναι ψυχικά υγιής και αποδεδειγμένα να γνωρίζει την νόμιμη και ασφαλή χρήση του όπλου του μετά από επιτυχή παρακολούθηση σεμιναρίων και εξετάσεων που διεξάγονται ειδικά για τον σκοπό αυτό.
Η Τσεχία είναι η δεύτερη Ευρωπαϊκή χώρα μετά την Αυστρία που θεσπίζει κάτι τέτοιο.
Η Ουγγαρία βαδίζει στα ίδια χνάρια και άπειρες φωνές σε Γαλλία και Βρετανία ζητούν το ίδιο.
Στην χώρα μας χρειάζεται εκ βάθρων αλλαγή, απλοποίηση, επικαιροποίηση και κυρίως εκλογίκευση του ισχύοντος νομικού πλαισίου. Και αυτό φυσικά αφορά και τον νόμο περί οπλοφορίας και οπλοχρησίας αστυνομικών δηλ. τον γνωστό Ν. 3169/2003.
• Οι σύγχρονες δυτικές κοινωνίες ΒΑΛΛΟΝΤΑΙ πανταχόθεν σήμερα.
• Οι αλλαγές στις ζωές μας είναι ΤΕΚΤΟΝΙΚΕΣ.
• Το πατερναλιστικό μοντέλο Κράτους έχει αποτύχει.
Η σύγχρονη εγκληματικότητα είναι ασύμμετρη, απρόβλεπτη, φονταμενταλιστική χωρίς τοπικούς περιορισμούς. Η ταχύτατη ροή πληροφοριών επιτρέπει σε κάθε είδους ακραίο στοιχείο να οργανωθεί, να σχεδιάσει και να δράσει με δραματικά αποτελέσματα για τους ανυπεράσπιστους πολίτες.
Σε κράτη προηγμένα όπως οι ΗΠΑ, η Αυστρία, η Νορβηγία, η Ελβετία, η Γερμανίατο λεγόμενο Sheepdog Concept λαμβάνει όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις. Ο θεσμός του «πολίτη φύλακα» δεν απέχει πολύ από τις κλασσικές αξίες που κράτησαν όρθιες τις δυτικές κοινωνίες και τον πολιτισμό μας από την Αρχαία Αθήνα και το Βυζάντιο έως σήμερα.
Ο οπλισμένος, εκπαιδευμένος και υποψιασμένοςπολίτης είναι ASSET, δηλ. επιχειρησιακό προσόν για την σύγχρονη αστυνομία. Σε κράτη όπως το Ισραήλ που ζει από ιδρύσεώς του υπό την Δαμόκλειο Σπάθη της τρομοκρατίας και των ασύμμετρων απειλών, άπαντες οι πολίτες είναι ΟΠΛΙΣΜΕΝΟΙ, ΕΚΠΑΙΔΕΥΜΕΝΟΙ και προετοιμασμένοι υλικά και κυρίως ψυχολογικά ώστε να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά κάθε εξωτερικό και εσωτερικό κίνδυνο.
Στην γειτονική μας Κύπρο κάθε Κύπριος πολίτης ο οποίος έχει υπηρετήσει την στρατιωτική του θητεία κατέχει νομίμως και σχεδόν υποχρεωτικά πολεμικό όπλο στην οικία του.
Ομοίως και οι χιλιάδες ακρίτες μας, υπεύθυνοι πολίτες, που στελεχώνουν τα κατά τόπους Τάγματα Εθνοφυλακής του Ελληνικού Στρατού στα βόρεια σύνορά μας και στα νησιά. Οι οποίοι από ιδρύσεως του θεσμού, δηλ. εδώ και 36 χρόνια, ουδέποτε χρησιμοποίησαν τα αυτόματα πολεμικά τυφέκια και τα πυρομαχικά που τους έχει χορηγήσει η Πολιτεία για έκνομες ενέργειες ή για την ένοπλη διεκδίκηση θέσης στάθμευσης...
Πρέπει να καταλάβουμε ΟΛΟΙ ΜΑΣ πως το κλειδί για μία σύγχρονη &ασφαλή κοινωνία δεν είναι ο φόβος, η κατασκευή ενόχων και η απαγόρευση. Είναι η παιδεία, η εκπαίδευση και η συνεργασία.
Εμείς ως σύγχρονοι Έλληνες μπορούμε είτε να παραμείνουμε σε ξεπερασμένες και εκτός εποχής αντιλήψεις, προκαταλήψεις και ιδεασμούς είτε να αξιολογήσουμε την άποψη του επί 15 χρόνια (από 2000 έως 2014) ΓΓ της INTERPOL Ronald Nobleο οποίος δηλώνει : "Ο μόνος τρόπος για να αποτρέψουμε τρομοκρατικά χτυπήματα είναι να έχουμε εκπαιδευμένους και ένοπλους πολίτες".
Κλείνοντας θα ήθελα να θέσω ένα ερώτημα : Τι θα είχε συμβεί άραγε αν κατά τις πρόσφατες τρομοκρατικές επιθέσεις που έγιναν στην καρδιά της Ευρώπης ορισμένοι πολίτες αντί για κάμερες κινητών είχαν χρησιμοποιήσει τα όπλα τους;
Πριν μου απαντήσετε "μακελειό" να σας πω ότι“μακελειό” έγινε ούτως ή άλλως...

Όλα τα παραπάνω αποτελούν σκέψεις και προβληματισμούς για την σύγχρονη αντίληψη περί νόμιμης οπλοφορίας και οπλοκατοχής.
Βασίζονται στο αξίωμα ότι η νομιμότητα τελικά δημιουργεί ανασχετικούς φραγμούς στην ανάπτυξη εγκληματικότητας και στο γεγονός ότι ούτως ή άλλως υπάρχει απεριόριστη και σχετικά εύκολη πρόσβαση ακόμα και στον κοινό ποινικό εγκληματία στην απόκτηση ενός παράνομου όπλου.
Ωστόσο, κατανοούμε ότι αντίστοιχοι προβληματισμοί μπορούν να αναπτυχθούν και σε άλλους κοινωνικούς τομείς όπου η απαγόρευση και οι προκαταλήψεις έχουν φέρει εντελώς αντίθετα αποτελέσματα από τα προσδοκώμενα.
Η αστυνομία σε κάθε περίπτωση είναι θεματοφύλακας της εκάστοτε ισχύουσας νομοθεσίας, η οποία αντικατοπτρίζει και την πολιτική κατεύθυνση του εκάστοτε νομοθέτη.
Σε καμία περίπτωση οι παρούσες σκέψεις δεν εκφράζουν ούτε άλλωστε θα μπορούσαν να εκφράσουν την επίσημη θέση τωνστελεχών της αστυνομίας. Το παρόν πόνημα είναι απλώς ένα όχημα για προβληματισμό και ενδεχομένως θα αποτελέσει το έναυσμα υγιούς και παραγωγικής συζήτησης επί ενός θέματος που κατά την κρίση μας θα είναι απόλυτα επίκαιρο στο μέλλον.
(http://defenceline.gr)

ΑΛΕΞΙΣΦΑΙΡΑ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΕΣ

Τα τελευταία χρόνια έχουν αναπτυχθεί αλεξίσφαιρα γιλέκα από Εξαιρετικά Υψηλού Μοριακού Βάρους Πολυαιθυλένιο (Ultra High Molecular Weight Polyethylene - UHMWPE), όπως το Dyneema της DSM που προσφέρουν μειωμένο βάρος. Όμως, ας δούμε κάποιες βασικές παραμέτρους που πρέπει να γνωρίζουμε όταν πρόκειται να προβούμε σε μια τέτοια επένδυση.- Επίπεδα προστασίας: Κατ’ αρχήν, η τεράστια ποικιλία διαμετρημάτων κατέδειξε την ανάγκη δημιουργίας ενός συστήματος πιστοποίησης των βαλλιστικών δυνατοτήτων των γιλέκων που θα κυκλοφορούσαν στην αγορά και που θα εξασφάλιζε έναν ελάχιστο κοινό παρονομαστή αναφορικά με την ποιότητα κατασκευής και τα διαμετρήματα που μπορούν να σταματήσουν.

Έτσι προέκυψε από το Εθνικό Ινστιτούτο Δικαιοσύνης των Η.Π.Α. (NIJ - National Institute of Justice) το ομώνυμο πρότυπο πιστοποίησης, όπου περιγράφει σαφώς τα επίπεδα προστασίας ανά απειλή κλιμακωτά. Η τελευταία του έκδοση είναι το NIJ-0101.06. Ενδεικτικά και μόνο: Level I: .22 LR LRN, .380 ACP RNLevel IIA: .40 S&W, 9mm Full Metal Jacketed FMJ (1090 ft/sec)Level II: .357 Magnum, 9mm FMJ (1175ft/sec)Level IIIA: .44 Magnum, 9mm FMJ (1400/ft/sec). Σε γενικές γραμμές θεωρείται ότι τα γιλέκα δεν ενδείκνυνται για απειλές έναντι πολεμικών διαμετρημάτων, αν και έχουν υπάρξει περιστατικά όπου απλά γιλέκα έχουν σταματήσει βολίδες 7,62×39.

Αυτή η απαίτηση καλύφτηκε από την κατασκευή βαλλιστικών πλακών, αρχικά από ατσάλι, αργότερα από κεραμικά υλικά και πιο πρόσφατα από συμπιεσμένα φύλλα (άνω των 110-120) UHMWPE συγκολλημένα με διάφορες ρητίνες και που παρουσιάζουν ιδιαίτερα χαμηλό βάρος. Σε μικρότερη έκταση κυκλοφορούν και βαλλιστικές πλάκες τιτανίου. Δεδομένου δε ότι οι πλάκες είναι, άκαμπτες, για λόγους εργονομίας και ευκολίας του χρήστη το σχήμα τους είναι κυρτό προς τον κάθετο άξονα (2D) για να «αγκαλιάζει» το σώμα του χρήστη. Υπάρχουν όμως διαθέσιμα και μοντέλα όπου δεν είναι κυρτά μόνο στο κάθετο άξονα αλλά και στον οριζόντιο (3D) για ακόμα καλύτερη επαφή με το σώμα. Για λόγους τυποποίησης, όλες οι πλάκες παράγονται στις διαστάσεις 25×30cm. Οι πλάκες μπορούν να χρησιμοποιηθούν είτε σε συνδυασμό με αλεξίσφαιρο γιλέκο (in conjunction), είτε από μόνες τους με ένα φορέα (stand alone).Τα επίπεδα προστασίας στις πλάκες ενδεικτικά καλύπτουν: Level III: 7,62×51mm NATO, 5,56×45mm NATOLevel IV: .30-06 Springfield M2 armour piercing APΤ γιλέκα όμως, δύνανται να παρέχουν προστασία και από άλλες απειλές (special threats) πέραν των ορισμένων από το πρότυπο NIJ όπως μαχαίρι, σύριγγα ή και θραύσματα χειροβομβίδων, αν και το τελευταίο γενικά σε περιορισμένο βαθμό.

Κατ’ αυτόν τον τρόπο, είναι ιδιαίτερα μεγάλης σημασίας να αξιολογήσουμε όλες τις δυνητικές απειλές που θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε και να προμηθευτούμε το γιλέκο ή/και την βαλλιστική πλάκα του επιπέδου προστασίας που χρειαζόμαστε. Στην Ελλάδα κυκλοφορούν, σχεδόν αποκλειστικά, γιλέκα Level IIIA και πλάκες Level III κεραμικές και συμπιεσμένου UHMWPE.

- Σωστή χρήση: Το γιλέκο πρέπει να προστατεύει τα ζωτικά μας όργανα χωρίς όμως να εμποδίζει την κίνησή μας. Ως εκ τούτου πρέπει να καλύπτει κάθετα, από το πάνω μέρος του στέρνου (λαβή του στέρνου) έως ένα δάχτυλο κάτω από τον αφαλό, και πλευρικά το πίσω κομμάτι (πάνελ) του γιλέκου να καλύπτει το μπροστινό και από τις δύο πλευρές, όχι λιγότερο από δύο δάκτυλα, έτσι ώστε να υπάρχει σταθερή περιμετρική κάλυψη του σώματος. Αυτή είναι και μια αδυναμία που είχαν τα πρώτα αλεξίσφαιρα γιλέκα, καθώς είχαν μόνο μπροστινή και πίσω κάλυψη αφήνοντας τελείως απροστάτευτα τα πλάγια σε απρόσμενες πλευρικές απειλές ή ακόμα και κατά τη θέση βολής modified weaver. Ο λόγος που το γιλέκο δεν πρέπει να κατεβαίνει πιο χαμηλά από το ύψος του αφαλού είναι διότι σε διαφορετική περίπτωση η επιχειρησιακή ζώνη με όλες τις σχετικές θήκες θα εφάπτεται με το γιλέκο δυσκολεύοντας τόσο την πρόσβαση στον εξοπλισμό όσο και την σωστή εφαρμογή του γιλέκου, καθώς αυτό θα σηκώνεται μέχρι σχεδόν το σαγόνι όταν ο χρήστης είναι καθιστός…

- Διάρκεια ζωής/ημερομηνία λήξης: Δεδομένου ότι τα υλικά των αλεξίσφαιρων γιλέκων είναι σχετικά πρόσφατα τεχνολογικά επιτεύγματα, υπάρχουν κυρίως πειραματικά και στατιστικά δεδομένα ως προς την συμπεριφορά τους στο βάθος του χρόνου και τις όποιες αλλοιώσεις μπορεί να παρουσιάζουν στις βαλλιστικές τους ιδιότητες. Έτσι η διάρκεια ζωής των γιλέκων αρχικά ήταν περί τα 5 χρόνια, αλλά με την σταδιακή εισαγωγή βελτιώσεων και περαιτέρω επιστημονικής τεκμηρίωσης κυμαίνεται πλέον από 8 έως 10 χρόνια. Πέραν του ορίου αυτού, αλλά σαφώς και για εμπορικούς λόγους, οι εταιρείες απλά δεν εγγυώνται για τις επιδόσεις των υλικών.

- Σωστή φύλαξη & συντήρηση: Για να εξασφαλιστεί όμως η σωστή επίδοση του γιλέκου για όλο το προβλεπόμενη από το κατασκευαστή διάστημα, απαιτείται η σωστή φύλαξη και συντήρησή του. Όσον αφορά τη φύλαξη, πρέπει είτε να το κρεμάμαι σε κρεμάστρα είτε να το έχουμε ξαπλωμένο. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να το τσαλακώνουμε καθώς αυτό ενδέχεται να αλλοιώσει την αντοχή του στα σημεία των τσακίσεων. Θα πρέπει επίσης, περισσότερο για προληπτικούς λόγους, να αποφεύγεται η έκθεσή του στην υπερβολική υγρασία και η παρατεταμένη έκθεση του στη θερμότητα ή τον ήλιο, όταν φυσικά δεν χρησιμοποιείται.Η συντήρησή του χωρίζεται σε δύο μέρη: τα βαλλιστικά πάνελ και ο φορέας που τα φιλοξενεί. Για τα πάνελ το μόνο που χρειάζεται είναι, εφόσον απαιτείται, το απλό καθάρισμά τους με ένα ελαφρά βρεγμένο, νοτισμένο ύφασμα και τίποτα άλλο. Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να σημειωθεί ότι τα βαλλιστικά υλικά (Kevlar, Dyneema, Goldflex κτλ.) περιέχονται σχεδόν σε όλα τα μοντέλα όλων των εταιρειών, σε αδιάβροχο «φάκελο»/κάλυμμα που τους παρέχει μια ικανοποιητική προστασία από απλή βροχή, ιδρώτα και την ηλιακή ακτινοβολία στοιχεία που συχνά επηρεάζουν τα συνθετικά υλικά.

Για τους φορείς απαιτείται, στα περισσότερα μοντέλα, πλύσιμο σε χλιαρό νερό με απλό σαπούνι/απορρυπαντικό, χωρίς χλωρίνη, λευκαντικά και λοιπά χημικά, αν είναι δυνατόν στο χέρι ή έστω σε κάποιο πρόγραμμα πλυντηρίου για ευαίσθητα ρούχα και σε καμία περίπτωση στύψιμο, στεγνωτήριο ή άπλωμα σε καλοριφέρ. Απλό άπλωμα μέχρι να στραγγίξει και να στεγνώσει, αφού έτσι κι αλλιώς τα υλικά που χρησιμοποιούνται δεν είναι ιδιαιτέρως απορροφητικά.



(Ο Παναγιώτης Α. Καράμπελας είναι Στρατηγικός και Πολιτικός Αναλυτής, συνεργάτης του Ελληνικού Κέντρου Ευρωπαϊκών και Διεθνών Αναλύσεων (ΕΛ.Κ.Ε.Δ.Α.) και της ραδιοφωνικής εκπομπής «Βόρειος Ήπειρος.GR» στον ΑΡΤ-fm 90,6.)






http://defencenews.gr/