Η τρομοκρατία δεν απειλεί μόνο τη ζωή μας, αλλά απειλεί τα συμβολικά μας πλαίσια. Η ερμηνεία της τρομοκρατικής καταστροφής απλώς και μόνο ώς έκφραση βαρβαρότητας δεν είναι μόνο ανεπαρκής αλλά και παραπλανητική. Αντίθετα, το πέρασμα στην τρομοκρατική πράξη εξαρτάται απο μια διαδικασία δομημένη, ηθελημένη, μια διαδικασία που ενσωματώνει στη λογική της το παράλογο αποτέλεσμα της βίας.
Τρομοκρατία σήμερα στα πλαίσια της παγκοσμιοποιήσης αποτελεί μια νέα τεχνολογία πολέμου. Ο Πιέρ Μανονί ορίζει την τρομοκρατία ώς “μια τεχνική μάχης με ιστορικές καταβολές αλλά και σύγχρονες προεκτάσεις, η οποία στοχεύει στην παράλυση του αντιπάλου με τη συστηματική χρησιμοποίηση του φόβου, σε μια λίγο-πολύ σταθερή προοπτική κατακτησής της πολιτικής και εδαφικής εξουσίας”. Η σκόπιμη εξάπλωση του φόβου συνεπάγεται την παράλυση του αντιπάλου.
Η τρομοκρατία έχει διάρκεια και το αίσθημα της τρομοκρατίας, είναι μια κατάσταση που έχει διάρκεια. Για να έχει διάρκεια η τρομοκρατία, θα πρέπει ανάμεσα στις πράξεις που την προκαλούν να υπάρχουν διαλλείματα συγκεχυμένης αναμονής του τρόμου, ανάμεικτα με λήθη. Ακριβώς, αυτή η λήθη της αναμονής αποτελεί πρόσφορο έδαφος για μια επίθεση όπου διασφαλίζεται η αποτελεσματικότητα αυτού του “πολέμου δίχως τέλος”. π.χ η επίθεση της 11/08/2001 προετοιμάστηκε απο την αναμονή σε συνδιασμό με την λήθη της επίθεσης που διεπράχθει οκτώ(8)χρόνια νωρίτερα κατά του παγκόσμιου κέντρου εμπορίου απο μέλος της Αλ-καιντας.
Μέρος της τρομοκρατικής διαδικασίας ενισχύεται απο την πεποιθήση “έπρεπε να το περιμένουμε”, η οποία λειτουργεί αναδρομικά. Ο λόγος που η τρομοκρατία είναι σύχγρονη, στηρίζεται στο γεγονός ότι για να μπορέσει η αγωνιώδης αναμονή μιας επίθεσης να προετοιμάσει την τρομοκρατία της επόμενης επίθεσης , πρέπει:
Α) να είναι διαρκής
Β) να επιτρέπει την λήθη
Γ) να προκαλεί την έκπληξη όσων φοβούνται, χωρις να γνωρίζουν ακριβώς τι.
Παράλληλα όμως η τρομοκρατική ενέργεια πρέπει να έχει εντυπωθεί στην μνήμη. Προυπόθεση την ύπαρξη μέσων επικοινώνιας για να διαδοθεί ο αντίκτυπος της τρομοκρατικής επίθεσης.
Η σύχγρονη τρομοκρατία χαρακτηρίζεται απο την λογική της
Επικοινωνίας. Επομένως, προυπόθεση αυτής της λογικής είναι η μαζική πληροφόρησης με όλο το φάσμα της πληροφόρησης δηλαδή την σκηνοθεσία, την επίδειξη, το θέαμα. Η τρομοκρατική ενέργεια είναι συνηφασμένη με την δραματοποίηση της απο τα ΜΜΕ. Στόχος δεν γίνονται μόνο τα θύματα, αλλά και οι επιζησώντες, οι οποίοι χειραγωγούνται μέσω του φόβου, εφόσον φτάνει σ’αυτούς η πληροφορία. Επομένως,η τρομοκρατία είναι συνηφασμένη με το θέαμα. Η επίθεση μέσω του φόβου δημιουργεί μια συλλογικότητα. Αυτή η συλλογικότητα που δημιουργεί η επίθεση είναι ικανή οδηγήσει στην διαλύση των κοινωνικών δεσμών. Ο φόβος είναι παράγοντας διάλυσης και όχι στοιχείο ενός διαλόγου.
Η τρομοκρατική αυτοκτονίας (επιθεσή αυτοκτονίας) αποτελεί μέρος της τρομοκρατικής τεχνολογίας. Η επίθεση αυτοκτονίας αξιοποιεί τα μέσα της με τέτοιο τρόπο ώστε να πολλαπλασιάζει τον φόβο.Η αυτοκτονία είναι όπλο μαζικής καταστροφής. Ο <μαχήτης> δεν φέρει απλώς όπλα, αλλά γίνεται ο ίδιος όπλο. Έτσι, όταν ο ίδιος ο μαχητής είναι όπλο, οτιδήποτε μπορεί να αποκτήσει την ιδιότητα πολεμικού όπλου:ένα αυτοκίνητο, ένα φορτήγο, ένα αεροπλάνο και τα λοιπά. Ο ίδιος ο μαχητής είναι μια κινητή βόμβα. Ο ίδιος είναι το όπλο και το σώμα του είναι το βλήμα.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΠΟΥΛΟΣ Αστυνομικός και αναλυτής σε θέματα Διεθνούς Ασφάλειας – Υπ. Διδάκτωρ Διεθνών Σχέσεων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου