Τρίτη 26 Δεκεμβρίου 2017

Κανόνας 21 ποδών

Όσοι έχετε εκπαιδευτεί από αμερικανούς στη χρήση βίας με αιχμηρά αντικείμενα σίγουρα θα γνωρίζετε για αυτό το κανόνα. Για τους υπόλοιπους, θα κάνουμε μία καλή εισαγωγή σε αυτό το πολύ χρήσιμο κανόνα σε αυτό το άρθρο μας. Ο κανόνας αφορά τη χρήση θανατηφόρας βίας σε έναν επιτιθέμενο οπλισμένο με αιχμηρό αντικείμενο.


Πηγή: GunBelts.com

Η ιστορία αυτού του κανόνα ξεκίνησε το 1983 στο αστυνομικό τμήμα του Σόλτ Λέικ από τον Υπαστυνόμο Τζων Τάλερ. Ο Τ. Τάλερ ήταν εκπαιδευτής όπλων και ξεκίνησε ένα πείραμα για να βρει την ασφαλή απόσταση ανάμεσα σε έναν επιτιθέμενο με μαχαίρι και έναν αστυνομικό με το όπλο του στη θήκη. Ο στόχος ήταν ο αστυνομικός να προλάβει να τραβήξει το όπλο του και να πυροβολήσει προς τον επιτιθέμενο προτού αυτός θα μπορέσει να τον μαχαιρώσει. Έπειτα από εκατοντάδες δοκιμές με διαφορετικούς αστυνομικούς, κατέληξε ότι η απόσταση ασφαλείας είναι 21 πόδια (6.4 μέτρα). Οποιαδήποτε μικρότερη απόσταση δεν είναι αρκετή για να προλάβει κάποιος αστυνομικός να αντιδράσει. Αυτή η άσκηση έγινε γνωστή σε όλο το χώρο των μονάδων επιβολής του νόμου ως «Άσκηση Τάλερ».


Πηγή: TacticalSurvivalTraining.com

Σε μικρό διάστημα η αξία της Άσκησης Τάλερ επιβεβαιώθηκε και επισημοποιήθηκε με μελέτες και δοκιμές από μεγάλες υπηρεσίες. Έτσι, μέσα σε λίγα χρόνια έγινε μέρος της βασικής εκπαίδευσης σε χρήση βίας ενάντια σε αιχμηρά αντικείμενα σε όλα τα αστυνομικά τμήματα των ΗΠΑ. Οι μελέτες περιλαμβάνουν αναλύσεις ψυχολογικών επιπτώσεων, εξοπλισμό και χρόνο που απαιτείται για απελευθέρωση του όπλου από τη θήκη, χρόνος αντίδρασης ανθρώπινων αντανακλαστικών, αναλύσεις από ιατροδικαστικές και εγκληματολογικές μελέτες από θύματα τέτοιων επιθέσεων, καθώς και επίπεδα ευστοχίας βάσει πραγματικών περιστατικών. Όλα δείχνουν ότι η απόσταση 21 ποδών είναι πράγματι η ελάχιστη ασφαλής απόσταση βάσει των παραπάνω. Έτσι σήμερα, στις ΗΠΑ αυτό αναφέρεται ως «Κανόνας 21 ποδών» και έχει τέτοια βαρύτητα που ακόμα και δικαστικές αποφάσεις βασίζονται σε αυτό. Ενδεικτικά, σύμφωνα με τις μελέτες αυτές αναπτύχθηκαν τα ακόλουθα αποτελέσματα που ισχύουν μέχρι και σήμερα.


Απόσταση (πόδια) Αστυνομικός
0-1 Δε προλαβαίνει ούτε να ακουμπήσει τη θήκη του όπλου του.
5 Δε προλαβαίνει να βγάλει το όπλο του από τη θήκη. Πρέπει να βασιστεί σε πολεμικές τέχνες μάχης σώμα με σώμα.
10 Ίσως να προλάβει να βγάλει το όπλο του αλλά δε θα προλάβει να πυροβολήσει. Για να προλάβει να πυροβολήσει δύο φορές τον ύποπτο πρέπει ήδη να τον σημαδεύει με το όπλο του σε αυτή την απόσταση.
15 Ένας πολύ καλά εκπαιδευμένος αστυνομικός με υψηλή εγρήγορση ίσως να τα προλάβει να πυροβολήσει, με δεδομένο ότι το χέρι του είναι ήδη επάνω στο όπλο.
21 Οι περισσότεροι αστυνομικοί πρόλαβαν να τραβήξουν το όπλο τους και να πυροβολήσουν δύο φορές.
Πηγή: USConcealedCarry.com

Πολλοί εκπαιδευτές όπλων αναπτύσσουν διάφορες τεχνικές ταχείας προσβολής του επιτιθέμενου με βολές αλλά και πάλι, δεν έχει βρεθεί κάποιος τρόπος να είναι ταχύτεροι από έναν επιτιθέμενο με αιχμηρό αντικείμενο. Γι’αυτό το λόγο, οι περισσότερες υπηρεσίες επιβολής του νόμου στις ΗΠΑ προτρέπουν τους αστυνομικούς να βγάζουν πάντα τα όπλα τους και να είναι σε ετοιμότητα εάν υπάρχει οποιοσδήποτε κίνδυνος σε τέτοιες αποστάσεις. Αυτό έχει στόχο να μειώσει το χρόνο αντίδρασης που ίσως να είναι αυτό που χωρίζει τη ζωή από το θάνατο. Άλλωστε, όπως λένε και οι ίδιοι, η δουλειά του αστυνομικού είναι να επιβάλλει το νόμο, όχι να πεθάνει.


Πηγή: ITSTactical.com

Πέμπτη 7 Δεκεμβρίου 2017

To φαινόμενο της Τρομοκρατίας: καταβολές και ορισμός


Η τρομοκρατία είναι ένα πολυσύνθετο φαινόμενο με βαθιές ιστορικές, πολιτικές και κοινωνικές ρίζες. Αυτό είναι, κατά την κρίση μου, το πρώτο στοιχείο που πρέπει να κατανοήσουμε και να κρατήσουμε στο μυαλό, προκειμένου να αντιληφθούμε το μέγεθος και τη σοβαρότητα του φαινομένου.

Οι επιπτώσεις της τρομοκρατίας συχνά έχουν τεράστιο αντίκτυπο στην πορεία της ανθρωπότητας. Ωστόσο, όσο παράδοξο κι αν ακουστεί αυτό, είναι εξαιρετικά δύσκολο να την προσδιορίσουμε με απόλυτη ακρίβεια. Όπως εύστοχα ένας διεθνολόγος υποστήριξε στο παρελθόν: «Την τρομοκρατία είναι δύσκολο να την ορίσεις, αλλά την καταλαβαίνεις».

Θα έλεγα, συνεπώς, ότι το ερώτημα «τι είναι τρομοκρατία» και κατ’ επέκταση «ποιος είναι τρομοκράτης» παραμένει μέχρι σήμερα αναπάντητο, κυρίως λόγω της πληθώρας των ερμηνειών που επιδέχεται αυτή η έννοια. Είναι αξιοσημείωτο ότι ενώ το σύνολο των αναλύσεων και των επιστημονικών προσεγγίσεων διέπεται από την άποψη ότι τόσο η έννοια, όσο και η πρακτική της τρομοκρατίας είναι ιστορικό και πολιτικό γεγονός, δεν ασχολείται καθόλου με τις αιτίες γένεσης, ύπαρξης, εξέλιξης και πρόληψής της.

Το φαινόμενο της τρομοκρατίας μέσα από μια ιστορική αναδρομή

Επιχειρώντας, μία σύντομη ιστορική αναδρομή, διαπιστώνεται ότι η έννοια της τρομοκρατίας συναντάται σε πολλά κείμενα αρχαίων συγγραφέων και κυρίως Ελλήνων φιλοσόφων.

Πού απαντάται για πρώτη φορά η λ. «τρομοκρατία»;

Η λέξη «τρομοκρατία» για πρώτη φορά απαντάται στη Γαλλική Επανάσταση του 1789, καθώς ο συγκεκριμένος όρος χρησιμοποιήθηκε από τους Ιακωβίνους, την πιο ακραία πτέρυγα της Επανάστασης. Οι Ιακωβίνοι χρησιμοποίησαν πράξεις βίας και τρομοκρατίας προκειμένου να οικοδομήσουν τη νέα κοινωνική τάξη. Δεν δίσταζαν μάλιστα να εκτελούν άτομα που ανήκαν στην αριστοκρατία με μόνη αιτιολογία ότι ήσαν αριστοκράτες. Συχνά κατέφευγαν σε τρομοκρατικές ενέργειες προκειμένου να «τιμωρήσουν» τους αντιφρονούντες της επανάστασης. Την ίδια εποχή η λέξη «τρομοκρατία» ερμηνεύεται από το Λεξικό της Γαλλικής Ακαδημίας ως «σύστημα, καθεστώς του τρόμου» και γρήγορα αποκτά αρνητική έννοια, ενώ στον «τρομοκράτη» αποδίδονται εγκληματικές προθέσεις.

Σταδιακά, η τρομοκρατία ταυτίζεται με την εγκληματική δράση. Η τρομοκρατία που κορυφώθηκε από τον Μάρτιο του 1793 έως τον Ιούλιο του 1794 ταυτίστηκε με το καθεστώς του τρόμου. Η κυριαρχία των Ιακωβίνων οφείλεται στις εσωτερικές διεργασίες για πολιτική αλλαγή. Ένα κύριο χαρακτηριστικό των τρομοκρατικών επιθέσεων ήταν ότι δεν στρέφονταν μόνο εναντίον των μελών της αριστοκρατίας, αλλά και εναντίον άλλων επαναστατών.

Από τα μέσα του 19ου αιώνα όμως οι όροι «τρομοκρατία» και «τρομοκράτης» απέκτησαν αυτόνομο ιδεολογικό περιεχόμενο. Μάλιστα, το 1818 – 81 αναπτύχθηκε έντονη δράση Ρώσων επαναστατών κατά της αυταρχικής κυβέρνησης. Στο σύνολο της ευρωπαϊκής επικράτειας εμφανίζονται εθνικιστικές ομάδες, όπως των Ιρλανδών, των Μακεδόνων και των Αρμενίων στην Τουρκία, που διεκδικούν την αυτονομία τους καταφεύγοντας σε πράξεις βίας. Αργότερα, η Βιομηχανική Επανάσταση συνέβαλε στην ανάπτυξη της εθνικής συνείδησης και αποτέλεσε το πλαίσιο για την ανάπτυξη της τρομοκρατικής δράσης των αναρχικών του τέλους του 19ουαιώνα .Τα αναρχικά κινήματα έδρασαν σε χώρες, όπως η Γαλλία, η Ιταλία, η Ισπανία και οι ΗΠΑ, όπου η ραγδαία ανάπτυξη οδήγησε σε ιδεολογικές αντιπαραθέσεις εξαιτίας της εκμετάλλευσης του ατόμου από τη νέα τάξη βιομηχάνων.

Στα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ου γενικεύεται το κύμα βίας. Το θεμελιώδες χαρακτηριστικό του είναι ότι πηγάζει από τις προϋπάρχουσες πολιτικές και κοινωνικές ανισότητες και αντιθέσεις, οι οποίες όμως μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν εκφράζονταν ιδεολογικά. Η αναρχική ιδεολογία συνεχίζει να διέπει αυτό το ευρύ κύμα βίας, αλλά η διαφορά με το παρελθόν είναι ότι αποτελεί πλέον μόνο ένα μέρος του. Στη διάρκεια αυτής της χρονικής περιόδου η καταπίεση πολιτών από αυταρχικές κυβερνήσεις, η έλλειψη δικαιωμάτων για τους μειονοτικούς πληθυσμούς και οι διεκδικήσεις αυτονομίας και ανεξαρτησίας από λαούς, οδήγησαν στη δημιουργία κινημάτων με έντονη δράση. Ο Διαφωτισμός αποτέλεσε την ιστορική αφετηρία και την αιτία δημιουργίας αυτών των κινημάτων, καθώς παρείχε το φιλοσοφικό υπόβαθρο για να τεθούν υπό αμφισβήτηση από τους διανοούμενους της εποχής τα υπάρχοντα πολιτικά και οικονομικά συστήματα και συμφέροντα.

Τρομοκρατία και νεότερη εποχή

Επιστρέφοντας, τέλος, στη νεότερη εποχή, θα ήταν σκόπιμο να υπογραμμιστεί ότι από τις πρώτες κιόλας προσπάθειες που έγιναν προκειμένου να οριστεί το φαινόμενο της τρομοκρατίας κατά τη δεκαετία του ‘60 φάνηκε ότι υπάρχουν πολλές δυσκολίες, οφειλόμενες στα διαφορετικά ζητούμενα κάθε κοινωνίας, αλλά και στις διαφορετικές σκοπιμότητες κάθε κυβερνητικής εξουσίας.

Παρ’ όλα αυτά σε αρκετούς ορισμούς της τρομοκρατίας που κατά καιρούς έχουν διατυπωθεί, κυρίως από κυβερνήσεις των ΗΠΑ, είναι φανερή η ταύτιση της τρομοκρατίας με το έγκλημα. Ακόμη και σήμερα παραμένει ρευστή η διάκριση ανάμεσα σε τρομοκρατική οργάνωση, εθνικό – απελευθερωτικό μέτωπο ή κίνημα πολιτικών διεκδικήσεων.

Οι τρεις βασικοί τύποι ορισμών της τρομοκρατίας

Συνοψίζοντας, πρέπει να επισημανθεί ότι μέσα στην πληθώρα των ορισμών περί τρομοκρατίας, μπορούμε ερευνητικά να κάνουμε ένα διαχωρισμό ανάμεσα σε τρεις τύπους ορισμών, που συνοψίζονται στα ακόλουθα σημεία:

Οι θεωρούμενοι ως «απλοί ορισμοί» ταυτίζουν την τρομοκρατία με τη βία ή την απειλή χρήσης βίας με σκοπό τον εκφοβισμό ή την επίτευξη μιας αλλαγής στις στάσεις ή στις διαθέσεις μιας ομάδας πληθυσμού.
Μια δεύτερη κατηγορία ορισμών την εντάσσουν σε ένα καθαρά νομικό πλαίσιο και προσπαθούν να την αντιμετωπίσουν ποινικά, ταυτίζοντάς την με την εγκληματική βία.
Τέλος, έχουμε τους «αναλυτικούς ορισμούς» που επικεντρώνονται στην πολιτική διάσταση και στα κοινωνικά κίνητρα που έχουν ή ισχυρίζονται ότι έχουν οι δράστες.
Οι τέσσερεις κατηγορίες της τρομοκρατίας

Η έρευνα έχει καταλήξει σε τέσσερεις μεγάλες κατηγορίες, στις οποίες αξίζει να δώσουμε προσοχή, ώστε να προχωρήσουμε σε μια περαιτέρω διερεύνηση του φαινομένου.

Η πρώτη κατηγορία περιλαμβάνει τα απελευθερωτικά κινήματα, με εθνικό ή θρησκευτικό χαρακτήρα, τα οποία έχουν λαϊκή βάση και κάνουν χρήση ένοπλων δυνάμεων. Τα κινήματα αυτά στοχεύουν στην αυτό-κυβέρνηση ή ανεξαρτησία. Σε αυτή την κατηγορία ανήκει η Παλαιστινιακή Απελευθερωτική Οργάνωση και ο IRA.
Η δεύτερη κατηγορία περιλαμβάνει τους αντι – ιμπεριαλιστές ή επαναστατικές ομάδες, χωρίς λαϊκό έρεισμα, που συνήθως μάχονται για την πάλη των τάξεων και χρησιμοποιούν τον ένοπλο αγώνα, εφαρμόζοντας και την τακτική του αντάρτικου πόλεων σε μη δημοκρατικές κοινωνίες, όπως είναι οι: Tupamaros στην Ουρουγουάη, Marighella στην Βραζιλία και Montoneros στην Αργεντινή.
Η τρίτη κατηγορία περιλαμβάνει τις περιθωριακές πολιτικές ομάδες που επιδιώκουν να φέρουν την επανάσταση σε δημοκρατικές βιομηχανοποιημένες κοινωνίες. Δεν έχουν λαϊκό έρεισμα, ενώ η στρατηγική τους στηρίζεται στην ιδεολογική θέση ότι το σύστημα είναι καταπιεστικό. Εδώ εντάσσονται οι Ερυθρές Ταξιαρχίες και οι Weathermen.
Η τέταρτη κατηγορία περιλαμβάνει την κρατική και παρακρατική τρομοκρατία που στοχεύουν στη διατήρηση της κυριαρχίας τους σε κράτη και κοινωνικές ομάδες. Γι’ αυτό αποβλέπουν στην απόκτηση οπαδών ακόμη και μέσα στα πλαίσια του εκφοβισμού, αλλά και στην εξόντωση (συχνά σε μαζική κλίμακα) των πραγματικών ή εν δυνάμει αντιπάλων τους.
Συμπερασματικά

Η τρομοκρατία θα παραμείνει ένα από τα σημαντικότερα διεθνικά ζητήματα και θα προκαλεί εθνικά, θρησκευτικά, πολιτικά και οικονομικά προβλήματα μέχρι οι κοινωνίες και τα κράτη να αναζητήσουν τις γενεσιουργικές αιτίες της και να κατανοήσουν ότι είναι απαραίτητη η πολιτική αντιμετώπιση του φαινομένου. Στο πλαίσιο μιας εποχής που αλλάζει, η τρομοκρατία αποκτά νέο «πρόσωπο», ακόμα πιο σκληρό και επικίνδυνο.

της Αγγελικής Καρδαρά.


Βιβλιογραφία

Καρδαρά, Α. Τρομοκρατία και ΜΜΕ, Αθήνα-Κομοτηνή: ΑΝΤ.Ν. Σάκκουλας, (εισαγωγή: Καθηγητής Γ. Πανούσης), 2003.

Μπόση, Μ. Περί του Ορισμού της Τρομοκρατίας, Αθήνα: Π. Τραυλός, 2000.

Βαφειάδης, Ν. “Ο Πολιτισμός της Κάμερας” στο Οι Ειδήσεις του Πολέμου και ο Πόλεμος κατά της Είδησης, Αθήνα: Λιβάνης, 2002.

Chaliand, G. Terrorism: from popular struggle to media spectacle, London: Saqi Books, 1987.

Gupta, S. The Replication of Violence: thoughts on international terrorism after September 11th 2001, London: Pluto Press, 2002.

Warldlaw, G. Political Terrorism: theory, tactics and counter-measures, Cambridge: Cambridge University Press, 1998, 2nd edition.

Σάββατο 25 Νοεμβρίου 2017

ΔΙΑΜΕΤΡΗΜΑΤΑ


ΕΝΑ ΩΡΑΙΟ ΑΡΘΡΟ ΑΠΟ SOOTER.GR
Με τη λέξη διαμέτρημα χαρακτηριζουμε την εσωτερική διάμετρο της κάννης ενος περιστρόφου η

πιστολιου.Το μετρο της διαμετρου αυτης,αλλοτε εκφραζεται σε ιντσες και αλλοτε σε χιλιοστα. Η

διαφορα αυτη οφειλεται στο συστημα μετρησης που ακολουθειται απο τις χωρες παραγωγης.Στα

οπλα Αμερικανικης προελευσης εφαρμοζεται το Αγγλοσαξωνικο συστημα μετρησης,ιντσα (inch)

ποδια(feet) γυαρδα(yard) ενω στα Ευρωπαικα το μετρικο συστημα,χιλιοστα(mm) εκατοστα(cm)

μετρα(m).

Τα διαμετρηματα των συγχρονων περιστροφων και πιστολιων ειναι-0,22 η 5,6mm-0,25 η 6,35mm

0,32 η 7,65mm-0,38"-0,357-9mm-o,41"-0,44"-0,45 Τα διαμετρηματα μεχρι και 0,38" η 9mm Short

αποτελουν μια ξεχωριστη κατηγορια,επειδη η βαλλιστικη τους αποδοση ειναι μικροτερη απο εκεινη που

προβλεπουν οι προδιαγραφες για αμυντικη χρηση.

Τα διαμετρηματα 0,38 Special,9mm Parabellum και 0,357 Magnum ειναι σχεδον το ιδιο πραγμα.

Η διαφορα του διαμετρηματος του 0,357 Magnum με το 0,38 Special ειναι μερικα χιλιοστα της ιντσας,

δηλαδη εχουν την ιδια διαμετρο,αλλα διαφερουν στο μηκος του καλυκα.Το μηκος του καλυκα σ'ενα

φυσιγγιο 0,357 ειναι κατα 0,153 χιλιοστα της ιντσας μεγαλυτερο απο αυτο του 0,38

Αυτο σημαινει οτι ενα περιστροφο 0,357 Μagnum δεχεται στο βυκιο του φυσιγγια 0,38 Special,

αλλα ενα φυσιγγιο 0,357 δεν ταιριαζει σε ενα περιστροφο 0,38 Special,γιατι δεν κλειμει το βυκιο του.

Επισης οι πιεσεις και οι ταχυτητες που αναπτυσσονται σε ενα περιστροφο με διαμετρημα 0,357

ειναι κατα πολυ υψηλοτερες απο εκεινες σε ενα 0,38 Special.

Το διαμετρημα 9mm διαφερει μονο κατα μερικα χιλιοστα της ιντσας απο το 0,357.Ουσιαστικα η

διαμετρος του βληματος των 9mm ειναι ιση με 0,3550 χιλιοστα της ιντσας και του 0,357 με 0,3565

χιλιοστα αυτης.Οποτε ενα περιστροφο με διαμετρημα 0,357 μπορει να πυροβολει φυσιγγια 9mm

αν γινει μονο αλλαγη του βυκιου και αυτο γιατι εχουμε μια μικρη διαφορα στη διαμετρο του καλυκα

και στο εξωτερικο σχημα του πυθμενα.Απο αποψη βαλλιστικης αποδοσης,το φυσιγγιο 9mm βρισκεται

μεταξυ 0,38 Special και 0,357 Magnum.

Tα μεγαλα διαμετρηματα(9mm-0,357-0,41-0,44-0,45) που συγχρονως αναπτυσσουν υψηλες

ταχυτητες,ανω των 1100F\S με εξαιρεση το 0,45 του οποιου η ελλειψη ταχυτητας(850F\S)

αναπληρωνεται απο το μεγαλο βαρος του βληματος(200-230grains) αποδιδουν μεγαλα ποσα

κινητικης ενεργειας.Η μεγαλη κινητικη ενεργεια των διαμετρηματων αυτων συνοδευεται απο

υψηλη ανακρουση και ο ελεγχος των οπλων ειναι δυσκολος,ειδικα κατα την ταχεια βολη.

Για τον ιδιο λογο,οσο μεγαλωνει το βαρος του βληματος,τοσο αυξανει και η ανακρουση,ενω

δυσκολεύει παράλληλα και ο έλεγχος του όπλου
πηγη .www.shooters.gr 

Τετάρτη 1 Νοεμβρίου 2017

ΠΑΛΑΙΑ VS ΝΕΑ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ

Η τρομοκρατία αποτελεί τα τελευταία χρόνια ένα από τα σημαντικότερα ζητήματα της διεθνούς πολιτικής λόγω της αύξησης των τρομοκρατικών επιθέσεων σε αμερικανικό και ευρωπαϊκό έδαφος. Σημείο αναφοράς αποτελούν οι επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, οι οποίες αποτέλεσαν την ισχυρότερη επίθεση στον πυρήνα μιας μεγάλης δύναμης από μια μη κρατική οργάνωση. Η δομή, οι στόχοι και η τακτική επιθέσεων των συγκεκριμένων οργανώσεων επέφεραν παγκόσμιες αλλαγές στην προσέγγιση της τρομοκρατίας . Πιο συγκεκριμένα, η τρομοκρατία, όταν κυμαινόταν σε περιορισμένα επίπεδα βίας, αποτελούσε ένα εσωτερικό πρόβλημα των κρατών και αντιμετωπίζονταν από τους εσωτερικούς μηχανικούς ασφαλείας. Η 11η Σεπτεμβρίου δημιούργησε νέα αντίληψη της απειλής και ανάγκασε τα κράτη να ακολουθήσουν διαφορετικές μεθόδους και τρόπους αντιμετώπισης των συγκεκριμένων οργανώσεων.
Μετά την 11η Σεπτεμβρίου ξεκίνησε ο διάλογος για το «νέο» παράδειγμα της τρομοκρατίας και συνεπώς τη δημιουργία νέου πλαισίου προσέγγισης και νέας πολιτικής αντιμετώπισης. Όμως, αμφισβητήθηκε από πολλούς αναλυτές ο χαρακτηρισμός «νέα» τρομοκρατία, αφού κατά την άποψή τους η ισλαμιστική τρομοκρατία φέρει πολλά κοινά χαρακτηριστικά με την «παραδοσιακή» τρομοκρατία. Στη συνέχεια αναλύονται οι διαφορές της «νέας» με την «παλαιά» τρομοκρατία και η ανάγκη υιοθέτησης νέων τρόπων αντιμετώπισης από τα απειλούμενα κράτη.
Η πρώτη διαφορά αφορά την αποδοχή ή μη του διεθνούς συστήματος από τις τρομοκρατικές οργανώσεις. Δηλαδή, οι παραδοσιακές τρομοκρατικές οργανώσεις αναγνώριζαν το διεθνές σύστημα και ως μέλη του προσπαθούσαν να επιφέρουν αλλαγές. Εχθροί τους ήταν οι φορείς και οι μηχανισμοί των κρατών που δρούσαν. Αντιθέτως, οι ισλαμιστικές τρομοκρατικές οργανώσεις αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους ως ξένο σώμα από το διεθνές σύστημα και επιδιώκουν θεμελιώδεις αλλαγές στη δομή του ακόμη και την πλήρη κατάρριψή του.
Η δεύτερη διαφορά αφορά τη δομή των οργανώσεων. Πιο συγκεκριμένα, οι «παραδοσιακές» τρομοκρατικές οργανώσεις έχουν ιεραρχική κάθετη δομή, ενώ οι «νέες» τρομοκρατικές οργανώσεις είναι αποκεντρωτικές με οριζόντια διάρθρωση. Επίσης, η σύνθεσή τους περιλαμβάνει συνήθως ερασιτέχνες, οι οποίοι βασίζονται στις πληροφορίες που έχουν συλλέξει μόνοι τους κυρίως μέσω διαδικτύου, παρά καλά εκπαιδευμένους τρομοκράτες.
Η τρίτη διαφορά αφορά τη συμπεριφορά της τρομοκρατικής οργάνωσης ως προς τους αθώους πολίτες των κρατών. Η «παλαιά» τρομοκρατία δεν στόχευε τους πολίτες, διότι τους ήθελε παρατηρητές και είχε ανάγκη την υποστήριξή τους για την εκπλήρωση των πολιτικών τους στόχων. Ενώ οι «νέες» τρομοκρατικές οργανώσεις επιδιώκουν μεγάλες μαζικές απώλειες άμαχου πληθυσμού.
Η τέταρτη διαφορά, αφορά τα κίνητρα των τρομοκρατικών οργανώσεων, τα οποία σε αντίθεση με την παλαιά τρομοκρατία, δεν βασίζονται σε μια πολιτική ιδεολογία αλλά στον θρησκευτικό φανατισμό και στην καταστροφή της δυτικής κοινωνίας. Αυτή η θέση αμφισβητείται για δύο λόγους. Αρχικά, ο θρησκευτικός φανατισμός δεν αποτελεί καινοτόμο χαρακτηριστικό, αφού υπάρχουν κι άλλες περιπτώσεις στο παρελθόν στο οποίο τρομοκρατικές ενέργειες ερμηνεύτηκαν με βάσει τη θρησκεία. Δεύτερον, οι νέες τρομοκρατικές οργανώσεις επιδιώκουν μέσω των επιθέσεων τους να πιέσουν τα εκάστοτε κράτη να αλλάξουν την εξωτερική τους πολιτική στη Μέση Ανατολή.
Μετά την 11η Σεπτεμβρίου, η τρομοκρατία έπαψε να αποτελεί ένα εσωτερικό πρόβλημα των κρατών και δε δύναται να αντιμετωπιστεί πλέον από τους εσωτερικούς μηχανικούς ασφαλείας. Επομένως, δημιουργήθηκε η ανάγκη αλλαγής πολιτικών και υιοθέτησης νέων τρόπων αντιμετώπισης για τέσσερις κυρίως λόγους.

Πρώτον, οι ισλαμιστικές τρομοκρατικές οργανώσεις δεν υπόκεινται στους συνήθεις κανόνες της αποτροπής. Διαθέτουν μέλη τα οποία είναι διατεθειμένα να αυτοκτονήσουν και επομένως δεν υπόκεινται στους υπολογισμούς κόστους – οφέλους στους οποίους βασίζεται η αποτροπή.
Δεύτερον, έχουν πρόσβαση σε χημικά όπλα και εντείνεται το επίπεδο της απειλής για τη χρήση πυρηνικών, χημικών και βιολογικών όπλων.
Τρίτον, το «Ισλαμικό Κράτος» όπως και η Al – Qaeda, έχουν δημιουργήσει ένα τεράστιο γεωγραφικά διεθνές τρομοκρατικό δίκτυο το οποίο είναι δύσκολο έως αδύνατο να ελεγχθεί.
Τέλος, το διαδίκτυο έχει παίξει καταλυτικό ρόλο στη σύγχρονη μορφή της τρομοκρατίας, αφού αποτελεί μια τεράστια πηγή στρατολόγησης επίδοξων τρομοκρατών, επικοινωνίας, προπαγάνδας και χρηματοδότησης.

Το παρόν άρθρο αποτελεί υποενότητα μεταπτυχιακής διπλωματικής εργασίας της κα. Γρίβα, φοιτήτρια του προγράμματος «Παγκόσμιες Προκλήσεις και Συστήματα Αναλύσεων» του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου με τίτλο «Αξιολόγηση των μέσων αντιμετώπισης των τρομοκρατικών οργανώσεων».

Δευτέρα 25 Σεπτεμβρίου 2017

ΤΖΙΧΑΝΤ ΚΑΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ


Η ιδεολογία του παγκόσμιου εξτρεμισμού, αποτελεί ένα αμάλγαμα θεολογίας και πολιτικής ιδεολογίας, για την καλύτερη αντιμετώπιση του οποίου, οφείλουμε πρώτα να το κατανοήσουμε. Συνεπώς, ερχόμαστε αντιμέτωποι προ μιας πολιτικής κουλτούρας, καλυπτόμενης υπό την φενάκη της ιδεολογίας της Τζιχάντ.

Η  Τζιχάντ (‹‹εντατικός αγώνας›› ή ‹‹ιερός πόλεμος››) αποτελεί μια έννοια παγίδα λόγω της ερμηνείας της. Για τους μεν μυστικιστικούς κύκλους κύκλους του Ισλάμ, είναι ο εσωτερικός πόλεμος εναντίων των παθών του καθενός, ενώ για τους υπόλοιπους, αποτελεί τον πόλεμο για το δίκαιο της πίστης τους, εφόσον όμως πρώτα απειληθούν. Η έννοια της εκδίκησης δεν τοποθετείται χρονικά σε κάποιο σύντομο χρονικό διάστημα, αλλά διατηρείται στο πέρασμα των γενεών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η Τζιχάντ των Ινδιών, η οποία διήρκεσε από το 1830 έως το 1870.

Παρόλα αυτά, υφίστανται πολλές διαφορές μεταξύ του Σαλαφισμού Τζιχαντισμού και του Ισλάμ, το οποίο βρίσκει εφαρμογή στην πλειοψηφία των μουσουλμάνων. Η ειδοποιός διαφορά, εστιάζεται στο γεγονός ότι η ιδεολογία του Σαλαφισμού Τζιχαντισμού, λειτουργεί εντός ενός πλαισίου θρησκευτικών αρχών, με βασικό μοτίβο την μονοδιάστατη οπτική της βίαιης τζιχάντ.

Η ηθική κρίση ενός τζιχαντιστή βασίζεται σε μια πολυδιάστατη προπαγάνδα, ο ιδεολογικός σκελετός της οποίας, απαρτίζεται κατά 62% περίπου από δογματικές θεωρήσεις, κατά 68% από τις αξίες της τιμής και της αλληλεγγύης προς όλη την μουσουλμανική κοινότητα και τέλος κατά 42% από αναφορές για το τέλος του κόσμου.

Επίσης, στην κοσμοθεωρία του οπαδού της Τζιχάντ, εξέχουσα θέση κατέχει ο παράγοντας του μονοθεϊσμού  ‹‹Tawhid››, ο οποίος εμφανίζεται υπό τις εξής μορφές : ένας Θεός, ένα Κράτος, μια Ούμα ( Ummah : η παγκόσμια Ισλαμική κοινότητα). Γενικότερα, κατά την μουσουλμανική παράδοση, ο κόσμος χωρίζεται σε δύο μέρη, τον “Οίκο του Ισλάμ” (‹‹Dar al-Islam››), ο οποίος διοικείται από Ισλαμικές Κυβερνήσεις και επικρατεί ο Ισλαμικός Νόμος, και τον “Οίκο του πολέμου” (‹‹Dar al-Harb››) στον οποίο ανήκει ο υπόλοιπος κόσμος των απίστων. Άρα, μόνο μέσω της σύγκρουσης μπορεί και πρέπει να επικρατήσει η μουσουλμανική κυριαρχία.

Παράλληλα, κρίσιμης σημασίας αποτελεί το ερώτημα από που αντλεί την νομιμότητα της, η προπαγάνδα αυτών των ανθρώπων. Η απάντηση εντοπίζεται στις εκάστοτε αναφορές στο Κοράνι και στη πληθώρα γραπτών παραδόσεων ‹‹Haddith››, οι οποίες ερμηνεύονται κατά το δοκούν. Άλλωστε δεν πρέπει να λησμονούμε, ότι ο χαρακτήρας της συγκεκριμένης θρησκείας είναι ‹‹αποκαλυπτικός››, δηλαδή το μήνυμα της αποκαλύφθηκε στον άνθρωπο από τον προφήτη Μωάμεθ.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα της προαναφερθείσας πρακτικής, αποτελεί η πλειοψηφία των επίσημων δηλώσεων του Ισλαμικού Κράτους γνωστό και ως ‹‹I.S.I.S››, οι οποίες στο σύνολο τους έχουν αναφορές σε διάσπαρτα κεφάλαια του Κορανίου. Ο λόγος για τον οποίο, οι Σαλαφιστές τζιχαντιστές επιλέγουν περισσότερο κεφάλαια του Κορανίου συγκριτικά με τις Χαντίθ, είναι γιατί αυτές χαρακτηρίζονται ως λιγότερο εύπλαστες στις εκάστοτε επιδιώξεις τους. Συνεπώς, το κλειδί της κατανόησης του τρόπου λειτουργίας τους, βρίσκεται στους τρόπους με τους οποίους εκμεταλλεύονται και εγκολπώνουν κάθε φορά την ιδεολογία τους στην πραγματικότητα.

Εκτός του Κορανίου και των Χαντίθ, σημαντικός παράγοντας καλλιέργειας της ψυχοσύνθεσης και της λογικής των εκάστοτε τζιχαντιστών, αποτέλεσαν πρόσωπα κλειδιά όπως Σαγιέντ Κουντμπ, ο οποίος ήταν ο πρώτος που μίλησε για Τζιχάντ, προκειμένου να εγκαθιδρυθεί το Ισλαμικό Κράτος. Πίστευε, ότι με τον θάνατο του Προφήτη, επήλθε μια περίοδος “παγανιστικής άγνοιας” ‹‹Jahiliyya››, για αυτό, καθήκον κάθε πιστού μουσουλμάνου είναι να καταστρέφει και από τα ερείπια αυτής της καταστροφής, να αναδυθεί το Ισλαμικό Κράτος. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, αποτελεί η ολοσχερής καταστροφή ανυπολόγιστης αξίας αρχαίων μνημείων της περιοχής της Παλμύρας, η οποία από το 1980 συγκαταλέγεται στη λίστα μνημείων της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της Unesco, διότι θεωρείται από τους σημαντικότερους αρχαιολογικούς τόπους στον κόσμο, μαζί με τη Γκίζα της Αιγύπτου και την Πέτρα της Ιορδανίας.

Η τρομοκρατία αποτελεί ένα φαινόμενο γενεών. Συγκεκριμένα, μόλις το αρχικό κύμα αποτύγχανε, το όποιο νέο κύμα όφειλε είτε να επαναπροσδιοριστεί, είτε να αντικατασταθεί από το επόμενο, το οποίο θα προκύψει.

Σύμφωνα με τον ιστορικό David Rapoport, και την “θεωρία των κυμάτων” η σύγχρονη τρομοκρατία εξελίχτηκε μέσω των εξής κυμάτων : α) Αναρχικό, β) Αντιαποικιοκρατικό, γ) Νέα Αριστερά, δ) Θρησκευτικό.

Στα πλαίσια του “Αναρχικού” κύματος, βρίσκουμε τις πρώτες αναφορές για τους “Μοναχικούς λύκους”, οι οποίοι στις μέρες μας σπέρνουν τον τρόμο. Συγκεκριμένα, ο γερμανός Γιόχαν Μοστ, δημοσίευσε την ‹‹Επαναστατική Στρατιωτική Επιστήμη››, ένα εγχειρίδιο οδηγιών χρήσης και κατασκευής νιτρογλυκερίνης, δυναμίτη, βαμβακοπυρίτιδας, ρουκετών και βόμβας. Η σημασία αυτού του φυλλαδίου είναι ότι αποτέλεσε συμβουλευτικό όργανο για τους Μοναχικούς λύκους του μέλλοντος.

Από το κύμα της “Νέας Αριστεράς”, πηγή έμπνευσης για το σύγχρονο κύμα τρομοκρατίας, το οποίο πλήττει την Ευρώπη, αποτέλεσε ο ηγέτης του Κομμουνιστικού Κόμματος της Βραζιλίας Κάρλο Μαριγκέλα ( 1911-1969), σκοπός του οποίου ήταν η πρόκληση μιας υπεραντίδρασης, μέσω θεαματικών χτυπημάτων κατά των Κυβερνήσεων του ‹‹συστήματος››. Δόγμα του ήταν, ότι όσο μεγαλύτερη είναι η υπεραντίδραση, τόσο μεγαλύτερη θα είναι και η επιτυχία.

Η Τρομοκρατία δεν ήταν ανέκαθεν εμπνευσμένη από την θρησκεία. Αντιθέτως, ήταν για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα πολύ σπάνια Ισλαμική. Θρησκευτικά ορμώμενοι πρωταγωνιστές θέλησαν να εκμεταλλευθούν, να εφαρμόσουν και να εξελίξουν τις προαναφερθείσες μεθόδους για τις δικές τους επιδιώξεις.

Από την άλλη πλευρά, το Ισλαμικό Κράτος, έχει τις ρίζες του στο “θρησκευτικό κύμα”, όμως παρόλα αυτά αποτελεί κάτι νέο. Συγκεκριμένα, λειτουργεί σε ένα μοτίβο, με πολύ πιο παγκοσμιοποιημένους ιδεολογικούς στόχους, δημιουργεί νέους θεσμούς και μεταχειρίζεται πιο ακραίες μεθόδους.

Ωστόσο, αξίζει να αναφερθεί ότι ο νέου τύπου τζιχαντιστής του Ισλαμικού Κράτους διαφέρει από τον αντίστοιχο της Αλ Κάϊντα. Σε σύγκριση με την Αλ Κάϊντα, το Ισλαμικό Κράτος προσκολλάται περισσότερο στην θρησκεία και τις αποκαλυπτικές προφητείες και στόχος του ήταν ανέκαθεν να καθυποτάξει τους υπόλοιπους μουσουλμάνους και να εγκαθιδρύσει Κράτος.

Ασφαλώς δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ στους λόγους στράτευσης και στις κατηγορίες των αποκαλούμενων “ξένων μαχητών”. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τον David Rapoport, οι λόγοι στράτευσης είναι : α) Πραγματιστικοί : (Αυτοί που ανήκαν σε άλλες οργανώσεις, αλλά το ISIS τους φάνηκε πιο δυνατό και πειθαρχημένο), β) Θρησκευτικοi : (Τους υποκινεί το μίσος τους για την σιιτική κυβέρνηση της Βαγδάτης και το καθεστώς της Δαμασκού), γ) Οπορτουνιστικοί : ( Συμβιβάζοντες του ISIS, οι οποίοι το βλέπουν ως ευκαιρία προσωπικής ανάδειξης και εκπλήρωσης εγωιστικών φιλοδοξιών), δ) Μη Συμβιβάσιμοι : (Ξένοι μαχητές (Muhadschirum) από Μέση Ανατολή, Βόρεια Αφρική, Σαουδική Αραβία, Μαρόκο, Τυνησία, πρώην Σοβιετική Ένωση, οι οποίοι προκαλούν θηριωδίες και δεν τους εκπροσωπεί η αφηρημένη ιδέα της Umma- παγκόσμια ένωση των μουσουλμάνων), ε) Υποστηρικτές της Δικαιοσύνης : (Προκρίνουν την δικαιοσύνη των δικαστηρίων του Ισλαμικού Κράτους με βασικό όργανο την Σαρία, καθώς για τους Σύριους και τους Ιρακινούς αποτελεί πρόοδο σε σύγκριση πάντα με τα διεφθαρμένα καθεστώτα των Άσαντ και Σαντάμ), ζ) Η απουσία εναλλακτικής πολιτικής λύσης : (Ο Άσαντ είναι τύραννος για τους Σύριους Σουνίτες και το Ισλαμικό Κράτος φαντάζει ως το μικρότερο κακό).

Τέλος, οι ξένοι μαχητές χωρίζονται α) σε αυτούς οι οποίοι θεωρούν ότι αυτό, το οποίο γίνεται στην Συρία αποτελεί για αυτούς υπαρξιακή απειλή της μουσουλμανικής τους ταυτότητας, β) σε αυτούς, οι οποίοι συνθέτουν μια νέα τζιχαντιστική αντικουλτούρα, προσπαθώντας να αντλήσουν από κάπου εξουσία, δύναμη, ισχύ, γ) σε αυτούς οι οποίοι δεν έχουν κοινωνικά ενσωματωθεί.

Είναι λάθος να συνδέεται το Ισλάμ με το Ισλαμικό Κράτος, διότι αφενός δεν υπάρχει ένα καθόλα αποδεκτό ‹‹σωστό›› Ισλάμ και αφετέρου η ερμηνεία του από το Ισλαμικό Κράτος ακόμα και για τους τζιχαντιστικούς κύκλους, θεωρείται ακραίος. Ακόμα και για την Αλ Κάϊντα, το Ισλαμικό Κράτος θεωρείται ως αποκαλυπτική σέχτα με ότι αυτό κι αν συνεπάγεται.

Οι διακρίσεις και η τρομοκρατία, δεν έχουν πατρίδα ούτε τόπο προελεύσεως. Μπορούν να εμφανιστούν οπουδήποτε και οποτεδήποτε, μια πραγματικότητα την οποία δυστυχώς βιώσαμε και συνεχίζουμε να βιώνουμε.   Κατ΄επέκτασιν τούτου, γεγονότα λύπης και αποτροπιασμού όπως αυτά στην Γαλλία και την Γερμανία δεν γέννησαν το φαινόμενο της τρομοκρατίας και φυσικά δεν προέκυψαν έτσι ξαφνικά αλλά υπάρχουν αιτίες και ένα παρελθόν να τα υποστηρίζει. Η λύση φυσικά θα προκύψει σταδιακά και κυρίως μέσω της συνεργασίας των Κρατών-μελών της Ε.Ε., ζήτημα βασικό  και απλό, αλλά συνάμα όπως διαπιστώνουμε ακόμα μη εφαρμόσιμο. Άλλωστε τα απλά είναι και τα πιο πολύπλοκα.

Το τελευταίο χρονικό διάστημα, οι περισσότεροι αναλυτές, οι οποίοι προσπαθούν να αποκρυπτογραφήσουν τα αίτια της έξαρσης της ριζοσπαστικοποίησης και κατ’επέκτασιν της τρομοκρατίας, χρησιμοποιούν την επισήμανση της έλλειψης  κοινωνικής ενσωμάτωσης των μελλοντικών τζιχαντιστών, ως την βασική αιτία. Ωστόσο, κατά την άποψη μου, η σημερινή κατάσταση είναι πολύ πιο επικίνδυνη, διότι το Ισλάμ αναδύεται ως μια νέα τάξη πραγμάτων, μια αντικουλτούρα έναντι της οποία η Ευρώπη παρουσιάζει μια γενικευμένη σήψη, τόσο σε πολιτικό, όσο και σε ηθικό επίπεδο. Βλέποντας τα όρια μεταξύ των ιδεολογιών να εξαφανίζονται σταδιακά, είμαστε υποχρεωμένοι από τις καταστάσεις, να οδηγηθούμε άμεσα σε μια ριζική εκ βάθρων ανανέωση.

Αναμφίβολα, ζούμε σε μια εποχή βίας και μίσους, η οποία για να αλλάξει, αφετηρία πρέπει να είναι ο ίδιος μας ο εαυτός. Την επομένη της επίθεσης στο Βερολίνο, η Ημερησία Εφημερίδα του Βερολίνου είχε πρωτοσέλιδο ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο με τον τίτλο ‹‹Μη φοβείσθε›› (από το Κατά Λουκά Ευαγγέλιο, κατά την μεταφορά του χαρμόσυνου μηνύματος από τον άγγελο).

Ο ποιητής Ν. Εγγονόπουλος στο ‹‹Γλωσσάριο των ανθέων››, περιγράφει στο ποίημα του έναν κυκεώνα διλλημάτων, στα οποία η επιλογή του καθενός διαμορφώνει και την πορεία της ζωής του. Αναφέρει χαρακτηριστικά ‹‹τον πόλεμο ή την ειρήνη? Την ειρήνη. Να αγαπάς ή να αγαπιέσαι? Να αγαπάς››.

ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ ΒΑΣΙΛΙΑΔΗΣυποψήφιος διδάκτωρ τμήματος Θεολογίας ΑΠΘ

ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΝΕΑ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΠΟΛΕΜΟΥ


Η τρομοκρατία δεν απειλεί μόνο τη ζωή μας, αλλά απειλεί τα συμβολικά μας πλαίσια. Η ερμηνεία της τρομοκρατικής καταστροφής απλώς και μόνο ώς έκφραση βαρβαρότητας δεν είναι μόνο ανεπαρκής αλλά και παραπλανητική. Αντίθετα, το πέρασμα στην τρομοκρατική πράξη εξαρτάται απο μια διαδικασία δομημένη, ηθελημένη, μια διαδικασία που ενσωματώνει στη λογική της το παράλογο αποτέλεσμα της βίας.

Τρομοκρατία σήμερα στα πλαίσια της παγκοσμιοποιήσης αποτελεί μια νέα τεχνολογία πολέμου. Ο Πιέρ Μανονί ορίζει την τρομοκρατία ώς “μια τεχνική μάχης με ιστορικές καταβολές αλλά και σύγχρονες προεκτάσεις, η οποία στοχεύει στην παράλυση του αντιπάλου με τη συστηματική χρησιμοποίηση του φόβου, σε μια λίγο-πολύ σταθερή προοπτική κατακτησής της πολιτικής και εδαφικής εξουσίας”. Η σκόπιμη εξάπλωση του φόβου συνεπάγεται την παράλυση του αντιπάλου.

Η τρομοκρατία έχει διάρκεια και το αίσθημα της τρομοκρατίας, είναι μια κατάσταση που έχει διάρκεια. Για να έχει διάρκεια η τρομοκρατία, θα πρέπει ανάμεσα στις πράξεις που την προκαλούν να υπάρχουν διαλλείματα συγκεχυμένης αναμονής του τρόμου, ανάμεικτα με λήθη. Ακριβώς, αυτή η λήθη της αναμονής αποτελεί πρόσφορο έδαφος για μια επίθεση όπου διασφαλίζεται η αποτελεσματικότητα αυτού του “πολέμου δίχως τέλος”. π.χ η επίθεση της  11/08/2001 προετοιμάστηκε απο την αναμονή σε συνδιασμό με την λήθη της επίθεσης που διεπράχθει οκτώ(8)χρόνια νωρίτερα κατά του παγκόσμιου κέντρου εμπορίου απο μέλος της Αλ-καιντας.

Μέρος της τρομοκρατικής διαδικασίας ενισχύεται απο την πεποιθήση “έπρεπε να το περιμένουμε”, η οποία λειτουργεί αναδρομικά. Ο λόγος που η τρομοκρατία είναι σύχγρονη, στηρίζεται στο γεγονός ότι για να μπορέσει η αγωνιώδης αναμονή μιας επίθεσης να προετοιμάσει την τρομοκρατία της επόμενης επίθεσης , πρέπει:

Α) να είναι διαρκής

Β) να επιτρέπει την λήθη

Γ) να προκαλεί την έκπληξη όσων φοβούνται, χωρις να γνωρίζουν ακριβώς τι.

Παράλληλα όμως η τρομοκρατική ενέργεια πρέπει  να έχει  εντυπωθεί στην μνήμη. Προυπόθεση την  ύπαρξη μέσων επικοινώνιας για να διαδοθεί ο αντίκτυπος της τρομοκρατικής επίθεσης.

Η σύχγρονη τρομοκρατία χαρακτηρίζεται απο την λογική της

Επικοινωνίας. Επομένως, προυπόθεση αυτής της λογικής είναι η μαζική πληροφόρησης με όλο το φάσμα της πληροφόρησης δηλαδή την σκηνοθεσία, την επίδειξη, το θέαμα. Η τρομοκρατική ενέργεια είναι συνηφασμένη με την δραματοποίηση της απο τα ΜΜΕ. Στόχος δεν γίνονται μόνο τα θύματα, αλλά και οι επιζησώντες, οι οποίοι χειραγωγούνται μέσω του φόβου, εφόσον φτάνει σ’αυτούς η πληροφορία. Επομένως,η τρομοκρατία είναι συνηφασμένη με το θέαμα. Η επίθεση μέσω του φόβου δημιουργεί μια συλλογικότητα. Αυτή η συλλογικότητα  που δημιουργεί η επίθεση είναι ικανή οδηγήσει στην διαλύση των κοινωνικών δεσμών. Ο φόβος είναι παράγοντας διάλυσης και όχι στοιχείο ενός διαλόγου.

Η τρομοκρατική αυτοκτονίας (επιθεσή αυτοκτονίας) αποτελεί μέρος της τρομοκρατικής τεχνολογίας. Η επίθεση αυτοκτονίας αξιοποιεί τα μέσα της με τέτοιο τρόπο ώστε να πολλαπλασιάζει τον φόβο.Η αυτοκτονία είναι όπλο μαζικής καταστροφής. Ο <μαχήτης> δεν φέρει απλώς όπλα, αλλά γίνεται ο ίδιος όπλο. Έτσι, όταν ο ίδιος ο μαχητής είναι όπλο, οτιδήποτε μπορεί να αποκτήσει την ιδιότητα πολεμικού όπλου:ένα αυτοκίνητο, ένα φορτήγο, ένα αεροπλάνο και τα λοιπά.  Ο ίδιος ο μαχητής είναι μια κινητή βόμβα. Ο ίδιος είναι το όπλο και το σώμα του είναι το βλήμα.

ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΠΟΥΛΟΣ Αστυνομικός και αναλυτής σε θέματα Διεθνούς Ασφάλειας – Υπ. Διδάκτωρ Διεθνών Σχέσεων

Νόμιμη Οπλοκατοχή και Οπλοφορία Πολιτών.Η εισήγηση που τάραξε τα νερά στο Συνέδριο των Αστυνομικών

Με απόλυτη επιτυχία στέφθηκε το 1ο Παγκρήτιο Συνέδριο Αξιωματικών Αστυνομίας που πραγματοποιήθηκε από την Ένωση Αξιωματικών ΕΛ.ΑΣ. Περιφέρειας Κρήτης το Σάββατο 23 Σεπτεμβρίου στο Επιμελητήριο Ηρακλείου.
Μετά το πέρας των τοποθετήσεων – χαιρετισμών ακολούθησε διάλεξη με τίτλο «Η νόμιμη οπλοκατοχή και οπλοφορία των πολιτών ως παράγων ασφάλειας και μείωσης της εγκληματικότητας;» με ομιλητές τον Νομικό Εκπρόσωπο της Ένωσής μας και έγκριτο δικηγόρο του Δ.Σ. Ηρακλείου κ. Κοκοσάλη Γεώργιο και τον Οπλουργό - εκπαιδευτή ΕΛ.ΑΣ κ. Τσιάμπα Ιωάννη, η οποία σημειωτέον κέντρισε το ενδιαφέρον των παρευρισκομένων κρίνοντας από το πλήθος των ερωτήσεων που ακολούθησαν απάνω στο καίριο αυτό ζήτημα που αναπτύχθηκε.


"Παρά την μακραίωνη παράδοση που έχουμε ως λαός με τα όπλα, είτε πρόκειται γιααγχέμαχα είτε για σύγχρονα πυροβόλα όπλα,η σχέσημας μαζί τους έχει τραυματιστεί σοβαρά τελευταία,έχει απομειωθείκαι τείνει να απολεσθεί πλήρως, θυσία και αυτή στον βωμό της - ευρισκομένης στην δύση της ως αντίθετη με την κοινή λογική -«πολιτικής ορθότητος».
Εμείς στον παρόν πόνημα παρουσιάζοντας τις εμπειρίες μας και στοιχεία από διάφορα συστήματα αντιμετωπίσεως της εγκληματικότητας παγκοσμίως θα επιχειρήσουμε να εξετάσουμε αν ο νομοταγής πολίτης πρέπει να παραμείνει το άβουλο θύμα και τις περισσότερες φορές το εμπόδιο στην άσκηση των αστυνομικών καθηκόντων, ή εφ’ όσον το επιθυμεί, να μετατραπεί σε έναν εκπαιδευμένο άνθρωπο ικανό, στην καλύτερη περίπτωση να προσφέρει αρωγή στο αστυνομικό έργο ή να μην το εμποδίσει, στην χειρότερη.
"Αρχή σοφίας, ονομάτων επίσκεψις" μας διδάσκει ο Αντισθένης και ως κυνικός ο ίδιος μας καλεί εάν επιθυμούμε να ομιλούμε αληθώς να αντιμετωπίζουμε τις καταστάσεις με έναν κυνικό ρεαλισμό.
- Όπλο κατά τον έλληνα νομοθέτη είναι κάθε μηχάνημα, το οποίο εκ κατασκευής, μετατροπής ή τροποποίησης, με ωστική δύναμη που παράγεται με οποιονδήποτε τρόπο, εκτοξεύει βλήμα, βλαπτικές χημικές ή άλλες ουσίες, ακτίνες ή φλόγες ή αέρια και μπορεί να επιφέρει κάκωση ή βλάβη της υγείας σε πρόσωπα ή βλάβη σε πράγματα ή να προκαλέσει πυρκαγιά, όπως και κάθε συσκευή, που μπορεί να προκαλέσει με οποιονδήποτε τρόπο τα ανωτέρω αποτελέσματα. (άρθρο 1 παρ. 1 Ν. 2168/1993).
- Οπλοκατοχή σημαίνει "κατέχω" – έχω στην φυσική μου εξουσίαση γενικώς ένα όπλο σύμφωνα με τις διατάξεις της νομοθεσίας που ισχύει κάθε φορά.
- Οπλοφορία σημαίνει πως το φέρω επάνω μου ή για να χρησιμοποιήσουμε και πιο σχετικές στα καθ' ημάς έννοιες, το έχω στην πρώτη σφαίρα κατοχής μου όταν και ως ο νόμος ορίζει.
Στην σημερινή παρουσίαση θα εστιάσουμε στα πυροβόλα όπλα χειρός (πιστόλια & περίστροφα) τα οποία είναι τα πλέον πρόσφορα για άμυνα όπλα και τα οποία λόγω μικρού μεγέθους μπορούν να μεταφέρονται εύκολα.
Στην χώρα μας σήμερα είτε ο πολίτης νόμιμα κατέχει ένα όπλο, είτε νόμιμα οπλοφορεί δυστυχώς αντιμετωπίζεται ως ένας εν δυνάμει εγκληματίας ή στην καλύτερη περίπτωση ως ένας οιονεί κίνδυνος για το σύνολο της κοινωνίας.
Είναι όμως έτσι;
Τα πάντα ξεκινούν και τελειώνουν στην παιδεία.
Με την έννοια «παιδεία» δεν εννοούμε μόνον την απόκτηση κάποιου τίτλου σπουδών αλλά την διαδικασία εκείνη κατά την οποία ο άνθρωπος μαθαίνει να αντιλαμβάνεται τις καταστάσεις ΣΦΑΙΡΙΚΑ, μαθαίνει να δέχεται την διαδικασία της ΑΠΟΔΕΙΞΕΩΣ και τέλος μαθαίνει να ΜΕΛΕΤΑ να ΣΥΓΚΡΙΝΕΙ και να ΑΛΛΑΖΕΙ όλα εκείνα τα οποία ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ δεν λειτουργούν ή του δημιουργούν προβλήματα.
Για παράδειγμα, ένα από αυτά που δεν λειτουργούν στην χώρα μας είναι η κοινή λογική.
Ποιά λογική πχ μπορεί να επιτρέπει την νόμιμη κατοχή πυροβόλου όπλου για ατομική ασφάλεια χωρίς ο κατέχων να μπορεί νομίμως να εκπαιδευθεί με αυτό στο σκοπευτήριο ή ακόμα και να διαπιστώσει εάν αυτό λειτουργεί;
Ποιά λογική επιτρέπει την χορήγηση αυτής της αδείας όταν ο κατέχων δεν έχει πιστοποιημένες γνώσεις επί του αντικειμένου και δη επί των κανόνων ασφαλείας που πρέπει να ακολουθεί ;
Ποια λογική επιτρέπει την χορήγηση της ίδιας αδείας όταν ο κάτοχος δεν υποχρεούται να γνωρίζει τις δαιδαλώδεις - είναι η αλήθεια και ερμηνευόμενες διαφορετικά σε πολλές περιπτώσεις, νομικές διατάξεις περί οπλοκατοχής, οπλοφορίας, οπλοχρησίας & νόμιμης άμυνας;
Ποια λογική άραγε αφαιρεί μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης στο ακροατήριο το υπηρεσιακό ή ιδιωτικό όπλο χειρός αστυνομικού το οποίο χρησιμοποιήθηκε για να προστατέψει τον εαυτό του ή άλλους στα πλαίσια άσκησης των υπηρεσιακών του καθηκόντων; Δηλαδή το αφαιρεί ακριβώς την περίοδο εκείνη που ο αστυνομικός το έχει ανάγκη περισσότερο από κάθε άλλη φορά στην περίπτωση που χρειαστεί να προστατεύσει τον εαυτό του και την οικογένειά του από πράξεις αντεκδίκησης, βίας κλπ.
Από την άλλη ποιά λογική επιτάσσει την απόρριψη αδειοδοτήσεως ενός όπλου σκοποβολής σε αθλητή (ο οποίος με δική του βούληση και έξοδα έχει αποκτήσει εκπαίδευση και γνώσεις) με την αιτιολογία ότι"λόγοι δημοσίας ασφαλείας επιβάλλουν τον περιορισμό της κατοχής πυροβόλων όπλων στο ελάχιστο".
Μήπως με την ίδια αιτιολογία θα μπορούσαν να απορρίπτονται αιτήσεις αδειών κυκλοφορίας δικύκλων μοτοσυκλετών μεγάλου κυβισμού διότι, ομοίως, «λόγοι δημοσίας ασφαλείας επιβάλλουν τον περιορισμό των οχημάτων που δύναται να αναπτύξουν υψηλή ταχύτητα στο ελάχιστο προς αποφυγήν τροχαίων ατυχημάτων»;
Σαφώς και όχι.
Είμαι σίγουρος ότι το τελευταίο σας φαίνεται εξωφρενικό!
Σε χώρες με παιδεία στο θέμα της πολιτικής οπλοφορίας όλα τα προαναφερθέντα ακούγονται εξ ίσου αλυσιτελή.
Ας εξετάσουμε όμως μέσα από το πρίσμα της κοινής λογικής ορισμένα δεδομένα όπως αυτά έχουν εξαχθεί από μελέτες κάνοντας και τις ανάλογες διαπιστώσεις :
1ον) Τα όπλα είναι ΑΨΥΧΑ αντικείμενα.
Η γνωστή έκφραση που ακούγεται και γράφεται συχνά «το όπλο εκπυρσοκρότησε»είναι απολύτως ψευδής.
Τα όπλα δεν εκπυρσοκροτούν ποτέ μόνα τους. Δεν έχουν ιδία βούληση. Δεν έχουν ιδία θέληση. Είναι εργαλεία – μηχανικά κατασκευάσματα προορισμένα, προκειμένου περί πυροβόλων όπλων, να εκτοξεύουν μία ή περισσότερες βολίδες με αέρια που παράγονται από την καύση πυρίτιδας μόνο όμως όταν κάποιος άνθρωπος επιδράσει πάνω τους με κατάλληλο χειρισμό. Επομένως η νόμιμη και ασφαλής χρήση τους εξαρτάται αποκλειστικά από την ανθρώπινη βούληση. Από τον ανθρώπινο παράγοντα.
2ον) Ο χαρακτήρας του πολίτη και η συμπεριφορά του δεν αλλοιώνονται από την κατοχή και χρήση άψυχων αντικειμένων.
Αν για παράδειγμα ένας σώφρων και λογικός άνθρωπος αγοράσει ένα αυτοκίνητο μεγάλης ιπποδυνάμεως θα κάνει ορθή χρήση εκεί που ο νόμος του το επιτρέπει πχ θα κάνει μία γρήγορη προσπέραση εκμεταλλευόμενος την υψηλή ιπποδύναμη του οχήματός του.
Αν πάλι θέλει να οδηγήσει το όχημά του στα όριά του θα πληρώσει χρόνο σε κάποια πίστα ταχύτητας και θα διασκεδάσει με ασφάλεια.
3ον) Η αστυνομία δεν μπορεί να είναι ποτέ πανταχού παρούσα.
Σε διοικητικές δομές όπου οι ένοπλοι πολίτες αντιμετωπίζονται με εμπιστοσύνη και σεβασμό από το Κράτος και τα όρια δράσης τους είναι σαφή και καθορισμένα από τον νόμο τα ποσοστά της εγκληματικότητας είναι μηδαμινά.
Ακριβώς λοιπόν επειδή η αστυνομία δεν δύναται να είναι παντού και να καλύπτει τα πάντα, θα πρέπει ο πολίτης ειδικά στον πρώτο κρίσιμο χρόνο εκδήλωσης μίας εγκληματικής ή τρομοκρατικής επίθεσης να αποτελέσει τα μάτια και τα αυτιά των Αρχών ώστε σε δεύτερο χρόνο να παράσχει την αρωγή και την πληροφόρηση στην αστυνομία εις τρόπον ώστε αυτή να φέρει αποτελεσματικά εις πέρας το έργο της.
Για να συμβεί όμως αυτό θα πρέπει ο πολίτης να μην γίνει θύμα ή να μην τραπεί σε άτακτη φυγή, όπως είδαμε να συμβαίνει κατά τις τελευταίες τρομοκρατικές επιθέσεις σε χώρες της Ευρώπης. Θα πρέπει να έχει το ψυχολογικό πλεονέκτημα έναντι του εγκληματία ή τρομοκράτη και να γνωρίζει ότι μένοντας όρθιοςθα μπορεί να αποτρέψει ή να αποκρούσει την οποιαδήποτε σε βάρος του επίθεση.
Οι εγκληματίες ειδικά αυτοί του κοινού ποινικού δικαίου κατά τον σχεδιασμό των έκνομων πράξεων προφανώς γνωρίζουν πολύ καλά την διάκριση που κάνουμε μεταξύ μαλακών (δηλ. ευπαθών) και σκληρών στόχων. Είναι αυτονόητο ότι αν έχουν να επιλέξουν μεταξύ δύο ή περισσοτέρων στόχων θα επιλέξουν αυτόν εις τον οποίον θα συναντήσουν ελάχιστη ή καθόλου αντίσταση. Στην περίπτωση αυτή, όπως αντιλαμβάνεσθε, κανένα όπλο δεν χρειάζεται να βγει από καμία θήκη. Η οπλοκατοχή δρα από μόνη της αποτρεπτικά.
Περαιτέρω, ο νομοταγής πολίτης που είναι σε θέση να υπερασπιστεί την οικογένειά του, την περιουσία του, την αξιοπρέπειά του μέσα σε σαφή από τον νόμο καθορισμένα πλαίσια, αποκτά αντίληψη ασφαλείας και είναι ο πολίτης αυτός που σέβεται και εκτιμά το έργο του αστυνομικού.
Είναι ο πολίτης αυτός που στον αστυνομικό βλέπει τον σύμμαχό του, τον αδελφό του, τον φίλο του, τον συμμαθητή του, τον γείτονά του. Είναι ο πολίτης που μεθαύριο θα είναι σε θέση να προσφέρει έργο τόσο σε ατομικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο σε περίπτωση που κάτι τέτοιο απαιτηθεί.
4ον) Ο περιορισμός της νόμιμης οπλοκατοχής και οπλοφορίας δεν συμβάλλει καθόλου στην μείωση της εγκληματικότητος.
Αυτό είναι κάτι το αυταπόδεικτο διότι ο εγκληματίας όταν πάρει την σχετική απόφαση θα εγκληματήσει όπως και να έχει. Σαφώς και δεν πρόκειται να αιτηθεί ποτέ άδεια οπλοφορίας, σαφώς και δεν θα χρησιμοποιήσει κατά την πράξη του νομίμως κατεχόμενο άρα καταγεγραμμένο από τις Αρχές όπλο αφού θα ήταν σαν να φωτογραφίζει τον εαυτό του...
Κανέναν εγκληματία ή τρομοκράτη ΔΕΝ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ ΤΙ ΓΡΑΦΕΙ Ο ΝΟΜΟΣ. Κανείς εγκληματίαςπριν την πράξη του δεν πρόκειται να ασχοληθεί με την μελέτη της ισχύουσας νομοθεσίας ή να τροποποιήσει τον τρόπο δράσης του (MODUS OPERANDI) με γνώμονα το ύψος της ποινής που θα του επιβληθεί σε περίπτωση συλλήψεως. Πιστεύει ότι δεν θα συλληφθεί ποτέ διότι αν πίστευε το αντίθετο δεν θα προέβαινε στην έκνομη ενέργεια. Ή - ακόμα χειρότερα - εάν τα κίνητρα πχ ενός τρομοκράτη είναι θρησκευτικά δεν θα τον απασχολήσει ούτε για 1 δευτερόλεπτο το ενδεχόμενο σύλληψης και τιμωρίας. Ούτε βέβαια ο επίδοξος δράστης μίας πχ ένοπλης ληστείας ή απαγωγής - δηλ. πράξεων που διώκονται σε βαθμό κακουργήματος και τιμωρούνται με πολυετή κάθειρξη - είναι δυνατόν να συγκινηθεί από την μικρή ή μεγάλη ποινή φυλάκισης που παράλληλα θα του επιβληθεί για το πλημμέλημα της παράνομης οπλοκατοχής.
Επομένως δρακόντεια μέτρα κατά της νόμιμης οπλοκατοχής και οπλοφορίας έχουν σαν τελικό αποτέλεσμα μόνο τον αφοπλισμό των νομιμοφρόνων πολιτών.
Διότι αυτούς αφορούν. Διότι ο νομιμόφρων πάντα θα υπακούει στον νόμο και θα δρα εντός των πλαισίων αυτού.
Μήπως όμως αυτά τα μέτρα οδηγούν τελικά στην θυματοποίηση του πλέον υγιούς κομματιού της κοινωνίας μας;
Στο σημείο αυτό εξετάζοντας στατιστικά στοιχεία που αφορούν τις ΗΠΑ, μίας χώρας 400 και πλέον εκατομμυρίων κατοίκων η οποία μας δίνει το μεγαλύτερο δυνατό στατιστικό δείγμα, μπορούμε να κάνουμε μερικές χρήσιμες διαπιστώσεις.
Στις πολιτείες της Νέας Υόρκης, της Καλιφόρνια και ορισμένες άλλες, όπου οι πολιτειακοί νόμοι ουσιαστικά απαγορεύουν την έκδοση και διατήρηση άδειας οπλοφορίας από τον γενικό πληθυσμό τα ποσοστά βαριάς εγκληματικότητος βρίσκονται σε δυσθεώρητα ύψη σε σχέση με την υπόλοιπη χώρα.
Στο σημείο αυτό επιτρέψτε μου να σας αναφέρω ότι η νομοθεσία περί όπλων της πολιτείας της Νέας Υόρκης ελάχιστες διαφορές έχει από την δική μας (Ν. 2168/1993 όπως τροποποιήθηκε με τον Ν. 3944/2011).
Αντιθέτως σε πολιτείες όπως η UTAH, η ARIZONA, η NEVADA, η INDIANA, η FLORIDA και σε όλα ταλεγόμενα OPEN CARRY STATES δηλ. στις πολιτείες όπου επιτρέπεται η φανερή οπλοφορία των πολιτών και πρακτικά ο κάθε πολίτης που δεν έχει απασχολήσει ποτέ τις Αρχές μπορεί να κατέχει οποιοδήποτε αριθμό και τύπο όπλου επιθυμεί η εγκληματικότητα είναι σε ιστορικά χαμηλά ποσοστά.
Για τους λόγους που αναφέρθηκαν παραπάνω φαίνεται ότι οι επίδοξοι δράστες σοβαρών εγκληματικών πράξεων προτιμούν μόνο πολιτείες στις οποίες γνωρίζουν πολύ καλά ότι τα θύματά τους δεν θα είναι σε θέση να προβάλλουν καμία αντίσταση ή θα τραπούν σε φυγή αμέσως ώστε, μέχρι να προσεγγίσει στον τόπο του συμβάντος η δημόσια δύναμη, να μπορούν να δράσουν ανενόχλητοι.
Τα παραπάνω στατιστικά στοιχεία είναι αναρτημένα στην επίσημη σελίδα του FBI και προσβάσιμα για ανάλυση και αξιολόγηση σε οποιοδήποτε χρήστη του διαδικτύου.
Θα ήθελα να προσθέσω στο σημείο αυτό ότι από τον καιρό που ο πρόεδρος Clinton άρχισε να εφαρμόζει ένα - ένα τα οπλοφοβικά του μέτρα (με πρώτο μέτρο την απαγόρευση οπλοφορίας στα σχολεία από σχολικούς φύλακες, καθηγητές, υπαλλήλους και όχι φυσικά από ανήλικους μαθητές οι οποίοι ούτως ή άλλως σε κάθε πολιτισμένη χώρα του κόσμου απαγορεύεται να οπλοφορούν) τότε ακριβώς ξεκίνησαν τα γνωστά περιστατικά active shooters.
Οι κατά κανόνα ψυχικά ανισόρροποι εισβολείς δεν πτοήθηκαν καθόλου ούτε έλαβαν καθόλου υπ όψιν τους την ταμπέλα που ανέγραφε:
"ΠΡΟΣΟΧΗ ! ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΙ ΤΑ ΟΠΛΑ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ"...
Είναι σαν να περιμένουμε ότι οι τυφώνες που χτύπησαν την Αμερική το τελευταίο 15νθήμερο θα άλλαζαν δρόμο αν είχαμε αναρτήσει μία μεγάλη ταμπέλα στην ανατολική ακτή των ΗΠΑ η οποία θα έγραφε:
"ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΙ ΟΙ ΤΥΦΩΝΕΣ ΕΔΩ"
Είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα...
Αλλά και στην Ευρώπη:
Η εγκληματικότητα στην πλήρως αφοπλισμένη από τον Blair Μεγάλη Βρετανία, λόγω περιστατικού active shooter, έχει ανέλθει σε δυσθεώρητα επίπεδα. Δεν είναι τυχαίος ο πρόσφατος χαρακτηρισμός της πρωτεύουσας της χώρας, του Λονδίνου ως πρωτεύουσας των μαχαιριών...
Ανακεφαλαιώνοντας λοιπόν μπορούμε να καταλήξουμε σε μερικά απλά συμπεράσματα:
1. Οι παράνομοι δεν θα σταματήσουν ΠΟΤΕ να παρανομούν επειδή η νομοθεσία είναι ή έγινε πιο αυστηρή. Η αυστηρή νομοθεσία έχει σκοπό να αποτρέψει τον "οριακώς" παρανομούντα αυτόν δηλ. που οι ηθικές του άμυνες δεν έχουν καταπέσει πλήρως. Και εκεί η νομοθεσία τα καταφέρνει άριστα με την απειλή της τιμωρίας.
Ο σκληρός εγκληματίας όμως (αυτός που είναι αποφασισμένος να επιβάλλει την θέλησή του με την βίαή να αφαιρέσει ανθρώπινη ζωή) που αυτός είναι και το πραγματικό μας πρόβλημα ΔΕΝ ΠΤΟΕΙΤΑΙ παρά μόνο ίσως από τον φόβο της ΒΙΑΙΗΣ ΑΠΟΤΡΟΠΗΣ.
Η αντίσταση που εκτιμά ότι θα συναντήσει από τον στόχο – θύμα του είναι αυτή που θα τον κάνει να σκεφτεί διπλά αν τελικά θαεκτελέσει την έκνομη ενέργεια που προσχεδιάζει.
Μια παλιά αγγλική παροιμία λέει «If you look like food you will be eaten». Δηλ. όποιος μοιάζει με τροφή κάποια στιγμή θα φαγωθεί.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν οι πειρατείες κατά εμπορικών πλοίων στον κόλπο του Άντεν από αδίστακτους και αιμοσταγείς Σομαλούς πειρατές. Οι πειρατείες αυτές είχαν εξελιχθεί σε πραγματική μάστιγα τα τελευταία έτη. Είχαν θέσει σε κίνδυνο την ναυτιλιακή σύνδεση μεταξύ Ασίας και Ευρώπης. Είχαν παρεμποδίσει το παγκόσμιο εμπόριο με σοβαρές οικονομικές συνέπειες και κυρίως με ανυπολόγιστο κόστος σε ανθρώπινες ζωές.
Από την στιγμή όμως που επετράπη από τον Διεθνή Οργανισμό Ναυτιλίας (ΙΜΟ / IMDF) του ΟΗΕ η επιβίβαση ενόπλων φρουρών στα εμπορικά πλοία και η χρήση υπό όρους της αποκαλούμενης deadly force δεν έχει υπάρξει ούτε ένα περιστατικό πειρατείας και ομηρείας σε φρουρούμενο από ενόπλους πλοίο.
Αντίθετα, αν οι πειρατές δουν το πλήρωμα να κρύβεται ή να ετοιμάζει μάνικες για να τους αντιμετωπίσει με νερό υπό πίεση, ενέργειες που υποδηλώνουν την απουσία ενόπλων φρουρών, σε ποσοστό 95% θα επιτεθούν στο πλοίο με φρικτά αποτελέσματα για τους επιβαίνοντες. (πηγή IMO / IMDF).
2. Η οπλοκατοχή και η οπλοφορία είναι πράξεις υψηλής ευθύνης. Απαιτείται συνεχής εκπαίδευση, συνεχής ενημέρωση και ορθή σκέψη.
Μία ευνομούμενη πολιτεία, σέβεται τον πολίτη που την χρηματοδοτεί για να λειτουργεί υπέρ του και οφείλει να θεσπίζει το κατάλληλο νομικό πλαίσιο το οποίο θα δίνει στον πολίτη την δυνατότητα να προασπίζει την ζωή του, την αξιοπρέπειά του, την οικογένειά του αλλά και την περιουσία του.
Αυτό επιτυγχάνεται κατ' αρχάς με την απενοχοποίηση του "όπλου" σαν αντικειμένου, με την εκπαίδευση του πολίτη σε βασικές αρχές και κανόνες ασφαλείας και με την θεσμοθέτηση νόμων και διατάξεων που θα είναι υπέρ του αμυνόμενου και όχι υπέρ του επιτιθέμενου.
Είμαι σίγουρος πως στις παραπάνω θέσεις η πρώτη αντίδρασή σας θα είναι ένα τεράστιο "ναι μεν αλλά" όπου το "αλλά" θα ακολουθείται από σκέψεις όπως "δεν είμαστε ακόμα έτοιμοι για κάτι τέτοιο", "εδώ γίνονται επεισόδια για μία θέση στάθμευσης, σκέψου αν έχουν όλοι όπλα τι θα γίνει" κλπ.
Δεν είμαστε έτοιμοι για κάτι τέτοιο;
Γιατί;
Πότε ήμασταν έτοιμοι για οτιδήποτε;
Είμαστε έτοιμοι ανά πάσα στιγμή να υιοθετήσουμε οποιαδήποτε ξενόφερτη τάση, αλλά δεν είμαστε έτοιμοι να αλλάξουμε την θεώρησή μας προς κάτι που αποδεδειγμένα βοηθά στην πιο εύρυθμη και ασφαλή λειτουργία της κοινωνίας μας;
Φυσικά όποιος δεν μπορεί να συγκρατήσει τον εαυτό του και να διαχειριστεί την συμπεριφορά του να μην έχει κανένα όπλο.
Αν όμως γενικώς και αορίστως καταστήσουμε τα όπλα παράνομα, τότε ΜΟΝΟΝ οι παράνομοι θα τα κατέχουν.
Μοντέλα όπως της Αμερικής στο οποίο αναφέρθηκα προηγουμένως, αλλά και χωρών της Ευρωπαϊκής Ενώσεως όπως θα αναφερθώ επιγραμματικά παρακάτω πχ της Αυστρίας, της Ιταλίας, της Πολωνίας, της Τσεχίας κλπ δουλεύουν ικανοποιητικά έως άριστα.
Ας δούμε για παράδειγμα την Τσεχία. Μετά από τις πρόσφατες τρομοκρατικές επιθέσεις που συγκλόνισαν την Ευρώπη και μετά από επίμονες προσπάθειες τόσο των τοπικών φορέων όσο και των φίλοπλων οργανισμών όπως η FirearmsUnited, ο εκεί πολιτικός κόσμος ενημερώθηκε και σκεπτόμενος κατά βάση ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ αποφάσισε πως οφείλει να αποτελεί δικαίωμα του πολίτη η προάσπιση της ζωής και της οικογενείας του. Έτσι θέσπισε ένα πρωτοποριακό για χώρα της Ευρωπαϊκής Ενώσεως νομικό πλαίσιο περί πολιτικής οπλοφορίας και οπλοκατοχής με απλή διαδικασία απόκτησης αδείας ανάλογη με την δική μας διαδικασία περί απόκτησης λειοκάνου κυνηγετικού όπλου. Οι μοναδικές προϋποθέσεις απόκτησης όπλου χειρός στην Τσεχία για ατομική ασφάλεια είναι ο υποψήφιος πολίτης να μην έχει απασχολήσει τις Αρχές για οποιοδήποτε αδίκημα, να είναι ψυχικά υγιής και αποδεδειγμένα να γνωρίζει την νόμιμη και ασφαλή χρήση του όπλου του μετά από επιτυχή παρακολούθηση σεμιναρίων και εξετάσεων που διεξάγονται ειδικά για τον σκοπό αυτό.
Η Τσεχία είναι η δεύτερη Ευρωπαϊκή χώρα μετά την Αυστρία που θεσπίζει κάτι τέτοιο.
Η Ουγγαρία βαδίζει στα ίδια χνάρια και άπειρες φωνές σε Γαλλία και Βρετανία ζητούν το ίδιο.
Στην χώρα μας χρειάζεται εκ βάθρων αλλαγή, απλοποίηση, επικαιροποίηση και κυρίως εκλογίκευση του ισχύοντος νομικού πλαισίου. Και αυτό φυσικά αφορά και τον νόμο περί οπλοφορίας και οπλοχρησίας αστυνομικών δηλ. τον γνωστό Ν. 3169/2003.
• Οι σύγχρονες δυτικές κοινωνίες ΒΑΛΛΟΝΤΑΙ πανταχόθεν σήμερα.
• Οι αλλαγές στις ζωές μας είναι ΤΕΚΤΟΝΙΚΕΣ.
• Το πατερναλιστικό μοντέλο Κράτους έχει αποτύχει.
Η σύγχρονη εγκληματικότητα είναι ασύμμετρη, απρόβλεπτη, φονταμενταλιστική χωρίς τοπικούς περιορισμούς. Η ταχύτατη ροή πληροφοριών επιτρέπει σε κάθε είδους ακραίο στοιχείο να οργανωθεί, να σχεδιάσει και να δράσει με δραματικά αποτελέσματα για τους ανυπεράσπιστους πολίτες.
Σε κράτη προηγμένα όπως οι ΗΠΑ, η Αυστρία, η Νορβηγία, η Ελβετία, η Γερμανίατο λεγόμενο Sheepdog Concept λαμβάνει όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις. Ο θεσμός του «πολίτη φύλακα» δεν απέχει πολύ από τις κλασσικές αξίες που κράτησαν όρθιες τις δυτικές κοινωνίες και τον πολιτισμό μας από την Αρχαία Αθήνα και το Βυζάντιο έως σήμερα.
Ο οπλισμένος, εκπαιδευμένος και υποψιασμένοςπολίτης είναι ASSET, δηλ. επιχειρησιακό προσόν για την σύγχρονη αστυνομία. Σε κράτη όπως το Ισραήλ που ζει από ιδρύσεώς του υπό την Δαμόκλειο Σπάθη της τρομοκρατίας και των ασύμμετρων απειλών, άπαντες οι πολίτες είναι ΟΠΛΙΣΜΕΝΟΙ, ΕΚΠΑΙΔΕΥΜΕΝΟΙ και προετοιμασμένοι υλικά και κυρίως ψυχολογικά ώστε να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά κάθε εξωτερικό και εσωτερικό κίνδυνο.
Στην γειτονική μας Κύπρο κάθε Κύπριος πολίτης ο οποίος έχει υπηρετήσει την στρατιωτική του θητεία κατέχει νομίμως και σχεδόν υποχρεωτικά πολεμικό όπλο στην οικία του.
Ομοίως και οι χιλιάδες ακρίτες μας, υπεύθυνοι πολίτες, που στελεχώνουν τα κατά τόπους Τάγματα Εθνοφυλακής του Ελληνικού Στρατού στα βόρεια σύνορά μας και στα νησιά. Οι οποίοι από ιδρύσεως του θεσμού, δηλ. εδώ και 36 χρόνια, ουδέποτε χρησιμοποίησαν τα αυτόματα πολεμικά τυφέκια και τα πυρομαχικά που τους έχει χορηγήσει η Πολιτεία για έκνομες ενέργειες ή για την ένοπλη διεκδίκηση θέσης στάθμευσης...
Πρέπει να καταλάβουμε ΟΛΟΙ ΜΑΣ πως το κλειδί για μία σύγχρονη &ασφαλή κοινωνία δεν είναι ο φόβος, η κατασκευή ενόχων και η απαγόρευση. Είναι η παιδεία, η εκπαίδευση και η συνεργασία.
Εμείς ως σύγχρονοι Έλληνες μπορούμε είτε να παραμείνουμε σε ξεπερασμένες και εκτός εποχής αντιλήψεις, προκαταλήψεις και ιδεασμούς είτε να αξιολογήσουμε την άποψη του επί 15 χρόνια (από 2000 έως 2014) ΓΓ της INTERPOL Ronald Nobleο οποίος δηλώνει : "Ο μόνος τρόπος για να αποτρέψουμε τρομοκρατικά χτυπήματα είναι να έχουμε εκπαιδευμένους και ένοπλους πολίτες".
Κλείνοντας θα ήθελα να θέσω ένα ερώτημα : Τι θα είχε συμβεί άραγε αν κατά τις πρόσφατες τρομοκρατικές επιθέσεις που έγιναν στην καρδιά της Ευρώπης ορισμένοι πολίτες αντί για κάμερες κινητών είχαν χρησιμοποιήσει τα όπλα τους;
Πριν μου απαντήσετε "μακελειό" να σας πω ότι“μακελειό” έγινε ούτως ή άλλως...

Όλα τα παραπάνω αποτελούν σκέψεις και προβληματισμούς για την σύγχρονη αντίληψη περί νόμιμης οπλοφορίας και οπλοκατοχής.
Βασίζονται στο αξίωμα ότι η νομιμότητα τελικά δημιουργεί ανασχετικούς φραγμούς στην ανάπτυξη εγκληματικότητας και στο γεγονός ότι ούτως ή άλλως υπάρχει απεριόριστη και σχετικά εύκολη πρόσβαση ακόμα και στον κοινό ποινικό εγκληματία στην απόκτηση ενός παράνομου όπλου.
Ωστόσο, κατανοούμε ότι αντίστοιχοι προβληματισμοί μπορούν να αναπτυχθούν και σε άλλους κοινωνικούς τομείς όπου η απαγόρευση και οι προκαταλήψεις έχουν φέρει εντελώς αντίθετα αποτελέσματα από τα προσδοκώμενα.
Η αστυνομία σε κάθε περίπτωση είναι θεματοφύλακας της εκάστοτε ισχύουσας νομοθεσίας, η οποία αντικατοπτρίζει και την πολιτική κατεύθυνση του εκάστοτε νομοθέτη.
Σε καμία περίπτωση οι παρούσες σκέψεις δεν εκφράζουν ούτε άλλωστε θα μπορούσαν να εκφράσουν την επίσημη θέση τωνστελεχών της αστυνομίας. Το παρόν πόνημα είναι απλώς ένα όχημα για προβληματισμό και ενδεχομένως θα αποτελέσει το έναυσμα υγιούς και παραγωγικής συζήτησης επί ενός θέματος που κατά την κρίση μας θα είναι απόλυτα επίκαιρο στο μέλλον.
(http://defenceline.gr)

Τρίτη 12 Σεπτεμβρίου 2017

ΑΛΕΞΙΣΦΑΙΡΑ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΕΣ

Τα τελευταία χρόνια έχουν αναπτυχθεί αλεξίσφαιρα γιλέκα από Εξαιρετικά Υψηλού Μοριακού Βάρους Πολυαιθυλένιο (Ultra High Molecular Weight Polyethylene - UHMWPE), όπως το Dyneema της DSM που προσφέρουν μειωμένο βάρος. Όμως, ας δούμε κάποιες βασικές παραμέτρους που πρέπει να γνωρίζουμε όταν πρόκειται να προβούμε σε μια τέτοια επένδυση.- Επίπεδα προστασίας: Κατ’ αρχήν, η τεράστια ποικιλία διαμετρημάτων κατέδειξε την ανάγκη δημιουργίας ενός συστήματος πιστοποίησης των βαλλιστικών δυνατοτήτων των γιλέκων που θα κυκλοφορούσαν στην αγορά και που θα εξασφάλιζε έναν ελάχιστο κοινό παρονομαστή αναφορικά με την ποιότητα κατασκευής και τα διαμετρήματα που μπορούν να σταματήσουν.

Έτσι προέκυψε από το Εθνικό Ινστιτούτο Δικαιοσύνης των Η.Π.Α. (NIJ - National Institute of Justice) το ομώνυμο πρότυπο πιστοποίησης, όπου περιγράφει σαφώς τα επίπεδα προστασίας ανά απειλή κλιμακωτά. Η τελευταία του έκδοση είναι το NIJ-0101.06. Ενδεικτικά και μόνο: Level I: .22 LR LRN, .380 ACP RNLevel IIA: .40 S&W, 9mm Full Metal Jacketed FMJ (1090 ft/sec)Level II: .357 Magnum, 9mm FMJ (1175ft/sec)Level IIIA: .44 Magnum, 9mm FMJ (1400/ft/sec). Σε γενικές γραμμές θεωρείται ότι τα γιλέκα δεν ενδείκνυνται για απειλές έναντι πολεμικών διαμετρημάτων, αν και έχουν υπάρξει περιστατικά όπου απλά γιλέκα έχουν σταματήσει βολίδες 7,62×39.

Αυτή η απαίτηση καλύφτηκε από την κατασκευή βαλλιστικών πλακών, αρχικά από ατσάλι, αργότερα από κεραμικά υλικά και πιο πρόσφατα από συμπιεσμένα φύλλα (άνω των 110-120) UHMWPE συγκολλημένα με διάφορες ρητίνες και που παρουσιάζουν ιδιαίτερα χαμηλό βάρος. Σε μικρότερη έκταση κυκλοφορούν και βαλλιστικές πλάκες τιτανίου. Δεδομένου δε ότι οι πλάκες είναι, άκαμπτες, για λόγους εργονομίας και ευκολίας του χρήστη το σχήμα τους είναι κυρτό προς τον κάθετο άξονα (2D) για να «αγκαλιάζει» το σώμα του χρήστη. Υπάρχουν όμως διαθέσιμα και μοντέλα όπου δεν είναι κυρτά μόνο στο κάθετο άξονα αλλά και στον οριζόντιο (3D) για ακόμα καλύτερη επαφή με το σώμα. Για λόγους τυποποίησης, όλες οι πλάκες παράγονται στις διαστάσεις 25×30cm. Οι πλάκες μπορούν να χρησιμοποιηθούν είτε σε συνδυασμό με αλεξίσφαιρο γιλέκο (in conjunction), είτε από μόνες τους με ένα φορέα (stand alone).Τα επίπεδα προστασίας στις πλάκες ενδεικτικά καλύπτουν: Level III: 7,62×51mm NATO, 5,56×45mm NATOLevel IV: .30-06 Springfield M2 armour piercing APΤ γιλέκα όμως, δύνανται να παρέχουν προστασία και από άλλες απειλές (special threats) πέραν των ορισμένων από το πρότυπο NIJ όπως μαχαίρι, σύριγγα ή και θραύσματα χειροβομβίδων, αν και το τελευταίο γενικά σε περιορισμένο βαθμό.

Κατ’ αυτόν τον τρόπο, είναι ιδιαίτερα μεγάλης σημασίας να αξιολογήσουμε όλες τις δυνητικές απειλές που θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε και να προμηθευτούμε το γιλέκο ή/και την βαλλιστική πλάκα του επιπέδου προστασίας που χρειαζόμαστε. Στην Ελλάδα κυκλοφορούν, σχεδόν αποκλειστικά, γιλέκα Level IIIA και πλάκες Level III κεραμικές και συμπιεσμένου UHMWPE.

- Σωστή χρήση: Το γιλέκο πρέπει να προστατεύει τα ζωτικά μας όργανα χωρίς όμως να εμποδίζει την κίνησή μας. Ως εκ τούτου πρέπει να καλύπτει κάθετα, από το πάνω μέρος του στέρνου (λαβή του στέρνου) έως ένα δάχτυλο κάτω από τον αφαλό, και πλευρικά το πίσω κομμάτι (πάνελ) του γιλέκου να καλύπτει το μπροστινό και από τις δύο πλευρές, όχι λιγότερο από δύο δάκτυλα, έτσι ώστε να υπάρχει σταθερή περιμετρική κάλυψη του σώματος. Αυτή είναι και μια αδυναμία που είχαν τα πρώτα αλεξίσφαιρα γιλέκα, καθώς είχαν μόνο μπροστινή και πίσω κάλυψη αφήνοντας τελείως απροστάτευτα τα πλάγια σε απρόσμενες πλευρικές απειλές ή ακόμα και κατά τη θέση βολής modified weaver. Ο λόγος που το γιλέκο δεν πρέπει να κατεβαίνει πιο χαμηλά από το ύψος του αφαλού είναι διότι σε διαφορετική περίπτωση η επιχειρησιακή ζώνη με όλες τις σχετικές θήκες θα εφάπτεται με το γιλέκο δυσκολεύοντας τόσο την πρόσβαση στον εξοπλισμό όσο και την σωστή εφαρμογή του γιλέκου, καθώς αυτό θα σηκώνεται μέχρι σχεδόν το σαγόνι όταν ο χρήστης είναι καθιστός…

- Διάρκεια ζωής/ημερομηνία λήξης: Δεδομένου ότι τα υλικά των αλεξίσφαιρων γιλέκων είναι σχετικά πρόσφατα τεχνολογικά επιτεύγματα, υπάρχουν κυρίως πειραματικά και στατιστικά δεδομένα ως προς την συμπεριφορά τους στο βάθος του χρόνου και τις όποιες αλλοιώσεις μπορεί να παρουσιάζουν στις βαλλιστικές τους ιδιότητες. Έτσι η διάρκεια ζωής των γιλέκων αρχικά ήταν περί τα 5 χρόνια, αλλά με την σταδιακή εισαγωγή βελτιώσεων και περαιτέρω επιστημονικής τεκμηρίωσης κυμαίνεται πλέον από 8 έως 10 χρόνια. Πέραν του ορίου αυτού, αλλά σαφώς και για εμπορικούς λόγους, οι εταιρείες απλά δεν εγγυώνται για τις επιδόσεις των υλικών.

- Σωστή φύλαξη & συντήρηση: Για να εξασφαλιστεί όμως η σωστή επίδοση του γιλέκου για όλο το προβλεπόμενη από το κατασκευαστή διάστημα, απαιτείται η σωστή φύλαξη και συντήρησή του. Όσον αφορά τη φύλαξη, πρέπει είτε να το κρεμάμαι σε κρεμάστρα είτε να το έχουμε ξαπλωμένο. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να το τσαλακώνουμε καθώς αυτό ενδέχεται να αλλοιώσει την αντοχή του στα σημεία των τσακίσεων. Θα πρέπει επίσης, περισσότερο για προληπτικούς λόγους, να αποφεύγεται η έκθεσή του στην υπερβολική υγρασία και η παρατεταμένη έκθεση του στη θερμότητα ή τον ήλιο, όταν φυσικά δεν χρησιμοποιείται.Η συντήρησή του χωρίζεται σε δύο μέρη: τα βαλλιστικά πάνελ και ο φορέας που τα φιλοξενεί. Για τα πάνελ το μόνο που χρειάζεται είναι, εφόσον απαιτείται, το απλό καθάρισμά τους με ένα ελαφρά βρεγμένο, νοτισμένο ύφασμα και τίποτα άλλο. Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να σημειωθεί ότι τα βαλλιστικά υλικά (Kevlar, Dyneema, Goldflex κτλ.) περιέχονται σχεδόν σε όλα τα μοντέλα όλων των εταιρειών, σε αδιάβροχο «φάκελο»/κάλυμμα που τους παρέχει μια ικανοποιητική προστασία από απλή βροχή, ιδρώτα και την ηλιακή ακτινοβολία στοιχεία που συχνά επηρεάζουν τα συνθετικά υλικά.

Για τους φορείς απαιτείται, στα περισσότερα μοντέλα, πλύσιμο σε χλιαρό νερό με απλό σαπούνι/απορρυπαντικό, χωρίς χλωρίνη, λευκαντικά και λοιπά χημικά, αν είναι δυνατόν στο χέρι ή έστω σε κάποιο πρόγραμμα πλυντηρίου για ευαίσθητα ρούχα και σε καμία περίπτωση στύψιμο, στεγνωτήριο ή άπλωμα σε καλοριφέρ. Απλό άπλωμα μέχρι να στραγγίξει και να στεγνώσει, αφού έτσι κι αλλιώς τα υλικά που χρησιμοποιούνται δεν είναι ιδιαιτέρως απορροφητικά.



(Ο Παναγιώτης Α. Καράμπελας είναι Στρατηγικός και Πολιτικός Αναλυτής, συνεργάτης του Ελληνικού Κέντρου Ευρωπαϊκών και Διεθνών Αναλύσεων (ΕΛ.Κ.Ε.Δ.Α.) και της ραδιοφωνικής εκπομπής «Βόρειος Ήπειρος.GR» στον ΑΡΤ-fm 90,6.)






http://defencenews.gr/

Τρίτη 22 Αυγούστου 2017

Ανάλυση τραυματισμού από καραμπίνα ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΕΙΚΟΝΕΣ "ΔΥΣΚΟΛΕΣ"

Προσοχή! Σε αυτό το άρθρο υπάρχουν φωτογραφίες από τη χειρουργική επέμβαση. Εάν δε θέλετε να τις δείτε μη προχωρήσετε στην ανάγνωση του.

Πηγή: LuckyGunner.com

Η πρώτη φορά που αυτές οι φωτογραφίες είχαν δει το φως της δημοσιότητας ήταν τη Δευτέρα 11 Μαρτίου του 2013. Ένας αμερικάνος που ασχολείται με όπλα δημοσίευσε την ιστορία ενός φίλου του, του Στιβ, που είχε πυροβοληθεί από λάθος χειρισμό στον αριστερό ώμο με κυνηγετικά σκάγια Νο.4, γνωστά και ως σκάγια για πουλιά. Ο τίτλος του άρθρου του ήταν «12 Gauge birdshot damage» (Η ζημιά από σκάγια για πουλιά από καραμπίνα διαμετρήματος 12)  Αυτό ελπίζουμε να αποτελέσει ένα μάθημα για όλους τους αναγνώστες μας.


Πηγή: LuckyGunner.com

Εδώ και πολλά χρόνια όσοι ασχολούνται με όπλα, από επαγγελματίες, μέχρι αθλητές, και συλλέκτες, εφαρμόζουν τους τέσσερις κανόνες ασφαλείας του Τζεφ Κούπερ. Οι κανόνες αυτοί εκμηδενίζουν τη πιθανότητα ακούσιου τραυματισμού. Επιγραμματικά, οι κανόνες αυτοί είναι οι παρακάτω.


  1. Να χειρίζεσαι όλα τα όπλα σαν να είναι γεμάτα και οπλισμένα μέχρι να ελέγξεις ότι δεν είναι

  2. Δε στρέφεις ποτέ τη κάννη του όπλου σε κάτι που δε θα ήθελες να πυροβολήσεις

  3. Δε βάζεις ποτέ το δάχτυλο στη σκανδάλη παρά μόνο όταν τα σκοπευτικά σου είναι ευθυγραμμισμένα με το στόχο και έχεις πάρει την απόφαση να πυροβολήσεις

  4. Προτού πυροβολήσεις πρέπει να είσαι σίγουρος για το τι υπάρχει πίσω από το στόχο σου
Πηγή: Tactical-Life.com

Μετά από αυτή τη μικρή εισαγωγή, πάμε να δούμε τα λόγια του ίδιου του τραυματία σχετικά με αυτό το περιστατικό. Μπορείτε να διαβάσετε ότι ακριβώς είχε γράψει παρακάτω σε ελληνική απόδοση.



«Στις φωτογραφίες είναι ο αριστερός μου ώμος. Η ιστορία έχει ως εξής: Ο γαμπρός μου και εγώ ήμασταν στο σκοπευτήριο, και με ΕΒΑΛΕ να ρίξω με το Καλάσνικοφ του. Τώρα, πιστεύω ότι καλώς επιτρέπονται από το Σύνταγμα μας, αλλά εμένα μου αρέσει το .22 μου, το .410, και ΑΓΑΠΩ τη 12άρα καραμπίνα λόγω των πολλών διαφορετικών φυσιγγίων. Άρα, καθώς έριχνα με το Καλάσνικοφ του (που ΗΤΑΝ πολύ ωραίο) εκείνος έριξε μερικά φυσίγγια με τη καραμπίνα μου, διάφορα από μονόβολα μέχρι σκάγια για πουλιά, για να δει τι κάνει το κάθε φυσίγγιο. Μας κάλεσαν οι γυναίκες μας και είπαν «αγόρια, ώρα να γυρίσετε σπίτι», και έτσι έβγαλα το γεμιστήρα και όπλισα για να αδειάσω τη θαλάμη, και έβαλα το Καλάσνικοφ του στη καρότσα, όπου παρατήρησα ότι ήδη ήταν η καραμπίνα μου. Όταν γύρισα σπίτι αργά το απόγευμα, πήρα τη καραμπίνα από τη καρότσα, και η σκανδάλη πιάστηκε στη λαβή του γρύλου. Αποτέλεσμα: Δυνατό Μπαμ! Και ένα φυσίγγιο με σκάγια για πουλιά κυριολεκτικά ΕΞΑΦΑΝΙΣΕ τον ώμο μου, διέλυσε το κόκκαλο μέχρι τη μέση από τον αγκώνα, και έκανε το κόκκαλο της ωμοπλάτης μου να μοιάζει με ελβετικό τυρί…

Τα μαθήματα που γνώριζα:


  1. Να χειρίζεσαι κάθε όπλο σαν να είναι γεμάτο
  2. Ένα άδειο όπλο είναι ένα άχρηστο όπλο
  3. Πάντα να μεταφέρεις τα όπλα σου άδεια εκτός και αν υπάρχει έστω και η παραμικρή ΣΚΕΨΗ ότι ίσως το χρειαστείς άμεσα
Τα μαθήματα που έμαθα:
  1. Ο γαμπρός μου είναι ηλίθιος
  2. Το ότι είναι πρώην πεζοναύτης δε σημαίνει απαραίτητα ότι ξέρει τι κάνει (που έπρεπε να το είχα καταλάβει 2 χρόνια νωρίτερα όταν πυροβόλησε ένα δάχτυλο του με ένα 45άρι πιστόλι)
  3. Το γαμημένο όπλο πρέπει να αποθηκεύεται σε μία ΘΗΚΗ ή με κάποια συσκευή ασφάλισης σκανδάλης
  4. Επειδή κάποιος είναι ΣΗΜΕΡΑ αστυνομικός, δε σημαίνει τίποτα (βασικά το ΗΞΕΡΑ αυτό, απλά αυτό το επιβεβαιώνει!)
»



Πηγή: Ogdaa.blogspot.com

Παραπάνω βλέπετε βλέπετε τον ώμο του όταν τον άνοιξαν για να τον καθαρίσουν (από τη πίσω πλευρά). Όπως αναφέρει ο ίδιος υπήρχε πάρα πολύ αίμα από αυτό το τραυματισμό. Παρακάτω βλέπετε τι θραύσματα και υπολείμματα από κόκκαλα αφαίρεσαν.


Πηγή: Ogdaa.blogspot.com

Από τη παραπάνω φωτογραφία μπορείτε να δείτε και το πλαστικό συγκεντρωτήρα του φυσιγγίου. Η επόμενη φωτογραφία δείχνει με τι αντικατέστησαν τα διαλυμένα κόκκαλα στον ώμο του τραυματία.


Πηγή: Ogdaa.blogspot.com

Η φωτογραφία που ακολουθεί είναι από το σημείο κατά το οποίο οι χειρούργοι προσπαθούν να ενώσουν ότι έχει απομείνει από τον ώμο του τραυματία με το μεταλλικό εμφύτευμα.


Πηγή: Ogdaa.blogspot.com

Τέλος, έχουμε ίσως το πιο εντυπωσιακό όλων, την ακτινογραφία μετά την επέμβαση. Όπως βλέπουμε οι χειρούργοι δεν αφαίρεσαν όλα τα σκάγια παρά μόνο αυτά που ήταν στις κλειδώσεις και στα σπασμένα κόκκαλα.


Πηγή: Ogdaa.blogspot.com

Κάτι που θέλουμε όμως να τονίσουμε είναι ότι και ο ίδιος ο τραυματίας έκανε δύο σημαντικά λάθη. Παραβίασε δύο από τους τέσσερις κανόνες ασφαλούς χειρισμού πυροβόλων όπλων. Πρώτον, δε θεώρησε τη καραμπίνα γεμάτη και οπλισμένη. Και δεύτερον, έστρεψε τη κάννη σε κάτι που δεν ήθελε να πυροβολήσει. Άρα παρότι η αμέλεια του γαμπρού του είναι προφανής, και ο ίδιος αμέλησε δύο κανόνες που θα μπορούσαν να έχουν θανατηφόρες επιπτώσεις. Γι’αυτό, να θυμάστε και να εφαρμόζετε ΠΑΝΤΑ αυτούς τους απλούς κανόνες ασφαλείας. Ακόμα και με εκπαιδευτικά όπλα, αεροβόλα, κτλ. Πρέπει να σας γίνουν μηχανικές κινήσεις. Ασφαλώς σε έναν αγώνα αεροσφαίρισης (καθώς έχουμε αρκετούς αναγνώστες που ασχολούνται με αυτό το χώρο) θα ρίξεις σε άλλους ανθρώπους αλλά να το κάνεις μόνο εάν τηρούνται οι τέσσερις κανόνες. Δηλαδή, για αυτό το παράδειγμα, έχεις τα σκοπευτικά σου στο στόχο, αποφασίζεις να ρίξεις και μετά βάζεις το δάχτυλο στη σκανδάλη, και πάντα γνωρίζοντας τι υπάρχει πίσω του προτού ρίξεις, και κρίνοντας ανάλογα. Οπότε, καθαρά ως υπενθύμιση, κλείνουμε με τους τέσσερις κανόνες ασφαλούς χειρισμού πυροβόλων όπλων του Τζεφ Κούπερ.


  1. Να χειρίζεσαι όλα τα όπλα σαν να είναι γεμάτα και οπλισμένα μέχρι να ελέγξεις ότι δεν είναι

  2. Δε στρέφεις ποτέ τη κάννη του όπλου σε κάτι που δε θα ήθελες να πυροβολήσεις

  3. Δε βάζεις ποτέ το δάχτυλο στη σκανδάλη παρά μόνο όταν τα σκοπευτικά σου είναι ευθυγραμμισμένα με το στόχο και έχεις πάρει την απόφαση να πυροβολήσεις

  4. Προτού πυροβολήσεις πρέπει να είσαι σίγουρος για το τι υπάρχει πίσω από το στόχο σου

Αυτοσχέδια Βαριοπούλα-Καραμπίνα

Το Μάρτιο του 2017 η αστυνομική υπηρεσία GAO της Βραζιλίας σε επιδρομή της σε μία φαβέλα βρήκε αυτά τα δύο πολύ περίεργα κρυμμένα αυτοσχέδια πυροβόλα όπλα διαμετρήματος 12-gauge. Σε αυτό το άρθρο θα κάνουμε μία σύντομη περιγραφή τους καθώς είναι κάτι αρκετά πρωτότυπο.


Πηγή: HomeMadeGuns.wordpress.com

Πρακτικά τα όπλα δεν είναι σε καμία περίπτωση βαριοπούλες. Απλώς, μοιάζουν ώστε να μη φαίνονται ύποπτα σε κάποιον που θα τα δει από απόσταση. Το όπλο χωρίζεται σε δύο μέρη που ενώνονται με ένα απλό σπείρωμα. Στη κάννη που είναι ένας μεταλλικός σωλήνας, και στο μηχανισμό του κλείστρου που είναι κρυμμένος στο άλλο τμήμα. Μπορείτε να το κατανοήσετε αυτό καλύτερα από την επόμενη επεξηγηματική φωτογραφία.


Πηγή: HomeMadeGuns.wordpress.com (επεξεργασμένη)

Μάλιστα το αυτοσχέδιο αυτό όπλο έκανε τόσο εντύπωση στις βραζιλιάνικες αρχές που δημοσίευσαν και ένα σύντομο βίντεο όπου ένας αστυνομικός παρουσιάζει ακριβώς το πως λειτουργεί. Παραθέτουμε το σχετικό βίντεο παρακάτω. Ασφαλώς και η κατασκευή ενός τέτοιου όπλου είναι παράνομη, εγκληματική, και σε καμία απολύτως περίπτωση δε θα προτείναμε σε οποιονδήποτε ούτε καν να δοκιμάσει κάτι τέτοιο. Ωστόσο, είναι χρήσιμη γνώση τόσο από πλευράς επίγνωσης (δηλαδή να γνωρίζουμε τι υπάρχει εκεί έξω για να μπορούμε να προστατευτούμε πιο αποτελεσματικά), όσο και από γνώσεις για ακραίες καταστάσεις επιβίωσης σε εμπόλεμη κατάσταση που ίσως κάποια στιγμή αντιμετωπίσουμε.