ΓΙΑΤΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ?

Διαβάζοντας τελευταία σε αρκετές σελίδες που έχουν ως αντικείμενο την ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ ( δανείζομαι τον τίτλο σελίδας που είναι κατά την γνώμη μου η καλύτερη στην ενημέρωση ) σχόλια για την κατάσταση που επικρατεί τώρα θα ήθελα να μοιραστώ κάποιες σκέψεις και  προβληματισμούς .

Είμαστε μέσα σε μια εργασία η οποία πιθανόν να έχει περισσότερα «κακά» και προβλήματα από τα «καλά» της .Είμαστε εκτεθειμένοι σε κινδύνους άμεσους που αφορούν το υπέρτατο αγαθό της ζωης μας  .Δουλεύουμε ωράριο ακατάστατο χρονικά  βάρδιες που όλες οι ιατρικές έρευνες αναφέρουν τα χρονια προβλήματα που δημιουργεί αυτή η κατάσταση . Η εργασία μας από την φύση της έχει άγχος και  στρες  περισσότερο από τις ποιο πολλές εργασίες . Σε αρκετές περιπτώσεις έχουμε και πολύ εργασιακή μοναξιά (φυλαξεις νύχτα ,απομακρυσμένες περιοχές από αστικό ιστό κτλ ) Η αμοιβή μας είναι πια επιεικώς απαράδεκτη , εκμεταλλεύσιμη και αρκετές φορές  μερικώς ανασφάλιστη (μειωμένο ένσημο η καθόλου …) Η αίσθηση μας είναι ότι επικρατούν τα «βύσματα» και οι «ρουφιανιά» και ότι εμείς δεν θα καταφέρουμε ποτέ να εξελιχτούμε η να προχωρήσουμε σε ανώτερο σκαλί ,βαθμίδα ,θέση . Οι περισσότεροι μας αντιμετωπίζουν ως αμόρφωτους σεκιουριταδες (όπως μας λένε )  που άλλες φορές τους ενοχλούμε και άλλες δεν κάνουμε σωστά την δουλειά μας (χωρίς να  γνωρίζουν το αντικείμενο μας βέβαια )   Χριστούγεννα Πάσχα Πρωτοχρονιά ,άλλες γιορτές ποιο προσωπικές ,επετείους μας γενέθλια των παιδιών  μας κτλ συνήθως λείπουμε με ότι συνεπάγετε αυτό στην ψυχοσύνθεση μας και της οικογένειας μας .Υλικά  και εξοπλισμός για την εργασία μας απολύτως απαραίτητα τις περισσότερες φορές καλούμαστε από τον μικρό μισθό μας να τα πάρουμε μόνοι μας αφού στις περισσότερες περιπτώσεις αυτά που μας «χρεώνουν» είναι μέτρια  υλικά .Πρέπει να ενημερωνόμαστε και να εκπαιδευόμαστε και να κάνουμε βίωμα μας την δια βίου μάθηση όταν οικονομικά  δυσκολευόμαστε να παρακολουθήσουμε σεμινάρια και κάποιες φορές να τα θεωρούμε και ανούσια αφού η χαμηλή μας αυτοεκτίμηση μας οδηγεί σε λάθος συμπεράσματα . Κάποια από τα θέματα που μας αφορούν και προβληματίζουν και μας κάνουν να γκρινιάζουμε δικαίως για την δουλειά μας    

Από την άλλη πλευρά έχουμε ένα κλάδο με πάνω από 70.000 εργαζόμενους και ίσως και πάνω από 2.000 εταιρείες .Όλοι μας καλούμαστε να δώσουμε εξετάσεις για άδεια εργασίας που είναι κόπος και χρήμα και παρ όλα αυτά δίνουμε εξετάσεις επιτυχημένες (  σωστός ο θεσμός της πιστοποίησης με λάθος τρόπο εφαρμογής κατά την άποψη μου ) .Παγκόσμια έρευνα αναφέρει ότι   είναι επάγγελμα από τα αναπτυσσόμενα και με διάρκεια .

Εμείς τι κάνουμε ?      Συνεχίζουμε να προσφέρουμε την εργασία μας παρ όλες τις μεγάλες δυσκολίες .Γκρινιάζουμε αλλά δεν αποχωρούμε .Καθημερινά βλέπω σε σελίδες που έλεγα στην αρχή κινητικότητα εκατοντάδων συναδέλφων που θέλουν ενημέρωση , «κουβέντα» παρέα συναδελφική .   

Εμείς συνεχίζουμε …..      ΓΙΑΤΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ? ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΡΑΤΑΕΙ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ ? ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΝΕΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΝΩ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ ΤΟΝ ΕΠΙΛΕΓΟΥΝ ?

ΕΧΟΥΜΕ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑΤΙ ΕΠΙΛΕΓΟΥΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ?

ΕΧΟΥΜΕ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ?

Είμαστε «μαζοχιστές» κουτοί ανεγκέφαλοι και δεν ξέρω τι άλλο η κάτι άλλο συμβαίνει ?  Δουλεύουμε λες και είμαστε σε  εξάρτηση ,υπνωτισμένοι .Αν μας έλεγαν να αλλάξουμε δουλεία οι περισσότεροι θα λέγαμε όχι

Γιατί παραμένουμε σε αυτόν τον δύσκολο χώρο ? 

ΞΕΡΟΥΜΕ ?  

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΩΡΟ ΣΑΣ Μ.Β