ΠΑΡΟΧΗ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

Με τον περιφραστικό όρο διπλωματικές σχέσεις, (Diplomatic Relations), νοούνται οι μεταξύ κρατών ανάπτυξη σχέσεων που εκδηλώνονται κυρίως με αποστολές και εγκαταστάσεις διπλωματικών υπαλλήλων.

Οι διπλωματικές σχέσεις διέπονται από το Διπλωματικό Δίκαιο όπως αυτό συνομολογήθηκε με της Σύμβαση Βιέννης (1961)  που άρχισε η ισχύς του από τις 24 Απριλίου του 1964, ενώ οι προξενικές σχέσεις με τη σχετική Σύμβαση της Βιέννης (1963) (ή VCCR). Τη σύμβαση αυτή έχει υπογράψει και η Ελλάδα.

Η Συνθήκη της Βιέννης (ή VCCR)  απαριθμεί τα βασικά νόμιμα δικαιώματα και τα καθήκοντα των συμβαλλόμενων κρατών, που περιλαμβάνουν: Την καθιέρωση και τη συμπεριφορά των προξενικών σχέσεων,  την αμοιβαία συγκατάθεση, και τα προνόμια και τις ασυλίες των προξενικών ανώτερων υπαλλήλων και των γραφείων από τους νόμους του «λαμβάνοντος κράτους» (η χώρα όπου το ξένο προξενικό γραφείο έχει καθιερωθεί).

Διπλωματικό Δίκαιο ονομάζεται το σύνολο των διεθνών κανόνων που διέπουν τις διπλωματικές σχέσεις και αφορούν κυρίως τους διπλωματικούς υπαλλήλους και κατ΄ επέκταση τη διπλωματική εθιμοτυπία.

 Με τον όρο Διπλωματικό Σώμα (Δ.Σ) χαρακτηρίζεται το σύνολο των ξένων διπλωματικών αντιπροσώπων που είναι διαπιστευμένοι σε μία Χώρα.

Στο Δ.Σ περιλαμβάνονται κυρίως οι Αρχηγοί των διπλωματικών αντιπροσωπειών των Πρεσβειών, ενώ σε πολλά κράτη περιλαμβάνονται όλο το προσωπικό των Πρεσβειών που φέρει διπλωματικό χαρακτήρα π.χ. σύμβουλοι, γραμματείς, ακόλουθοι (εμπορικοί, στρατιωτικοί, ναυτικοί ), διερμηνείς κ.λπ. Κατάλογος του προσωπικού αυτών ανακοινώνεται στο Υπουργείο Εξωτερικών της Χώρας που ενημερώνεται για κάθε επερχόμενη μεταβολή. Οι σύζυγοι και τα τέκνα των αρχηγών, αλλά και του προσωπικού αυτών που φέρουν την διπλωματική ιδιότητα θεωρούνται επίσης μέλη του Δ.Σ.

Το Διπλωματικό Σώμα προσκαλείται και παρίσταται σε όλες τις εθνικές επετείους, επίσημες τελετές και συγκεντρώσεις της Χώρας. Κατάλογος του προσωπικού αυτών ανακοινώνεται στο Υπουργείο Εξωτερικών της Χώρας που ενημερώνεται για κάθε επερχόμενη μεταβολή.

Ένας διπλωμάτης είναι κάποιος που συμμετέχει στη διπλωματία .Ο συλλογικός όρος για μια ομάδα διπλωματών από μια ενιαία χώρα που κατοικούν σε μια άλλη χώρα είναι  διπλωματική αποστολή. Πρεσβευτής είναι η ανώτερη διπλωματική τάξη.

Μία μόνιμη διπλωματική αποστολή είναι τυπικά γνωστή ως μια πρεσβεία, και το πρόσωπο που είναι υπεύθυνο της αποστολής είναι γνωστό ως ένας πρέσβης. Η πρεσβική κατοικία καλείται γενικά πρεσβεία.

Διπλωματική ασυλία είναι μια μορφή νομικής ασυλίας και μια  πολιτική που επικράτησε μεταξύ των κυβερνήσεων, για να επιτρέψει τη συντήρηση των κυβερνητικών σχέσεων, κατά τη διάρκεια των περιόδων δυσκολιών και ακόμα και ένοπλων  συγκρούσεων.

  ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

Για την προστασία των διπλωματικών αποστολών και του διαπιστευμένου προσωπικού, το κράτος υποδοχής, μέσω των δυνατοτήτων του, αναλαμβάνει πλήρη την ευθύνη, λαμβάνοντας  όλα τα απαραίτητα μέτρα για την προστασία και την ασφάλεια τους. Η ασφάλεια των πρεσβειών και άλλων διπλωματικών τοποθεσιών αποτελεί σημαντικό μέλημα για τις κυβερνήσεις. Η διάθεση προσωπικού της ΕΛ.ΑΣ για την προστασία του προσωπικού των διπλωματικών αποστολών καθορίζεται στις παραγράφους του Π.Δ  52/2008 (ΦΕΚ 83/9.5.2008 - Τροποποίηση του Π.Δ 141/1991). Οι ανάγκες λειτουργίας και ασφάλειας πολλών διπλωματικών αποστολών στη χώρα μας αλλά και σε άλλες χώρες, ξεπερνούν τις δυνατότητες διάθεσης του αναγκαίου προσωπικού από τις αστυνομικές αρχές. Στην   εποχή που ζούμε είναι κοινή διαπίστωση ότι έχουν διαμορφωθεί νέες απειλές και  κίνδυνοι, που κατευθύνονται σε συγκεκριμένη ομάδα στόχων   και επηρεάζουν,   λίγο  ή περισσότερο το κοινωνικό σύνολο των  χωρών. Οι  νέες απειλές και  κίνδυνοι δεν είναι ανεξάρτητοι  μεταξύ τους, αλλά αλληλοεπηρεάζονται και αλληλοεξαρτώνται. Έτσι η τρομοκρατία μπορεί να χρησιμοποιήσει το οργανωμένο έγκλημα για προσπορισμό χρημάτων, ή την παράνομη διακίνηση οπλισμού για προμήθεια όπλων κοκ Για το λόγο αυτό πολλές διπλωματικές αποστολές τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, απευθύνονται σε (ΙΕΠΥΑ), προκειμένου να καλύψουν αυτές τους τις ανάγκες με τρόπο ολοκληρωμένο και συστηματικό.

Σε ένα λοιπόν επιχειρησιακό περιβάλλον και μια αγορά με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, στο οποίο πρωταρχικό ρόλο παίζουν ο υψηλός επαγγελματισμός και η εκπαίδευση του προσωπικού καθώς επίσης η δυνατή οργανωτική δομή μιας εταιρείας η οποία μπορεί να αναλάβει και να υποστηρίξει ένα τέτοιο έργο τα παραπάνω αποτελούν μια πρόκληση για δράση

 Τα επιχειρησιακά στελέχη της ιδιωτικής αυτής ασφάλειας, εκτός των άλλων γνώσεων, θα πρέπει να είναι σε θέση να αναγνωρίσουν χωρίς διακρίσεις, τα μοντέλα συμπεριφοράς των προσώπων που μπορούν να απειλήσουν ένοπλα, πρόσωπα και περιουσιακά στοιχεία των πρεσβειών, των οποίων έχουν αναλάβει (ιδιωτικά) την προστασία και να διαχειρισθούν κάθε είδους κίνδυνο.

      

Η διαχείριση κινδύνων  ενός τέτοιου έργου περιλαμβάνει τα παρακάτω στάδια

• Προσδιορισμό των κινδύνων
• Ανάλυση των κινδύνων ως προς την πιθανότητα (%)
• Τα αποτελέσματα (καταστροφικά, σοβαρά, υποφερτά, ασήμαντα)
• Προγραμματισμό διαχείρισης
• Στρατηγικές αποφυγής
• Στρατηγικές ελαχιστοποίησης του αποτελέσματος
• Εναλλακτικά σχέδια (contingency plan)
• Παρακολούθηση των κινδύνων και αναθεώρηση του σχεδίου.