Παραθέουμε σήμερα το προτελευταίο μέρος από από τη μεταπτυχιακή εργασία του αστυνομικού υποδιευθυντή Κώστα Φαβατά με θέμα "ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΟΠΛΙΚΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΕΣ ΔΡΑΣΗΣ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΕΙΔΙΚΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ (S.O.F) ΚΑΙ ΠΙΘΑΝΕΣ ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ".
ΛΕΙΟΚΑΝΝΑ ΟΠΛΑ
Τα λειόκαννα όπλα είναι ιδιαίτερα παρεξηγημένα στη
Τα λειόκαννα όπλα είναι ιδιαίτερα παρεξηγημένα στη
χώρα μας, όσον αφορά τις δυνατότητές τους, θεωρούμενα ως όπλα «Β΄ Κατηγορίας», ικανά για κυνήγι «Β΄ Κατηγορίας», μιας και για κυνήγι Α΄ Κατηγορίας, δηλαδή για μεγάλα θηράματα και για μεγάλες αποστάσεις χρησιμοποιούνται ραβδωτά κυνηγετικά όπλα, τα οποία στην Ελλάδα και μόνον είναι απαγορευμένα, ενώ επιτρέπονται σε όλη την υπόλοιπη Ευρώπη, Δυτική και Ανατολική και στα περισσότερα μέρη του κόσμου.
Ωστόσο, τα λειόκαννα όπλα έχουν και ιδιαίτερα σημαντικές επιχειρησιακές εφαρμογές, ιδιαίτερα στο σημερινό επιχειρησιακό περιβάλλον των πόλεων. Αρχικώς, να υπενθυμίσουμε ότι ο αμερικανικός στρατός χρησιμοποιεί λειόκαννα όπλα σε πολεμικές επιχειρήσεις ήδη από τον 19ο αιώνα και συνεχίζει μέχρι σήμερα χωρίς καμία διακοπή.
Στο Βιετνάμ σε κάθε ομάδα μάχης υπήρχε και ένας στρατιώτης που χρησιμοποιούσε επαναληπτικό λειόκαννο όπλο χειροκίνητης ενέργειας (χράπα χρούπα), το οποίο χρησιμοποιούταν ως όπλο υποστήριξης ομάδας, «ψεκάζοντας» με σκάγια τη ζούγκλα.
Να επισημάνουμε ότι μια βολή από λειόκαννο όπλο, ακόμη και αν χρησιμοποιεί «ψιλά» σκάγια, μικρού διαμετρήματος, το πιο πιθανόν είναι να προκαλέσει πολύ βαρύτερα και φονικότερα τραύματα από μια βολή πολεμικού όπλου.
Επίσης, μια βολή λειόκαννου όπλου είναι πολύ πιο αποτελεσματική όσον αφορά την άμεση αδρανοποίηση και την ανάσχεση ενός αντιπάλου (stopping power) σε σχέση με τη βολή ενός πολεμικού όπλου σε κοντινές αποστάσεις, με αποτέλεσμα τα λειόκαννα να καθίστανται ιδιαίτερα ελκυστικές επιλογές για συγκρούσεις σε κλειστούς χώρους και σε αστικές περιοχές.
Μια βολή λειόκαννου όπλου είναι πιο δύσκολο να χάσει τον στόχο της, μιας και τα σκάγια απλώνονται και δημιουργούνται μια σφαίρα πολύ μεγαλύτερη σε μέγεθος από μια βολίδα.
Σε μεγαλύτερες αποστάσεις, της τάξης 50 με 200 μέτρα, τα εκτοξευόμενα «σύννεφα» από σκάγια μεγιστοποιούν την πιθανότητα να προσβληθεί κάποιος αντίπαλος.
Η προσβολή βέβαια από μεμονωμένα σκάγια δύσκολα μπορεί να επιφέρει αποφασιστικό πλήγμα στον στόχο, πλην όμως μπορεί να τον τραυματίσει αρκετά ώστε να τον αναγκάσει να εγκαταλείψει τη μάχη ή να περιορίσει δραστικά τη μαχητική του ικανότητα και κυρίως τη θέλησή του για μάχη. Ακόμη, τα πυρά σύννεφα από σκάγια που προέρχονται από λειόκαννα όπλα μπορεί να έχουν ισχυρό ψυχολογικό παραλυτικό πλεονέκτημα που να καθηλώσει τους αντιπάλους.
Επιπλέον, τα λειόκαννα όπλα μπορούν να εκτοξεύσουν μεγάλη ποικιλία πυρομαχικών, μέσα στα οποία περιλαμβάνονται και πυρομαχικά ειδικών εφαρμογών, όπως μπορεί να είναι μη φονικά πυρομαχικά (ελαστικά σφαιρίδια μικρού διαμετρήματος, δακρυγόνα βλήματα κλπ), εκρηκτικά και εμπρηστικά βλήματα, φυσίγγια καταστροφής κλειδαριών για τη βίαιη άνοιξη θυρών, διασποράς μικρών βελών (flechetes) κλπ, κάτι που δεν συμβαίνει με τα ραβδωτής κάνης τυφέκια.
Αφήνοντας κατά μέρος τα μη φονικά και μειωμένης φονικότητος πυρομαχικά, τα οποία θα εξετάσουμε στη συνέχεια σε ειδικό κεφάλαιο, να αναφέρουμε ότι τα λειόκαννα όπλα, παρόλη τη μεγάλη διασπορά των βλημάτων τους, θεωρούνται όπλα εστιασμένης φονικότητας, μιας και τα φονικά τους αποτελέσματα περιορίζονται δραστικά αν διανύσουν μεγάλες αποστάσεις, ιδιαίτερα αν χρησιμοποιηθούν ψιλά σκάγια και φυσίγγια διασποράς χωρίς τη χρήση συγκεντρωτήρα.
Άρα, η χρήση τους ενδείκνυται για την αδρανοποίηση ατόμων σε περιοχές που σε κοντινή απόσταση από αυτά υπάρχει φίλιο προσωπικό ή άμαχοι (εγκληματίες, τρομοκράτες και αθώοι πολίτες όσον αφορά τις εφαρμογές ασφαλείας).
Επίσης, τα σκάγια έχουν μικρότερους κίνδυνους πρόκλησης τραυματισμών φίλιων και άσχετων ατόμων από εξοστρακισμούς σε σχέση με τις βολίδες ραβδωτών όπλων, ιδιαίτερα δεν αν τα φυσίγγια είναι κατασκευασμένα από μολύβι και όχι από ατσάλι, έτσι ώστε να πολτοποιούνται πάνω στην επιφάνεια πρόσκρουσης και να μην εξοστρακίζονται. Στα μειονεκτήματα των λειόκαννων όπλων, εκτός από το μικρό βεληνεκές και τη μεγάλη διασπορά, που ήδη εξετάστηκαν και τα οποία υπό ορισμένες συνθήκες αποτελούν πλεονέκτημα, περιλαμβάνεται η αδυναμία τους να διατρήσουν αλεξίσφαιρους θώρακες.
Τα λειόκαννα όπλα δεν μπορούν βέβαια πολύ δύσκολα μπορεί να αποτελέσουν τον κύριο οπλισμό μιας ομάδας πεζών μαχητών, ακόμη και σε αστικό περιβάλλον, ωστόσο μπορούν να αποτελέσουν σημαντικό δευτερεύον όπλο, είτε αποτελώντας το κύριο όπλο κάποιου ή κάποιων μελών της ομάδας, είτε συνδυασμένα με το κύριο όπλο των στρατιωτών. Το γεγονός της ανάπτυξης ελαφρών και σπονδυλωτών όπλων, όπως αναφέρθηκε στην αρχή, τα οποία είτε έχουν μετατραπεί ώστε να συνδυάζονται με άλλα όπλα, όπως το αμερικανικό Μ4 είτε έχουν σχεδιαστεί εξαρχής έτσι, όπως το βελγικό της FN διευκολύνει κατά πολύ αυτόν τον συνδυασμό.
Σε αυτήν την περίπτωση αυξάνονται σημαντικά οι εξής ικανότητες των στρατιωτών :
- Γενική φονικότητα.
- Εστιασμένη φονικότητα.
- Ικανότητα σύγκρουσης σε κλειστούς χώρους.
- Εκπομπή καθηλωτικών πυρών.
- Πιθανότητα προσβολής του στόχου, έστω και με μεμονωμένα σκάγια.
- Ταχεία αδρανοποίηση και ανάσχεση του στόχου, έτσι ώστε να μην προλάβει να εκπέμψει ανταποδοτικά πυρά.
- Πιθανό ψυχολογικό πλεονέκτημα έναντι του εχθρού, δεδομένων των βαρύτερων στις περισσότερες περιπτώσεις, τραυμάτων που προκαλούν «μπαταριές» από σκάγια, σε σύγκριση με μεμονωμένες βολίδες λειόκαννων πολεμικών τυφεκίων ή υποπολυβόλων.
- Χρήση πυρομαχικών ειδικών εφαρμογών.
ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΑ ΘΕΡΜΟΒΑΡΙΚΑ ΟΠΛΑ
Ο αμερικανικός στρατός δείχνει συνεχώς αυξανόμενο ενδιαφέρον για τα θερμοβαρικά όπλα.
Η σχετική έρευνα διεξάγεται από το αρμόδιο γραφείο για τα προγράμματα εξοπλισμού του Αμερικανού στρατιώτη (program office for Soldier Weapons), το οποίο ανέπτυξε μια βομβίδα των 40 mm με θερμοβαρική γόμωση, η οποία καλείται XM1060 και βάλεται από εκτοξευτή βομβίδων M203. Η νέα αυτή βομβίδα κατασκευάζεται από την εταιρεία Ensign Bickford Aerospace and Defense.
Σύμφωνα με τους υπεύθυνους του σχετικού προγράμματος 1.606 θερμοβαρικές βομβίδες κατασκευάστηκαν και στάλθηκαν στο Αφγανιστάν από τον Απρίλιο μέχρι σήμερα για εκπαιδευτικούς λόγους και δοκιμάστηκαν από στρατιώτες της Combined Joint Task Force 180.
Θερμοβαρική κεφαλή διαθέτει και η έκδοση AGN – 114N Hellfire, η οποία δοκιμάστηκε στον πρόσφατο πόλεμο στο Ιράκ.
Η έκρηξη προκαλεί φαινόμενο υπερπίεσης (overpressure effect), που είναι εξαιρετικά φονικό σε κλειστούς χώρους.
Οι θερμοβαρικές βομβίδες ΧΜ 1060 είναι εξαιρετικά πιο φονικές από τις στάνταρ βομβίδες, όσον αφορά τους ανθρώπους, έχοντας ευρύτερη φονική ζώνη, ενώ είναι λιγότερο καταστρεπτικές για κτήρια.
Επίσης, τον Σεπτέμβριο του 2003 δοκιμάστηκε μια νέα θερμοβαρική βομβίδα των 25 mm, εκρηγνυόμενη στον αέρα (air – burst) η οποία θα βάλεται από το XM307 Advanced Crew Served Weapon.
ΜΗ ΦΟΝΙΚΑ ΟΠΛΑ
Μη θανατηφόρα όπλα διαδραματίζουν έναν κρίσιμο ρόλο σε αποστολές σε όλο το φάσμα των στρατιωτικών επιχειρήσεων. Ο σκοπός της κοινής μη θανατηφόρα όπλα Προγράμματος είναι η παροχή warfighters μια οικογένεια των μη-θανατηφόρο οπλικά συστήματα με μια σειρά από δυνατότητες σε όλο το φάσμα των απειλών και κρίσεων.
Το Υπουργείο Άμυνας των Η.Π.Α ορίζει μη θανατηφόρα όπλα, όπως συσκευές όπλα, πυρομαχικά και τα οποία έχουν σχεδιαστεί ρητά και κατά κύριο λόγο χρησιμοποιείται για την εξουδετέρωση αμέσως στοχευμένες προσωπικού ή υλικού, με παράλληλη ελαχιστοποίηση των θανάτων, μόνιμο τραυματισμό του προσωπικού και ανεπιθύμητη υλικές ζημιές στην περιοχή-στόχο ή το περιβάλλον .
Τα μη θανατηφόρα όπλα που προορίζονται να έχουν αναστρέψιμες επιπτώσεις στο προσωπικό και υλικό και έχουν σχεδιαστεί και χρησιμοποιούνται για την επίτευξη στρατιωτικών στόχων, ελαχιστοποιώντας παράλληλα τα ανθρώπινα θύματα ή υλικές ζημιές και τον εξοπλισμό.
Θα λέγαμε ότι αυξάνουν τη δυνατότητα των σχετικών τεχνολογιών και συστημάτων να βρουν εφαρμογές στον τομέα της αστυνόμευσης και της κρατικής καταστολής.
Τα μη φονικά όπλα, τόσο ως προς τις στρατιωτικές όσο και τις αστυνομικές εφαρμογές τους, θα εξεταστούν στο ευρύτερο πλαίσιο της αντίληψης περί δικτυοκεντρικών επιχειρήσεων (στρατιωτικών και αστυνομικών) και σε συνδυασμό με τη μεταβαλλόμενη πρωτογενή ανθρωπογεωγραφία του πλανήτη, κυρίαρχο στοιχείο της οποίας είναι η δημιουργία του γεωσυστήματος των μεγαπόλεων και της κρίσιμης υποδομής (critical infrastructure).
Η χρήση μη φονικών όπλων στις αστυνομικές επιχειρήσεις πραγματοποιούνται στα πλαίσια εφαρμογής εστιασμένης και όχι διάχυτης προβολής ισχύος, μείωσης κινδύνου πρόκλησης παράπλευρων απωλειών και αποφυγής ψυχολογικών συνεπειών.
Στην πολύπλοκη πολεμική εξίσωση του 21ου αιώνα τα μη φονικά όπλα παίζουν ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο. Έχουμε ήδη αναφέρει τους περιορισμούς που επιφέρουν στην αλόγιστη χρήση φονικής βίας οι ευαισθησίες της κοινής γνώμης και η σημασία που παίζουν οι ευαισθησίες αυτές στη λήψη αποφάσεων στις δημοκρατικές κοινωνίες αλλά και οι ψυχολογικές επιπτώσεις στους στρατιώτες. Αφήνοντας κατά μέρος τη χρήση μη φονικών συστημάτων για την καταστολή ταραχών και ελέγχου βίαιου πλήθους, σε πολλές περιπτώσεις, τα αμερικανικά στρατεύματα μπορεί να πρέπει να αντιμετωπίσουν ένα ιδιόρρυθμο υβρίδιο βίαιου πλήθους αμάχων, οπλισμένων με σχετικά ακίνδυνα μέσα, όπως είναι πέτρες, ξύλα ή βόμβες μολότωφ, μέσα από το οποίο να ξεπηδούν άτομα οπλισμένα με τυφέκια, πολυβόλα, χειροβομβίδες, φορητούς εκτοξευτές ρουκετών κλπ. Σε αυτήν την περίπτωση θα πρέπει να είναι σε θέση να εκπέμψουν αποτελεσματικά κατασταλτικό πυρ, το οποίο όμως δεν θα είναι φονικό.
Επίσης, στο πλαίσιο αντιμετώπισης ασύμμετρων απειλών, όπως είναι οι επιθέσεις αυτοκτονίας με αυτοκίνητα γεμάτα εκρηκτικά ή και από πεζούς ζωσμένους εκρηκτικά πάνω σε αμερικανικές περιπόλους, φυλάκια και μπλόκα πολλές φορές δεν είναι εφικτός ο ασφαλής διαχωρισμός του τρομοκράτη από τον άσχετο εγκαίρως και έτσι υπάρχει το πρόβλημα της επιλογής είτε της εκπομπής φονικού πυρός ενός αυτοκινήτου το οποίο μπορεί να μεταφέρει αθώους πολίτες ή της αδράνειας με αποτέλεσμα να φθάσει πολύ κοντά το ύποπτο αυτοκίνητο ή άτομο έτσι ώστε αν πρόκειται για επίθεση αυτοκτονίας να μην υπάρχει χρόνος για την αντιμετώπισή του.
Άρα απαιτούνται συστήματα τα οποία να επιτρέπουν στους στρατιώτες να εκπέμπουν «ανέμελο πυρ», όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται (‘careless fire’), δηλαδή κατασταλτικά πυρά που θα αδρανοποιούν αλλά δεν θα σκοτώνουν στις περισσότερες περιπτώσεις τους υπόπτους, ούτε θα τους δημιουργούν σοβαρές βλάβες.
Όπως θα φανεί στη συνέχεια τα περισσότερα από τα μη φονικά συστήματα μπορεί να επιφέρουν τον θάνατο ή σοβαρές βλάβες σε πολλές περιπτώσεις.
Τα μη φονικά συστήματα μπορεί, grosso modo, να χωριστούν σε δύο κατηγορίες.
Σε αυτά που στοχεύουν ανθρώπους και σε αυτά που στοχεύουν οχήματα ή συσκευές.
Στην πρώτη κατηγορία περιλαμβάνονται αυτά που αποσκοπούν στην αδρανοποίηση του ανθρώπου – στόχου με άμεσο πλήγμα, είτε με κάποιο υλικό βλήμα είτε με ενεργειακή εκπομπή και σε αυτά που αποσκοπούν στην ακινητοποίησή του, όπως είναι αφροί ακινητοποίησης (foams) ή υπερκολλητικές ουσίες (super foams).
Τα μη φονικά όπλα μπορούν να βρουν και ιδιαίτερα σημαντικές τακτικές εφαρμογές στο πεδίο της μάχης και διακρίνονται στα κάτωθι είδη :
♦ Ακουστικά µη φονικά όπλα, τα οποία προκαλούν προσωρινή κώφωση.
♦ Μικροβιακά µη φονικά όπλα, δηλαδή ουσίες που παραλύουν προ-σωρινά τον άνθρωπο.
♦ Ηλεκτρομαγνητικά µη φονικά όπλα, που επεμβαίνουν στα νευρικά συστήµατα στήριξης του ανθρώπινου σώµατος.
♦ Μη φονικά όπλα κινητικής δύνα¬μης, που χρησιµοποιούν κινητική δύναµη και απλά ρίχνουν κάτω τον στόχο µε τη µετάδοση ικανο¬ποιητικής ορµής στο σώµα, προκειµένου ο προσβαλλόµενος να ζαλιστεί σο¬βαρά.
♦ Οπτικά µη φονικά όπλα (lazer), που προκαλούν προσωρινή τύφλωση.
Στα ηλεκτρομαγνητικά όπλα υπάγονται τα όπλα κατευθυνόμενης ενέργειας και είναι όπλα που εκπέμπουν ενέργεια σε ένα στόχο κατεύθυνση χωρίς την βοήθεια ενός βλήματος.
Υποκατηγορίες των όπλων κατευθυνόμενης ενέργειας είναι τα όπλα δέσμης, σωματιδίων και τα ηχητικά όπλα.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου