Διεθνή Κώδικα Δεοντολογίας για την ιδιωτική ασφάλεια Παροχής Υπηρεσιών

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο διεθνής κώδικας συμπεριφοράς υπεγράφη από 58 ιδιωτικές εταιρείες ασφάλειας από δεκαπέντε χώρες κατά τη διάρκεια μιας τελετής υπογραφής στη Γενεύη στις 9 Νοεμβρίου 2010. Με την υπογραφή, οι εταιρείες δηλώνουν δημοσίως την ευθύνη τους να σέβονται τα ανθρώπινα δικαιώματα, και να εκπληρώσει τις ανθρωπιστικές ευθύνες προς όλους εκείνους, που επλήγησαν με τις επιχειρηματικές τους δραστηριότητες. Δεσμεύονται επίσης να λειτουργούν σύμφωνα με τον κώδικα.

Ο Διεθνής Κώδικας Δεοντολογίας για ιδιωτικούς φορείς παροχής υπηρεσιών ασφαλείας (ICOC) είναι ένα σύνολο αρχών για ιδιωτικούς παρόχους υπηρεσιών ασφάλειας , που δημιουργήθηκε μέσω μιας πολυμερούς πρωτοβουλίας που συγκαλούνται από την ελβετική κυβέρνηση. Η διαδικασία αυτή εμπλέκονται και συνεχώς συμμετέχουν εκπρόσωποι από ιδιωτικές εταιρείες ασφάλειας, τα κράτη και τις οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών. Ο κώδικας ενισχύει και να εκφράζει τις υποχρεώσεις των παρόχων ιδιωτικής ασφάλειας ιδίως όσον αφορά το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο και τα ανθρώπινα δικαιώματα νομοθεσία. Ο διεθνής κώδικας συμπεριφοράς ορίζει επίσης τα θεμέλια για την ανάπτυξη ενός θεσμικού πλαισίου που θα παρέχει ουσιαστική και ανεξάρτητη εποπτεία και λογοδοσία προς το ICOC. Ως εκ τούτου, οι εμπλεκόμενοι φορείς συμφώνησαν για «Καταστατικό» για τη δημιουργία ενός αποτελεσματικού μηχανισμού εποπτείας.

Ο διεθνής κώδικας συμπεριφοράς αποτελεί ένα μη κρατικό μηχανισμό και κατά συνέπεια προορίζεται να είναι συμπληρωματική σε μια κατάσταση νόμιμων εποπτεία των παρόχων ιδιωτικής ασφάλειας. Έχει σχεδιαστεί για να εφαρμοστεί σε πολύπλοκα περιβάλλοντα ασφαλείας, που σημαίνει ότι τυχόν περιοχές που πλήττονται ή ανακάμπτουν από αναταραχή ή αστάθεια, είτε λόγω φυσικών καταστροφών ή ένοπλων συγκρούσεων, όπου το κράτος δικαίου έχει ουσιαστικά υπονομεύεται, και στην οποία η ικανότητα της κρατικής εξουσίας να χειριστεί την κατάσταση μειώνεται, είναι περιορισμένες ή ανύπαρκτες. ^[1] Άλλα μη-κρατικές προσπάθειες για τη ρύθμιση της ιδιωτικής ασφάλειας, ωστόσο, έχουν συχνά επικριθεί ως αναποτελεσματικό. ^[2] [3] Σε αντίθεση, ο διεθνής κώδικας συμπεριφοράς έχει αποδεκτή από έναν σημαντικό αριθμό επιχειρήσεων, και υποστηρίζεται από τα κράτη και τις οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών: Ως την 1η Ιουνίου του 2013, 659 ιδιωτικοί φορείς παροχής ασφάλειας υπέγραψαν τη ICOC. Επιπλέον, τα Ηνωμένα Έθνη απαιτούν την ένταξη στο ICOC ως υποχρεωτική προϋπόθεση για την πρόσληψη των ιδιωτικών φορέων παροχής ασφάλειας από τους οργανισμούς των Ηνωμένων Εθνών. ^[4] Ομοίως, το σχέδιο ελβετική νομοθεσία σχετικά με τους παρόχους υπηρεσιών ιδιωτικής ασφάλειας απαιτεί την ένταξη στην ICOC ως προϋπόθεση για την άδεια να λειτουργούν στην Ελβετία μια ιδιωτική εταιρεία παροχής υπηρεσιών ασφαλείας που προσφέρει υπηρεσίες στο εξωτερικό, και μόνο εταιρείες-μέλη του διεθνούς κώδικα συμπεριφοράς μπορεί να προσληφθεί από την ελβετική δημόσιες αρχές. ^[5] Πρόσφατα, επίσης, το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ δήλωσε ότι «[α] s όσο κινείται διαδικασία ICOC προς τα εμπρός όπως αναμενόταν και η ένωση προσελκύει σημαντική συμμετοχή του κλάδου, το Προεδρείο της Διπλωματικής Ασφάλειας (DS) προβλέπει την ενσωμάτωση των μελών του ICOC Ένωση ως απαίτηση στη διαδικασία υποβολής προσφορών για τη σύμβαση θα διαδεχθεί το πρόγραμμα σε όλο τον κόσμο Υπηρεσίας Προστασίας (WPS). » ^{[6 ]}

Ο Μηχανισμός Εποπτείας 

Τον Φεβρουάριο 2013 εκπρόσωποι από τις εταιρείες έχουν υπογράψει, την κοινωνία των πολιτών και τις κυβερνήσεις διαπραγματεύτηκε με επιτυχία τον Χάρτη για την μηχανισμούς επίβλεψης του Διεθνούς Κώδικα Δεοντολογίας για θέματα ιδιωτικής ασφάλειας Παροχής Υπηρεσιών (που ονομάζεται «Καταστατικό»). ^[7] Ο μηχανισμός εποπτείας που εδρεύει στη Γενεύη θα είναι ένα ανεξάρτητο σωματείο μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα σύμφωνα με το ελβετικό δίκαιο. Ο πρωταρχικός σκοπός της σύνδεσης αυτής είναι να προωθήσει την υπεύθυνη παροχή των υπηρεσιών ιδιωτικής ασφάλειας και του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της εθνικής και διεθνούς δικαίου από την άσκηση ανεξάρτητης διακυβέρνησης και της εποπτείας του διεθνούς κώδικα συμπεριφοράς. ^[8] Τα κύρια όργανα του σωματείου εποπτείας είναι μια Γενική Συνέλευση και ένα Διοικητικό Συμβούλιο. Ενώ όλα τα μέλη - εταιρείες ιδιωτικής ασφάλειας, τις οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών, και τα κράτη (οι τρεις «πυλώνες») - αποτελούν μέρος της Γενικής Συνέλευσης, το Διοικητικό Συμβούλιο απαρτίζεται από δώδεκα εκλεγμένων μελών. Το Διοικητικό Συμβούλιο είναι το εκτελεστικό όργανο λήψης αποφάσεων της Ένωσης. Τα μέλη της κάθε «πυλώνας» είναι εξίσου εκπροσωπούνται στο Διοικητικό Συμβούλιο. Τα κύρια καθήκοντα και οι αρμοδιότητες του Συλλόγου είναι: (α) την πιστοποίηση των επιχειρήσεων βάσει του κώδικα που πιστοποιεί ότι τα συστήματα και τις πολιτικές της εταιρείας πληρούν τις αρχές του Κώδικα και οι κανόνες που απορρέουν από τον Κώδικα, (β) τα ανθρώπινα δικαιώματα, η παρακολούθηση της απόδοσης της επιχείρησής σας και των επιπτώσεων των δραστηριοτήτων της ασφάλειας, και (γ) τη διατήρηση μιας διαδικασίας για να υποστηρίξει τις εταιρείες μέλη στην εκπλήρωση των υποχρεώσεών τους για την αντιμετώπιση των αξιώσεων που αντλούνται από παραβιάσεις του κώδικα με τη θέσπιση δίκαιων και προσβάσιμες διαδικασίες παραπόνων που προσφέρουν αποτελεσματικές θεραπείες.

Ιστορία ]

Το 2008, η Διεθνής Επιτροπή του Ερυθρού Σταυρού (ΔΕΕΣ) και η ελβετική κυβέρνηση ανέπτυξε το έγγραφο Montreux για την Private Military και Ασφάλειας Εταιρειών, η οποία επιβεβαιώνει τις υποχρεώσεις των κρατών μελών όσον αφορά PMSCs κατά τη διάρκεια ένοπλων συγκρούσεων, και επιπλέον συνιστά εβδομήντα καλές πρακτικές για τα κράτη όσον αφορά την χρήση και την εποπτεία των PMSCs. Ο διεθνής κώδικας συμπεριφοράς αναπτύχθηκε με βάση τις συστάσεις αυτές για τη συμπλήρωση του εγγράφου Montreux εκφράζοντας τις υποχρεώσεις των ιδιωτικών φορέων. Ο διεθνής κώδικας συμπεριφοράς συντάχθηκε και σε ένα συνέδριο που ολοκληρώθηκε τον Σεπτέμβριο του 2010 και διευκολύνθηκε από την ελβετική κυβέρνηση, η Γενεύη Ακαδημία του Διεθνούς Ανθρωπιστικού Δικαίου και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, και το Κέντρο της Γενεύης για τον Δημοκρατικό Έλεγχο των Ενόπλων Δυνάμεων . Το συνέδριο συμμετείχαν εκπρόσωποι από ιδιωτικούς παρόχους υπηρεσιών ασφάλειας, βιομηχανικές ενώσεις, τις κυβερνήσεις, όπως οι ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο, καθώς και μη κυβερνητικές οργανώσεις. ^[9] Υπήρχαν 58 αρχικές εταιρίες έχουν υπογράψει, και ως την 1η Ιουνίου του 2013, 659 ιδιωτικοί πάροχοι ασφάλεια ήταν υπογράψει τη ICOC. ^[10] Σύμφωνα με τον ICOC, το Νοέμβριο του 2011 τα μέλη από τις τρεις κοινότητες ενδιαφερομένων επέλεξε εκπροσώπους για τη σύσταση προσωρινής επιτροπής του τιμονιού. Η επιτροπή αποτελείται από τρεις συμμετέχοντες και μια πιθανή βοηθητικό μέλος από κάθε ομάδα τριών ενδιαφερομένων: κυβερνήσεις, επιχειρήσεις και οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών. Το κύριο έργο της συντονιστικής επιτροπής είναι να αναπτύξει τα έγγραφα και τις ρυθμίσεις για τον μηχανισμό διακυβέρνησης και της εποπτείας, όπως προεπισκόπηση Διεθνούς Κώδικα Συμπεριφοράς. Η οργανωτική επιτροπή πέτυχε στο έργο αυτό και το Φεβρουάριο του 2013, οι «καταστατικό» του Διεθνούς Κώδικα Συμπεριφοράς των ιδιωτικών στρατιωτικών και Καταστατικού της Εταιρίας Ασφαλείας εκδόθηκαν. Ο Σύλλογος ίδιο θα ξεκινήσει το Σεπτέμβριο του 2013.

1.