Το ζήτημα της οπλοκατοχής, της
οπλοφορίας και της ένοπλης αυτοάμυνας/αυτοπροστασίας, δεν μπορεί να
αναπτυχθεί σε ένα κείμενο. Ούτε μπορούμε να αντικρούσουμε όλα τα
επιχειρήματα κατά των όπλων, μέσα σε λίγες παραγράφους. Ωστόσο μπορούμε
να ασχοληθούμε με ένα πολύ συνηθισμένο επιχείρημα κατά της οπλοφορίας.
Εκείνο στο οποίο αναφέρεται πως «αν κάποιος τρελαθεί και αρχίσει να
σκοτώνει». Προφανώς θα αναφερθούμε σε πυροβόλα όπλα και όχι σε
lesslethal όπλα, τα οποία επίσης απαγορεύονται.
Πρόκειται για πολύ συνηθισμένο επιχείρημα και μάλιστα για να το υποστηρίξουν ορισμένοι, προσθέτουν και τα massiveshootings που βλέπουμε να γίνονται στις Η.Π.Α. Για τα τελευταία οι έρευνες έχουν οδηγήσει στο συμπέρασμα πως πρόκειται για κοινωνιολογικής φύσης πρόβλημα και όχι απλά για ζήτημα που αφορά την ευκολία πρόσβασης σε πυροβόλα όπλα. Σύμφωνα λοιπόν με το σκεπτικό αυτό, η ευκολία πρόσβασης και προμήθειας όπλων (η ευκολία είναι εντελώς αόριστη έννοια) θα επιτρέψει στον «οποιονδήποτε» να φέρει όπλο και άρα κάποιος με κακές προθέσεις ή κάποιος ο οποίος για κάποιον λόγο αποτρελάθηκε, μπορεί να ανοίξει πυρ και να δολοφονήσει αθώους ανθρώπους.
Το επιχείρημα αυτό δεν έχει καμία λογική αφετηρία. Αρχικώς η «ευκολία» προμήθειας όπλων, δεν αποτελεί καθόλου ευκολία έτσι όπως την ισχυριζόμαστε εμείς. Σύμφωνα με την υπάρχουσα νομοθεσία, η οποία είναι γελοία, αν κάποιο άτομο επιθυμεί να προμηθευτεί όπλο, είτε πρόκειται για κυνηγετικό ρόλο, είτε αθλητικό, είτε παροχή υπηρεσιών ασφαλείας, είτε αυτοπροστασία, θα χρειαστεί μια βεβαίωση ψυχικής υγείας. Το γελοίο του νόμου βρίσκεται στο ότι αυτή την βεβαίωση μπορεί να την δώσει είτε ψυχίατρος, είτε… παθολόγος! Αυτό το οποίο ζητάμε εμείς που υποστηρίζουμε το δικαίωμα της οπλοφορίας/ οπλοκατοχής, είναι αυτός ο νόμος να αλλάξει και οι βεβαιώσεις αυτές να δίνονται μόνο από ψυχολόγους. Ως εκ τούτου δεν επιθυμούμε την σημερινή «ευκολία», αλλά ένα πραγματικά αξιοκρατικό τρόπο έκδοσης των βεβαιώσεων. Επιπρόσθετα θα πρέπει ο κάτοχος όπλων να ανανεώνει την βεβαίωση του κάθε έτος, επισκεπτόμενος πάλι ψυχίατρο ο οποίος θα αποστέλλει ο ίδιος μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου την βεβαίωση στις αστυνομικές υπηρεσίες, μειώνοντας τον χρόνο που απαιτεί η όλη διαδικασία σήμερα. Ορισμένοι θα ισχυριστούν πως δεν μπορεί ένας ιδιώτης να δίνει τέτοιες βεβαιώσεις. Εδώ να υπενθυμίσουμε πως η Σοβιετική Ένωση έπεσε, καθώς και ότι ο δημόσιος γιατρός έχει τις ίδιες πιθανότητες να πάρει μαύρα χρήματα με τον ιδιώτη. Σε όλο τον πλανήτη βεβαιώσεις δίνουν και ιδιώτες ψυχίατροι. Ο λόγος για τον οποίο επιλέγουμε τους 12 μήνες και όχι ένα άλλο νούμερο, βρίσκεται αποκλειστικά και μόνο στην ανάγκη για συχνούς ελέγχους της ψυχικής υγείας των οπλοφόρων. Ακριβώς το ίδιο πρέπει να ισχύει και για όλα τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, των Σωμάτων Ασφαλείας και των ενόπλων δημόσιων υπηρεσιών. Και εδώ είναι το βασικό μας αντεπιχείρημα.
Όσες πιθανότητες έχει λοιπόν ένας πολίτης, με νόμιμη άδεια οπλοφορίας και οπλοκατοχής, να τρελαθεί και να σκοτώνει αθώους, άλλες τόσες έχει ένας αστυνομικός, ένας λιμενικός ή ένας στρατιωτικός. Η επαγγελματική ιδιότητα δεν αποτελεί εχέγγυο ψυχικής υγείας και ισορροπίας. Με την συγκεκριμένη λογική, δε θα έπρεπε να είναι ένοπλες οι αστυνομικές και στρατιωτικές αρχές καθότι η σκέψη αυτή βασίζεται σε ένα υποθετικό και αόριστο σενάριο, στερείται στατιστικών και πραγματικών αναγκών, ρεαλισμού και βάθους. Αν απλά σε ένα «μπορεί» βασίζουμε το δικαίωμα των πολιτών στην αυτοάμυνα και την αυτοπροστασία, τότε με ένα τέτοιο «μπορεί», είναι επικίνδυνος ένας χειριστής μαχητικού ή ένας αστυνομικός με αυτόματο όπλο στην πλατεία Συντάγματος. Αν φοβόμαστε πως ο ένοπλος, ο νόμιμα ένοπλος θα αποτρελαθεί, ας αφοπλίσουμε τον στρατό και την αστυνομία.
Ο έλεγχος της ψυχικής υγείας και ικανότητας για την έκδοση άδειας οπλοκατοχής ή/και οπλοφορίας, είναι ένδειξη σοβαρότητας ενός κράτους και το Ελληνικό έχει αποτύχει παταγωδώς στο συγκεκριμένο αντικείμενο. Οι υπέρμαχοι της οπλοκατοχής οφείλουν να υποστηρίξουν την δημιουργία διαδικασιών σοβαρών ελέγχων για την ψυχική υγεία. Οι δε οπλοφοβικοί, θα πρέπει να βρουν σοβαρότερα επιχειρήματα από το υποθετικό σενάριο του τρελού, του οποίου η πιθανότητα ύπαρξης δεν μπορεί να περιορίζει το δικαίωμα των υπολοίπων στην οπλοκατοχή και την οπλοφορία.
Πρόκειται για πολύ συνηθισμένο επιχείρημα και μάλιστα για να το υποστηρίξουν ορισμένοι, προσθέτουν και τα massiveshootings που βλέπουμε να γίνονται στις Η.Π.Α. Για τα τελευταία οι έρευνες έχουν οδηγήσει στο συμπέρασμα πως πρόκειται για κοινωνιολογικής φύσης πρόβλημα και όχι απλά για ζήτημα που αφορά την ευκολία πρόσβασης σε πυροβόλα όπλα. Σύμφωνα λοιπόν με το σκεπτικό αυτό, η ευκολία πρόσβασης και προμήθειας όπλων (η ευκολία είναι εντελώς αόριστη έννοια) θα επιτρέψει στον «οποιονδήποτε» να φέρει όπλο και άρα κάποιος με κακές προθέσεις ή κάποιος ο οποίος για κάποιον λόγο αποτρελάθηκε, μπορεί να ανοίξει πυρ και να δολοφονήσει αθώους ανθρώπους.
Το επιχείρημα αυτό δεν έχει καμία λογική αφετηρία. Αρχικώς η «ευκολία» προμήθειας όπλων, δεν αποτελεί καθόλου ευκολία έτσι όπως την ισχυριζόμαστε εμείς. Σύμφωνα με την υπάρχουσα νομοθεσία, η οποία είναι γελοία, αν κάποιο άτομο επιθυμεί να προμηθευτεί όπλο, είτε πρόκειται για κυνηγετικό ρόλο, είτε αθλητικό, είτε παροχή υπηρεσιών ασφαλείας, είτε αυτοπροστασία, θα χρειαστεί μια βεβαίωση ψυχικής υγείας. Το γελοίο του νόμου βρίσκεται στο ότι αυτή την βεβαίωση μπορεί να την δώσει είτε ψυχίατρος, είτε… παθολόγος! Αυτό το οποίο ζητάμε εμείς που υποστηρίζουμε το δικαίωμα της οπλοφορίας/ οπλοκατοχής, είναι αυτός ο νόμος να αλλάξει και οι βεβαιώσεις αυτές να δίνονται μόνο από ψυχολόγους. Ως εκ τούτου δεν επιθυμούμε την σημερινή «ευκολία», αλλά ένα πραγματικά αξιοκρατικό τρόπο έκδοσης των βεβαιώσεων. Επιπρόσθετα θα πρέπει ο κάτοχος όπλων να ανανεώνει την βεβαίωση του κάθε έτος, επισκεπτόμενος πάλι ψυχίατρο ο οποίος θα αποστέλλει ο ίδιος μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου την βεβαίωση στις αστυνομικές υπηρεσίες, μειώνοντας τον χρόνο που απαιτεί η όλη διαδικασία σήμερα. Ορισμένοι θα ισχυριστούν πως δεν μπορεί ένας ιδιώτης να δίνει τέτοιες βεβαιώσεις. Εδώ να υπενθυμίσουμε πως η Σοβιετική Ένωση έπεσε, καθώς και ότι ο δημόσιος γιατρός έχει τις ίδιες πιθανότητες να πάρει μαύρα χρήματα με τον ιδιώτη. Σε όλο τον πλανήτη βεβαιώσεις δίνουν και ιδιώτες ψυχίατροι. Ο λόγος για τον οποίο επιλέγουμε τους 12 μήνες και όχι ένα άλλο νούμερο, βρίσκεται αποκλειστικά και μόνο στην ανάγκη για συχνούς ελέγχους της ψυχικής υγείας των οπλοφόρων. Ακριβώς το ίδιο πρέπει να ισχύει και για όλα τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, των Σωμάτων Ασφαλείας και των ενόπλων δημόσιων υπηρεσιών. Και εδώ είναι το βασικό μας αντεπιχείρημα.
Όσες πιθανότητες έχει λοιπόν ένας πολίτης, με νόμιμη άδεια οπλοφορίας και οπλοκατοχής, να τρελαθεί και να σκοτώνει αθώους, άλλες τόσες έχει ένας αστυνομικός, ένας λιμενικός ή ένας στρατιωτικός. Η επαγγελματική ιδιότητα δεν αποτελεί εχέγγυο ψυχικής υγείας και ισορροπίας. Με την συγκεκριμένη λογική, δε θα έπρεπε να είναι ένοπλες οι αστυνομικές και στρατιωτικές αρχές καθότι η σκέψη αυτή βασίζεται σε ένα υποθετικό και αόριστο σενάριο, στερείται στατιστικών και πραγματικών αναγκών, ρεαλισμού και βάθους. Αν απλά σε ένα «μπορεί» βασίζουμε το δικαίωμα των πολιτών στην αυτοάμυνα και την αυτοπροστασία, τότε με ένα τέτοιο «μπορεί», είναι επικίνδυνος ένας χειριστής μαχητικού ή ένας αστυνομικός με αυτόματο όπλο στην πλατεία Συντάγματος. Αν φοβόμαστε πως ο ένοπλος, ο νόμιμα ένοπλος θα αποτρελαθεί, ας αφοπλίσουμε τον στρατό και την αστυνομία.
Ο έλεγχος της ψυχικής υγείας και ικανότητας για την έκδοση άδειας οπλοκατοχής ή/και οπλοφορίας, είναι ένδειξη σοβαρότητας ενός κράτους και το Ελληνικό έχει αποτύχει παταγωδώς στο συγκεκριμένο αντικείμενο. Οι υπέρμαχοι της οπλοκατοχής οφείλουν να υποστηρίξουν την δημιουργία διαδικασιών σοβαρών ελέγχων για την ψυχική υγεία. Οι δε οπλοφοβικοί, θα πρέπει να βρουν σοβαρότερα επιχειρήματα από το υποθετικό σενάριο του τρελού, του οποίου η πιθανότητα ύπαρξης δεν μπορεί να περιορίζει το δικαίωμα των υπολοίπων στην οπλοκατοχή και την οπλοφορία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου