Σεμινάρια-Ασφαλείας Seminaria-Asfaleias (Blogspot): Δεκεμβρίου 2016

Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2016

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΣΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΜΕ ΑΣΦΑΛΕΙΑ .ΠΡΟΣΟΧΗ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΑΓΙΕΣ ΜΕΡΕΣ ΟΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΥΞΗΜΕΝΗ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΕΥΘΥΝΗ KAMIA ΕΚΠΤΩΣΗ ΣΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΜΑΣ

Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2016

Αυτοσχέδια Όπλα: Ομπρέλα Βουλγαρίας

Τα τέλη της δεκαετίας του 1970 εμφανίστηκε αυτό το αυτοσχέδιο όπλο το οποίο, όπως αποδείχθηκε αργότερα, ήταν σχεδιασμένο από τη Βουλγαρική Υπηρεσία Πληροφοριών σε συνεργασία με την υπηρεσία KGB (Комите́т госуда́рственной безопа́сности, Επιτελείο Κρατικής Ασφάλειας) της Σοβιετικής Ένωσης. Μέχρι και σήμερα έχει μείνει γνωστό παγκοσμίως ως «Ομπρέλα Βουλγαρίας» και παραμένει ένα εξαιρετικό παράδειγμα ποιοτικού επιθετικού κρυμμένου αυτοσχέδιου όπλου.

Προτού δούμε το όπλο καθαυτό, έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε την ιστορία του. Όλα ξεκίνησαν το Σεπτέμβριο του 1978 όταν ο δημοσιογράφος Βλάντιμιρ Κόστοφ βρίσκονταν στο Παρίσι όπου είχε ζητήσει πολιτικό άσυλο. Ο Β. Κόστοφ συχνά έγραφε τόσο κατά της κομμουνιστικής Βουλγαρίας όσο και της Σοβιετικής Ένωσης καθώς σε πολλά σημεία είχαν παρόμοιες πολιτικές πορείες. Από φόβο για τη ζωή του είχε μεταναστεύσει ως πολιτικός πρόσφυγας στη Γαλλία με την οικογένεια του λίγους μήνες νωρίτερα, τον Απρίλιο του 1978. Βλέπετε τον κύριο Βλάντιμιρ Κόστοφ στην επόμενη φωτογραφία.

Αυτό που δε γνώριζε το ευρύ κοινό ήταν ότι ο Β. Κόστοφ ήταν πράκτορας της Βουλγαρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών στη Γαλλία και είχε το ψευδώνυμο «Κράστεβ». Όταν ζήτησε πολιτικό άσυλο και σταμάτησε τις επικοινωνίες του με την υπηρεσία πληροφοριών της Βουλγαρίας η FMD (Πρώτη Κεντρική Διοίκηση) της Βουλγαρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών τον θεώρησε προδότη αλλάζοντας μάλιστα το κωδικό του όνομα στα έγγραφα της σε «Ιούδας». Τελικά, σε κλειστό δικαστήριο της Βουλγαρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών στη Σόφια, ο Βλάντιμιρ Κόστοφ καταδικάστηκε σε θάνατο για εσχάτη προδοσία και η σύζυγος του Νατάλια σε έξι χρόνια και έξι μήνες φυλάκισης. Ωστόσο, πλέον ζούσαν στη Γαλλία ως πολιτικοί πρόσφυγες. Βλέπετε το έμβλημα της τότε Υπηρεσίας Πληροφοριών της Βουλγαρίας παρακάτω.

Κάπως έτσι ξεκίνησε η αποκάλυψη ενός όπλου που έχει μείνει στην ιστορία ως «Ομπρέλα Βουλγαρίας». Στο βιβλίο του ο κύριος Βλάντιμιρ Κόστοφ περιγράφει τι έγινε στο σταθμό Μετρό του Παρισιού στις δύο το μεσημέρι στις 27 Αυγούστου του 1978 με αυτά τα λόγια:

«Υπήρχε πάρα πολύς κόσμος στου διαδρόμους του Μετρό. Λίγα δευτερόλεπτα προτού βγω από τον ασανσέρ, ένοιωσα ένα έντονο πόνο στη πλάτη μου, ακριβώς πάνω από τη μέση μου. Την ίδια στιγμή, άκουσα κάτι σαν κροτάλισμα μιας πέτρας που χτυπάει στο έδαφος. Και η Νατάλια το άκουσε επίσης, χωρίς να φαντάζεται ότι κάτι συνέβη σε εμένα. Η πρώτη μου σκέψη ήταν ότι με χτύπησε κάποια πετρούλα με μεγάλη ταχύτητα, λες και έφυγε από καταπέλτη.»

Στις επόμενες δύο ώρες η γυναίκα του τον συνόδεψε στο νοσοκομείο καθώς δεν ένοιωθε καλά και τότε ο γιατρός των ρώτησε αν κάποιος τον είχε πυροβολήσει ή προσπαθήσει να μαχαιρώσει γιατί είχε μία ουλή στη πλάτη του. Μέσα σε 48 ώρες η κατάσταση του είχε επιδεινωθεί πολύ με υψηλό πυρετό και γενική αδυναμία. Στις 11 Σεπτεμβρίου όμως έγινε κάτι που αμέσως έβαλε σε υποψίες τον Β. Κόστοφ. Ο αντικαθεστωτικός Βούλγαρος συγγραφέας Γκεόργκι Μάρκοφ πέθανε αφού πρώτα είχε παρόμοια συμπτώματα για τρεις ημέρες στο Λονδίνο. Μάλιστα, είχε αναφέρει στους γιατρούς και τους παρευρισκόμενους ότι κατά λάθος κάποιος στη γέφυρα Waterloo τον τρύπησε στο πόδι με την ομπρέλα του. Αμέσως ο Β. Κόστοφ κάλεσε όσους γνώριζε από τη Γαλλική DST (Direction de la Surveillance du Territoire, Διοίκηση Παρακολούθησης Περιοχής) και τους είπε ότι γνωρίζει ότι το έκανε η Βουλγάρικη Υπηρεσία Πληροφοριών και ίσως και ο ίδιος να είναι θύμα του ίδιου όπλου. Εδώ βλέπετε το σχέδιο του ανθρώπου που του επιτέθηκε στον ανελκυστήρα του Μετρό από τη DST.

Η Βρετανική Σκότλαντ Γιαρντ έστειλε ειδικούς της να τον εξετάσουν και έπειτα από πολύ προσεκτική παρατήρηση είδαν κάτι αξιοσημείωτο. Λίγο κάτω από την ουλή από το χτύπημα που είχε δεχτεί υπήρχε μία σφαίρα διαμέτρου 1.52 χιλιοστών η οποία ήταν κατασκευασμένη από 90% πλατίνα και 10% ιρίδιο. Κάτι που δείχνει ότι ήταν ανθρώπινο κατασκεύασμα και μάλιστα πολύ προηγμένο τεχνολογικά. Βλέπετε την ακτινογραφία που το αποκάλυψε εδώ. Η σφαίρα βρίσκεται εκεί που δείχνει η μαύρη βελόνα.

Η μετέπειτα χημική ανάλυση της σφαίρας έδειξε ότι εξωτερικά και στις οπές είχε ένα στρώμα από από κερί που ήταν σχεδιασμένο να λιώνει ακριβώς στους 37 βαθμούς Κελσίου. Η έρευνα έδειξε ότι ακριβώς η ίδια μεταλλική σφαίρα βρέθηκε και στο πόδι του Γκεόργκι Μάρκοφ. Βλέπετε τη φωτογραφία της μεταλλικής σφαίρας από μικροσκόπιο παρακάτω.

Μέσα στη σφαίρα βρέθηκαν αρκετές διαφορετικές τοξίνες αλλά τελικά το θανατηφόρο δηλητήριο ήταν η ρικίνη. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της ρικίνης είναι ότι έχει χαμηλό ρυθμό απορρόφησης όταν δεν βρίσκεται μέσα στο αίμα. Στη περίπτωση του Β. Κόστοφ η σφαίρα είχε κολλήσει ανάμεσα από μύες και λίπος και έτσι η δόση που περιείχε δεν ήταν θανατηφόρα καθώς δεν απορροφούνταν πολύ γρήγορα από τον οργανισμό. Ωστόσο, στη περίπτωση του συγγραφέα Γκεόργκι Μάρκοφ η σφαίρα ήταν ανάμεσα από αγγεία και μία αρτηρία κάνοντας την απορρόφηση του δηλητηρίου γρήγορη και οδηγώντας τον έτσι στο θάνατο. Μετά τη πτώση της Σοβιετικής Ένωσης το όπλο έγινε γνωστό σε όλους έπειτα από έρευνες αρκετών δημοσιογράφων. Μάλιστα, το 1993 ο εκτελεστής του Γ. Μάρκοφ συνελήφθη στη Κοπεγχάγη από τις αρχές της Δανίας και ομολόγησε αλλά περιέργως εντός λίγων ημερών εξαφανίστηκε και μέχρι σήμερα κανείς δε γνωρίζει που βρίσκεται. Ήταν ο Δανός πολίτης (Ιταλικής υπηκοότητας) Φραντσέσκο Γκιουλίνο, γεννηθείς του 1946 από το Μπρα της Ιταλίας που ήταν παρασημοφορημένος αξιωματικός της Βουλγαρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών. Μέχρι σήμερα έχει μείνει γνωστός με το κωδικό όνομα Πικαντίλι και είναι καταζητούμενος. Βλέπε το αυτοσχέδιο όπλο που παρουσιάζουμε σε αυτό το άρθρο παρακάτω.

Η ομπρέλα είχε ένα απλό μηχανισμό ελατηρίου με αμπούλα πεπιεσμένου αέρα. Πρακτικά, όταν ο χειριστής πιέζει τη σκανδάλη, η ασφάλεια του κλείστρου απελευθερώνεται και το ελατήριο αναγκάζει την αμπούλα να χτυπήσει σε μία βελόνα που βρίσκεται εμπρός της. Όταν η αμπούλα χτυπήσει τη βελόνα ο πεπιεσμένος αέρας απελευθερώνεται με μεγάλη ταχύτητα και οδηγεί τη μεταλλική σφαίρα που περιέχει το δηλητήριο έξω από τη κάννη. Βλέπετε μία σχηματική αναπαράσταση στη συνέχεια.

Κάτι ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι ότι παρότι ποτέ κανένας δεν ανέφερε επίσημα ότι αυτό ήταν έργο της Σοβιετικής KGB και της Βουλγάρικης Υπηρεσίας Πληροφοριών ή έστω, ότι οι εκτελέσεις αυτές έγιναν από αυτές τις υπηρεσίες, το 1991 έγινε ακόμα μία ενδιαφέρουσα ανακάλυψη. Ο Δρ. κύριος Τόμας Μποκάρντ, ιστορικός των Ενόπλων Δυνάμεων των ΗΠΑ και καθηγητής σε αρκετά πανεπιστήμια στις ΗΠΑ και στη Μεγάλη Βρετανία είχε παρουσιάσει ότι το 1991 σε ένα εγκαταλελειμμένο κυβερνητικό κτίριο της Βουλγαρίας βρέθηκε μεγάλος αριθμός από ίδιες ακριβώς ομπρέλες. Κάπως έτσι έγινε και γνωστή σε όλο το κόσμο ως «Ομπρέλα Βουλγαρίας».

Το αυτοσχέδιο αυτό όπλο αυτό ήταν ένα πολύ καλά μελετημένο εργαλείο εκτελέσεων. Δε τραβούσε τη προσοχή, ήταν απλό στη χρήση, δεν άφηνε πολλά ίχνη πίσω του, δεν είχε άμεσα αποτελέσματα προδίδοντας το τι συνέβη και το πιο σημαντικό, δε θα είχε βρεθεί ποτέ αν ο εκτελεστής του Βλάντιμιρ Κόστοφ το είχε χρησιμοποιήσει σωστά. Εκείνη την εποχή η ανίχνευση της ρικίνης ήταν κάτι υπερβολικά δύσκολο και το σφαιρίδιο διαμέτρου 1.5 χιλιοστών ήταν σχεδόν αόρατο στις ακτινογραφίες. Ωστόσο, το ανθρώπινο λάθος του εκτελεστή σε συνδυασμό με όλη την ακολουθία των γεγονότων αποκάλυψε αυτό το αυτοσχέδιο όπλο. Σήμερα, οι ομπρέλες αυτές βρίσκονται σε δεκάδες μουσεία ανά το κόσμο και παραμένουν μία υπενθύμιση. Μία υπενθύμιση που μας δείχνει πως σε ακραίες πολιτικές καταστάσεις οι κρατικοί φορείς μπορούν με ευκολία να κάνουν εγκληματικές ενέργειες για να σωπάσουν στελέχη τους, ή ακόμα και απλούς πολίτες, που τους εναντιώνονται. Αυτό είναι ένα μάθημα που δε θα πρέπει να το ξεχάσουμε.