Πέμπτη 27 Ιουνίου 2013

ΕΚΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ..ΤΟΝ ΕΠΙΣΗΜΟ!!!!

Ένας μόνιμος πονοκέφαλος έχει γίνει ο Πάπας Φραγκίσκος για τους σωματοφύλακές του αφού με τον αυθορμητισμό του προκαλεί συνεχώς αλλαγή στα σχέδιά τους και δημιουργεί κενά για την προσωπική του ασφάλεια. Τελευταίο επεισόδιο ήταν σήμερα το πρωί όταν ο Ποντίφικας άκουσε το πλήθος κοντά σε ένα κιγκλίδωμα να φωνάζει το όνομά του πλησίασε, έσφιξε τα χέρια των πιστών και χάιδεψε τα κεφάλια των παιδιών.
"Ο πάπας Φραγκίσκος δεν απογοήτευσε τους πιστούς. Αποφάσισε να πλησιάσει περπατώντας το πλήθος που περίμενε πίσω από τα κιγκλιδώματα. Οι αρμόδιοι για την ασφάλειά του έπαθαν νευρική κρίση και το πλήθος παραληρούσε", γράφει η εφημερίδα Il Fatto quotidiano.
Η διάσημη Ελβετική Φρουρά και η χωροφυλακή του Βατικανού που έχουν αναλάβει την ασφάλεια κάθε πάπα θα πρέπει να το πάρουν απόφαση: ο πρώτος λατινοαμερικάνος Πάπας έδειξε από την πρώτη ημέρα την πρόθεσή του να διατηρήσει τον αυθορμητισμό του, αρνούμενος να ζήσει μέσα σε ένα ασφαλές περίβλημα, χωρίς επαφή με τον απλό κόσμο.
Σε ερώτηση σχετική με το θέμα αυτό, ο πατέρας Φεντερίκο Λομπάρντι, εκπρόσωπος του Βατικανού, διευκρίνισε πως τα μέτρα ασφαλείας δεν είναι δυνατόν να επιβληθούν στον Πάπα.
"Πρέπει να σεβαστείτε το προσωπικό στυλ κάθε Πάπα. Οι υπεύθυνοι ασφαλείας γνωρίζουν πως δεν είναι δικό τους θέμα να αποφασίζουν, αλλά του πάπα, και εκείνοι οφείλουν να προσαρμόζονται", εξήγησε.
Την ευθύνη για την ασφάλεια του πάπα έχουν αναλάβει περίπου 100 Ελβετοί φρουροί, ο "στρατός" του ποντίφικα, με τη βοήθεια 100 χωροφυλάκων του Βατικανού και περίπου 140 ιταλών αστυνομικών.
Σε κάθε περίπτωση, αυτοί οι υπεύθυνοι αναζητούν πάντα την χρυσή τομή ανάμεσα στην ασφάλεια του πάπα και στην επιθυμία του να έρθει σε επαφή με τον κόσμο.
Οι πάπες της σύγχρονης εποχής είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι στη διάρκεια των μεγάλων δημοσίων εκδηλώσεων στην βασιλική του Αγίου Πέτρου ή στην πλατεία έξω από αυτή, όπως δείχνουν τα γεγονότα που έχουν συμβεί στο παρελθόν.
Το σοβαρότερο παραμένει η επίθεση εναντίον του πάπα Ιωάννη Παύλου ΙΙ από τον τούρκο Μεχμέτ Αλί Αγκτσά, ο οποίος τον πυροβόλησε και τον τραυμάτισε σοβαρά.
Ο Πολωνός ποντίφικας ήταν μια προσωπικότητα που επεδίωκε την επαφή με τον κόσμο, υπενθυμίζει ο Λομπάρντι.
"Όλοι θυμούνται πόσες φορές ο Ιωάννης Παύλος ΙΙ παραβίασε τους κανόνες ασφαλείας για να έρθει σε απευθείας επαφή με τον κόσμο, ακόμα και σε καταστάσεις που ο κίνδυνος ήταν μεγάλος και απρόβλεπτος", επισήμανε ο εκπρόσωπος του Βατικανού.
"Αυτό ήταν το στυλ του, ήθελε να το κάνει και αυτοί που είχαν αναλάβει την ασφάλειά του έκαναν ό,τι καλύτερο μπορούσαν", πρόσθεσε.
Οι υπεύθυνοι της ασφάλειας του ποντίφικα πήραν το μάθημά τους μετά την επίθεση του Αλί Αγκτσά: το περίφημο "papamobile" έγινε αλεξίσφαιρο και όσοι πιστοί παρακολουθούσαν τις λειτουργίες παρουσία του πάπα περνούσαν από ανιχνευτές μετάλλων.
Τον Ιούνιο του 2007 ένας Γερμανός προσπάθησε να ανέβει στο "παπικό όχημα" ("papamobile") του Βενέδικτου XVI στην πλατεία του Αγίου Πέτρου και το 2009, στην διάρκεια της λειτουργίας των Χριστουγέννων μια γυναίκα όρμησε πάνω στον πάπα και τον πέταξε κάτω μέσα στη βασιλική του Αγίου Πέτρου.
Το αποτέλεσμα αυτών των επεισοδίων ήταν να αυξηθεί ο αριθμός των αντρών των δυνάμεων ασφαλείας σε ανάλογες περιστάσεις και να διευρυνθεί η περίμετρος ασφαλείας γύρω από τον πάπα, στην οποία δεν μπορεί να εισέλθει κανείς.
Την ασφάλεια της τελετής ενθρόνισης του πάπα Φραγκίσκου σήμερα, παρουσία αντιπροσωπειών από τουλάχιστον 130 χώρες και διεθνείς οργανισμούς, εγγυώνται οι ιταλικές αρχές, οι οποίες έχουν αναπτύξει περίπου 3.000 μέλη των δυνάμεων ασφαλείας--πολλοί από αυτούς με πολιτικά--στην πλατεία του Αγίου Πέτρου.
Ελεύθεροι σκοπευτές στις στέγες, ελικόπτερα, ταχύπλοα στον Τίβερη, απαγόρευση των πτήσεων πάνω από την ιταλική πρωτεύουσα, οι αρχές δεν έχουν αφήσει τίποτε στην τύχη και η Ρώμη θα παραλύσει σήμερα τις περισσότερες ώρες της ημέρας.

Τρίτη 11 Ιουνίου 2013

Πώς διεξάγεται η εκτίμηση κινδύνου

Πώς διεξάγεται η εκτίμηση κινδύνου


Σε επίπεδο ΕΕ δεν υφίστανται παγιωμένοι κανόνες σχετικά με τον τρόπο διεξαγωγής της εκτίμησης κινδύνου (θα πρέπει να συμβουλευθείτε την νομοθεσία της χώρας σας όσον αφορά την εκτίμηση κινδύνου). Εντούτοις, κατά την προσέγγιση μιας εκτίμησης κινδύνου θα πρέπει πάντοτε να λαμβάνονται υπόψη οι εξής δύο αρχές:
  • η διάρθρωση της εκτίμησης θα πρέπει να διασφαλίζει την κάλυψη όλων των συναφών πηγών κινδύνων και πιθανών κινδύνων (ούτως ώστε, π.χ. να μην παραμεληθούν εργασίες όπως η καθαριότητα που διεξάγονται ενδεχομένως εκτός κανονικού ωραρίου εργασίας ή δευτερογενείς όπως η κομποστοποίηση των απορριμμάτων)·
  • μόλις προσδιοριστεί ένας κίνδυνος, η διαδικασία της εκτίμησης οφείλει να ξεκινήσει από τις βασικές αρχές της εξετάζοντας καταρχάς εάν μπορεί να εξαλειφθεί εντελώς.

Μια σταδιακή προσέγγιση της εκτίμησης κινδύνου


Οι κατευθυντήριες γραμμές της ΕΕ σχετικά με την  εκτίμηση κινδύνου στην εργασία προτείνουν μια σταδιακή προσέγγιση που βασίζεται σε μια σειρά βημάτων. Δεν πρόκειται για τη μοναδική μέθοδο διεξαγωγής της εκτίμησης κινδύνου· υπάρχουν πολλές διαφορετικές μεθοδολογίες για την επίτευξη του ίδιου σκοπού. Δεν υπάρχει μόνο ένας «σωστός» τρόπος για την εκτέλεση μιας εκτίμησης κινδύνου καθώς διαφορετικές προσεγγίσεις μπορούν να αποδώσουν σε διαφορετικές περιστάσεις.

Η διαδικασία εκτίμησης κινδύνου (με την ενσωμάτωση στοιχείων διαχείρισης κινδύνου) μπορεί να περιγραφεί αναλυτικά ως μια σειρά βημάτων.
  1. Καθιέρωση ενός προγράμματος εκτίμησης κινδύνου στην εργασία
  2. Διάρθρωση της εκτίμησης (λήψη αποφάσεων σχετικά με την προσέγγιση: γεωγραφική/λειτουργική/διαδικασίας/ροής)
  3. Συλλογή πληροφοριών
  4. Προσδιορισμός πηγών κινδύνου
  5. Προσδιορισμός των ατόμων που απειλούνται από τις πηγές κινδύνου
  6. Προσδιορισμός των τύπων έκθεσης των ατόμων που απειλούνται από τις πηγές κινδύνου
  7. Αξιολόγηση των κινδύνων (πιθανότητες πρόκλησης βλάβης/η σοβαρότητα βλάβης υπό πραγματικές συνθήκες)
  8. Εξέταση των επιλογών για την εξάλειψη ή τον έλεγχο των κινδύνων
  9. Καθορισμός προτεραιοτήτων για την ανάληψη δράσης και λήψη αποφάσεων σχετικά με τα μέτρα ελέγχου
  10. Εφαρμογή ελέγχων
  11. Καταγραφή της εκτίμησης
  12. Μέτρηση αποτελεσματικότητας της δράσης
  13. Αναθεώρηση (σε περίπτωση αλλαγών ή σε τακτά χρονικά διαστήματα)
  14. Παρακολούθηση του προγράμματος εκτίμησης κινδύνου

Στις περισσότερες επιχειρήσεις, κυρίως στις μικρές και μικρομεσαίες επιχειρήσεις, μια απλή προσέγγιση της εκτίμησης κινδύνου σε πέντε βήματα που ενσωματώνει στοιχεία διαχείρισης κινδύνου, όπως η παρακάτω προσέγγιση, είναι συνήθως επιτυχής.

Βήμα 1. Προσδιορισμός των πηγών κινδύνων καθώς και των ατόμων που απειλούνται από αυτές
Αναζήτηση στον εργασιακό χώρο των παραγόντων εκείνων οι οποίοι θα μπορούσαν να προκαλέσουν βλάβη και προσδιορισμός των εργαζομένων οι οποίοι μπορεί να εκτίθενται σε κάποια πηγή κινδύνου.

Βήμα 2. Εκτίμηση των κινδύνων και καθορισμός προτεραιοτήτων 
Υπολογισμός των πηγών κινδύνου (της σοβαρότητας και της πιθανότητας πρόκλησης βλάβης…) και καθορισμός προτεραιοτήτων με βάση τη σοβαρότητα του κάθε κινδύνου.

Βήμα 3. Λήψη αποφάσεων σχετικά με προληπτική δράση
Προσδιορισμός των κατάλληλων μέτρων ώστε οι κίνδυνοι να εξαλειφθούν ή να τεθούν υπό έλεγχο.

Βήμα 4. Ανάληψη δράσης
Θέσπιση μέτρων πρόληψης και προστασίας μέσω ενός σχεδίου που θα καθορίζει προτεραιότητες.

Βήμα 5. Παρακολούθηση και αναθεώρηση
Η εκτίμηση πρέπει να αναθεωρείται ανά τακτά διαστήματα, ώστε να διασφαλίζεται η ενημερότητά της.


Ωστόσο, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι υπάχουν και άλλες μέθοδοι οι οποίες λειτουργούν εξίσου καλά, ιδιαίτερα για πιο περίπλοκους κινδύνους και συνθήκες. Η επιλογή της προσέγγισης της εκτίμησης εξαρτάται από:
  • τη φύση του χώρου εργασίας (π.χ. μόνιμες ή προσωρινές εγκαταστάσεις)
  • το είδος της διαδικασίας (π.χ. επαναλαμβανόμενες λειτουργίες, εξελισσόμενες/μεταβαλλόμενες διαδικασίες, εργασία κατ' αίτηση)
  • το είδος της εργασίας που εκτελείται (π.χ. επαναληπτική, περιστασιακή ή υψηλού κινδύνου)
  • την τεχνική πολυπλοκότητα.


Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να κριθεί κατάλληλη μία ενιαία προσέγγιση που να καλύπτει όλους τους κινδύνους σε ένα χώρο εργασίας ή μια δραστηριότητα. Σε άλλες περιπτώσεις, διαφορετικές προσεγγίσεις μπορεί να κριθούν κατάλληλες για διαφορετικά μέρη ενός χώρου εργασιας

Πυρασφάλεια

    Οργάνωση της Εκτίμησης Κινδύνου
                                 
Όταν πραγματοποιείται εκτίμηση του κινδύνου σε μεγάλους εργασιακούς χώρους με διαφορετικές δραστηριότητες και διεργασίες, τότε ο χώρος εργασίας χωρίζεται σε τομείς και πραγματοποιείται η εκτίμηση για κάθε τομέα χωριστά.  Αυτή η διαδικασία θα μπορούσε να ακολουθηθεί και για την περίπτωση της πυρασφάλειας, αλλά μπορεί να είναι ευκολότερο να εξεταστούν τα θέματα της πυρασφάλειας για το σύνολο του υποστατικού, εφόσον το σύστημα πυρασφάλειας (ανιχνευτές φωτιάς, συναγερμός φωτιάς, ψεκαστήρες, διαδικασίες εκκένωσης, κλπ) σχεδιάζεται συνήθως για ολόκληρο το χώρο εργασίας.

Χώροι εργασίας οι οποίοι δε θα πρέπει να παραληφθούν κατά τη διαδικασία της εκτίμησης  είναι:
  • Κτίρια έξω από το κυρίως κτίριο (π.χ. αποθήκες, δωμάτια καυστήρων)
  • Υπόγεια, τάφροι κάτω από εξοπλισμό και στενοί χώροι
  • Πλατφόρμες και υπερυψωμένοι διάδρομοι
  • Μέρη των οροφών όπου υπάρχει πρόνοια πρόσβασης για λόγους συντήρησης

Για την καλύτερη οργάνωση της εκτίμησης για πυρκαγιά είναι εξαιρετικά βοηθητικό ο εκτιμητής να έχει ένα ενημερωμένο πλάνο όλων των υποστατικών, όπου είναι σημειωμένοι οι οδοί διαφυγής σε περίπτωση πυρκαγιάς, οι θέσεις των ανιχνευτών φωτιάς, οι θέσεις του εξοπλισμού πυρόσβεσης, κλπ.  Τα έγγραφα που υποβλήθηκαν για την απόκτηση πιστοποιητικού από την Πυροσβεστική Υπηρεσία δίδουν πολύτιμες πληροφορίες, οι οποίες πρέπει να μελετηθούν πριν από την επιτόπια επίσκεψη.


      Παράγοντες που πρέπει να ληφθούν υπόψη κατά τη διεξαγωγή της εκτίμησης

   Μέσα Διαφυγής
Κάθε δίοδος διαφυγής στο χώρο εργασίας πρέπει να αξιολογηθεί, έτσι ώστε όλοι οι εργαζόμενοι και οι επισκέπτες, που μπορεί να βρίσκονται στο χώρο, να έχουν ασφαλή πρόσβαση στις εξόδους κινδύνου μόλις σημάνει ο συναγερμός.  Μεταξύ άλλων θα πρέπει να αξιολογηθεί το πλάτος των διόδων διαφυγής και η ύπαρξη προνοιών για άτομα με αναπηρίες.  Οι πόρτες των εξόδων κινδύνου πρέπει να ανοίγουν προς την κατεύθυνση διαφυγής και να μην είναι κλειδωμένες.  Οι δίοδοι κινδύνου που απαιτούν φωτισμό, πρέπει να είναι εφοδιασμένες με φωτισμό για έκτατες ανάγκες.

   Σηματοδότηση
Κατάλληλα σήματα πρέπει να τοποθετούνται, υποδεικνύοντας τις εξόδους κινδύνου, τις θέσεις του εξοπλισμού πυρόσβεσης, το σύστημα προειδοποίησης για φωτιά, τις πόρτες ασφαλείας, τα απαιτούμενα μέτρα προστασίας (π.χ. απαγόρευση καπνίσματος, θερμής εργασίας).

Τα σήματα πρέπει να έχουν κατάλληλο μέγεθος ανάλογα με την απόσταση και το οπτικό πεδίο.  Για παράδειγμα:



1.      Προχωρήστε ευθεία (υποδεικνύοντας την κατεύθυνση εξόδου)
2.      Προχωρήστε ευθεία και περάστε την Έξοδο Κινδύνου (υποδεικνύοντας την κατεύθυνση εξόδου)
3.      Προχωρήστε ευθεία και επάνω (υποδεικνύοντας την κατεύθυνση εξόδου)

Φωτισμός στις εξόδους διαφυγής πρέπει να τοποθετείται:
  • Στα υπόγεια
  • Σε μεγάλους ενιαίους χώρους γραφείων
  • Όταν το επίπεδο αλλάζει
  • Έξω από τη τελευταία έξοδο διαφυγής – σημεία συνάντησης
Οι έξοδοι κινδύνου και διάδρομοι διαφυγής πρέπει να έχουν φως συνεχώς, και σε περίπτωση διακοπής του ρεύματος θα πρέπει να υπάρχει εφεδρική γεννήτρια που να παρέχει ενέργεια για το φωτισμό (10 lux για 90 λεπτά).

      Ανιχνευτές Φωτιάς και Προειδοποιήσεις

Πρέπει να χρησιμοποιούνται κατάλληλοι τύποι ανιχνευτών φωτιάς. Σε κάθε χώρο εργασίας, για την ασφάλεια των εργαζομένων σε περίπτωση φωτιάς.  Γενικά, οι ανιχνευτές καπνού αποτελούν την αρχική επιλογή, αν και οι ανιχνευτές θερμότητας χρησιμοποιούνται συχνά.  Η εγκατάσταση ανιχνευτών φωτιάς, σε χώρους όπου δεν υπάρχουν πολλοί εργαζόμενοι είναι απαραίτητη (π.χ. αποθήκες), μια και σε αυτούς τους χώρους μπορεί να ξεσπάσει πυρκαγιά η οποία μπορεί να μη γίνει αντιληπτή και να επεκταθεί σε όλο το υποστατικό.  Ο συναγερμός θα πρέπει να μπορεί να ακουστεί σε χώρους όπου τα άτομα θα μπορούν να αντιδράσουν (π.χ. στον κεντρικό χώρο διαχείρισης για να καλυφθούν χώροι όπως αποθήκες, συνεργεία, κλπ), και να ξεπερνά το επίπεδο οποιουδήποτε θορύβου μπορεί να υπάρχει.  Σε μεγάλους εργασιακούς χώρους, ο συνηθισμένος τύπος ηλεκτρικού συστήματος συναγερμού θα πρέπει να συνδυαστεί είτε με αριθμό χειροκίνητων σειρήνων, είτε με κουδούνι που λειτουργεί με μπαταρία (η οποία πρέπει να είναι πάντα φορτισμένη).  Οι χειροκίνητες σειρήνες πρέπει να είναι εύκολα προσβάσιμες από οποιονδήποτε μέσα στο υποστατικό.  Σε περιπτώσεις όπου χρησιμοποιείται διπλό σύστημα συναγερμού (σειρήνα για την ανίχνευση φωτιάς, και διαφορετική σειρήνα για την εκκένωση του χώρου) τότε ο συναγερμός για την εκκένωση του χώρου είναι προτιμότερο να συνοδεύεται από προφορικές οδηγίες, ειδικά για άτομα μη εξοικειωμένα με τους χώρους.

   Μέσα Πυρόσβεσης
Όλοι οι χώροι εργασίας θα πρέπει να είναι εφοδιασμένοι με μέσα πυρόσβεσης, ο οποίος θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί από άτομα που βρίσκονται στους χώρους αυτούς.  Αυτά τα μέσα περιλαμβάνουν:
  • Κινητούς πυροσβεστήρες (βλέπε στη συνέχεια)
  • Κουβέρτες πυρόσβεσης
  • Μάνικες (τοποθετημένες σε κατάλληλα κουβούκλια)
  • Σύστημα ψεκασμού
  • ΄Αλλα σταθερά συστήματα πυρόσβεσης
Ο μη αυτόματος εξοπλισμός (π.χ. πυροσβεστήρες χειρός, καρούλι μάνικας) πρέπει να είναι εύκολα προσβάσιμος, εύκολος στη χρήση και να υπάρχουν οι κατάλληλες ενδείξεις με σήματα.  Ο εξοπλισμός πρέπει να συντηρείται και να ελέγχεται σε τακτά χρονικά διαστήματα.  Πρέπει να γίνεται βασική εκπαίδευση των εργαζομένων για την καταλληλότητα των διαφόρων πυροσβεστήρων για τα διαφορετικά είδη πυρκαγιάς και για μερικές βασικές τεχνικές πυρόσβεσης.  Παρόλα αυτά, οι πυρκαγιές πρέπει να αντιμετωπίζονται κυρίως από επαγγελματίες πυροσβέστες.

Για να αποφασιστεί το είδος των πυροσβεστήρων που θα διατεθούν, πρέπει να ληφθεί υπόψη η φύση των υλικών που υπάρχουν στον υπό εξέταση εργασιακό χώρο.  Ο πίνακας που ακολουθεί είναι ενδεικτικός:


Είδος πυροσβεστήρα

Κωδικός χρώματος

Καταλληλότητα


Νερό


Κόκκινο


Ξύλο, Χαρτί, Υφάσματα, Κατασκευάσματα (εύφλεκτα υλικά) (Κατηγορία φωτιάς: Α)
Όχι κατάλληλος για πυρκαγιές από καλώδια ή εύφλεκτα υγρά


Αφρός


Μπεζ



Εύφλεκτα υγρά, όπως λάδια, πετρέλαιο, βενζίνη, κλπ (Κατηγορία φωτιάς: Β)
Επίσης κατάλληλος για Ξύλο, Χαρτί, Υφάσματα, Κατασκευάσματα (Κατηγορία φωτιάς: Α)

Όχι κατάλληλος για φωτιά σε ηλεκτρικά καλώδια


Ξηρή σκόνη



Μπλε

Εύφλεκτα υγρά (Κατηγορία φωτιάς: Β) και φωτιές που σχετίζονται με ηλεκτρισμό (Κατηγορία φωτιάς: C)
Επίσης κατάλληλος για Ξύλο, Χαρτί, Υφάσματα, Κατασκευάσματα (Κατηγορία φωτιάς: Α)

Διοξείδιο του άνθρακα CO2)



Μαύρο

Εύφλεκτα υγρά (Κατηγορία φωτιάς: Β) και κατάλληλος για φωτιές που σχετίζονται με ηλεκτρισμό (Κατηγορία φωτιάς: C)

Όχι κατάλληλος για Χαρτί
Πυροσβεστήρες κατηγορίας D

Σχεδιασμένοι για χρήση σε εύφλεκτα μέταλλα (όπως αλουμίνιο, μαγνήσιο, νάτριο, κάλιο) και είναι συνήθως συγκεκριμένοι για τα διαφορετικά στοιχεία / μέταλλα
Ατμοποιημένου υγρού

Πράσινο

Εύφλεκτα υγρά και φωτιές σχετιζόμενες με ηλεκτρικά καλώδια
Κουβέρτες πυρόσβεσης


-----
Εύφλεκτα υγρά σε συσκευασίες, όπως λίπη για τηγάνισμα, μαγειρικά λάδια (Κατηγορία φωτιάς: F)

Ένας πυροσβεστήρας ή μια μάνικα πρέπει να είναι διαθέσιμα για κάθε περίπου 200 τετραγωνικά μέτρα εργασιακού χώρου, με την ύπαρξη τουλάχιστον ενός μέσου πυρόσβεσης ανά όροφο.  Αν ο κάθε όροφος διαθέτει μία μάνικα, η οποία να βρίσκεται σε καλή κατάσταση και να είναι αρκετού μήκους έτσι ώστε να καλύπτει ολόκληρο το χώρο, τότε μπορεί να μην είναι απαραίτητη και η εγκατάσταση πυροσβεστήρων νερού.  Οι πυροσβεστήρες αν συντηρούνται σωστά έχουν χρόνο ζωής τουλάχιστον 20 χρόνων.

Οι πυροσβεστήρες πρέπει να τοποθετούνται σε ευδιάκριτες θέσεις στις διόδους διαφυγής, κατά προτίμηση κοντά στις εξόδους κινδύνου ή έξω από το χώρο συγκεκριμένης πηγής κινδύνου.  Όπου είναι δυνατόν, ο εξοπλισμός πυρόσβεσης πρέπει να είναι συγκεντρωμένος.  Τα σημεία πυρόσβεσης που δημιουργούνται με αυτό τον τρόπο, πρέπει να υποδεικνύονται με κατάλληλη σηματοδότηση έτσι ώστε να αναγνωρίζονται εύκολα.  Όταν οι χώροι εργασίας είναι ομοιόμορφοι στη διάταξη, οι πυροσβεστήρες θα πρέπει να τοποθετούνται σε παρόμοιες θέσεις σε κάθε όροφο.  Αν για κάποιο λόγο οι πυροσβεστήρες τοποθετηθούν σε θέσεις που δεν είναι άμεσα ευδιάκριτοι, οι θέσεις τους θα πρέπει να υποδεικνύεται με σήματα, και όπου απαιτείται και με τόξα κατεύθυνσης.

Όπου είναι δυνατόν οι πυροσβεστήρες θα πρέπει να είναι στερεωμένοι στο τοίχο.  Όταν αυτό δεν είναι πρακτικό, τότε θα πρέπει να τοποθετούνται σε κατάλληλες βάσεις (όχι στο πάτωμα).  Για διευκόλυνση της μετακίνησης, η χειρολαβή μεγαλύτερων και βαρύτερων πυροσβεστήρων πρέπει να βρίσκεται 1 μέτρο πάνω από το πάτωμα, αλλά μικρότεροι και ελαφρύτεροι πυροσβεστήρες μπορεί να τοποθετηθούν και σε μεγαλύτερο ύψος.

ʼλλα μέσα πυρόσβεσης περιλαμβάνουν άλλα υλικά πυρόσβεσης που χρησιμοποιούνται κυρίως για την προστασία κτιρίων (η χρήση HALON έχει απαγορευτεί σε όλες της χώρες της ΕΕ από την 1/1/2004), χημικά αέρια, αδρανή αέρια, ψεκαστήρες νερού, διοξείδιο του άνθρακα, κλπ.

Η περιοδική επιθεώρηση και έλεγχος του συστήματος πυρόσβεσης (ανιχνευτές, ψεκαστήρες, συναγερμοί, κλπ) είναι απαραίτητος.  Οι εκθέσεις επιθεώρησης, ελέγχου και συντήρησης πρέπει να φυλάσσονται στο χώρο εργασίας.  Ο πίνακας που ακολουθεί δίδει τη συχνότητα με την οποία πρέπει να γίνεται η συντήρηση και ο έλεγχος του συστήματος πυρόσβεσης:

Συστήματα
Συχνότητα επιθεωρήσεων
Συντήρηση
Σύστημα ανίχνευσης πυρκαγιάς και προειδοποίησης
Εβδομαδιαία
Κάθε 3 μήνες
Φωτισμός ασφαλείας
Μηνιαία
Κάθε 6 μήνες
Αυτόνομος φωτισμός με μπαταρίες
Εβδομαδιαία
----
Πυροσβεστήρες
Εβδομαδιαία
Ετήσια
Μάνικα νερού
Εβδομαδιαία
Ετήσια
Ψεκαστήρες
Εβδομαδιαία
Κάθε 6 μήνες
Πόρτες ασφαλείας κατά της φωτιάς
Εβδομαδιαία
----
Έξοδοι κινδύνου, σηματοδότηση και σήματα για το σύστημα εκκένωσης
Εβδομαδιαία
----
Εκπαίδευση για την πυρασφάλεια
Κάθε 6 μήνες
----

Σε κάθε χώρο εργασίας πρέπει να δημιουργείται μια ομάδα Πυρασφάλειας.  Η ομάδα αυτή αποτελείται από τον Υπεύθυνο για τη  πυρασφάλεια, τον Αναπληρωτή υπεύθυνο και τους Βοηθούς (ο αριθμός των οποίων καθορίζεται από την εκτίμηση του κινδύνου και το μέγεθος του χώρου εργασίας – ελάχιστος αριθμός 2 άτομα).  Η εκπαίδευση που πρέπει να λαμβάνει η ομάδα αυτή, πρέπει να περιλαμβάνει θέματα όπως:

  • Τη θεωρία της φωτιάς
  • Πρόληψη πυρκαγιάς
  • Ενέργειες σε περίπτωση έκτατης ανάγκης
  • Ενέργειες σε περίπτωση φωτιάς (πώς να επικοινωνήσουν με την Πυροσβεστική Υπηρεσία)
  • Ενέργειες σε περίπτωση που ενεργοποιηθεί το σύστημα συναγερμού
  • Πώς να ενεργοποιηθεί το σύστημα συναγερμού
  • Εκκένωση του κτιρίου από τους επισκέπτες και άτομα με αναπηρίες
  • Θέση και τύποι των μέσων πυρόσβεσης
  • Χρήση των κατάλληλων πυροσβεστήρων
  • Έξοδοι κινδύνου και περιοχές συγκέντρωση των εργαζομένων
  • Ενέργειες που πρέπει να ακολουθηθούν σύμφωνα με την εκτίμηση κινδύνου για φωτιά


   Διαδικασία Εκκένωσης
Μια διαδικασία εκκένωσης θα πρέπει να διαμορφωθεί και να κοινοποιηθεί στους εργαζόμενους.  Αυτή η διαδικασία θα πρέπει να περιλαμβάνει τουλάχιστον τα ακόλουθα θέματα:

  • Ενέργεια μετά τη διαπίστωση πυρκαγιάς
  • Αντίδραση μετά την ενεργοποίηση του συστήματος συναγερμού
  • Περιγραφή των σημείων συγκέντρωσης

Συχνές ασκήσεις εκκένωσης είναι απαραίτητες έτσι ώστε η διαδικασία εκκένωσης να λειτουργήσει σωστά όταν χρειαστεί στην πραγματικότητα.  Η συχνότητα των ασκήσεων καθορίζεται συνήθως από τη σχετική άδεια της Πυροσβεστικής, ειδάλλως θα πρέπει να πραγματοποιούνται κατά διαστήματα από 3 έως 12 μήνες, βάσει της πιθανότητας για πυρκαγιά.  Θα πρέπει να κρατιόνται αρχεία με τις ημερομηνίες των ασκήσεων πυρασφάλειας, με το χρόνο που απαιτήθηκε για τη  εκκένωση του υποστατικού  και οποιεσδήποτε άλλες σχετικές λεπτομέρειες.


     Στοιχεία κλειδιά για την αποφυγή ή μείωση των κινδύνων από πυρκαγιά
Προστασία από το ξέσπασμα πυρκαγιάς μπορεί να επιτευχθεί με διάφορους τρόπους, όπως:

  • Μείωση των πηγών ανάφλεξης (π.χ. αντικατάσταση γυμνής φλόγας και ακτινοβολούμενων θερμαστρών με συστήματα κεντρικής θέρμανσης, καθιέρωση χώρων μη καπνίσματος, εγκατάσταση ηλεκτροστατικών εκκενωτών)
  • Μείωση της ποσότητας επικίνδυνων και εύφλεκτων ουσιών στο ελάχιστο
  • Αποθήκευση εύφλεκτων ουσιών και υλικών σε χαμηλές θερμοκρασίες
  • Πρόληψη της δημιουργίας εκρηκτικής ατμόσφαιρας (περιλαμβανομένου του κατάλληλου εξαερισμού)
  • Μείωση της ποσότητας εύκολα προσβάσιμου καυσίμου
  • Μείωση των πηγών οξυγόνου
  • Διαχωρισμός των ασυμβίβαστων επικίνδυνων ουσιών που μπορούν εύκολα να αναφλεχθούν

Γραπτη εκτίμηση κινδύνου


Η εκτίμηση κινδύνου δεν είναι τίποτε άλλο παρά η προσεκτική εξέταση & καταγραφή του τι θα μπορούσε να βλάψει τους εργαζόμενους και τους τρίτους στο χώρο εργασίας, έτσι ώστε να καταστεί δυνατή η αξιολόγηση των μέτρων προστασίας που έχουν ληφθεί ή/και να προταθούν νέα μέτρα και παρεμβάσεις για την αποφυγή των ενδογενών κινδύνων κάθε δραστηριότητας

¿Σύμφωνα με το αρ. 8 του ΠΔ 17/96 κάθε εργοδότης οφείλει να έχει στη διάθεσή του μια γραπτή εκτίμηση των υφιστάμενων κατά την εργασία κινδύνων για την ασφάλεια και την υγεία των εργαζομένων.

Ο εργοδότης επίσης είναι νομικά υπεύθυνος για τον έλεγχο της πληρότητας και ορθότητας της εκτίμησης. Αυτό αποδεικνύεται και από την σύμφωνη γνώμη του και υπογραφή του μαζί με αυτές του Τεχνικού Ασφάλειας και του Γιατρού εργασίας στο τέλος της έκθεσης

¿Η εκτίμηση αυτή γίνεται από τον Τεχνικό Ασφάλειας και το Γιατρό εργασίας ή τις ΕΞΥΠΠ, ή από τον ίδιο τον εργοδότη αν έχει αναλάβει τα καθήκοντα ΤΑ στην επιχείρησή του.
¿Στους ανωτέρω ο εργοδότης οφείλει να παρέχει κάθε βοήθεια σε μέσα και προσωπικό για την εκπλήρωση του σκοπού αυτού.
¿Οι εργαζόμενοι ή οι εκπρόσωποί τους  συμμετέχουν σε όλη τη διαδικασία σύνταξης της εκτίμησης κινδύνου.
¿Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη σύνταξη της ΓΕΕΚ μπορείτε να απευθύνεστε στις Κεντρικές Υπηρεσίες του Υπουργείου Εργασίας & Κοιν. Ασφάλισης, στις αρμόδιες Επιθεωρήσεις Εργασίας και στο ΕΛΙΝΥΑΕ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΜΥΝΑ:


" …. Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 22 Π.Κ. δεν είναι άδικη η πράξη που τελείται σε περίπτωση άμυνας. ΄Αμυνα είναι η αναγκαία προσβολή του επιτιθέμενου, στην οποία προβαίνει το άτομο για να υπερασπισθεί, τον εαυτό του ή άλλον από άδικη και παρούσα επίθεση, που στρέφεται εναντίον τους. Το αναγκαίο μέτρο της άμυνας κρίνεται από τον τρόπο και την ένταση της επίθεσης και από τις λοιπές περιστάσεις. Η άμυνα είναι το παραχωρημένο στα φυσικά πρόσωπα δικαίωμα της κρατικής εξουσίας για την απόκρουση της προσβολής εννόμων αγαθών και την αποτροπή της διαταράξεως της ειρηνεύσεώς τους μέσα στον κοινωνικό χώρο. Η άμυνα αποτελεί δικαίωμα του ατόμου και μάλιστα δικαίωμα αυτοτελές, ίδιο και δημόσιο. Εκείνο το οποίο κύρια ερευνάται είναι το αναγκαίο μέτρο της, πέρα από το οποίο υπάρχει υπέρβασή της. Ενδεικτικά κριτήρια είναι ο βαθμός του επικινδύνου της επιθέσεως, το είδος της απειλούμενης βλάβης, ο τρόπος της επιθέσεως, η έντασή της και άλλες περιστάσεις. Πρέπει να τονισθεί πως στην περίπτωση της άμυνας δε γίνεται αντιστάθμιση των εννόμων αγαθών, που συγκρούονται και προσβάλλονται τόσο από την άδικη επίθεση όσο και από την άμυνα. Δε γίνεται αξιολόγηση των εννόμων αγαθών, όπως συμβαίνει στην κατάσταση ανάγκης, ώστε να απαιτείται αναλογία ανάμεσα στο έννομο αγαθό που κινδυνεύει με την επίθεση και στο έννομο αγαθό που προσβάλλεται με την άμυνα. ΄Ετσι, στην άμυνα μπορεί να προσβληθεί έννομο αγαθό του επιτιθέμενου υπέρτερο από το αγαθό που κινδύνευσε με την επίθεση, αρκεί να μην υπάρχει απαράδεκτη δυσαναλογία (Π.Κ. 22, παρ. 3). Εκείνο το οποίο μετρά στην υπέρβαση (Π.Κ. 23), δεν είναι η τελική βλάβη ή διακινδύνευση των αγαθών του επιτιθέμενου, αλλά ο τρόπος της άμυνας, η έντασή της, ή με άλλα λόγια η παραδοχή του ορθού μέτρου ενός αναγνωρισμένου μέσου (προσβολή) για ένα αναγνωρισμένο σκοπό (υπεράσπιση). Στην υπέρβαση της άμυνας κρίνεται η ενέργεια του αμυνόμενου και όχι το τυχόν αποτέλεσμά της. Το ζήτημα αν συντρέχει περίπτωση υπερβάσεως των ορίων της άμυνας είναι πραγματικό και ποιο είναι το αναγκαίο μέτρο της άμυνας κρίνεται αντικειμενικά, όχι μόνο από τα στοιχεία που ενδεικτικά αναφέρει η διάταξη του Π.Κ. 22 παρ. 3, αλλά και από τις λοιπές περιστάσεις. Με αυτά τα νομικά δεδομένα και σύμφωνα με τα περιστατικά, ο Αστυφύλακας Χ.Σ. αντιτάσσοντας άμυνα κατά της άδικης επίθεσης του Π.Χ., αναμφισβήτητα δεν υπερέβη το αναγκαίο μέτρο της άμυνας, αφού αρχικά μεταχειρίσθηκε απλά μέτρα εκφοβισμού (πυροβολισμοί στον αέρα), στην συνέχεια ηπιώτερα μέτρα προσβολής (απλή σωματική βλάβη με τραυματισμό στα πόδια) και τέλος πυροβολισμό στην κοιλιακή χώρα, ο οποίος επέφερε μεν την επικίνδυνη σωματική βλάβη του Π.Χ., αλλά υπήρξε αποτελεσματικός, αφού με αυτόν αποκρούστηκε η άδικη επίθεση που δεχόταν. Ο Χ.Σ. μάλιστα δε θα υπερέβαινε στη συγκεκριμένη περίπτωση τα όρια αμύνης, ακόμη κι αν πυροβολούσε τον Π.Χ. στο κεφάλι ή στην καρδιά και τον εφόνευε, δεδομένου ότι είχε εξαντλήσει όλα τα ηπιώτερα μέσα και δεν απέδωσαν, του έμενε δε μόνο μία σφαίρα και αν αστοχούσε ή τον πυροβολούσε σε άλλο μη ζωτικό σημείο, δεν θα του απέμενε κανένα μέσο άμυνας και ήταν εξαιρετικά πιθανή η θανάτωσή του ή ο βαρύς τραυματισμός του από την άδικη επίθεση του Π.Χ.

Επίσης, δεν επηρεάζει καθόλου την άμυνα, την οποία αντέταξε ο Χ.Σ., το γεγονός ότι ο Π.Χ. είναι ακαταλόγιστος, διότι το γεγονός του καταλογισμού της επιθέσεως είναι απολύτως αδιάφορο, όπως επίσης και ο αξιόποινος χαρακτήρας της επιθέσεως, η οποία δικαιολογεί την άμυνα. Αίρεται, λοιπόν, στη συγκεκριμένη περίπτωση ο άδικος χαρακτήρας των πράξεων του Αστυφύλακα Χ.Σ., και μη υπάρχοντος έτσι του απαραίτητου αυτού στοιχείου του εγκλήματος, πρέπει να μη γίνει κατηγορία σε βάρος του, σύμφωνα με τα άρθρα 309, παρ. 1α και 310, παρ. 1 Κ.Π.Δ. " .

ΒΟΥΛΕΥΜΑ 167/1991 ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΠΛΗΜ/ΚΩΝ ΣΕΡΡΩΝ.